ყველა რაღაცას ლაპარაკობდა, ვინ რას იხსენებდა ვინ რას. ძალიან კარგი იყო.
- თაკო მე საპირფარეშოში გავალ ხო ? - ჩავჩურჩულე თაკოს
- კარგი საყვარელო
საპირფარეშოში შევედი უკან კი ლიზა გამომყოლოდა.
- რა ხდება ლიზა? რამე პრობლემა ხომარ გაქვს? რაღაც არგამოიყურები კარგად - ვუთხარი გაკვირვებულმა
- კი არის რაღაც პრობლემა და ეს პრობლემა შენ ხარ - ზიზით მიყურებდა ლიზა
- უკაცრავაად?
- ხო სანამ გამოჩნდებოდი ყველაფერი ძალიან კარგად იყო გესმის
- მე რას ვაშავებ თუ შეიძლება რომ გავიგო
- ლაზარე უკვე დიდი ხანია რაც მიყვარს გესმისს!!! რაც შენ გამოჩნდი ჯოჯოხეთად მექცა ცხოვრება!! ლაზარეს და შენი ერთად ყოფნა მკლავს! უსინდისო ადამიანო!
- მე და ლაზარეს ერთმანეთი გვიყვარსს!
- მეც მიყვარს ლაზარე
- მაგრამ მას არა
- შეიძლებოდა შევყვარებოდი შენ რომ არ გამოჩენილიყავი, უცოდველი კრავივით მოგაქვს თავი! მაგრამ სინამდვილეში ნამდვილი გაიძვერა ხარ!
- ჩემთან ასე ლაპარაკის უფლება არ გაქვს ლიზა!
- არც შენ გაქვს უფლება ასე დამინგრიო ცხოვრება!
- მომისმინე მე არავის არაფერს არ ვუნგრევ და შემეშვი
- შენი აზრით რატომ არ გყავდა მეგობრები აქამდეე?! იმიტომ რომ არავის არუნდოდა შენნნაირი მეგობარი, არც მეგობრობა შეგიძლია და არც არაფერი, მშობლების გარდა არავინ გყავდა წარმოგიდგენია! თაკოს უმადლოდე რომ ჩვენს წრეში მოხვდი.
თვალები ცრემლებით ამევსო, საშინლად მეტკინა გული.
- ხო ახლა შენ ტირიხარ მაგრამ მეც ეგრე ვტიროდი შენი და ლაზარეს ერთად ყოფნის ამბავი რომ გავიგე. შენს გამო უბედური ვარ გესმის! შენს გამო!
ამდენს ვეღარ გავუძელი ტირილით ნომერში ავვარდი, ძალიან ცუდად ვგრძნობდი თავს, ვტიროდი და მხოლოდ საკუთარ თავზე ვბრაზდებოდი. ცოტახანში ნომერში თაკო ამოვიდა.
- ნუცაააა, ნუცაა? რაგჭირს რამოხდა საყვარელო?
- თაკო ძალიან ცუდად ვარ - ვეუბნები ტირილით
- რამოხდა რატომ ტირი? - შეშინებული მეკითხებოდა თაკო
- თაკო მე მართლა ცუდი ადამიანი ვარრ?
- რასამბობ საყვარელო საიდან მოიტანე
- აბა რატო მეუბნებიან თაკო რახდება ? მე ხომ არაფერი მინდა მე მხოლოდ მიყვარს
- მომიყევი სასწრაფოდ რამოხდა ნუცა
- ლიზა, ლიზამ მელაპარაკა
- მერეე? რამოხდაა?
- მითხრა რომ ჩემს გამო ცხოვრება დაენგრა.
- შენს გამო ლიზას ცხოვრება რატომ უნდა დანგრეულიყო ნუცა რახდებაა?
- მას ლაზარე უყვარს - და უფრო ტირილს ვუმატებ
- კიმაგრამ... რაა? - შეიცხადა თაკომ
- ხო თაკო მას ლაზარე უყვარს
- მერე რა ლაზარეს შენ უყვარხარ. რაგითხრა ცუდი რაღაცეები გითხრაა?
- მითხრა რომ ერთი ერთი გაიძვერა და უსინდისო ადამიანი ვარ.
