შენმე ბორკილებს ვერ დამადებ?!#3


ლეა და აქსანა დილიდან მოემზადნრნ , ბარგი ჩაალაგრს და მანქანაში მოათავსეს.
აქსანა დედასთან წავიდა ცოტახანს ესიყვარულა აჭამა , თმა დავარცხნა , დაპირდა მალე გაგიყვან აქედანო და აქსანასთან დაბრუნდა . ვიზუალუ ხელს უწყობდათ გოგოებს მართლაც რომ ბანდიტებს გავდნენ, ტყავის ქურთუკბი ხელზე ასევე ტყავის ხელთათმანები და ჯინსის შარვლები, ფეხზე მსიბიქი მევანე ბათინკები .თუკი სადმე ჩანდნე ეს ორი შავი ანგელოზი მხოლოდ ერთნაირად ჩაცმულები და ორივენი ზედმეტად სერიოზულები. აქსანას მხიარულრბა უყვარხა მაგრამ საკმარისიიყო ლეას შეეხადა რომ აქსანა სახიდან სიცილს მოიშორებდა და წვასავით უსახუტი ხდებოდა.
სანდრო და ლუკა ბატონი ლაშასგან საბოლოვო მითითებებს იღებდნენ ,
- იცოდეთ ეს ბოლოა და ვეღარ გავუშვებთ ხელიდან......

გოგოები თბილისს გასცდნენ . არცერთი ოღებდა ხმას. ორივე იმვხოვრევაზე ფიქრობდნე რომელიც წინ ელოდათ . ორივე ოცნებებით ტკბებოდა და ჩუმათ ეღიმებოდათ.
ბიჭევი უკვე სცანეთში ოყვნენ და ელოდნ როდის ჩამოვიდოდნე გოგოები , რომ pგაეგოთ სად დაბინავდბოდნე .


რამოდენი საათიანი ლოდინის შემდეგ გოგოები მანქანით იმ ერთადერთ სასტუმროში გაჩერდნებ სადაც ბიჭები იცდიდნენ. თუმცა ადგილები აღარ იყო და საიჯახო ტიპის სასტუმტო აიღეს, რომელიც ბიჭების სასტუმროს გვერდით იყო.
ალექსანდრემ კარგად დაზვერა სახლი და სასტუმროში შევიდა.
- იმედია კარგად მოეწყობით , - სანდომიანი შუახნის ქალი ეღინებოდათ გოგოებს და სახლს ათვალიერებინებდათ. - აქ ქბაზანა , სამზარეულო და საძინებელი.
- დიდი მადლობათ ქალბატონო. - ლეამ ქალს გაუღიმა და ზურგ ჩანთიდან საფულე ამოიღო. - იცით რამაინტერესებს? კიდევ ელოდებით ვინმე დამსცენებელს?
- კი შვილო , სამდღეში ორი ოჯახი ჩამოვა და თქვენს გვერდით ოთახში დაბინავდებიან.
- შეგუძლიათ დაურეკოთ და გაუუქმოთ? მთელს სახლს ავიღრბთ და რამდენსაც მეტყვით გადაგიხდით.
- ხომაგრამ შვილო , - ქალმა ციტა წაიწუწუნა.
- ძალიან გთხოვთ . დასასვენებლად ჩამოვედით და არმინდა ბავშვების და სხვა ხალხის ხმაურმა შეგვაწუხოს. ძალიან გთხოვთ ქალბატონო იქნებ რაინე მოახერხოთ?
- კაი შვილო ვიზავ რამეს . - ქალი უკნაყოფილო სახით უყურებდა გოგოებს- ხუთასი დოლარი საკმარისი იქნება.
ლემა მწვანე კუპიურები დამჭკნარ ხელებში ჩაუდო და კიდევ გადაუხადა მადლობა .
- ეხლა ეს ნახე რა?!- ქალოს გასვლის თანავე აქსანამ ხელები გაასავსავა- ხუთასი დოლარი რახეს ასხია , შენც მაგარი ხარ რააა!!!! დაგიჭირა ცალტვინა და გაგაბა ...
- კაი არაუშავს - ლეამ გაიცინა და ბარგის ამოლაგება დაიწყო. - მალე მოვრჩეთ და სამზარეულოშიც მივალაგოთ საჭმელები.
საკმაოდ დიდი ორსართულიანი კოტეჯი იდგა თეთრი სამოსით შემოსილ მინდორზე. სულ ხით აშენებული და ასევე ხის ავეჯით გაწყობილი. პატარა სამზარეულო მუხის ხით მორთული და მისაღები , პატარა სამოთხე იყო , ნამდვილად ღირდა ცალტვინობა და ამდენის გადახდა ...

