ზაფხულის საშინელ სიცხეს რომ თავი დააღწია მხოლოდ მაგით ბედნიერდებოდა, როგორ მოსწონდა საღამოს სიგრილეში ყოფნა...
ლამაზია ხომ?-წვენი მიაწოდა ლუკამ და მზრებზე პლედი მოახურა..
გოგონები ბიჩებთან ერთად სასეირნოდ იყო, ანანო როგორც მარტოსული წიგნს კითხულონდა ნია კი უბრალოდ ეზოში იჯდა..
-კარგია გასაქცევი რომ გაქვს-გაუცინა ლუკას.
-ხო ვერც წარმპოიდგენ რამდენჯერ გამომდგომია..
-ხოო..
-წამოდი გავისეირნოთ..
-რომ მეზარება?
-ვერ ხედავ რომ გასუქდი?-აათვალიერა ლუკამ.
-რა?-ტანზე დაიხედა ნიამაც.
-ხო რა, ქმართან დაშორებისმერე აშკარაა დეპრესია გქონდა ჭამდი გოჭივით და გასივდი..
-რა უტაქტო ხარ-უკვე ეცინებოდა ნიას..
-სიმართლისთქმა როდიდან გახდა უტაქტობა?-შეიცხადა ლუკამ და ფეხზე ადგა.
-უნამუსო ბიჭი ხარ-ფეხზე ადგა ნიაც და ლუკას ხელი მიარტყა.
-32 წლის ბიჭი, ბავშვი ვარ ფაქტიურად... წამო წამო.
-ანანო?
-ანანო მარტოობას ებრძვის..
-კაი..
მთელი სოფელი მოიარეს, ლამაზი იყო მართლა..
-აუ დავიღალე-მხარზე ჩამოეკიდა ლუკას...
-შეჯექი-ზურგზე ანიშნა ლუკამ.
-ლუკა წეღან თქვი რომ 32 წლის ხარ-შეახსენა სიცილით..
-დაიკიდე..
მარტივი მოძრაობით შეისვა ზურგზე და გზა გააგრძელა..
-კობახიძე ხომ არ გაგიფრენია, ცამომსვი..
-ნწუ-სიცილით გაუქნია ტავი..
-თავს ეგრე ნუ აქანავებ ...
-გინდა გავიქცე?-სიცილით ახედა ლუკამ და მოემზადა..
-არცგაბედო..
-მიდი რა მაგარი იქნება ..
-ლუკა სერიოზულად ცამომსვი...-თვალები აატრიალა ნიამ..
-წავედიით...
სირბილით დაეშვა დაღმრთზე, ნიამ კივილი მორთო მერე სიცილში გადაეზარდა, ბოლოს კობაიზეც დაირალა და ნია ძირს დააგდო..
-შენ პროსტა-სიცილს ვერ იკავებდა ლილი-რამ აგაცერცეტა ამხელა კაცი...
-აუუ-მუხლებზე დაყრდნობილი ქოშინებდა ლუკა თან იცინოდა.
-ხალხი რას იფიქრებდა..
-ნეტა მაგათი დედაც..
-კაი წავიდეთ რა, ვიყიდოთ რაღაცეებიც...
-წელი მტკივა გოგო რამხელა ხარ-სიცილიტ გასწორდა ლუკა...
-შენ ეგრე ნუ ხუმრობ ჩემს წონაზე..
-კაი კაი-ნიასხელი მოხვია და გზა გააგრძელეს.
სახლში უამრავი რამ მიიტანეს ანანო პირდაპირ ჩაძვრა...
ლამაზი სამი დღე გაატარეს, დაისვენა ყველანაირად.. აივანზე იჯდა და ხვალინდელდღეზე ფიქრობდა, ისევ თბილისი, ისევ ...
...........................................................................
-დათა მისმინე-უშედეგოდ ცდილობდა აეხსნა ...
-რა გისმინო...
-თორნიკე რატომ სცემე?
-საჭირო იყო...
-გეყოფა ვინ შემომხედავს ყველას ვერ სცემ...
-ვცემ და მოვკლავ კიდეც იმიტომ რომ მარტო ჩემი ხარ...
............................................................................
რა უტვინო იყო 17 წლის, ასეთი დავითური როგორ მოსწონდა მაშინ..
