მე მთელ ჩემს აფერისტობას შევახარჯავ,რომ სკოლაში არ გამიშვან,მაგრამ არასდროს არ ეგებიან მახეში და მაინც ბოლოს მე ვრჩები დაჩაგრული.ჩემს ფუმფულა ლოგინს ვტოვებ და მივდივარ სკოლაში.

მე ვარ მირა ლომთათიძე 16 წლის,მაღალი ქერა ტალღოვანი თმით,პატარა ცხვირით,ქამელეონის თვალებით კარგი ტან-ფეხით,მყავს შეყვარებული გოგა კვარაცხელია ჩემზე ორი წლით დიდი 1 კურსელი. 1 წელია ერთად ვართ,რანაირად მიძლებს დღემდე მიკვირს.(გოგა სიმპატიური ბიჭია ესეც ქერაა და მწვანე თვალები აქვს,მაღალი და დაკუნთულია.) მყავს ასევე საუკეთესო დაქალი ნიაკო სვანიძე 16 წლისაა,ჩემი კლასელია(11) ლამაზი გოგოა შავგრემანი ცისფერთვალება მაღალი კარგი ტან-ფეხით,ნორმალური ზომის ცხვირით.

-მირა ადექი დროზე! 15 უკლია ცხრას,10 წუთია ის ბავშვი გელოდება. ჩქარა !(მაკა)
-კარგი ჰო ვდგები(მირა)
-კარგი ჰო ვდგები არა მირა,ადექი დროზე თორე სხვა ხერხს მივმართავ(მაკა)
-ჰო კარგი,რა გჭირს ვახ,ვსო ავდექი დაკმაყოფილდი ?
-კი,სავსებით კმაყოფლი ვარ.
-ძალიან კარგი,ეხლა შეგიძლია გახვდე უნდა მოვემზადი.
მირა 15 წუთში მზად იყო,ულამაზესი იყო, ისე უხდებოდა ნაცრისფერი კაბა,ფერიას გავდა.
-ნია წავედიიით(მირა)
-ხო მოვდივარ(ნია)
-დედა წავედით ჩვენ(მირა)
-კარგი მიდი და ჭკვიანად(მაკა)
-მამა სადაა(მირა)
-სამსახურში სად იქნება დედა(მაკა)
- ააა ჰოო,კაი გკოცნი.(მირა)
-კაი მეცც.(მაკა)

სკოლა მირას სახლთან ძალიან ახლოს იყო ამიტომ ფეხით წავიდნენ,რაღაც უმნიშვნელო რაღაცეები მოუყვეს ერთმანეთს და ამასობაში სკოლაშიც შევიდნენ.

კლასამდე მივიდნენ თუ არა,ეგრევე მათი ჭორიკანა კლასელი, სალომე შეახტა ორივეს და რაღათქმაუნდა ახალი ამბის მოსაყოლად მოემზადა.

-ვაიმე გოგოშკებო, ისეთ სიმპატიური ბიჭები გადმოდიან ჩვენთან კლასში გაგიჟდებიიით(სალომე)
-კარგია ეხლა გაგვატარე სალომე(ნია)
-კაი ჰო მიდით,უჟმურებო(სალომე)
-მთავარია ჭორიკანა არ ვარ(მირა)

შევიდნენ თუ არა კლასში ზარი დაირეკა და შემოვიდა ქართულის მასწავლებელი. მირას და ნიას უყვიროდა საუბრის გამო,როდესაც ორი უსიმპატიურესი ბიჭი სიცილით შემოვარდა კლასში.

ერთს ქერა თმები,ცისფერი თვალები,კურნოსა ცხვირი,წითელი ტუჩები ჰქონდა.
მეორეს შავი თმები,მწვანე თვალები,ოდნავ კეხიანი პატარა ცხვირი და წითელი ტუჩები ჰქონდა.

