ალექსის წასვლის შემდეგ ორი დღე მეძნა სიზმარში გამუდმებით მას ვხედავდი იმიტომ რომ მიყვრად და მასზე კარგი არაფერი არ გამაჩნდა ქვეყნად.გოგონები უშედეგოდ ცდილობდნენ ჩემს გამხიარულებას მე მათთვის ზედმეტი ბარგივით ვიყავი ზომბივით დავდიოდი და უიმედოდო ველოდი როდის მოვიდოდ ალექსის წერილი რომელიც რატომღაც ძალიან იგვიანებდა. სარკეში ვიყორებოდი და ვერ ვცნობდი გოგონა რომელიც იქედან მიყურებდა მერე ტერილს ვიწყებდი და დამძიმებული თავით ვიძინებდი სველ ბალიშზე. დრო კი გადიოდა და იმედები ნელნელა უფრო და უფრო სამარდებოდა დროსთან ერთად კი მე უფრო და უფრო უსარგებლო ვხდებოდი.
არვიცი დამიჯერებთ თუ არა მაგრამ 4წელი გავათარე იმ წერიკის მოლოდინში რომელისცა ალექსი დამპირდა მოვიდა თუარა წერილი 4 წლის შემდეგ სრულრბითაც არა მერე თანდათან დავიწყე ჩემი ცხოვრების დაბრუნება ზედმეტად მოვინდომე ჩავაბარე კოლეჯში და საბოლოოდ გავხდი ერთი საკმაოდ წარმატებული ფირმის დირექტორის მოადგილე.
-ლუსი გილოცავთ დაბადების დღეს,-ჰო მართლა ცემზე საუბარში ისე გავერთე დამავიწყდა მეტქა რომ ემილი და ტია ნასაში მუშაობენ
-ჰეი როგორ მომენატრეთ,-გოგონებს ერთდროულად ჩავეხუტე
-ჩვენი გოგო გაიზარდა,-ემიმ თმაზე გადამისვა ხელი და ტიას გახედა
-გეყოფა ემ სულ რაღაც ერთი წლითხარ ჩემზე უფროსი
-შენ რომ პატივი გქონდეს ნასაში მუშაობის გეცოდინებოდა რამდენად ბევრია ერტი წელი ეს არის 365 დღე-ღამე..
-გააჩერე თორემ წამიებშიც გეტყვის,-ტიამ ბეჭი წამკრა
-ჰო ზუსტად
-გეყოფა თავმომწონეობა ჩვენ არ შენს წასაყვანად ამოვედით სტუმრები უკვე აქარიან,-კიდევ ერთხელ გავხედე სარკეში საკუთარ თავს და კარი გავიხურე
ქვედა სართულზე ჩასულს ოთახი სავსე დამხვდა აქ იყვენენ ჩემი თანამშრომლები ნაცნობები მათი შვილები და ჩემი უფროსი მაიკი რომელთანაც კარგად ვმეგობრობ ის კაბინეტის გარეთ შეიძლება ითქვას ჩემი საუკეთესო მეგობარია
-გილოცავ ლუსია,-მაიკმა რაღაც პარკი გამომიწოდა
-არ იყო საჭირო მაიკ
-კარგი შემიძლია უკან წავიღ
-არა დავიტოვებ,-საჩუქრის პრიალა შესაფუთს დავხედე და იქვე დავდე
-როგორაა საქმე?
-რასთან დაკავშირებით?
