ყოველ დილით ვიხედები სარკეში ვეხედავ გოგოს, რომელიც უკვე მე აღარ მგავს,ძან განსხვავებულია.ვაკვირდები მის ცრემლიან თვალებს , მის გამოხედავს და არმჯერა ,რომის მე ვარ , არასხვა არის , ეს მე არვარ ,არა ეს ემილი არარის ვარწმუნებ ჩემთავს ,ვციდლობ სარკეს მოვშორდე მაგრამ ვერ ვშორდები და ღრმა ფიქრებში ვიჭრები,არ მინდა რომ ძირს დავეცე ამ საშინელ გზაზე ,ყოველი დასრულების მცდელობას გადავყავარ უსასრულობაში და ფიქრებიც ტვინს მირევენ, როცა ფიქრებიდან ვბრუნდები ვიხედები და ვხედავ გოგოს ანარეკლსრომელიც შიშველი დგას სარკის წინ,ვიხედები ფანჯრიდან და თითქოს გხედავ როგორ დგახარ ჩემი სახლის წინ ,გიყურებ და ვგრძნობგულში რაღაც მეწვის ყელში რაღაც მეჩხირება ეს სიმწრის ბურთულა და ცრემლები ჩამომდის,გიყურებ შენკი ადგილს არიცვლი დგახარ ჩუმად ,წყნარად ცდილობ არაფერზე იღელვო და იყურები გარშემო,თითქოს მე მიცდი ,ვაღებ ფანჯარას და ვყირივარ მთელი ძალით,მთელი არსებით,როგორც კი შესაძლებელია ხმის ბოლო ტონით ,მაგრამ ადგილიდან არ იძვრები და არმისმენ უცბათ დგები და მიდიხარ,ვიცვამ და ჩამოვდივარ კიბებით დაბლა, მოვდივარ კარებთან ვაღებ და უკვე აღარ ჩანხარ,ქუჩის ბოლოს ვხედავ სილუეტებს , ვცდილობ დაგეწიოო მოვრბივარ შენსკენ მთელი ძალით,მარა ვერ გეწევი,ქუჩის გადააკვეთას ვუახლოვდები და შენც ქრები.ავდივარ სახლში ცრემელს ვერ ვიკავებ ღაპა-ღუპით ჩამომდის და ვასველებ მთელ სახალს ,ვჯდები სავარძელში დავ უყურებ ჩემს ოთახს,ყველაფერს შავი ფერიაქვს,აქ სხვა ფერი აღარ არის ,თითქოს ვიღაცამ წაიღოვო,ჰო! ასე უბრალოდ ჩააწყო ჩანთაში წავიდა და წაიღო ყველა სხვა ფერი მხოლოდ შავი ფერი და სურნელი დატოვა,რომელსაც ვერ ვივიწყებ ,თითოეულ წამს შემიძლია ვიგრძნო სწორედ ეს სურნელი,ჰო !ჰო! წაიღე, შორს სხვა ქვეყანაში და ასე უბრალოდ დამტოვე ,აქ ამ შავ სამყაროში ,ამ შავად შეღებილ კედლებსა და იატაკზე, რომელზეც ბევრჯერ ცივად ვიძინებ.დამტოვე ოცნებებში და უთქმელად წახვედი
მოდიან მნახულობენ მკითულობენ თუ როგორ ვარ შენი ძმაკაცები ,უცხო ადამიანებიც კი შორეული ახლობლები აკაკუნებენ კარებზე მაგრამ არ ვაღებ კარს,მე მათან სათქმელი არაფერი მაქვს,ჩემს საკუთარ დაქალებთან გავწყვიტე კონტაქტი და უცხო ადამიანებს, საკითხავია არ გავუღებდი კარს,ხალხი მოდის, მიტოვებენ წერილებსაც კი, ორი დღის წინ ერთი მოხუცი ქალი შემხვდა ტბაზე რომელიც ვერ ვიცანი,სწორედიმ ტბაზე სადაც ბევრი მოგონება გვაქვს,მან მითხრა
-ის უბრალოდ ვერ წავიდოდა ასე
-უკაცრავად?