საინტერესოა ახლა სად იყო დათა, კაცი რომელიც მთელი მისი ცხოვრება იყო ახლა მისგან შორს იყო, შორს ყოფილა მაგრამ სხვასტან არასოდეს, გრძნოდბა როგორ ტოვებდა დათა ნელნელა მას, როგორ მიდიოდა მისი გულიდან, პროცესი საშინელი იყო, მტკივნეულზე მეტი იყო, უცნაური გრძნობა იყო.
გრძნობა რომელიც მასში გარდატეხას ახდენდა... სიგარეტს მოუკიდა, წლებია არ მოუწევია, არც დათასთან დაშორებისმერე, ახლა ძალიან მოუნდა...
-ასე ხდება-ლუკას მშვიდმა ხმამ გაიჟღერა-ადამიანები რომლებიც ყველაზე ძვირფასები არიან ჩვენგან მიდიან? იცი რატომ ნია? იმიტომ რომ არ იმსახურებენ იმას რაც აქვთ, არც ჩვენს სიყვარულს, არც ტკივილს, არაფერს არანაირ გრძნობას, მაგრამ მაინც აქვთ, ამ უკუღმართი ცხოვრების დედარომ ვატირე თორემ შენ ახლა სიგარეტით ჩემს აივანზე კი არ უნდა იჯდე და დავითურს მისტიროდე, ჩემს საწოლში ჩემზე ჩახუტებულს უნდა გეძინოს.. მაგრამ ვერაფერს შეცვლი, ეს დედანატირები ცხოვრება ასე გვიწყობს ...
-ლუკა ...ელენეზე მომიყვები?-აივნისმოაჯირთან მდგარ მარალ სილუეტს გახედა ნიამ.
-ამაზე არ ვსაუბრობ...
-ვიცი მაგრამ....
-გაინტერესებს? მაშინ წადი სასმელი მოიტანე...-სიგარეტი გადააგდო და მისგვერდით პუფში ჩაესვენა..
ნიამ კონიაკი მიიტანა და გვერდით მიუჯდა თვითონ დაასხა ორ ჭიქაში და ისევ სიგარეტს მოუკიდა, ლუკამ ერთი ჭიქა ჩაცალა და ნიას მსგავსად სიგარეტს მოუკიდა..
-ელენე 20 წლისამ გავიცანი, ტველაზე ლამაზი იყო მთელს უნივერსიტეტში-მტკივნეულად გაეღიმა ლუკას და კიდევ ერთი ჭიქა დაცალა..
----------------------------------------------------------------------
-წინ იყურე-გაანჩხლებული უცნაურიფერის თვალებით გოგო დაბლიდან უყურებდა ცინიკურად მომღიმარ ბიჭს..
-თორემ?-კურნოსა ცხვირზე ხელი დაკრა ლუკამ და გაუცინა..
-შე შე თავხედო...
-ლუკა მქვია...
-არ მაინტერესებს -ცხვირი აიბზუა გოგონამ..
-პატარა ტლიკინა-სახე ახლოსმიუტანა ლუკამ და გოგონაც წამსვე დაიბნა..
-გაიწიე თუ შეიძლება...
-უნდა გაკოცო..
-რა?-წამოიკივლა გოგომ...
ლუკამ აკოცა...
-----------------------------------------------------------------------------
-ძალიან მომწონდა, დანახვისწამიდან, ყველაფერი გავაკეთე რომ ჩემი ყოფილიყო, ერთ წელიწადში ერთად გადავედით, უზომოდ ბედნიერი ვიყავი, ელენე კერპი მყავდა ყველაფრს ვაძლევდი სულ ყველაფერს, ვაღმერთებდი, თანაცხოვრებიდან ერთი წლისმერე ხელი ვთხოვე.. ბოლო ორი თვე ურთიერთობა არეული გვქონდა და ცავთვალე რომ ვაგვინებდი და ეს იყო მიზეზი, ტიროდა როცა ხელს ვთხოვდი, მეც და ყველამ ჩავთვალეთ რომ ეს ემოციებისბრალი იყო, თანხმობად მივიღე... მეორე დღეს ირაკლი ნიორაძემ დაგვპატიჟა თავისთან, ელენე არ გამომყვა თავისტკვილი მოიმიზეზა, ნიორაძეც არ დაგვხდა სახლსი, დედამისმა გვითხრა რომ საქმეზე შეყოვნდა ასე დაგიბარათ და მალე მოვაო, არ მოსულა, ორი საათი ველოდეთ, მერე მისი შეყვარებული მოვიდა ფოტოებით და ტელეფონიდან ამოღებული მესიჯებით, გოგო ადამანს არ გავდა, პირველი ჩემთან მოვიდა და ეს ყველაფერი გადმომცა, საშინელება იყო, ელენე წასული დამხვდა, მისი ნივთები ყველაფერი ადგილზე იყო, მხოლოდ საბურთები და ძვირფასეულობა...
