მეორე დღეს თავში ბალიშის ჩარტყმამ გამაღიძა.
- რახდებააა ? - ავწიე თავი თვალებს ძლის ვახელ
- ადექი 10 საათია. ძილისთვის არჩამოვსულვართ მგონი ხო. მოწესრიგდი საუზმეზე მივდივართ - მეუბნება თაკო და თან ტანსაცმელს არჩევს
- აუ კაი - ვეუბნები ბუზღუნით.
- ეს ჩავიცვაა? - მიმითითებს ჯინსის მოკლე შორტზე და ტოპზე
- კი მოგიხდება - ვეუბნები მოჭუტული თვალებით
- კარგი მიდი მალე ბავშვები გველოდებიან
აბაზანაში შევედი მოვწესრიგდი. თმა გავიშალე და თეთრი ულამაზესი კაბა ჩავიცვი რომელიც ძალიან მიყვარდა.
- წამოწამო წავედით - მეუბნება თაკო
- კარგი მზად ვარ მე
სასტუმროს სასადილოში გავედით ბავშვები უკვე მოგროვილიყვნენ მაგიდასთან, ლაზარემ შორიდანვე გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა. მის გვერდით სკამი გამოსწია და მიმანიშნა დავმჯდარიყავი. ცოტნე თაკოს გვერდით დაჯდა. ყველა მაგიდას მიუჯდა.
ლაზარემ ყურში ჩამჩურჩულა:
- ყველაზე ლამაზი ფერია ხარ
ჩამეღიმა.
უცებ ლაზარემ ფეხზე წამოდგა და დაიწყო
- ბავშვებო მოკლედ უცხოები არხართ და არმინდა დაგიმალოთ. ის ქაკბატონი რომელიც ჩემს გვერდით ზის ჩემი შეყვარებულია.
ბავშვებმა ატეხეს აურზაური
- რამაგარიააა - იკივლა ნინიმ
- ვაუუ მართლააა - გაუხარდა ვაჩეს
- ოხ თქვენნნ, არა კი გამჩნევდით მაგრაამმმ - გაეცინა თორნიკეს
ყველას გაუხარდა მხოლოდ ლიზას შევატყვე მოწყენილობა, არანაირი რეაქცია არქონდა ამ ამბის გაგების შემდეგ, მაგრამ არშემიმჩნევია.
- კარგით ძალიან მშია დავიწყოთ ხო? - თქვა ლაზარემ და დანა ჩანგალი ხელში აიღო.
- დღეს რას ვშვრებით? - იკითხა თორნიკემ
- საუზმის შემდეგ ზღვაზე წავიდეთ ძალიან მომენატრა - ვუთხარი ბავშვებს
- ხო მეც ძალიან მომენატრა - შემომხედა ლაზარემ
- ოღონდ რაღაც უნდა გითხრათ და არ დამცინოთ - ვთქვი ანერვიულებულმა
- რა ? - მკითხა ნინიმ
- ცურვა არ ვიცი, ნუ სიღრმის მეშინია რა - ვთქვი შეწუხებბული სახით
ლაზარეს სასაცილოდ არ ეყო
- რაააა? შევუბღვირე ლაზარეს
- აუუუუ, ნაპირზე ტყამპალაობ ანუუ ? - და ისევ იცინის
- აუ სულ ეგრე არაა ნუ ვიცი ცურვა მაგრამ შორს მეშინია გასვლა
- ვაიმეე ნუციკო კაი რა - ისევ იცინის ლაზარე
- ლაზარე თუგინდა მოკეტე და შეწყვიტე სიცილი - შევკარი წარბები
- კარგი კარგი მაპატიე უბრალოდ წარმოვიდგინე როგორ ტყამპალაობ ნაპირზე და ისევ სიცილი წასკდა
- იცოდე არწამოვალ
- კაი ვსო მართლა, ნუღელავ მე გასაწავლი ცურვას
- ე მეშინია სიღრმის შორს ვერ გავალ
- სიღრმის რატო უნდა მეშინოდეს გეხვეწები
- პატარა რო ვიყავი ბიძაშვილმა გამიყვანა შორს მერე ხელი გამიშვა, ძლივს გავაგონე მამას ხმა, იმ წამსვე გადმოხტა და გამომიყვანა მასშემდეგ ძალიან მეშინია და ვეღარ გავდივარ შორს
- კარგი ერთად დავძლევთ მაგ შიშს ნუღელავ - ლოყაზე მაკოცა ლაზარემ
ყველა იღიმოდა კარგ განწყბაზე იყო ლიზა კიდე იბღვირებოდა და ძალიან გაბრაზებული იჯდა. ძალიან მაწუხებდა ეს ფაქტი რადგან ყველა გართობის ხასიათზე იყო ის კი... როცა ავდექით ლიზას მივუახლოვდი.
- ლიზა რახდება მშვიდობაა? რაღაც ვერხარ მგონი ხასიათზე
- კარგად ვარ - უხეშად მიპასუხა ლიზამ
ალბათ ცუდ განწყობაზე გაიღვიძა ვიფიქრე და ყურადღება აღარ მიმიქცევია.
- წავედით ბავშვებოო - იყვირა ვაჩემ
- უუჰუუუუ გართობა იწყებააა - ტაში შემოკრა თაკომ
ცოტნე ისეთი სახით უყურებდა თაკოს მეგონა შეჭამდა.
