მართლაც ერთ თვეში გამოწერეს ნინა და ბავშვი. კოტეს და ქეთას კიდე არ ჰქონდათ სახლი მოწყობილი. ყოველდღე ჩხუბობდნენ ბავშვის ოთახის მოწყობაზე. კოტე ეუბნებოდა რომ ბიჭია და ქეთა ვერ მოუწყობდა ქეთა კიდე ეუბნებოდა ბავშვია და რას მიხვდებაო. ბოლოს ქეთამ დაუთმო ისევ ასპარეზი. ქეთა უკვე მეხუთე თვეში იყო გადასული და სულ უფრო ხშირად ეცვლებოდა ხასიათი. ბავშვი არავის არ აძლევდა საშუალებას რომ წესიერად გამოეძინათ. ღამეებს ყველა ათენებდა ბავშვთან, ქეთას გარდა. დილით მკვდრებივით დადიოდნენ. დილით კოტე და ქეთა სამზარეულოში იჯდნენ და სადილობდნენ.
-კიდე ძინავთ?
-ხო. აუ გიო როგორი გათიშულიაა.მეცოდება, მალე ჩვენც ეგრე ვიქნებით კოტე.
-რა გადაიტანს ამას ორჯერ მიყოლებით.
-რაო? რაღაც წამოგცდა მემგონი?
-არაფერი, არაფერი ჩემო ცხოვრება.
-აუ აღარ შემილია ამ დებილი პროდუქტების ჭამა. მალე ისევ ტოქსიკოზი დამეწყება.
-ნუ წუწუნებ. მეც დავიღალე, მოკლედ ხვალვე მოვაწყობ ისე რო გადავიდეთ ჩემთან საცხოვრებლად თორე აღარ შემილია.
-აუ ძლივს. ეხა წავალ ჩავალაგებ რაღაცეებს.
-არა, არა დაანებე შენ თავი. ეგღა მაკლია დაგღალო. ხვალ დედაჩემი უნდა ნახო.
-აუ არა, ხო გახსოვს რო არ ვუყვარვარ.
-კი არ უყვარხარ, უბრალოდ გასწავლის რაღაცეებს და შენ ისე გაჯიუტდი რო არ უსმენ. მიდი რა გთხოვ გაუტყდება, დედისერთა ვარ და მაგიტოა ეგეთი. უნდა რომ შვილს კარგი ცოლი ყავდეს.
-მე ცუდი ვარ?
-უკეთესი რომ გახდე მაგიტო გასწავლის.
-ააუუუ 19ის ვარ რას მერჩის. ახალგაზრდა ბავშვი ვარ.
-ჩემო ახალგაზრდა ბავშვო გთხოვ მიდი რაა.
-კაი, ჯანდაბას. რა ცუდია მე რო იგივეს ვერ გაძალებ.
-დედაშენი უკეთესადაა, ხო ველაპარაკე ექიმს. შენ გკითხულობს.
-როგორ?
-ის გოგო სადაა იმ დღეს რო მოვიდა და გიორგიზე მეკითხებოდაო?
-ესე იგი ვიღაც უცხო გოგო ახსოვს და მისი შვილი ქეთა არა ხო?
-ქეთა... კაი რა. არ გინდა ყველაფერზე ნერვიულობა. ცოდო ხარ.
-კაი, არ ვნერვიულობ.
-ხოდა კაი. ჯანმრთელი უნდა იყოს ბავშვი.
-იქნება. აუ თეო და ეთო უნდა გამოვიდნენ ეხლა.
-მერე?
-ბავშვი რო გამიღვიძონ?
-დედაჩემთან გადით ერთად, რაღაცეების გაკეთებას გასწავლით.
-მანქანით გავალთ.
-შენთვის არ შეილება.
-ეთო გამიყვანს.
-მე რითი წავიდე სამსახურში?
-ეთოს მანქანით წავალთ გამოშტერდი კოტე?
კოტე ადგა და ქეთასთან მივიდა. თმები გადაუწია სახიდან და მერე აკოცა.
-აბა რა იქნება, ცუდად არ გამიგო ანა მიყვარს ჩემი ძმაკაცის შვილია, მაგრამ, დავიღალე თან ძაან. გამოშტერებული ვარ.
-მესმის. კაი დამეხმარე ადგომაში გოგოები მოვიდნენ-კოტემ ხელი მიაშველა და ააყენა. მერე ქვემოთ ჩავიდნენ და გოგოებს დახვდნენ, იქიდან კი პირდაპირ კოტეს დედასთან წავიდნენ.