სამზარეულო მიალაგეს და ცოტა დაიღალნენ,
- ეხლა მეწავალ წყალს გადავივლებ და მერე ცოტა გავიაროთ , ვნახოთ სად დაბინავდა დავითი- ლეა ცხელი წყლის ქვეშ ნებივრობდა და საქმეზე ფიქრობდა. ერთი სული ჰქონდა როდის მორჩებოდა რომ ცხოვრება ახლიდან დაეწყო საყვარელ დედასთან. მოენატრა ის სითბო მოენატრა რაც აკლდა ყოველთვის , ბავშვობა მოენატრა , სიცილი და თამაში ..... დედის სუნი ენატრებოდა. დედის თვილი ხელები , მისო იავნანა და მასთან ძილი .
აქანს ჩაეძინა , ლეამ აღარ გააღვიძა , თბილად ჩაიცვა და გარემოს შესასწავლად წავიდა.

ალექსანდრემ უფროსს ყველაფერი მოახსენა და დაპორდა ყოველი ახალი ინფორმაციის შემდეგ საქმის კურსში გამყოფებო.
ლუკან მოიმიზეზა საჭმელი მშია და მე მოგვიანებით გამოვალო. სანდრო კი გარეთ სუფთა ჰაერზე გავიდა იმ იმედით, რომ ლეას შეცვდებოდა სადმე .
მოლოდინი მალევე გაუმართლდა , ლე წინ მიდიოდა მთებისკენ იწევდა მაღლა, ალექსანდრეც უკან მიყვა და როცა მიხვდა რომ ბატონი დავითის სახლთან იყვნენ მისული შეჩერდა, ფეხი დაუცურდა და დაეცა.
- ფუ ამის დედას შევე*ი - საშინელი ხმა აღმოხდა პირიდან , ლეამ გაიგო და შეშინებული შემობრუნდა .
- სადხართ ვერ გხედავთ- უკან გამოვრუნდა და ადგილი მოათვალიერა.- ნაპრალებს შორის ჩავარდნილი ალექსანდრე იპოვნა და ძლივს ამოაყრია.
- ვაიმე ფეხი- ალექსანდრე ღრმად სუნთქვდა და სინწრუსგქნ ღმუოდა.
- ალექსანდრე შენხარ?!- ლემა დუტში ძლიერად ჩაავლო ხელი და მიუხედავად იმისარომ საკმაოდ სუსტი ჩანდა , ღონივრულად ამოიყვანა და თოვლზე დააწვინა .
- ლეა ..... -სანდრომ ლეას ახედა და ნატკენ ფეხზე ხელი გადაისვა - ფუ ამის როგორ მტკივა.