სანაპიროზე მივედით, იქაურობა ხალხით გადაჭედილი იყო. ერთი შედარებით ცარიელი დაგილი ვიპოვეთ და მოვეწყვეთ. შავი საცურაო კოსტუმი მეცვა. თეთრი კაბა გავიხადე და ლაზარე მომაშტერდა.
- ისედაც ცხელა ნუცა ეგ მინდოდაა - ამბობს და იკრიჭება
- სულ ნუ სულელობ რა გეხვეწები - დავეჭყანე ლაზარეს
მანკი თვალი ჩამიკრა
- წამო უნდა დაგახრჩო - ისევ აგრძელებს გაკრიჭვას ლაზარე
- იცოდე თუ მართლა გააკეთებ ეგე რაღაცას ხმას არგაგცემ, ისედაც მეშინია
- კაი ხო გეხუმრე წამო ჩავიდეთ
- ლაზარე გთხოვ რა მეშინია
- ხო არშეგაშინებ გპირდები
- კარგი
ჩავედით ლაზარემ ხელები მომხვია
- ნუცა ცურვა კარგად ვიცი ამიტომ შეგიძლია ბოლომდე მომენდო კარგი მთავარია მოდუნდი და არ შეგეშინდეს - მეუბნება ლზარე
- კარგი ოღონდ შორს არ გამიყვანო
- კარგი ჯერ ნაპირზე ივარჯიშე
- აი ხელები ესე უნდა გააკეთო ფეხებიც ამოძრავე ამდროს ადვილია - მიხსნიდა ლაზარე
- კარგი ესე?
- აი გამოგდის წამო ახლა შორს გამოდი
- არა მეშინია ლაზარე
- კარგი რა არ მენდობიი ? გამოდი
- კარგი - ღრმად ჩავისუნთქე და შორს გასვლა ვცადე - მართლაც გამომივიდა
- აიი ყოჩაააღ - იყვირა ლაზარემ
- ვააიმეე არმჯერა შევძეელი - ვყყვირივარ ლააზარეს რომელიც ჩემგან საკმაოდ შორს არის და ვგრძნობ რომ დავიღალე და ვიძირები ხელებს ვიქნევდი. ლაზარეს ხმა წყვეტილად მესმოდა
- კარგი რას იტყუები - სიცილით ამმბობდა ის
მე კი მართლა ვიძირებოდი
- ნუცა კარგი რა ამოდი - ყვიროდა ლაზარე
უკვე ხმაც აღარ მესმოდა.
სხეულზე ხელების შემოხვევა ვიგრძენი ლაზარე იყო, წყლიდან ამომიყვანა ნაპირზე, ბავშვები მომაშტერდნენ.
-ნუცა კარგად ხარრ? - მკითხა შეშინებული ხმით ლაზარემ
- კი კარგად ვარ შენ სულელო - გაბრაზებულმა მივახალე
- აუუუუ ბოთე ხარ რააა - წარბებშეკრული ამბობს ლაზარე
- ბოთე კიარა რომ მეპატიჟები გამოდიო ახლოს ვერ მოხვააალ?
- ხომ მოვედი არაა
- კიიი ცოტაც და დავიხრჩობოდი
- მაპატიე და ლოყაზე მაკოცა ლაზარემ
- მართლა შეგეშინდა ? გავიღიმე მე
- ძალიან მეუბნება და მიხუტებს
- ჩემო სულელო მივიხუტე მეც
ცოტახნით ვიწექით პლიაჟზე, ცხელ მზეს ვეფიცხებოდით, ტალღების ხმას ვუსმენდით. ცოტახანში კი ცოტნემ დაგვიძახა
- წამოთ ფრენბურთი ვითამაშოთ
- აუუ წამო - ვუთხარი ლაზარეს
- ხოვიყავით ჩვენთვის არაა - გაიბღვირა ლაზარემ
- ოოოო წამო რა - გავიცინე მე
ყველამ ერთად ფრენბურთის თამაში დავიწყეთ. საკმაოდ კარგად ვთამაშობდი ფრენბურთს. როცა თამაშს მოვრჩით იქვე ჩამოვჯექი, ძალიან დავიღალე. ლაზარე ----- წყალი მინდა მოიტანე რა - ვთხოვე ლაზარეს
- კარგი მოვალ მალე - ჩამიკრა თვალი ლაზარემ
ბავშვები ისევ თამაშობდნენ, ჩემს მოშორებით ბიჭები იჯდნენ ერთერთი მომაშტერდა და მალე შევამჩნიე როგორ წამოვიდა ჩემსკენ.
- გამარჯობააა - მითხრა ღიმილით
- უკაცრავად, გიცნობ? ვკითზხე გაკვირვებით

- არა მაგრამ თუგინდა ახლავე გავიცნობთ ერთმანეთს
- არა იყოს - შევუბღვირე მე
- აუ იცი როგორ მომეწონეეე - მეუბნება ღიმილით
- გთხოვ თავი დამანებე
- ძაან მაგარი გოგო ხარ მეუბნება და თან ჩემს გვერდით ჯდება
- ადექი წადი რა არმინდა შენი გაცნობა ვახ - ვეუბნები გაბრაზებული
- როგორ გიხდება ეს საცურაო კოსტუმიიი - მეუბნება და სახიდან თმას მიწევს
ამდროს კი ლაზარე მოვიდა.



პ.ს გთხოვთ თქვენი აზრი გამოხატეთ კომენტარებში, ყველა კომენტარს ჩემთვის უდიდესი მნიშვნელობა აქვს <3 მიყვარხართ <3