მე მქვია ნენე მაისურაძე ვარ მდიდარი ბიზნესმენის გიორგი მაისურაძის და დიზაინერი ნატა გიორგაძის 24 წლის დედისერთა შვილი. ჩემი მშობლები უცხოეთში ცხოვრობენ ოღონდ არა იმიტომ რომ გვიჭირს პირიქით ფული ძალიან ბევრი გვაქვს უბრალოდ საქართველოში ბიზნესს აზრი არ ჰქონდა ამიტომ მამამ უცხოეთში დაიწყო ბიზნესმენად მუშაობა და ახლა ის საოცრად ცნობილია.
მე ვმუშაობ ოფისში დირექტორად. იმის მიუხედავად რომ და არასდროს მყოლია ან ძმა ეს არასდროს მეკლდა ჩემი დაქალ-ძმაკაცობის წყალობით.ამ დაქალ-ძმაკაცებს შეადგენენ:გიორგი მისი შეყვარებული ნინა, გეგა და მისი შეყვარებული ანა და სანდრო და მისი შეყვარებული ანი. მხოლოდ მე არ მყავს შეყვარებული ეეეჰ.დღეს მათთან ერთად მივდივარ ნიცაში რადგან ახლა ზაფხულიაა. ჩავალაგე ყველაფერი მოვემზადე და დაველოდე როდის გამომივლიდნენ ბავშვები. მეც მყავს მანქანა მაგრამ მე ცალკე ხო არ ვიჯდები და ისინი ცალკე ეგრე რა გამოვა . მოვიდნენ და ჩავჯექი გადავკოცნე ყველა და წავედით დიალოგი მე დავიწყე:
-აუ ბავშვებოო
-რა-გეგა
-მომბეზრდა ესე ცხოვრება შეიძლება რაღაც შევცვალო
-რა ხდება?
-სულ მარტო ვარ რა
-ჩვენ რისთვის გყავართ?
-მე თქვენ მყავხართ და თითოეულ თქვენგანს კი შეყვარებული.
-ნენე რას აპირებ?
-იქნებ უკეთესი იქნება თუ ჩემს მშობლებთან წავალ?
ამის გაგონებაზე ხმა ვერავინ ამოიღო თითქოს განგებ დადუმდა ყველა ბოლოს სანდრომ დაარღვია სიჩუმე:
-ჩქარობ ნენე
-არარც კი ვიცი უკვე სანდრო
-ამაზე მერე ვილაპარაკოთ ნუ ვიფუჭებთ დღეს რა
მივედით და თვითმფრინავში ჩავჯექით ღვედები შევიკარით. მთელი გზა ფანჯარაში ვიყურებოდი და ვფიქრობდი რა გამეკეთებინა. ბოლოს ჩავედით სტიუარდესას ხმამ გამომაღვიძა.
როგორც კი მივედით ამოვალაგეთ ჩანთები და ზღვაზე გავიქეცით:
-ნენე ხოარ გწყურია?-ეშმაკურად შემომხედა გიომ
-გიო ეხლა თუარ გაჩუმდები შენი სურვილის მიუხედავად დაგალევინებ წყალს ან...ჩაგასხავ...
სახლში მალევე მივედით ვიჯექით და ვსვავდით სანდრომ ისევ იმ თემაზე ჩამოაგდო საუბარი
-ნენე არ წახვიდე რაა გთხოვ შენს გარეშე ვერცერთი ვერ გავძლებთ
-24 წლის ვარ მომბეზრდა 18 წლიდან ყოველდღე ერთი და იგივე სახლი სამსახური სახლი სამსახური. მხოლოდ თქვენ ხართ ჩემი ცხოვრების ნათელი წერტილები რაც 6წლის განმავლობაში მაძლებინებს მაგრამ როგორც იცით არც მანამდე იყო ჩემი ცხოვრება მარტივი თქვენ რაც დავიბადე ჩემთვის ყველაფერი ხართ რაც გაგიცანით ყველას მირჩევნიხართ და არ მინდა რომ როდესმე რომელიმე თქვენგანი დავკარგო ამას მართლა ვერ გადავიტან, მაგრამ ხვდებით რა ნაგავი ცხოვრება მაქვს? უბრალოდ დაფიქრდით მშობლების გარეშე გავიზარდე მათმა მე არ წამიყვანეს სადაც თვითონ იყვნენ მარტო მიმაგდეს 11 წლიდან მარტო ვცხოვრობ და თავს მარტო ვუვლი აღარ შემიძლია ესე .