-რა ქვია?-იკითხა ეთომ სანამ კართან იდგნენ.
-ნანა.
დააკაკუნეს, ნანა დეიდამ თბილად მიიღო სამივე და მერე საქმეს შეუდგნენ.1საათის მერე ქეთა ჩამოჯდა რაზეც ნანა გაუბრაზდა.
-რას აკეთებ შვილო, მე კოტეზე ფეხმძიმედ რომ ვიყავი,სანამ საავადმყოფოში არ წამიყვანეს იქამდე ყველაფერს მეთითონ ვაკეთებდი.შენ კიდე მეხუთე თვეზე ხარ...-ცხვირი აიბზუა ნანამ.
-ქალბატონო ნანა? უკაცრავად? ქეთა კოტეს ბავშვს ატარებს, გინდათ ბავშვი დებილი გაგეზარდოთ?-ვეღარ მოითმინა ეთომ და ეჩხუბა.
-მე არაფერი ეგეთი არ მითქვამს. კარგი, იჯექი ქეთა. რავიცი თუ ცუდად ხარ... დაჟე თუ გინდა წადი.
-დაჟე? რაო?-თეოც გაცეცხლდა.
-გეყოთ გოგოებო. მოვეხმარები.
ქეთა იქიდან ნერვებ ათხრილი დაბრუნდა, მაგრამ გადაწყვიტა კოტესთვის არაფერი არ ეთქვა. ეთო აყვა სახლში. იქ ნინა ბავშვით ხელში, სადილს ამზადებდა.
-ნინ, დაჯე დაისვენე. მე გავაკეთებ
-აუ მიდი ეთ, მადლობა.
ნინა ჩამოჯდა და ეთომ გააგრძელა სადილის კეთება.
-როგორაა ანაა?
-აუ რავი ძლივს დაიძინა და გათიშულია.
-მერე დააწვინე.
-რო ვაწვენ ეღვიძება. ცოტა კარგად ჩაეძინოს და მერე.
-აუ ღამე რა ემართება ამდენს რო ტირის?
-რა უნდა ემართებოდეს ქეთ... ბავშვია და ტირილის გარდა არაფერი იცის.
-მე და კოტე ხვალ გადავდივართ.
-მართლა?ესე მალე?
-ხო რავი. სიმართლე გითხრა დიდიხანია გვინდა მარა ჩვენ ხო სუ...
-ჩხუბობთ ბავშვის ოთახის მოწყობაზე. მე და გიოსაც იგივე გვქონდა. რამდენი დაგრჩა?
-მემგონი 3. რვათვიანი იქნებაო.
-საიდან იცის?
-სუსტი ხარ და მაგდენი ხანი ვერ გაჩერდება ბავშვიო.
-მერე მოძლიერდი უკეთესად იკვებე.
-ხო რავი.
-ვაიმე როგორ მიხარია რო დაიბადაა. დედას ცხოვრება.
-მიუხედავად იმისა რომ ყოველ ღამე გაღვიძებს?-იკითხა ცნობისმოყვარე ეთომ.
-ეთ, შენ ამ ბოლო დროს ხშირად ლაპარაკობ ბავშვებზე.
-აუ რავი, ცოლად ხო გავყევი უკვე ანდროს. ხოდა ბავშვებზე ვლაპარაკობდით და მემგონი ფეხმძიმედ ვარ.
-რააა? ესე ადრე? გილოცააავ-ქეთა წამოხტა და გადაეხვია ეთოს, ნინამაც მიულოცა.
-რა ადრე გოგო 20ის ვხდები მალე. 21წლის ასაკში მეყოლება უკვე.
-ხო მაგარია. რამდენი თვეა?
-მემგონი 1კვირაც არაა. 4კვირის რო იქნება მივალ ექიმთან, ან ანალიზებს გავიკეთებ ეხლა.
-აუ ძაან მაგარია.
-ჩვენი შვილები ერთად გაიზრდებიან. მოდი ავღნიშნოთ. ლიქიორით-გახარებულ ქეთას სულ დაავიწყდა რომ მისთვის დალევა არ შეილებოდა. გიორგიც გამოვიდა.
-შენ ჩემო საყვარელო წვენის გარდა არაფრით არ აღნიშნავ ამას-გამოართვა ლიქიორი ქეთას და კარადაში ჩაკეტა.
-აუუ... ცოტა არა?
-არა-მოკლედ მოუჭრა და თავზე აკოცა გიორგიმ-აი ბავშვი რო დაიბადება მერე თავში ქვა გიხლია, არა მაშინაც იშვიათად თუ შეგილია. ბავშვს ვინ მოუვლის?