კოჭლობით ჩაიყვანა სასტუმრომდე , თუმცა ექიმი ვერსად იშოვეს ბოლოს თვაისთან წაიყვანა მდივქნზე ჩამოსვა და ხაზეიკა ქალს დაურეკა.
- ბოდიშით რომ გაწუხებთ , შეგიძლიათ ექიმის ნომერი ან მისამართი მითხრატ?!....... დამშვიდდით , დამშვიდდით, ჩვენ არაფერი , გარეთ ბიჭი დაეცა და გონი ფეხი მოიტეხა და ...კი კი...- ქალმა ზედმიწევნით მიასწავლა ციღაც ექიმბაშის კოშკი და ლემაც არდააყოვნა, სანდრო მანქანაში , უკანა სავარძელზე მოთავსა და ექიმბაშის კოშკისკენ წავიდა,
- აქ რას აკეთებ?!- ნერვიულად ჰკითხა ლეამ .
- ვმუშაობ .შენ?!
- მუშაობ?!- ლეა ამპასუხს არმორლოდა
- კი პირადი დაცვა ვარ და ....- ტყუილი იყო თუმცა დამაჯერებელი.
- აჰა გასაგებია მაგრამ , შენ სხა , როგორინდა დაიცვა ?! - ლეას გაეცინა და ყურებამდე გაღიმებულმა გახედა სანდროს, რომელსაც წარბები შეეკრა და გაბღვერილი უყურებდა.
- შებ რასაკეთებ ?- პასუხგაუცრმელი სიტყვა გაუმეორა სანდრო .
- მეაქ ცისვენებ . - ლეასც არგაჭირვებია ტყულის თქმა.
- აჰა ....- ლეა სწრაფად ვერ მიდიოდა , დაკოჟრილ გზაზე მანქანა აქეთ იქით ირწეოდა და სანდროც წმუკინრბდა , ეწუწუნებოდა წესიერად ატარეო. თუმცა ლეას მეტის გაკეთება არშეეძლო. იმდენი ოარეს ზემო სცანეთში ავიდნენ, გზაც დაებნათ მაგრამ შებინდებისას მიაღწიეს ექიმბაშის კოშკს.
საკმაოდ მოხუცი , აპბად ოთხმოცწელს გადაცილებული ჩია ქალი დახვდათ, კოშკში მიიპატიჯატ და ფეხის დათვალიერება დაუწო ბიჭს. ქალი არლაპარაკობა მხოლოდ ნატკენ ფეხს ხელებს უსმევდა და მარტო ალექსანდრეს გმინვა ისმოდა. რაღაც ბალახები დაჭყლიტა ფეხზე წაისვა , ბინტი დაასველეა რაგაც ბლანტში და შეხვევა დაიწყო, თან გამზადებულ მცენარეებს ფენა ფენა ადევდა.
სანდრო ჩაყუჩდა , თითქოს მოეშვა ცოტა , ლეა კი პატაა ღრიჭოში იყურებოდა და ექიმბაშის დასრულებას ელოდებოდა. ორი საათი კიდევ დაყვეს კოშკში, ბინტი შეშრა და გახმა , თაბაშირი ტერფიდან მუხლანდე დაადო.
- მოდი გოგო ნასკი ჩააცვი- ქალმა უხეშად დაუძახა ლეას და ოთახიდან გავიდა.
- მოდი გოგო მოდი- ალექსანდრებ ქალს გამოაჯავრა და წამოჯდა.
- აბა სცადე იქნებ შენითაც მოახერხო ეგ- ლემა გასაღებიბაიღო პატარა სამფეა სკამიდან და კარებში გავიდა.
ალექსანდრებ ფეხი ვერ გაატოკა და უნასკებო გაყვა ლეას.
ექიმბაშმა ფული იუარა, შეურაწყოფად მიოღო . დაკუჭული ორმოცდაათლარიანი ლემა იკან ჩაიდო ჯიბეში და მანქანაში სანდროს დაელოდა.
სანდრო კი კედელ კედელ კოჭლობით მოდიოდა , ფეხზე შიშველი და სულ გალუტჯრბული.
- ჯამდაბა რა .... ჯანდაბა- ლეა გადმოვიდა გაბრაზებულმა კარი მიაჯახუნა და ალექსანდრეს მისაზმარებლად წავიდა .
- მოდი დაჯექი უკანა კარი გამოუღო .
- იყო წინ მირჩევნია. - სანდრო. კანკალით ააწკაპუბა იბილები და გაიკრიჭა.
- .....- ლემა წარბები ასწია და წინა სავარძელი რაც შეიძლებოდა უკან გასწია.

- მადლობა , რომ იმნაპრალში არდამტოვე...- სანდო ლეას უყურებდა , ლეაკი თითქოს სადღაც დაცურავდა. ჩაბნელევულ სვანეთში , გათეთრებულ აღმართ დაღმართებს მიაპობდა.