- ახლავე ვაჩვენებ მაგას უსინდისოს - თაკო ოთახიდან გავარდა
- თაკო გთხოოვვ არა მოდიიიი - უკან გავეკიდე
სასადილოში ჩავედით ლიზა ისევ მაგიდასთან დამჯდარიყო. ლაზარემ როცა ამტირალევი დამინახა ეგრევე ჩემსკენ გამოიქცა:
- ნუცააა რახდებააა ? ხომ კარგად ხარრ? - მეკითხებოდა და თან მიხუტებდა
-ლაზარეე - ვუთხარი და მაგრად ჩავეხუტე
- რამოხდა რატომ ტირი?
- ქალბატონი ლიზას დამსახურებაა ყველაფერი - თქვა თაკომ და ლიზას გახედა
- ლიზას? რამოხდა ვინმე იტყვისს? - ლამის ყვიროდა ლაზარე
ბავშვები გაშტერებულები იყურებოდნენ.
- ხო ლიზას უყვარხარ ლაზარე! როცა ნუცა გავიდა უკან გაყვა და ისეთი რაღაცეები უთხრა რომ საშინლად ატკინა გული.
- რააააააა? - გაშტერებული შეხედა ლაზარემ ლიზას ლიზას თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა
- მე... არა.. არაფერი მითქვამს.. - სლუკუნებდა ლიზა
- როგორ თუ არა! მატყუარავ - საშინლად გავბრაზდი მე!
- ვერვიჯერებ თქვა ლაზარემ და თავი გააქნია
- ვერაიტანა ის რომ შენ ნუცა გიყვარს და ნუცას ათასი საშინელება მიახალა - უთხრა თაკომ ლაზარეს
- როგორ შეგიძლია ასე მოქცევა - ზიზღის თვალებით შეხედა ნინიმ ლიზას
- ყოჩაღ ლიზა - დამამცირებლად უთხრა თორნიკემ
ლიზა ისევ აგრძელებდა თვალთმაქცობას და სლუკუნებდა.
- კარგით მაპატიეთ, არმინდოდა ესე მომხდარიყო მაგრამ. მოკლედ ლაზარე ძალიან მიყვარხარ და თქვენი ასე დანახვის დროს მოკლედ მე წავალ თბილისში. - ტირილით ამბობდა თაკო
- ძალიან ვწუხვარ მაგრამ მოგიწევს, უკეთესი იქნება - უთხრა ცოტნემ
- კარგი ახლავე ჩავალაგებ ბარგს - თქვა ლიზამ და წავიდა
ძალიან ცუდად ვიყავი, მართლა არმინდოდა ასეთი რამ მომხდარიყო ასეთ ბედნიერ წუთებში მაგრამ სამწუხაროდ. გადავწყვიტე ცოტახნით ჩემს ნომერში ავსულიყავი და დამესვენა
- ლაზარე მე ჩემს ნომერში ვიქნები ცოტახნით დავისვენებ კარგიი
- კარგად ხომხარ იცოდე აღარ იტირო გთხოვ - სახეზე ხელები შემომხვია ლაზარემ
- მიყვარხარ ვუთხარი ვაკოცე და წავედი
საწოლზე წამოვწექი და ვფიქრობდი. ნეტავ მართლა დავუნგრიე ცხოვრება? ნეტავ ძალიან უყვარდა ? იქნებ რომარ გამოვჩენილიყავი ლაზარესაც შეყვარებოდა და ბედნიერები ყოფილიყვნენ. იქნებ მართლაც ზედმეტი ვარ მათ ცხოვრებაში?
თუმცა არა მე ლაზარეს ვუყვარვარ მეც მიყვარს ლაზარე. არაფრით არ დავთმობ მას იმიტომ რომ ჩემი ცხოვრება ფერადი გახადა გამაბედნიერა. მართალია ყველაფერი თაკოს დამსახურებაა, თუმცა მე ის ღმერთმა გამომიგზავნა.
რამდენიმე საათი მეძინა. ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა.
- ნუციკო დედი რას შვრებით? როგორ მიდის დასვენება?
- ძაან კარგად დე ყველაფერი ძალიან კარგად არის.
- ვერცკი წარმოიდგენ როგორ მომენატრე ჩემო გოგო
- მეცც დე მეც ძალიან მომენატრე.