-შენ ხომ ემილი ხარ?-
-დიახ ემილი ვარ,ვინბრძანდებით?
-მე ლუკას.... (არდავაცადე დარსულება)
-გეყოთ.და დავიწყე ტირილი
-მე უბრალოდ მინდა იმის თქმა რომ არშეეძლო მას ასე წასვლა,მე ლუკას ახლობელი ვარ ,ვიცი შენი ამბავი მსმენია,ბოდიში ვერაფრით გეხმარები მაგრამ იცოდე ესე უბრალოდ არ წავიდოდა:
ეს ქალი ადგა და წავიდა, ძან ჩავფიქრდი და ბევრი განვიცადე არვიცოდი რაგამეკეთებინა
წამოვედი ტბიდან ,სწრაფად ავედიი სახლში განერვინებული,თითქოს ვგიჟდებოდი ხელების კანკალმა ამიტანა,სიცივეს ვგრძნობდი გულში,სულში და ვერ ამომდიოდა თავიდან იმ ქალის სიტყვები .დავჯექი სავარძელში და ვტიროდი ასე ჩამეძინა.
როდესაც გავიღვიძე მინდოდა გული გადამეყოლებინა და ამისათვის ჩემს დღიურში ,დღიური ძალიან მიყვარს,ტკივილებს მიყუჩებს მაგრამ ზოგჯერ პიქითაცაა ,ტკივილებს მიმატებს ჩემი სათქმელი ,დავიწყე წერა:
მინდა გაიგრო რომ,კიბო მაქვს
მინდა გაიგო რომ,ვენები გადავიჭერი და ჩემი საქმე ცუდადაა
მინდა გიაგო რომ, ავარიაში მოვყევი
მინდა გაიგო რომ უკანა ეზოში თავი ჩამოვიხრჩე
მინდა გაიგო რომ მანქანამ დამარტყა და ფეხზე ვეღარასდროს გავივლი
მინდა გიაგო რომ, კოპსუსის სახურავიდან გადმოვარდი
მინდა გაიგორომ გულის შეტევით გადამიყვანეს საავადმყოფოში
მინდა გაიგო რომ ჩემი სხეული ზღვამ გამორიყა დიდი არაფერი უბრალოდ შენი რეაქცია მაინტერესებს მაინტერესებს რას მოიმოქმედებ ალბათ ყელში ძლიერ ტკივლის იგრძნობ ყელში რაღაც გაგეჩხირება ბურთივით ,ლაპარაკი გაგიძნელდება მინდა გკითხო, რომ ჩემი სიკვდილისას რას გააკეთებთქო, ვიცი მიპასუხებ თავს მოვიკლავო,მაგრამ არ მოიკლავ იმდენად სუსტი ხარ რომ ამას ვერ გააკეთებ ამიტომ მინდა სინამდვილეში გაიგო ,რომ მოვკვდი და ვეღარასდროს დავბრუნდები მაშინ გულწელი იქნები და ნამდვილ ემოციებს გამოხატავ,მეორე დღეს რომ გადაგიაროს არ მეწყინება მთავარია მაიც პირველი ემოციები ,შემდეგ მიეჩვევი უჩემობას მიეჩვევი,მეც ასე შევეჩვიე საყვარელი ადამიანის სიკვდილს ,ოღონდ ისინი არ მასვენებდნენ მესიზმრებოდნენ და მატირედბენ, მე არ შეგაწუხებ არ დაგტანჯავ,რასაც მომავალში გავაკეთებ მას სიტყვებით ვერ გადმოვცემ რომ შეგეკითხევიან ვერ უპასუხებ იმ მონეტრში ხომ გრძნობ,როგორ ვფეთქავ და არ გეშინია
ამიტომ მინდა გიაგო ,,ის აღარ არის" და დაიცალო ბოლომდე,ემოციებისგან


პ.ს როგორია ღირს გაგრძელება? რა აზრის ხართ ამ მოთხობაზე??????