-პირველ დღეს დაგვიანება ბიჭებო,უკვე აღარ მომწონს(ქართულის მასწავლებელი)
სალომე კიდევ ისე იყო,სადაცაა დადნებოდა.
-ბოდიშით მას ნიკას ბრალია და ხელი გაიშვირა ქერათმიანისკენ(ანუ ნიკა არა ? ვფიქრობდი მე)
-ეეე ანდრია, შე გნიდა რეებს მაბრალებ.
-სიტყვები !! კარგი სად დაგსვათ ეხლა მე თქვენ,კი არადა ვიცი სადაც დაგსვათ.
-ნიკა ჰო ?
-დიახ.
-ნიკა,შენ დაჯექი აი ამ გოგონასთან(მირაზე გაიშვირა ხელი) და ანდრია შენ და ნია დაჯექით უკან,თავისუფალ მერხზე.
- აუუუუ კარგით რა მას, ნუ დაგვაშორებთ მე და ნიას,გპირდებით აღარ ვისაუბრებთ.(მირა)
-აღარ მჯერა მე უკვე მაგის !
-გთხოვთ(ნია)
-არა მორჩა!!
გადაჯდნენ როგორც იქნა,მირა და ნია ისე იყვნენ გაბუტულები გეგონება ორი წლის ბავშვები ყოფილიყვნენ.სალომე კიდე ბოღმისგან სადააცაა გასკდებოდა.

-რა გინდა ხედავ რა სიმპატიურ ბიჭთან მოგიწია ?(ნიკა)
-სულაც არ ხარ სიმპატიური,ამიტომ შენს თავზე დიდი წარმოდგენა ნუ გექნება ძალიან დიდი თხოვნა იქნება.(მირა)
-შენი სახელი?(ნიკა)
-მირა
-მირა,მიანც რატომ არ ვარ სიმპატიური?(ნიკა)
-რავი, მე არ მესიმპატიურები და რა ვქნა?(მირა)
-არც არაფერი.

-კარგი, ეხლა ისე ხარ სადაცაა იტირებ,მეორე გაკვეთილზე გადაჯდები რა (ანდრია)
-არა, ვეღარ დავჯდები ეს ჰო ჩვენი დამრგებელიცაა და ყოველ გაკვეთილზე შეგვამოწმებს,ვერ ვიტან რა!!(ნია)
- კაი ჰო დაწყნარდი,ცუდი ტიპი მიანც დაესვა შენს გევრდით რას იბუტები(ანდრია)
-სულაც არ ხარ კაი ტიპი რა,ნუ გაქვს შენს თავზე დიდი წარმოდგენა(ნია)
-ოჰ,უყურეთ ამას(ანდრია)
-კაი ვსო გაჩერდი,ვუსმენ !(ნია)
-კარგი,ბოდიში ქალბატონო.

გკავეთილები როგორც იქნა დამთავრდა,იმ დიალოგის მერე აღარ შეუწუხებიათ თავი საუბრით ჩუმად იჯდნენ.

-ჩემთან წამოდი,ვჭამოთ მაინც მარტო ვარ და მერე წავიდეთ მასწავლებლებთან.(მირა)
-თანახმა ვარ ! მხიარული ხმით თქვა ნიამ
-როგორც იქნა არ გაიცინე. (ანდრია)
-მირა შენც იცინი ?! ბიჭო,ვახ ეს რა სასწაული მოხდა(ნიკა)
-კარგად(მირა)
-გაგიყვანთ არ გინდათ ?(ნიკა)

ალბათ თითქმის ყველას,როგორც მე გეზარებათ ადრე ადგომა და სკოლაში წასვლა,ასე ვთქვათ მე ზედმეტად მეზარება,ამიტომ ხშირად ვჩხუბობ ამის გამო დედასთან (მაკა ახვლედიანი 39 წლის,მაღალი ქერა თმიანი,ცისფერ თვალება,სუსტი,ადვოკატი) და მამასთან(ალეკო ლომთათიძე 44 წლის,შავგრემანი,შავი თვალები,მაღალი,სუსტი,დაკუნთული,არქიტექტორი)