-ერთი კვირის თუ რამოდენიმე დღის უკან ქეთასთან რო ავედი რაღაც პრობლემები ჰქონდა მოვუგვარე შენ გარეშე რადგან მთხოვა გიორგის არ უთხრაო(კოტე)
-რამე ისეთია? ვერ მოაგვარე?(გიორგი)
-მოვაგვარე ყველაფერი(კოტე)
-კაი. ქეთა მე ყველაფერი უნდა მითხრა(გიორგი)
-აი შენ კი ჩუ ჩემ ტელეფონში იქექები(ქეთა
-პროსტა ვიღადავე რა გინდა ვა არც არაფერი წამიკითხავს ისეთი.
-ვერც წაიკითხავდი წავშალე. წავედი ისევ დავიძინებ(ქეთა)
-კაი მეც მოვდივარ დილის 8საათზე ჩვენი კონსტანტინეს გარდა ყველას ძინავს. კოტე იგივეს გირჩევ წადი დაიძინე. დილაობით გოგოები გარეთ არ დადიან
გიორგი და ქეთა ავიდნენ სახლში და ისევ ოთახში შევიდნენ. დაწვნენ და შუადღემდე ეძინათ, სანამ ისევ სალომე არ შემოვიდა
-ბავშვებო ორი საათია ადექით
-ქეთა ადე ქალო-ნამძინარევი ხმით უპასუხა გიორგიმ
-აუ რა მაგარი ხმა გაქ ხოლმე ახალგაღიძებულზე კიდე თქვიი-ადგომის გარეშე უპასუხა ქეთამაც
-რამე.
-ადექით!!!-მერე გავიდა
ორივე ნელა წამოდგა.
-რა უნდა ამას(გიორგი)
-არ ვიცი დედობას ცდილობს(ქეთა)
-ქეთ ჩემ გამო მემგონი არასწორად ლაპარაკობ სალომეზე. მე არ მისმინო რასაც ვამბობ.
-შენ არც გისმენ მთელი ბავშვობა მათ გარეშე ხან ბებიასთან და ხან ბაბუასთან გავატარეთ
-კაი.
გიორგიმ ჩაიცვა დროზე და გავიდა. ქეთამ ხალათი შემოიცვა და ისიც სამზარეულოში გავიდა. იქ ბლინები დახვდათ და ყავა. ორივე დაჯდა და გაკვირვებულებმა გადახედეს ერთმანეთს.
-ისა... ეს. მოქრთამვას ცდილობ ჩვენსას სალომე?(ქეთა)
-ჯერესერთი სალომეს ნუ მეძახი. მოქრთამვა რა შუაშია. ბავშვებო რაღაც უნდა გითხრათ. საცხოვრებლად გადავდივართ დიღომში.
-დიღომში? რატო?!(ქეთა)
-რა იყო უფრო დიდი სახლი გვექნება, შენ და გიორგის არ მოგიწევთ ერთიდაიგივე ოთახში ყოფნა.(სალომე)
-მაგრამ ჩემი სკოლიდან შორსაა(ქეთა)
-სხვა სკოლაში გადახვალ(სალომე)
-ყველა მეგობარი მე ამ სკოლაში მყავს(ქეთა)
-სხვებს გაიჩენ(სალომე)
-არ არსებობს(ქეთა)
-ჩემთვის სულ ერთია. მე გატარებ თუ გინდა დიღმიდან(გიორგი)
-ვინც არ უნდა მატაროს ნახევარი საათის გზაა სკოლამდე. არა(ქეთა)
-ქეთა მორჩა მე უკვე ვთქვი(სალომე)
-შენ რატო გკდიია?(ქეთა)
-იქ კონსტანტინე ცხოვრობს. თან რა მნიშვნელობა აქვს. შენ გინდოდა კიდეც რომ სხვადასხვა ოთახები გვქონოდა ქეთ. (გიორგი)
-მე დაველაპარაკები თუ შეილება. არავინ არ ეკითხება ქეთას(სალომე)
-შენ გაჩუმდი არასდროს ყოფილხარ დედაჩემი. ცხოვრებაში არ მოგივლია ჩემთვის. სულ დეიდები მამიდები და ბებიები დამხაროდნენ და შენ არ მახსოვხარ. გესმის? საკუთარი დედა არ მახსოვს. არ გაქ უფლება ერთ დღეს შემოხვიდე ოთახში და მოითხოვო ჩემი მთელი ცხოვრების შეცვლა იმიტომ რომ ჩვენთან ეხლა მოგინდა უფრო მეტი დროის გატარება და გაკონტროლება!!!-ქეთამ ფინჯანი დაახეთქა მაგიდაზე და ოთახში გავიდა
-მე დაველაპარაკები(გიორგი)
სალომე ჩამოჯდა.