-კაი გავიგე გიორგი. ნუ წამიღებ ეხა ტვინს.
-არ მიმაქ პროსტა გარიგებ. კოტე იყოს ვაფშე მოგკლავდა ეგეთი წინადადებების გამო. ვაფშე სადაა?
-გადავდივართ ან დღეს საღამოს ან ხვალ წყნეთში და მაგიტო რაღაცეები წაიღო. მანამდე დედამისთან ვიყავით.
-ეს ხნის იმას რომ შენ უჟასი ხასიათი გაქ.
-აუ რეები აკეთა ქალმა იცი?-წამოცდა შემთხვევით ეთოს.
-ეთო!-დაუცაცხანა ქეთამ
-რა... რა? გაჩუმდი ქეთა. რაოო?-ჭორიკანა გოგოსავით დაჯდა გიორგი.
-არაფერი... ქეთა თუ არ ამბობს არც მე ვიტყვი და საერთოდ მე დავამთავრე სადილის კეთება და წავედი ქეთ. ხვალამდეე.
-დაჯდაა-ისეთი ბოხი ხმით თქვა გიორგიმ რომ ბავშვს გაეღვიძა.
-აუ გიორგი რააა-ნინამ ბავშვი მეორე ოთახში გაიყვანა.
-ქეთა მეზარება რა ეხა ამან უნდა ამითხაროს ნერვები.
-ეთო ბავშვს გეფიცები არ გაგიშვებ აქედან სანამ ან შენ ან ქეთა არ მომიყვებით რა ხდება. პროსტა მაინტერესებს. რა მოხდა მიდი რა ეთო შენ ხო ჩემი დაქალი ხარ.
-რა მოგიყვე ნუ... ქეთაა
-მეზარება აქ ჯდომა. არაფერი არ მომხდარა პროსტა მუცელი ამტკივდა აღარ შემილია საჭმლის კეთება თქო და მეჩხუბა მე მეცხრე თვემდე ვმუშაობდი 24საათი და გრცხვენოდეს შენო. მერე ავდექი და გავაგრძელე ბოლომდე.
-და ამას არ მიყვებოდით? ეგეთია ეგ ნანა.
-ეგეთი? შენი და ტკივილისგან ლამის მოკვდა.
-მერე ქეთას რაღაც თუ არ უნდა არც არაფერს აკეთებს. დაისვენე ეხა და მორჩა.
-დაისვენეო ეუბნება როცა ბავშვი ჯღავის.
-მორჩა ეთო თავისუფალი ხარ-გიორგიმ კარზე ანიშნა. ეთოც დაემშვიდობა და წავიდა.
-ქეთ კაი რა უნდა გეწყინოს ეხლა ნანასგან?
-აუ... რავი აბა.
-დედა ნახე?
-არ მინდა ამაზე ლაპარაკი.
-ანდრია გამოვიდა რეაბილიტაციიდან. დღეს ქეიფი გვინდა.
-ბავშვი?
-ხოდა გვინდა თქო მარა არ გამოგვდის. მე ბავშვთან ვრჩები. ნინა 2კვირა არსად არ ყოფილა დღეს დაქალებთან გადის.
-და გინა მე დავიტოვო ბავშვი.
-გევედრები რა 1თვე არცერთს არ გვძინებია წესიერად და გართობაც არ ვიცით რა ხილია.
-და რა ვაჭამოთ.
-შეჭამს და მერე დაგიტოვებთ. ყოველ სამ საათში ერთხელ უნდა. სამ საათში ჩვენც მოვალთ.
-ანუ ეძინება ჩვეულებრივად?
-ხო პროსტა მარტო ვერ დავტოვებთ. ეხლა გავალთ.
-აა... რავი კაი. რო რამე რამდენი დღისაა?
-1-2კვირის. გარეთ გაყვანა არ გაბედო ვის გაყავს 14დღის ბავშვი გარეთ.
-არ გავიყვან, არა.
-ოქრო ხარ ქეთ.
-ვიცი. დროზე ადექი სანამ გადავიფიქრე.
გიო გახარებული შებრუნდა ოთახში და საღამოს ორივე წავიდა მეგობრებთან. ქეთას ბავშვი ეკავა ხელში და აძინებდა როცა კარზე კაკუნი გაისმა. ქეთამ ნელა ჩააწვინა ბავშვი საწოლში და კარის გასაღებად გავიდა.
-ვინ არის?
-კოტეს მეგობარი. ელენე.
ელენე კოტეს ყოფილი იყო.