ბედნიერი კიბო თავი 2
მეოთხე გაკვეთილზე კლასში შევედი და ვხედავ რომ ლიზა ჩემ ადგილზე ზის (ლიზა ჩემი კლასელია) მივედი და ვუთხარი:
- უკაცრავად ეს ჩემი ადგილია
- ის კი ჩემი ბიჭია მაგრამ ამან არ შეგიშალა ხელი მასთან ფლირტაობაში- ესრომ მითხრა გიორგიზე მიმანიშნა
- გიორგი უბრალოდ მეგობარია თან არ ვიცოდი ერთად თუ იყავით
- ჰო დღეიდან გეცოდინება
ეს რომ მითხრა ადგა, გიორგისთან მივიდა და ჩაეხუტა. თავს დამცირებულად ვგრძნობდი.რატომ არ მითხრა გიორგიმ ერთად თუ იყვნენ. თუმცა რატო ვნერვიულბ ასე ჩვენ ხომ უბრალოდ მეგობრები ვართ. რათქმაუნდა არაფერი არ მითქვამს გიორგისთვის ჩვეულებრივად ვაგრძელებდი მეგობრობას. სკოლის მერე მეგობრებთან ერთად ვსეირნობდი პარკში რათქმაუნდა გიორგიც თან გვახლდა. საკმაოდ ხალისიანად ვატარებდით დროს.ჩემი ძველი ამხანაგებიც არ დამვიწყებია მათ ახალი მეგობრები გავაცანი და თქვენ წარმოიდგინეთ ერთმანეთს გაუგეს და უფრო მეტიც დამეგობრდნენ. ხანდახან ვეჭვიანობდი კიდეც.
ჩვეულებრივი დღე იყო მე, ლაშა (ლაშა გიორგის საუკეთესო მეგობარია) გიორგი, და მარიამი(მარი ლაშას შეყვარებულია) ვსეირნობდით პარკში. " სასტავი" მალე დაიშალა დავრჩით მე და გიო. ვსეირნობდით მშვენიერი საღAმო იყო, მზე მონარინჯისფროდ და მოწითალოდ ანათებდა, უკვე მთვარეც მკრთალად გამოჩენილა, თბილი და ნაზი ნიავი უბერავდა. ბოლოს სიარულისგან რომ დავიღალეთ სკამზე ჩამოვჯექით.
- ანი იცი ერთი გოგო მიყვარს
- კი ვიცი
- ვაა საიდან
- ლიზამ მითხრა
- მოიცა ლიზიმ საიდან გაიგო?
- კაი ნუ ღადაობ ეგრე მწარედ/// ვიცი რომ ლიზა და შენ ერთად ხართ!
- აჰაჰ ვინ გითხრა ეგეთი სისულელე?
- ანუ არ ხართ ერთად?
- არა
- მაშინ ლიზა თუარა სხვა ვინ გიყვარს?
- დრო რო მოვა გაიგებ
მე მივხვდი ვიზეც იყო თემა მაგრამ არმინდოდა რომ დღეს გარკვეულიყო ყველაფერი არვიცოდი რამეპასუხა მისთვის სათანადოდ არც წუწუნი და არც მუდარება არ დამიწყია რომ ეთქვა. ჩვენ ისევ გავაგრძელეთ სეირნობა ბოლოს სახლამდე მიმაცილა, ჩამეხუტა და წავიდა. მეორე დღეს დამრიგებლის დაბ-დღე იყო და დილით სკოლამდე სახლში ბუშტებით შოკოლადებით და ფეირვერკებით დადგომას ვაპირებდით. ცხელი აბაზანა მივიღე მოვწესრიგდი და გაყინულ საწოლში დავწექი. ღამით მუსიკების გარეშე დაძინება არ შემიძლია ჩემი საყვარელი მუსიკა KODALINE- HIGH HOPES ჩავრთე. მალევე ჩამეძინა.
* * * * * *
და აი ვხედავ ვრომ შოკოლადის სასახლეშივარ ^^ აქ საოცრად მაგარია ყველაფრის ჭამა შეიძლება წასვლაც არმინდა აქედან... შოკოლადის ჩAნჩქერში უნდა გადავმხტარიყავი რომ... ტ...ტ...ტ... ისევ ამ იდიოტმა მაღვიძარამ დამინგრია ჩემი სიზმრები (((
ჰმმ რა გზა მრჩებოდა ავდექი მოვწესრიგდი მერე გიორგიმ გამომიარა, ლაშას და მარიამს შევხვდით და მასწავლებლის სახლისკენ ავიღეთ გეზი. დღემ ჩვეულებრივად ჩაიარა. სახლში რომ მივედი ბებიაჩემმა ისევ დაიწყო წუწუნი რომ არაფრის ინტერესი არ მაქვს. ძალიან მიყვარს ეს ქალი მაგრამ ხანდახან ძალიან აუტანელია.როცა ყელშიამოვიდა მისი ამგვარი ყოველდღიური წუწუნი ფეისბუკზე შევედი და ერთ-ერთ სამხატვრო სტუდიას წავაწყდი. მე პატარაობიდან მიყვარს ხატვა.ასერომ მივწერე მათ და გასაუბრებაზე მიმიწვიეს. საკმაოდ წარმატებულად ჩაიარა.მეორე დღეს მათ მიმიღეს.
* * * * * * * * * * *
როცა შევედი სტუდიაში თავი ჩემს ერთ-ერთ სიზმარში მეგონა. კედლები და ჭერი ლამაზი ორნამენტებით იყო მორთული, საკმაოდ დიდი სივრცე იყო.მოლბერტებიც კარგად იყო განთAვსებული. ერთერთ მოლბერტს მივუჯექი მასწავლებელიც შემოვიდა თავი წარმოგვიდგინა.პატარა მაგიდაზე მრავალფეროვანი ყვავილები დადო და დაგვავალა მათი დახატვა. მეც შეძლებისდაგვარად შევასრულე. მინდა გითხრათ რომ ცუდი არ გამომივიდა. გაკვეთილი რომ დამთავრდა ჩანთა ავიღე და უნდა გავსულიყავი რომ ვიღაც დამეჯახა და წამის დახამხამებაში ძირს ავღმოჩნდი. თავიდან ჩხუბი დავუწყე მაგრამ რომ შევხედე მის მწვანე თვალებს მზერას ვეღარ ვაშორებდი. მან ბოდიში მომიხადა და წამომაყენა.მან თავისი სახელიც კი მითხრა. ალექსანდრე რა ლამაზი სახელია.მთEლი დღე მასზე ვფიქრობდი