დათა...
თითქმის ერთი წელი გავიდა.. უნდა მივჩვეოდი მაგრამ ვერ მივეჩვიე, წარმოუდგენლად მენატრებუ და მტკივა..
ყოველთვის ეჭვიანი ვიყავი ყველაზე მეტად ვეჭვიენობდი და წარნოიდგინე რა დამემართა როცა ის ქალი დავიბახე შენს მანქანაში შენს გვერდუთ, იქ სადაც ჩემი ადგილია...
ახლა გავაანალოზე მთელინსუცხადით რონ შენ სხვას ეკითვნი თUმცა ცუდი ნათქვანია იმიტომ რომ შენ არსდროს არავის ეკითვნოდი არც მე, არავის დათა...
რა მარტივი იქნებოდა რომ გწოატიებიბა მაგრამ ვერ მაპატიე, ყველაზე ცუდი კი ისაა რომ დღემდე არ ვთვლი ჩემს თავს დამნაშავედ მაშIნ წასვლა იყო ყველაზე ლოგიკური ....
თუმცა ეს არაფერს მშველის, ცარიელი ვარ დათა, როგორ მძულს ეს გრძნობა..
დილით გაღვიძებულს სულს მიხუთავს სახლში გამეფებული სიცარიელე, თვალებით ვეძებ შენს დაჭმუჭნულ პერანგებს, ცარიელ ყავის ჭიქას, მუდამ სავაე საფერფლეს და მალბოროს ...
შენგარეშე მარტო ვარ და ვინც და როგორც არუნდა ცადოს ამისგამოსწორება, ყოველთვის მარტო ვიქნები...
............................................
დილის ათ საათზე ტელეფონის ზარმა კვლავ გაღიზიანება გამოიწვია დავითურში..
-დედაშ..-ხმადაბლა შეიკურთხა და ტელეფონი დახუჭული თვალებით იპოვე..
-დათა გამარჯობა, გიორგი ვარ აბესაძე...
- რა იყო ომია მერე?
-ომი არაა მაგრამ შენი ცოლი იყო მოსული და განქორწინების პროცესზე არკვევდა რატომ შეჩერდა ამდენ ხანს...
-მერე?-ჭამოჯდა დავითურიბდა თცალებით სიგარეტი მოძებნა.
-არაფერი რაღაცები მივუკიბმოვუკიბე მაგრამ პირდაპირვმომახალა სარჩელს შევიტან თუ ერთ კვირაში არ დაასრულებთო...
-კაი მოვალ და წანოვიღებბმაგ საბუთებს...
-კაი ...
სწრაფად ჩაიცბა და კიბეებზე ჩაირბინა...
.......
დღეს ისვენენდა და დილით ატეხილი ბრაგანრუგუ ზედნეტად გამაღიზიანებელი იყო მაგრამ თავი აწუა და მთლიანადაც გამოფხიზლდა დათას ახალგაღვიძებული სახე რომ დაინახა..
-მშვიდობა გაქვს დავითურო?-წარბაწეულმა აათვალიერა ჯერ კიდევ ქმარი.
-ყავა გამიკეთე რა ...
უკმაყოფილოდ შევიდა სამზარეულოშე ყავა გააკეთა და გამოვიდა...
-მაგ პერანგთან იომე? -ყავა ხელში მიაწოდა და დაჭმუჭნულ პერაბგზე ანიშნა..
-ცოლი აღარ მყავს და რა ვქნა-ოდნავ გაუღიმა და სიგარეტს გაუკიდა.
-საყვარელი ხომ გყავს სამაგიეროდ..
-საყვარლები პერანგენს არ აუთავებენ ნია-გაუცინა დავითურმა..-ცოლები კი..
-თუ მოსანსახურე გჭირდებოდა პირდაპირ ვინმე აგეყვანა არ იყო საჭირო ამხელა ამბები...
-ვერ მოვტვინე-ისევ გაუღიმა და ყავა აიღო.
-რისთვის მოხვედი დათა?-დაღლილმა ამოილაპარაკა და დივანზე დაჯდა..
დავითურმა მოკლე ხალათში გამოწყობილი ცოლი აათვალიერა, ნიას ხალათი გახსნიდა მხოლოდ მოკლე პენუარი ფარავდა და ისიც სულ ოდნავ.. როგორ უნდოდა ისევ თავისუფლად შეძლებიდა შეხებოდა მას..
- რაში გეჩქარება გაქორწინება ლუკა ვეღარ ითმენს?
-ლუკას მოსათმენი არაფერი აქვს, ქაღალდები არაფერს მიშლის ..
დავითურმა სწრაფად დადგა ყავის ჭიქა ნიას მკლავში წაავლო ხელივდა უხეშად ააყენა..
-რა თქვი გოგო?
-დათა გამიშვი-იკივლა ნიამ.
-გაიმეორე რა თქვი-გამოსცრა დათამ- მე ვიყეფე რო გელაპარაკე სანამ ჩემი ცოლი გქვია თავს არ გაგაბანძებინევ თქო?
-დათა მე შენი ცოლი აღარ ვარ..
-ხარ კანონით ხარ ნია.. და ვიღაცეევთან არ უნდა იგორაო -იღრიალა დათამ.
ნიამ თავისუფი ხელი მთელი ძალით მოიქნია და დავითურს მარცხენა ლოყა შესამჩნევად გაუწითლდა
-ყველა შენნაირი ნუ გგონია დათა.. გამიშვი ხელი..
-ნი მომისმინე-რაღაც გაურკვეველი სითბონარევი სიხარული იგრძნობოდა დათას ხმაში-განქორწინებას ხელს არ მოვაწერ..
-რა? -ყურებს არ დაუჯერა ნიამ.
-არ მოგცემ უფლებას სხვასთან იყო-მტკიცედ გაისმა დათას სიტყვები..
-სარჩელს შევიტან,სასამართლო გაგვყრის..
-არ მიიღებენ- ცუვად ჩაეცინა დათას..
- რა უფლებით ან რატომ -სიბრაზისგან უკვე კანკალებდა ნია.
-უბრალოდ ასე მინდა, ადრე დაგოირდი რომ სულ ჩემი საკუთრება იქნებიდი ხოდა ვასრულებ...
-ეს სიგიჟეა დათა..
-ხოდა მეც გიჟი ვარ..
- რა ვერ მაპატიე დათა რით ვერ მოინელე-უკვე ცრემლები იდგა ნიას თვალში.
-წასვლა ვერ გაოატიე, ზურგუსშექცევა, ჩენი მატერიალიზმში გაცვლა ნია ეს იმაზე დიდი ღალატია ვიდრე ჩემი- სუსხი იგრძნობიდა დათას ხმაშI, მზერაც ცივი გაუხდა და ნია მიხვაა რომ უბრალოდ დათა არასოდეს აპატიებდა-არ იმსახურებ ბედნიერებას და ვერც ვერსოდეს ეღირსები მას, ჩემი ცოლის სტატუსი გექნება ყოველთვის ნია..
-გაეთრიე აქედან-გამოსცრა ნიამ -წადი დათა..
-დროებით - მშვიდად გაუღიმა და ნიას სახლი დატოვა...