-საშინელებაა..
-ხო..
-მე არც კი ვიცი, ის ბიჭი შენი ძმაკაცი..
-ექვსი წლიდან ვცინობდი...
-არ მოძებნე?
-ხო..
-მერე?
-მერე ფეხმძიმე ცოლს ქმარს ვერ მოვუკლავდი, ვერც შვილ მამას...
-შვილი ყავთ?
-ორი.. ნიკოლოზი და მარიამი...
-მათზე ისევ აგროვებ ინფორმაციას?
-ბოლო ხუთი წელია აღარ...
-საშინელი ისტორიაა..
-არ გვიმართლებს არცერთს
-ხოდა დავლიოთ...
-დათვრები გოგო..
-მერე რაა..-კაი მომეცი მე დავასხამ....
....................................................................
მაინც რა საშინლად ცხელოდა ამ თბილისში, მაისური გადაიცვა თმა პირსახოცით შეიმშრალა და მისაღებში გავიდA..
-ცუდია რაჭისმერე დახუთულობა არა?-ექოდ გაისმა დავითურის ხმა..
-დათა? აქ როგორ?-მაისური დაბლა დაქაჩა ნიამ.
-ტყუილად მალავ ისედაც ნანახი მაქვს .. ცოლი ხარ ჩემი-გაეცინა დათას და დივანზე დაჯდა.
-როგორ შემოხვედი..
-მქონდა შენი ბინის გასაღები..
ხო ახსოვდა ადრე რომ მისცა და უკან აღარ გამოურთმევია..
-რა გინდა?-მიუახლოვდა ნია..
-რა მინდა კი არა გოგო-ფეხზე წამოხტა დავითური და ნიას ორივე მკლავზე ჩაავლო ხელი-ჯერ შენ ჩემი ცოლი ხარ დეა აქეთიქით არ უნდა იტასაო ვიღაც სი$$...
-შეგახსენო სად ცხოვრობ?-იყვირა ნიამ.
-ჩვენ ერთნი ვართ მერე?
-არა დათა არ ვართ მაგრამ ჩვენ დავშორდით მალე ხელსაც გავაწერთ, შენ უკვე ქეტასთან ცხოვრობ და მე უფლება მაქვს..
-არ გააქვს-იღრიალა დავითურმა-არ გაქვს ნია, ჯერ არა გესმის? პატივი ეცი შენტყავს და მეც..
-და შენ? შენ სცემდი პატივს შენსთავს ან მე? როცა ადექი და მეორე დღესვე იმ ქალთან გადახვედი საცხოვრებლად?
-ნია ნერვებს ნუ მიშლი...
-რა გინდა დათა? ვერ გავიგე რა გინდა..
-რადა წესივრად უნდა მოიქცე გოგო..
-რა უფლებით რაში გაინტერესებს..
-დაიოკე შენი სურვილები განქორწინების დამთავრებამდე და მერე რაც გინდა ის ქენი გასაგებია?
-წადი აქედან...-ცრემლები ჩაუდგა თვალებში ნიას..
-ნი მისმინე-სახე ხლეებშუა მოიქცია დავითურმა, გაკანკალა, იმდენად მონატრებია ეს ქალი, მისი სუნი მოსდიოდა, სუნი რომელიც უყვარდა, პატარა სიფრიფანა სხეული, თმა და სახე, მთელი სიმძფრით იგრძნო როგორ აკლდა და ჭირდებოდა-ვიცი რომ ცუდს არ გააკეთებ, ეგ გაბრაზებულმა ვთქვი, უბრალოდ ცოტა უნდა მოერიდო, ორივესთვის ასე ჯობს..
-რა გინდა დათა-თავი მკერდზე მიადო და ისევ ატირდა..