-ამაზე მერე ვისაუბროთ კარგი?
-კარგი სანდრო კიდევ გადავდოთ სადამდეც გინდა აზრს არ შევიცვლი
ჩემს ოთახში ავედი და დედაჩემმაც დარეკა :
-დედიკო ხო აპირებ ჩამოსვლას?
-იცი ერთი კითხვა მიღრღნის ტვინს დედა
-რა დედიკო?
-ახლა რომ მეძახი დედიკოს მაშინ ან შენ ან გიორგი სად იყავით როდესაც თერთმეტი წლის მარტო ვიყავი სახლში? სად იყავით როდესაც მთელი ღამე ვიწექი და ვტიროდი ცრემლები ღვრად ჩამომდიოდა სად იყავით ? არასდროს არ ვიმჩნევდი არაფერს მაგრამ ვინმემ იცის როგორ მჭირდებოდით? მარტო ვიყავი კარებს ვკეტავდი თუ არა ჩავიკეცებოდი და ტირილს ვიწყებდი ბოლო ხმაზე თქვენი მონატრებისგან და ასევე შიშისგან ბოლო ხმაზე ვტიროდი იცი ეს რა გრძნობა იყო? მე მაშინ მჭირდებოდა რომ ჩემთვის ვინმეს დედიკო დაეძახებინა ან ტკბილი სიტყვით მოემართა იცი ამას ვინ აკეთებდნენ შენ და გიორგის ნაცვლად? მეგობრები რომელიც გვერდიდან არ მომშორებიან წამითაც კი წამითაც კი გესმის? ისინი ყველას მირჩევნია მათ არ უღალატიათ ჩემთვის და არ მოვუშორებივარ თავიდან ვიყურებოდი როგორ ენთო სხვა ოჯახებში შუქი ვისმენდი რამდენ ტკბილ სიტყვას ეძახდნენ ერთმანეთს და ვოცნებობდი იცი რაზე? მხოლოდ იმაზე რომ გვერდით მყოლოდი როდესაც შვილი მეყოლება მას ასე არასოდეს მოვექცევი შენ კი უბრალოდ გეკიდე. ვწვებოდი ღამე და შიშისგან განწირული ვტიროდი თქვენ გეგონათ უზრუნველყოფილი ბავშვობა მქონდა? კარგი ნუ მაცინებთ მე არაფერი არ მინდოდა შიმშილითაც კი მოვკვდებოდი ოღონდ თქვენ მყოლოდით გვერდზე თქვენ ამ დროს აიფონებს მიგზავნიდით მე არ გაღელვებდით მხოლოდ ის გაღელვებდათ რომ თქვენი შვილი ყველაზე მაგარი ყოფილიყო და იცი რა? ამას მიაღწიეთ მაგრამ ეს თქვენი დამსახურება არაა ეს ჩემი მეგობრების დამსახურებაა ისინი მუდამ ჩემთან იყვნენ და იცი რა ? ამერიკა მე აქ ვრჩები ჩემს ნამდვილ ოჯახთან. წარმოიდგინე ისინი არ არიან ჩემი ნამდვილი ოჯახი მაგრამ ჩემს გარეშე სიცოცხლე ვერცერთს წარმოუდგენია მე გაჭირვებაში მხოლოდ ისინი მყავდა გვერდში ამიტომ კარგად იყავი
-ნენე დედიკო რა გჭირს დალიე?
-აქედან მხოლოდ ეს გაიგე?-ვღრიალებდი ბოლო ხმაზე- წვეთი არ მაქვს დალეული გულს მირევთ უბრალოდ მეზიზღები შენ ჩემი დედიკო არასდროს არ ყოფილხარ აღარასოდეს არ დამირეკო მძულხარ!
ვღრიალებდი ბოლო ხმაზე აქაც ჩემი მეგობრები შემოვარდნენ მიხვდნენ რაც ვქენი და ყველა მეხუტებოდა ერთმანეთს არ აცლიდნენ. ამ დროს მე ვთქვი:
-არასოდეს მიმატოვოთ!