-ზუსტად ეს არ მინდოდა. მინდა რომ მე შემეძლოს ჩემ შვილებთან წესიერი ლაპარაკი.
-კაი
-გიორგი! არ შეილება ესე ყველაფერი გეკიდოს
-არ ქეთა. წავედი მე
-სად მიდიხარ
-სადაც.
გიორგი შევიდა ოთახში, უბრალოდ ტელეფონი უნდა აეღო და გასულიყო როცა ქეთა დაინახა მტირალი სახით.
-კაი რა ქეთ
-გადი რა
გიორგი გავიდა. ბიჭებთან წავიდა და ერთად იჯდნენ ეზოში.
-კაროჩე ანდრიას მაგრა დაერხა, თუ მომხვდა ხელში (მიშკა)
-რას ერჩი?(გიორგი)
-არ იცის ამან?(კოტე)
-რა
-ანდრია იჩხირება თან მაგრა
-რას ქვია იჩხირება ანდრია(გიორგი)
-რას უნდა ნიშნავდეს. ნარკოტიკებს იღებს გიორგი
-იჩხირებას მნიშვნელობას მივხვდი. მარა ვინმეში ხო არ გეშლება ანდრია ტო?(გიორგი)
-ხო ანდრია. იმ დღეს კაიფში იყო მაგრა რო ცემდა ყველას. მემგონი კაიფში იყო. ერთხელ შევასწარი ნემსებით ხელში. ბებიაჩემისთვის მიმაქვსო და ის სუ დაავიწყდა ბებიამისი რომ სოფელში ცხოვრობს(მიშკა)
-მიშკა რეებს ბოდავ(გიორგი)
-აუ შენ მართლა გა*****დი? არ ბოდავს მეც შევუსწარი. რა ვუყოთ(კოტე)
-რა უნდა ვუყოთ მაგის საქმეა. დედიკოსავით ხო არ დავუწყებ ჩხუბს ან ძმაკაცს ხო არ ჩავაბარებ პოლიციას რა შე****თ(გიორგი)
-აბა რა ესე იყოს?(მიშკა)
-ნუ არ ვიცი შეხედეთ შეასწრებთ კიდე და მოვიფიქრებთ რამეს. ეხა მაგის ცხოვრებაში ჩვენ ვერ ჩავერევით რას ჭორაობთ ეტყობა რაღაც სირთულეები აქვს. ანდრია არაა ნარკომანი(გიორგი)
***
ქეთა ოთახიდან მთელი დღე არ გასულა. საღამოს როცა მამამისი მოვიდა და ამის შესახებ გაიგო გაცეცხლდა.ხელი ჩაავლო და გამოიყვანა მისაღებში.
-რა უმადური ხარ!! მე და დედაშენი წელებზე ვიდგამთ ფეხს რომ პრესტიჟულ სკოლაში გატაროთ! წესიერ ადგილას გაცხოვროთ!!! და შეენ!!! უმადური ხარ!! აი იცხოვრე შენი ფულით და მერე აკეთე რაც გინდა!!! ეხლავე ბოდიში მოუხადე!!!
ქეთას თვალებზე სიმწრისგან ცრემლები წამოუვიდა.
-ბოდიში დე
-არაუშავს. გაუშვი გივი
ამ დროს გიორგი მოვიდა.
-რა ხდება აქ. მამა დროზე ხელი გაუშვი ქეთას!!
-გიო დაწყნარდი არაფერი არ ხდება
გიომ ლამის მამამისი ცემა ძლივს დააკავა ქეთამ.
