მეორე დღე იყო. როცა გავიღვიძე ჯუდი საწოლში არ დამხვდა და გამიკვირდა კიდეც რადგან ის ადრე არასდროს იღვიძებს. თავი ზანტად წამოვწიე და ტელეფონი ავიღე. ჯუდის ვურეკავდი.
-ჯუდი სად ხარ
-გარეთ
-რა გინდა ამ დილაადრიან გარეთ
-ვსეირნობ
-კაი მალე მოდი
-კაი
თქვა და გამითიშა. ტანსაცმელი ჩავიცვი და 1 სართულზე ჩავედი. ჯოში დივანზე იჯდა და ტელეფონში იყო ჩამძვრალი.
-დილამშვიდობის
თქვა და შემომხედა
-დილამშვიდობისა
მეც ვუთხარი. სამზარეულოში შევედი, წყალი დავლიე და სახლიდან გავედი. გზაზე ჯუდი შემეჩეხა რომელსაც თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა და გამალებით აცეცებდა.
-ჯუდი შენ რა იტირე?
-არა რა სისულელეა
-აბა
-ისა.ა.ა
-ჯუდი ჯოში გიყვარს?
-ჰო.ო. მიყვარს
ამოიკნავლა და სხეულზე ამეკრო. კანკალმა ამიტაცა. შიგნიდან ყველაფერი ჩამეწვა და ბოლო იმედის წვეთიც გაქრა რომელიც ციმციმებდა. მინდოდა ბოლო ხმახე მეღნავლა, რომ მეზოზღება საკუთარო თავი, რომ არარაობა ვარ, რომ ვერ ვეუბნები მას რო მიყვარს. ლაჩარი ვარ. ჰო ასეა. და ის ვერასოდეს შემიყვარებს ისეთს როგორიც ვარ. მე არასოდეს მექნება ჯუდისთან შანსი.
-ზიი კარგად ხარ?
ცვალებში ცრემლი ჩამიდგა.
-კი
-აბა რა გჭირს
-არაფერი ცივა
-ჰო
-წამო სახლში რა
-კაი
თქვა და თავი მხარზე დამადო. მალევე სახლში მივედით. ჯოში ალბათ თავის ოთახში იყო.
-ზიი მე შენს ოთახში ვიქნები
თქვა და ავიდა. აივანზე გავედი და სიგარეტს მოვუკიდე.
Judi P.O.V
ოთახში ავედი და დავინახე ჯოში რომელიც ზეინის საწოლზე იყო მოკალათებული და მე შემცქეროდა. უკან გასვლა დავაპირე.
-ჯუდი მოიცადე
ადგა
-რა გინდა
-ჯუდი ყველაფერი მაპატიე. გთხოვ მე.. არ მინდოდა გული აასე გტკენოდა. ჯუდი როგორ მინდა დრო უკან დავაბრუნო.
-აღარ გააგრძელო ჯოშ.
ცრემლები გადმომცვივდა თვალებიდან.
-ჯუდი მიყვარხარ და ამას ვერაფერს ვუხერხებ
-და იმაზე არ გიფიქრია მე რას ვგრძნობდი?
ყვირილით შევუტიე
-იმაზე არ გიფიქრრია რას ვიფრძნობდი შენი წასვლის შემდეგ?
ვუთხარი და ცრემლები მოვიწმინდე.
-ჯუდი მიყვარხარ
მომიჭრა მან და შემომხედა. რაღაც წამები ერთმანეთს უემოციოდ მივშტერებოდით. მერე ჩემსკენ წამოვიდა, მომიახლოვდა და მაკოცა. ღმერთო როგორ მენატრებოდა მისი ტუჩები. უცებ ზეინმა კარი შემოაღო.
-უი.ი ისა.ა..
თქვა და გავიდა. თავი ჯოშს ჩავირგე კისერში.მალე ოთახიდან გავედით.
Zayn P.O.V
იცით რას ვგრძნობ ახლა? სიმარტოვეს რომელიც ნელ-ნელა იზრდება და მავსებს. სულ არაფერი დარჩა ჩემგან. მხოლოდ სხეული დაწრწის აქეთ-იქით . სული გაქრა. ქურთუკი ავიღე და გარეთ შეუჩერებლად გავედი. მივრბოდი. არ ვიცოდი სად მეჩქარებოდა ასე. სად მუვდიოდი. უბრალოდ არაფერზე ვფიქრობდი. სულ ის სურათი მედგა წინ წეღაც შესვლისას რომ დავინახე. სადღაც პარკში ჩამოვჯექი და თავი ფეხებზე დავდე. ხელები მიცახცახებდა. ნახევარ საათში სახლში დავბრუნდი. დღე გაიწელა. მალევე დაღამდა. ოთახში ვიყავი და გაუნძრევლად ვიწექი. მარტო. ჯუდის ველოდებოდი უიმედოდ.
ჯოშოს ოთახიდან მისი სიცილის ხმა გამოდიოდა და ტვინში ადიოდა. თითქოს მაწამებდა. არა. ამდენს ვეღარ მოვითმენდი. ჩემი გონება აქეთ -იქით ირწეოდა და ბრუნავდა. ვერაფერზე ვფიქრობდი. ავდექი ჩავიცვი და ოთახდან გავედი. ქურთუკი მოვიცვი და სახლიდანაც გავედი. ყველა ჩემი ფიქრი თან წავიყოლე. იმის გამო რომ გარეთ საშინლად ციოდა გადავწყვიტე სადმე დახურულ სივრცეში წავსულიყავი და პირველი ტვინში რაც მომივიდა კლუბი იყო. კლუბში მივედი. ბართან დავჯექი და მხარზე შეხება ვიქრძენი. უკან მივბრუნდი.
-ჯანდაბა ზეინ?
მივედი და ჩავეხუტე. ეს ხომ ლუისია. ბავშვობის მეგობრები ვართ უბრალოდ დიდ ხანია არ მინახავს.
-როგორ ხარ
მითხრა და დამაკვირდა
-კარგად შენ
-მეც.
მე და ლუისმა ძალიან ბევრი დავლიეთ. ყველაფერი მოვუყევი. და მერე თავისთან წამიყვანა სახლში. იმ ღეს იქ დავვრჩი და დილას მობილურში ურავი გამოტოვებული ზარი ვნახე ჯუდისგან.
ჩავვიცვი, ლუისს დავწმშვიდობე და გავედი ლუისის სახლიდან. ტაქსში ჩავჯექი და სახლთან მინიყვანა. თავი საშინლად მტკიოდა. თვალებიც ჩასისხლიანებული მქონდა. სახლში შევედი. ჯუდი და ჯოში დივანზე იჯდნენ და ერთმანეთს კოცნიდნენ. ჩავახველე რაზეც ჯუდიმ შემომხედა.
-სად იყავი ზეინ
ხმა არ ამომიღია ისე ავედი ოთახში და წამოვწექი. თავი ძალიან მტკიოდა. დაძინება მინდოდა მაგრამ ვერ ვიძინებდი. მალე კარზე კაკუნი გავიგე. არაფერი მითქვამს რადგან კარი ჩაკეტილი არ მქონია. არაფრის თავი არ მქონდა. ვიცოდი რომ ჯუდი მკითხავდა სად იყავი ჰოდა თავი მოვიმძინარუნე. თვალები დავხუჭე თჯთქოსდა მძინავდა. ოთახში ჯუდი შემოვიდა და ჩემს გვერდით დაჯდა. მე შემომცქეროდა. მალე, მართლაც ჩამეძინა