-დაივიწყე უბრალოდ სალაპარაკო მიზეზს ვეზებდი
-ხომ იცი ეს არ გჭირდება
-კი მაგრამ აქ იმდენი უცხოა
-არამარტო შენთვის ისინი ჩემთვისაც უცხოები არიან
-იქნებ ოდესმე ამიხსნას ვინმემ რასაჭიროა ამდენი უცხო ადამიანის დაპატიჟება ოჯახუს დღესასწაულზე
ეს სღამოც ისევ დამთავრდებოდა როგოც 23 სხვა საღამო როცა კიდევ ერთი წელი მომემატა რომ არა ზარის ხმა რომელმაც ყველას ყურადღება მიიპყრო დედა სწრაფი ნაბიჯით წავიდა კარის გასაღებად და მე დავინახე შავგვრენანი უცხო გოგონა რომელიც მას შემოჰყავ და მათ უკან მომავალი გაფითრებული ალექსი
მისმა დანახვამ ისე გამახარა აზროვნ4ების უნარი წამერთვა და გავიქეცი რო მივსალმებოდი მაგრამ თბილი შეხვედრის ნავლად მშრალად ნათქვამი „ლუსი გილოცავ“ გავიგონე და მუხლები მომეკვეთა განადგურებული გამოვბრუნდი უკან და როგორცკი ბრბოს რომელიც ალექსს შემოხვეოდა გარს თავი დავაღწიე ჩემს ოთახში ავედი
-ლუსი კარგად ხარ?
-არა მაიკ არ ვარ კარგად
-კარგი მოდი დაჯექი,-მაიკმას საწოლი გაათავისუფლა რომ დავმჯდარიყავი და თვითონაც მომიჯდა გვერდით
-რითი შემიძკია რომ დაგეხმარო ლუსია?
-ვფიქრობ ვერაფრით დამეხმარები მაიკ,-შოკში ვიყავი თვალი ერთ წერტილს მივაშტერე და ვერ ვაშორებდი
-ჩვენ მივხედავთ,-ამ ზრდილობიანი ჟესტით გოგონებმა მაიკს ოთახიდან გასვლა აიძულეს და შუაში მომიქციეს
-ვინარის? -ამოვილუღლუღე საცოდავად
-ლუსი არგინდა გთხოვ
-ვინ არსი მეთქი ემ
-მისი საცოლე
-ლუსი ის ორსულადაა ესც უნდა გავითვალისწინოთ
-ჰო ტინა სწორედ ეგ უნდა გავითვალისწინოდ
-მე ეგ არ მითქვამს
-რამნიშვნელობა აქვს რათქვი ეს რეალობაა
-იქნებ ჯერ დაელაპარაკო და მერე გავაკეთოდ დასკვნები
-რისთვის ტინა მითხარი აქვს ამას აზრი რას შეცვლის ეს
-ლუსი მართალია საუბრით რეალობა არ შეიცვლებაისინი მთელი ღამე განიხილავდნენ ჰქონდა თუ არა აზრი ჩემსა და ალექსის საუბარს მე კი არაფერი არ მრესმოდა მათი სითყვები თავიდან მაშინვე მიფრინდებოდა როგორცკი იტყოდნენ
გამიკვირდაროცა მეორე დღე საკუთარ თავსი სამსახურში წასავლელი ძალა ვიპვე
-შეგიძლია ხვალ არ მოხვიდე თუ ეს დაგეხმარება
-მადლობა მაიკ უმჯობესია მოვიდე ყურაგღბას გადავიტან და ვფიქრობ ეს უფრო დამეხმარება
-კარგი მაგრამ ლუსი ნება მომეცი რაღაც გკითხო.არ იფიქრო ამას იმიტომ ვაკეთებ რომ ალექსი დაბრუნდა საცოლე ჰყავს და გული გატკინა მოკლედ............ ლუსი ცოლად გამომყევი
-მაიკ მ..
-ვიცი ვიცი არ გიყვარვარ მაგრამ ხომ შეიძლება მერე ერთდღეს შეგიყვარდე ლუსი ჩვენ გვაქვს შანსი კარგი ოჯახი შევქმნათ გპირდები მეყველაფერს გავაკეთებ რაც ჩემზე იქნება დამოკიდებული
-მაგრამ მაიკ მე არ შემიძლია ახლა ამაძე ფიქრი
-მეშემიძლია რომ დრო მოგცე იმდენი რამდენც დაგჭირდება
-მაიკ;;
-ლუსი გაჩერდი მოდიაიღე ეს ბეჭედი,-პატარა ყუთი გამომიწოდა,-და იფიქრე ჩემს წინადადებაზე გპირდები რომ არცერთი პასუხი არ მოახდენს გავლენას ჩვენს ურთერთობაზე
უსიტყვოდ გადმოვედი მანქანიდან ანკი რამქონდა სათქმელი და ეზოს გავუევი
-ლუსი,-ალექსის ხმა მაშინვე ვიცანი და ნაბიჯს ავუჩქარე
-ლუსი,-ხელში წამატანა ხელი და შემომაბრუნა,-შენ რა არ გესმის რომ გელაპარაკები?