-გიო კარგად ვარ მართლა
-რა კარგად ხარ!! თვალებიდან ცრემლები მოგდიოდა და ამაას ხელი..
-გიო დაწყნარდი მართლა არაფერი არ უქნია. უმადური ვიყავი რომ ამათ არ ვუხდი მადლობას ყოველდღე რომ გამაჩინეს და პრესტიჟულ სკოლაში მატარებენ(ქეთა)
-მეორეჯერ ხელს ესე დააკარებ და არცერთს შეგარჩენთ(გიორგი)
-გიორგი ჩვენ თქვენი მშობლები ვართ და არა მტრები(სალომე)
-წადით!წადით სახლიდან!!!(გივი)
-რა?(სსალომე)
-წავიდნენ ეს უმადურები!(გივი)
-რას ქვია წავიდნენ გივი შენ ხო არ გააფრინე სად უშვებ ბავშვებს(სალომე)
-ეს ორი უმადური!!(გივი)
-უმადურს გაჩვენებ მე შენ!!(გიორგი)
-დაწყნარდით ორივე. გივი დაანებე თავი ბავშვს არსასდ არ წახვიდეთ.
გივი და სალომე ოთახში გავიდნენ. გიორგი სავარძელზე დაჯდა და სიგარეტი ამოიღო.
-მე ოთახში ვიქნები(ქეთა)
-გეხვეწები რა ნუ უშლი ამათ ნერვებს დავიღალე მერე ამ ყველაფრის მოგვარებით. ჩუმად დაუქნიე თავი მიუხედავად იმისა რო არ ეთანხმები. ქეთ მართლა პატარა ხო აღარ ხარ სუ რო მე გაგიკეთო ყველაფერი. ესეთი სუსტიც არ ხარ!
-ნუ ყვირი. გავიგე მადლობა
ქეთა ოთახში შევიდა, ჩანთას ხელი დაავლო და წავიდა. ეზოში მისი მეგობრები დახვდნენ. ოთო და ლექსო.
-ეე ესე უნდა ძველი მეგობრების გახსენება?(ოთო)
-აუ რავი... ხო იცი ჩემი ამბავი სულ ვიღაც უნდა გადამეკიდოს.
-როგორ არ მახსოვს ადრე სუ მე და ოთო დავრბოდით მაგეებზე(ლექსო)
-აუ რავი ეხა ჩემი ძმის მეგობარი მეხმარება(ქეთა)
-სად იკიდებ ამდენს(ლექსო)
-აუ სანდროს გამო ხო ვიღაც ტიპთან ვიყავი მერე იმას რო დავშორდი ჯერ ის გადამეკიდა მერე მაგის ძმაკაცი. მერე მაგის ძმაკაცები და ასე შემდეგ
-აუ ქეთაა... ალბათ მამაშენის თავის ტკივილი ხარ (ლექსო)
-არა სულაც არა სახლიდან გამაგდებს რო ატკივდეს ჩემ გამო თავი(ქეთა)
-ისევ ისე?(ოთო)
-ყველაფერი შეუცვლელად. მომბეზრდა. სალომე ვითომ გვიცავს მაგრამ... რა ვიცი.(ქეთა)
-წამო ეხა რატისთან ავდივართ(ოთო)
-არა ცოტახნით გამოვედი სადღაც გასასვლელი ვარ და მერე უკან(ქეთა)
-კაი ჩამოდი ხოლმე რა (ლექსო)
ორივეს დაემშვიდობა და წავიდა. უცებ მის წინ მოტოციკლეტი გაჩერდა.
-ეხლა მჯერა რომ ცელქი ხარ. სად მიდიხარ ესე გვიან
-გიომ დაგირეკა?
-არა
-რავი სახლში დამღალეს
-და მაინც ეს არაა საკმარისი მიზეზი გამოსაქცევად. სადმე გინდა გაგიყვანო?
-არა ფეხით მინდა სიარული.
-ქეთ... ბევრი გამოიარე კარგად ხარ?
-კი. უბრალოდ ერთი დებილი მაწვალებს და ვერ გავიგე ვუყვარვარ თუ არა
-ისიც ვცემო?
-სარკეში ჩაიხედე და მერე ურტყი