-დაწყნრდი კარგი?-თავზე აკოცა დავითურმა და ჩაეუხუტა, როგორ უნდოდა როგორ უნდოდ მთლიანად შეეგრძნო ეს პატარა სხეული.-ხვალ ლენკა დაგირეკავს, ბათუმში უნდათ წასვლა უარი არ უთხრარა ძალიან ეწყინება, მეც ვიქნები მაგრამ გპირდები წყნარად ჩაივლის ის დღეები..
-კარგი, როგორაა? დედამისს სიკვდილისმერე მხოლოდ ერთხელ ვნახე..
ლენკა მათი საერთო მეგობარი და დათას ბიძაშვილის ცოლია..
-არ იმჩნევს მაგრამ დარდობს ზალიან, ახლა ფეხმძიმედაა..
-მართლა?-სახე გაუნათდა ნიას..
-ხო მართლა...
-რგორ მიხარია...
-ხო.. კარგი წავედი, იფიქრე რაც გითხარი ..
-კარგი..
-დროებით..
-დროებით...
კარამდე მიაცილა, მხოლოდ სახლსი შემობრუნებულს გაახსენდარომ გასაღები ისევ წაიღო დათამ..
ისევ ატირდა, ახლა უფრო მონატრა, ყველაფერი ენატრებოდა მისი, დილიტ ბუზღუნი დახუჭულითვალებით ფანჯარასთან მდგომი წელზევითშიშველი დათას დანახვა მოენატრა ყავით და სიგარეტით ხელში, მისი დაკუჭული მაისურები(დათას მაისური ყოველთვის სასწაულად ეჭმუჭნებოდა) ჩვეულებრივი ჯინსები, მისი ჩუმი გნება როცა ტელეფონი აღვიძებდა, მისი მზერა, ყველაფერი მოენატრა... იგრძნო როგორ ახრჩობდა ცრემლები და მათ გასაქანი მისცა...
..........................................................................
დილის ცხრა იყო დათას ტელეფონმა რომ რეკვა დაიწყო..
-დედაშე2@-ჩაიბურდღუნა დაბალხმაზე და ტელეფონს გადაწვდა, დახუჭული თვალებით ძლივს იპოვა და უპასუხა..
-დათა ნია დამთანხმდა-კიოდა ლენკა-დამტანხმა გესმის მოდის.. ჩემი ფარფატა გოგო მოდის..
-საღოლ ლენკა-ჩაიბურდღუნა და სახე მოისრისა..
-მიდი რა გამო რა...
-სად?
-რაღაცეები მაქვს საყიდელი და ...
-მერე შენი ქმარი სადაა?
-სამსახურშია, გამო რა საზამთროც მინდა და ნაყინიც..
-აუ ლენკა რა..
-აუუუმერომ ნია მომყავს..
-წამოიყვანეო ვინმემ გთხოვა?
-მიდი რა..
-კაი ვდგები ხო...
-ყავას ვაკეთებ, სიგარეტი მოსვლამდე მოწიე...
-კაი..
ტელეფონი გადააგდო და ადგა..
-ასე ადრე?-კართან იდგა ქეთი..
-ხო საქმე მაქვს..
-გავიგე რომ ბათუმში მიდიხარ ოჯახტან და მეგობრებთან ერთად..
-ჰო მერე?-მაისური გადაიცვა-ფუ ამის რას გავს-უკმაყოფილოდ შეიკურთხა და საათი გაიკეთა..
-ყოფილცოლთან ერთადაც, არ მესმის მე რატომ არა და ის რატომაა იქ..
-
ჯერ ერთი ნია ისევ ჩემი ცოლია და მეორეც შენი ადგილი გაითვალისწინე ჩემსცხოვრებაში ქეთა და მიხვდები...-ტელეფონი აიღო და სახლი დატოვა...
.............................................................

-და რას ელოდი?- ერთრერთი ბიზნესმენის საყვარელი და ქეტას დაქალი უკმაყოფუ\ილოდ უყურებდა ქეთას სახეს.
-არაფერს ვნიშნავ..
-როგორ არ ნიშნავ მაგრამ შენ საყვარელი ხარ, ამიტომ კი არ უნდა შეაწუხო და მოინდომო მეტი შენთვის უნდა იყო, თუ ძალიან შეაწუხებ წავა, საყვარელი ხარ და არა ცოლი ასე რომ დაეტიე სანამ დაკარგე...