-რაგინდა ალექს?
-ვინ იყო ეს კაცი?
-ჩემი უფროსი!
-მართლა შნეს სამსახურში ყველას უფროსი საცილებს სახლში?
-არა მარტი იმათ ვისაც ხელი სთხოვა,-ყუ თი გავხსენი და ბეჭედი ვუჩვენე
-შენრა დასთანხმდი
-არვიცი ჯერ არ გადამიწყვეტია მაგრამ ალბად აუცილებლად დათანხმდები
-ამით მე მიხდი სამაგიეროს?
-არა შენ რაშაში ხარ?
-ლუსი გეყოფა უნდა დავილაპარაკოთ ამ საკითხზე
-შენთნ სალაპარაკო არფერი არ მაქვს
-როგორ არა ლუსი გაქვს,-კარი გავაღე და სახლში შევედი ისიც დაუპატიჟებლად შემომყვა აღმოჩნდა რომ სახლში არვინ იყო
-ლუსი მომისმინე ყველაფერს აგიხსნი
-კარგი ალექს მაშნ ის მაისენი რაც ყველაზე მეტად მაინტერესებს რატომ არამაქვს უფლება მაიკს დავთანხმდე
-იმიტომ რომ შენ მე მეკუთვნი
-მართლა
-ლუსი ესმი ჩემი მეგობრის დაა მე არაფერი მახსოვს იმღამეს ძალიან დავთვერი
-კარგი და ვერ ვხვდები რას ითხოვ ჩემგან შეგიზლია მიხვიდე და თვად მას სთხოვო მოგიყვეს
-ლუსი მომეცი უფლება გითხრა რომ მე შენ არასოდეს არ გიღლატებდი რომ არა..
-რომ არა მშვენიერი ესმი
-ლუსი მომისმინე
-არა ალექს შენ მომისმინე,-თვალები ცრემლებით ამევსო და ვეღარაფერს ვხედავდი მაგრამ იხტიბარი არ გავიტეხე და მაინც დაჟინებით ვიყურებოდი მისი თვალებისკენ
-ლუსი აღარ გაჩუმდები?-დაიღრილა და გაშმაგებული დასწვდა ჩემს ტუჩბს გაბრაზებულმა მოვიშორე და სილა გავაწანი
-ქალს თუ არ სცემ პატივს რომელიც მუცლით შენს შვილს ატარებს მე მაინც დამდე პატივიდა გაეთღიე ჩემი სახლიდან.
ბევრი რომ არ გავაგრძელო ჩვენ როგორღც მოვახერხეთ იმის გამოკვლევა რომ ესმი ფეხმძიმედ არ იყო მაგრამ ამას თნ ისიც მოჰყვა რომ ჩვენმა მშობლებმა ყველაფერი გაიგეს მაგრამ თითქოს სულზე მოგვისწრო იმ ფაქტმა რომ მე გულის დაავადება აღმომაჩნდა.
ვიცი გასაკვირია ამას ასეთი სიხარულით რომ ვამბობ მაგრამ ეს გახდა იმის მიზეზი რომ მშობლებს აღარ ეცალად ჩვენს დასაძზრახად.