- ჩემი ბედნიერება ხარ, გაკოცე
- მეც დე
უკვე მოსაღამოვებულიყო. ოთახში თაკო ამოვიდა:
- წამოწამო კოცონი უნდა დავანთოთ - მეუბნება სიხარულით
- ვა მართლა რამაგარიააა - კარგი ეხლავე წამოვალ
სასტუმროს ეზოში ერთ ტიალ ადგილას კოცონისთვის მზადება მიდიოდა. ირგვლივ პუფები შემოეწყოთ ძალიან გამიხარდა.
- ოჰჰ ჩემი პრინცესაცც მოსულაა - შორიდან დამიძახა ლაზარემ
- მოდი მომენატრეე - ვუთხარი და ხელები გავშალე
- უხხ ჩემი სიცოცხლე ხარ - მაგრად ჩამეხუტა ლაზარე
- ე რამაგარია რაკარგად მოგიფიქრებიათ
- მემოვიფიქრე შენმა სულელმა - მითხრა და გამიღიმა
- შენ მართლა ჩემი სულელი ხარ - თვალი ჩავუკარი
- გვრიტებოო მოდით აქეთ დავანთეთ - შემოგვძახა ცოტნემ
ყველამ დავჯექით პუფებზე და დავიწყეთ ლაპარაკი
- მოდი რაღაცეები მოვყვეთ - თქვა თაკომ
- მაინც როგორი რაღაცეები ? - კითხა ცოტნემ
- ჰმმ რავი, აი ყველაზე ტკბილი მოგონება რაც გახსოვთ
- კარგი მე დავიწყებ - თქვა ცოტნემ - ყველაზე ტკბილი მოგონებად მახსოვს ის დღე როცა ძალიან დიდი თოვლი მოვიდა, მაშინ დაახლოებით 7 წლის ვიქნებოდი. მთელმა ოჯახმა გადავწყვიტეთ გარეთ გავსულიყავით. მე დედა მამა ბებო და ბაბუაც კი გამოვიდნენ, ძალიან მაგრად ვიხალისეთ მართლა ძალიან მაგარი იყო.
- რამაგარიააა - წამოიძახა ნინიმ - აი მე ყველაზე ტკბილ მოგონებად ის მახსოვს დაბადებისდღე რო მომილოცეთ ღამის 12 საათზე. მთელი ფეივერკებით ტორტებით და ბუშტებბით რო მოხვედით, როგორ გამიხარდაააა
- ხო მართლა ძაან მაგარი იყო ეგ დღე - გაიღიმა თორნიკემ მე კიდე საუკეთესო მოგონებად ის დღე მახსოვს ბიჭებო რომ გავიპარეთ ერთად სიგარეტის გასასინჯად, გახსოვვთ აუუ დაახლოებით 12 წლის ლაწირაკები ვიყავით - სიცილით ამბობდა თორნიკე
- აუუუ მართლაა - ვხარხარებდი მე
- კიი სახლში რომ მოვედით კარგადაც მოგვხვდა - ამყვა სიცილში ლაზარე
- აუ მე იცი რამახსოვს ყველაზე ტკბილ მოგონებაად- დავიწყე მე - ახალწელზე ნათელა ბებო რო მესტუმრა რაპუნცელის თოჯინით და ჩემი საყვარელი შოკოლადებით რომელიც კალათაში ლამაზად მოეთავსებინა. ძალიან გამიხარდა
- ხო ღორმუცელავ შოკოლადი გიხარია მხოლოდ შენ - გაიცინა ლაზარემ
- ხო მიყვარს და მიხარია მერე რა - ერთი შენი ტკბილი მოგონება გვითხარი აბა
- ჩემს ტკბილ მოგონებად ყოველთვის ის დღე დარჩება შეყვარებულები რომ გავხდით - მითხრა ლაზარემ და თვალი ჩამიკრა. მეც იმავე მოქმედებით ვუპასუხე
- აუ ყველაზე მაგარი წყვილი ხართ რა - გაიღმა ნინიმ
- მოდი საერთო ფოტო გადავიღოთ - წამოიძახა თორნიკემ
- მოდით მოდით მოდით - ყვიროდა ცოტნე
ძააალიან მაგარი ღამე იყო ყველაფრის მიუხედავად, გვიანობამდე ვიჯექით და ვლაპარაკობდით.