მიუხედავდ იმისა რომ არ ვიმჩნევდი თავცს ძალიან ცუდად ვგრძნობდი და რაც უფრო მეტი დრო გადიოდა ეს უფროდა უფრო ძლიერდებოდა ბოლოდღეებში სიარულსაც ძლივს ვახერხებდი
-ლუსი გამოყევი ცოლად,--თქვა ერთდღს მოულოდნელად ალექმს
-კარგი რა ალექს მე საკუთარი ფეხით საკურთხევლამდე მისვლაც აღარ შემიძლის
-არაუშვს მეთვად მიგიყვან
-მორჩ რა ხომიცი დონორი უკვე მყავს ასე რომ მალე ახალი გული მექნება და მერე დავქორწინდეთ
-არა ლუსი გთხოვ ახლავე ხვალვე გახდი ჩემი ცოლი მანამ სანამ საოპერაციოში შეხვალ
-ესნსიგიჟეა მაგრამ კარგი,-ბედნიერმა შემომხედა თვალებში და გაიქცა
მეორე დღეს დღის 2საათზე მე უკვე ალექსის ცოლი ვიყავი და საოპერაციოდ გამზადებული ვიწექი საკაცეზე
-მპირდები რომ ბედნიერი იქნები როცა გაიღბიძებ?
-ჰო თუ შენ იქნები ჩემს ერგით
-არა ლუსი ეს არ მიკითხავს
-აბა რას გულისმობდი?
-უბრალოდ დამპირდი რომ ბედნიერი იქნები
-კარგი
-ძლიან მიყვარხარ
-მეც ძალიან მიყვარხარ ალექს,-შუბლზე მაკოცა და სანამ გავიდოდა გამიღიმა


წრიპინის ხმაში ნელ-ნელა მოვდიოდი გონს და ბუნდოვნად ვხედავდი თეთრ ჭრს
-გონს მოვიდა,-გავიგონე მამას ხმა
-როგორხარ საყვარელო?-დედამ თავზე გადამისვა ხელი
-რამოხდა? დედა რატომ გაცვია ძაძა?
-დაისვენე საყვარელო მერე ყველაფერს მოგიყვები
-დედა მითხარი რამოხდა სადაა ალექსი?
-ძვირფასო ის
-რა ის დედა სადაა ალექსი
-ლუსი შენთვის ნერვიულობა არ შეიძლებ,-დედაჩემმა უსიტყვოდ უკვე ისედაც მითხრა ყველაფერი და ამის შემდეგ არაფერი მახსოვს იმის გარდა როგორ მივრბოდი დერეფანში მახსოვს როგორ ცდილობდნენ ჩემს შეჩერებას ბოლოს კი ერთ კაცი გამიძღვა მორგისაკენ ნელა გადახადე თეთრი ნაჭერი ალექსის ცხედარს და უკან დაიხი
-არა ალექს არა,-მის ცივ უძრავ მკერს დავემხე,-ალექს მე არმინდა ასეთი სიცოცხლე გემუდარები გაიღვიძე ადექი და მითხარი რომ მეხუმრე ისევ დამიძახე სულელი ალექს გთხოვ გემუდარები არ მიმატოვო ალექს არა,-ხმამაღლა მოვთქვამდი იმის იმედით რომ ალექსი ჩემს ხმას გაიგონებდა მაგრამ სულ ტყუილად. იწვა გაუნძრევლად და თითქოს იღიმებოდა მე კი შიგნიდან რაღაც ჩამწყდა მე ის დავკარგე რაც ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი იყო ჩემი ალექსი დავკარგე.
რამოდენიმე თვის შემდეგ გავიგე რომ არავინ იცოდა ვინ იყო დონორი და რომ ალექსმა რაღაც აბები მიიღო მას შემდეგ რაც მე საოპერაციოდ შემიყვანეს. ჩემთვის იმის გააზრება რომ ის მოკვდა ურთულესი აღმოჩნდა მე დღესაც ველოდები რომ კარს გააღებს შემოვა და ისევ დამიძახებს უკარებას. ჯიბით დღემდე დამაქვს მისი წერილი რომელიც მუჭში ჩაკუჭული უპოვეს და უკვე ზეპირად ნასწავლ ტექსტს გამუდმებით ვკითხულობ თითქოს ფურცლებზე მის სახეს ვხედავ ისევ ისეთს როგორიც მახსოვს თითქოს ისევ იღიმის თავისი უნაკლო ღიმილით და თითქოს ისევ მეძახის სურს გულში ჩამიკრას მაგრამ მისივე თხოვნის გამო თავს უფლებას არ ვაძლევ საკუთარი ნებით შევუერთდე.

მას აქეთ ბევრმა წყალმა ჩაიარა მე კი 37 წლის შემდეგაც ისევ ისე ველი მის დაბრუნებას როგორც იმ დღეს ველოდი რომ ეს ყველაფერი ტყუილი აღმოჩნდებოდა და იმ წყეული საწოლიდან წამოდგებოდა მაგრამ ეს ხომ რეალური ცხოვრებაა მასკი არააქვს უფლება ისე დასრულდეს როგორც ზღაპარი. მე მხოლოდ მაშინ ვგრძნობ მის სიახლოვეს როცა მის საფლავზე წამოწოლილს მისი გულის ცემა მესმის მაშინ ვგრძნობ რომ ის ჩემთანაა და რომ არასოდეს მიმატოვებს რომ ჩემს ჩხოვერბას ისევ აქვს აზრი.
დღეს კიდევ ერთხელ ალბათ უკანასკნელად ამოვიღე ჯიბიდან მისი წერილი ,,ჩემო ძვირფასო მეუღლევ, რაუცნაური სიტყვაა და როგორ ვარღვევ მე მის აზრს შენ ხომ ახლა მარტო მოგიწევს ამ უღლის ტარება ახლა ვფიქრობ არასწორად ხომ არ მოვიქეცი მეთქი მაგრამ ლუსი მე ოცნება ავისრულე ის ოცნება სადაც შენ ჩემგვერდით ხარ სამუდამოდ. გახსოვს? ჩვენს მშობლები ამ კავშირის წინააღმდეგნი იყვნენ მაგრამ მათ მაინც ვერ შემაჩერეს და მე ჩემი გული შენ სამუდამოდ მოგეცი გაუფრთხილდი მას ლუსი ყოველთვის როცა მოგენატრები გელზე მიიდე ხელი და მე შემიგრძნობ იგრძნობ რა ძლიერ მიყვარხარ ჩემი გული ნამდვილად შარშია ახლა გამუდმებით მოუწევს გამალებით ფეთქვა ის ხომ ყოველთვის ასე იქცეოდა როცა შენ ახლოს იყავი. ცრემლები მომდის ლუსი მაგრამ არ იფიქრო იმიტომ რომ სიცოცხლე მინდა მე ის მიჭირს შენ რომ აღარ იქნები ჩემთან ახლო. მე ეგოისტივარ ვერ გავუძლებ რომ ის რაც მსურს ჩემი არ იყოს მე ვერ გადავიტან შენს სიკვდილს ამიტომ ვფიქრობ რომ ერთის სიკვდილი სჯობს ორისას ასე არაა? ოოჰ ლუსი ვერ წარმოიდგენ რამდენად ძვირფასი ხარ ჩემთვის შენ ალბათ დამძრახავ რომ მიგატოვე მაგრამ ერთხელ დედამ მითხრა ისინი ვისაც სიყვარულის ნიჭი აქვთ ყველაფერს აკეთებენ საყვარელი ადამიანებისთვისო ჰოდა მე ყველაფერი გავიღე შენთვის რაც გამაჩნდა და ამას ოდნავადაც არ ვნანობ. აბა თავად დაფიქრდი როგორუნდა ვიცხოვრო როცა შენ საფლავში უნდა მეგულებოდე როგორ მოვიდე შენს საფლავთან და როგორ დავხედო ერთდროს შენს სიცოცხლით სავსე არსებას რომელსაც მიწა დაფარავს არა ლუსი არა მე სწორად ვიქცევი და რამდენადაც არ უნდა გაბრაზდე შენ ჩემზე არ მედარდება შენ იცოცხლებ და იქნები ბედნიერი ჩემგამო რადგან მე ასე გადავწყვიტე. ძალიან მიყვარხარ მშვიდობით ჩემო უკარებავ.
ალექსი რომელსაც თავს ურჩევნიხარ სიცოცხლეშიც და სიკვდილის შემდეგაც მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ ,,

ლუსი 70წლის ასაკში ალექსის საფლავზე წამოწიწლი იპოვეს გარდაცვლილი.