-სანდრო, ეხლა სად ხარ?
-ისევ კლუბში, ვინ იყო შენთან?? ნათია შენზე იცი როგორი გაბრაზებულია, ვიგაც მოათრია თვითონ და მე მეშლისო ყველაფერს-ო
-მერე მოგიყვები ბიჭო, ნათია წაიყვანე რა სახლში, მე ვერ ვახერხებ
-რაიყო მთელი ღამე დეკავებული იქნები-გადაიხარხარა ყურმილში- კაი რა ბიჭო, იცი რა გოგოები მიდგანა გვერდში? შენ წაიყავნე რაა, ან კიდე პატარა ხო აღარაა
-შენ ყოველ ღამე მაგარი ნაშები გყავს და ხვალეც დაკერავ ჩემი და კიდე საერთოდ არაა დიდი, ვერ ხედავ ვისთან ერთად დადის?? და სხვათაშორის კი დაკავებული ვარ, მაგრამ იმით არა რაც შენ გგონია
-მღალატობ ძვირფასო?? ეს არ გამიკეთოო საყვარელოო- მისი უკბილო ხუმრობები რაა, თავი გააქნია ნიკამ
-სანდრო ნერვებს მიშლი!
-კაი, კაი რა იყო , მაგას გაგიტეხავ, ოღონდ შენ იყავი დაკავებული იმით რაზეც მე არ ვფიქრობ
-სანდრო!!!!
-კაი , კაი, წავედი, თორე სიტუაცია იძაბება-კიდევ ერთხელ ჩაიცინა და ტელეფონი გათიშა
შევტრიალდი და კატო ზურგით იდგა, უყურებდა თბილისს, მაგრამ ის მილიონჯერ მასზე უფრო ლამაზი იყო, მოკლედ შეჭრილი კუპრივით შავი თმები, თეთრი პირი-სახე, შავი თვალები და საშინლად გრძელი წამწამები, როდესაც თვალებს ახამხამებს როგორ ლამაზად აფახუნებს, ღიმილს მგვრივს, მისი წითელი სქელი ტუჩები, წამიერად თვალი მიშტერდება ხოლმე, ასეთი მადისაღმძვრელი ტუჩები ჯერ არასდროს მინახავს. არა თავი შეიკავი, ჩავახშე ის ხმა რომელიც ჩემში მხეცს აღვიძებდა, წინააღმდეგ შემთხვევაში თავს ვეღარ შევიკავებდი. ნელი ნაბიჯით მივუახლოვდი
-არ გშია?
-არაა
მუცელი ხმებს გამოსცემს, ამაზე საშინლად წითლდება და ხელებს სასწარაფოდ აფარებს მუცელს, ამაზე მეღიმება
-წამო, წამო, ვჭამოთ თორე მომიკვდი მშიერი- სიცილით ვამბობ
-უხერხულია, ისედაც რამდენი რამე გამიკეთე, ნუ დარდობ
-ხოდა თუ ამდენი გაგიკეთე მაშინ ნება მომეცი ბოლომდე გავაკეთო ყველაფერი, ნუ იქნები ჯიუტი
-მაინც მეუხერხულება-თავს ხრის, თითებს წვალებას უწყებს, მეც ხელი ხელში მოვკიდე და წამოვიყვანე მანქანისკენ
-რა ცივი ხელები გაქვს, რა არის ეს, მოიცა ეხლავე გაგითბობ
ჩემს ხლებს თავისაში აქცვეს და ცდილობს რომ გამითბოს, რა საყავრელია, ღიმილი სახეზე შემეყინა, ქვემოდან ამომხედა და გავწილთდი, ალბათ იფიქრებდა რომ სულეი ვარ, თვალს ჩქარა ავაცილე და სერიოზული სახე მივიღე. კატო რა გჭირს? გონს მოეგე, შენ ზედაც კი არ შემოგხედავს, ეხლა კიდე უბრალოდ ეცოდები, ნუ მიფქრობ იმაზე რაც არასდროს ახდება.
-რა სამზარეულო მოგწონს? იტალიური, ჩინური, სწარფი კვება თუ მშობლიური ქართული?
-არ ვიცი, იცი არასდოს გამისინჯია ქართული კერძების გარდა სხვა
-გასაგებია, მაშინ ჩემი გემოვნებით ავარჩევ რესტორანს
ამის მეტი ხმა არ ამოგვიღია,მთელი გზა ჩუმად ვისხედით, ერთი ტელეფონზე ვიღაცამ დაურეკა
-ხოო სანდრო, მიიყვანე?
.......
-რას ნისშავს არ მოგვყვება?
........
-კაი, დამალაპარაკე
.....
-გოგო ნომრალური ხარ, რა ისტერიკების მოწყობა მოგინდა, გაყევი და მერე სახლში მოვალ და იქ დავილაპარაკოთ
........
-ნერვებს ნუ მიშლი, იცოდე მთელი ერთი კვირა სახლიდან ფეხს ვერ გაადგამ, თუ ეხლა ნორმალურად არ მოიქცევი
-მძულხარ-იმხელაზე იყვირა მობილურად ვიღაც გოგომ რომ ტელეფონი ყურს მოაშორა ნიკამ და გათიშეს მერე. ნეტა ვინ იყოო, შეყვარებული?? რაც არ უნდა იყოს ეს ჩემი საქმე არა, არაფერს არ ვკითხავ
-მოვედით უკვე, მოიცა ასე რესტორანში ვერ შევალთ
-რატომ?-მეც რა სულეი ვარ, ვინშემიშვედა დახეული ტანსაცმლით-ხო მართალი ხარ, წამო სადმე სხვაგან
-არა, მე მინდა რომ აქ ვჭამოთ, წამო ჭამა ცოტა ხნით გადავდოტ, ეხლა შოპინგი გველოდება, გოგოებს ხო გიყვართ არა?!
-წესით კი, უყვართ, მაგრამ მე დიდად ვერ მხიბლავს- უფრო სწორედ ფული არასდროს მქონია, ამიტომ არ მიყვარდა საერთოდ ტანსაცმლის მაღაზიებში შესვალ-თანაც ამ დროს არც ერთი ღია არ იქნება
-დარწმუნებული ხარ? წამო წამო, გიყიდოთ რამე
კვლავ მანქანაში ჩამტენა და სადგაც ჩემთვის უცნობ ადგილას მივედით, თუმცა ჩემთვის ყველა ადგილი უცნობია, არსად დავდივარ და...
შევედით შენობაში რომელიდანაც სინათლე უხვად გამოდიოდა
კარებში გოგონა შეგვხვდა
-გამარჯობათ ბატონო ნიკოლოზ
-ხო გითხარი ლიზი რომ ბატონო და თან ნიკოლოზი არ დამიძახო, არ გვინდა ეს ფორმალობა
-კარგი, ნიკა-გოოგნამ უხეხულად გაიღიმა
-მოკლედ ლიზი ამ გოგოსთვის ტანსაცმელი მინდა, ხო იცი საიდანაც უნდა აარჩიო? მაკიაჯიც და ხო კითხევბი არ დასვა
-კარგით ნიკა, წამობრძანდით აქეთ
მე პატარა ბავშვით მივყვებოდა ორ სპეციალისტს, ალბათ რამდენი გოგო ჰყავს აქ მოყვანილი, მე კიდე მოწყალება ვარ
-კატო, კატო გესმის?
-რა??
-ეს კაბა მოგწონს მეთქი?
-აა, კი წავა რაა
-წავა რა, ქალბატონო ეს კაბა ბოლო კოლექციიდანაა, შეზღუდული გამოშვება იყო
-ალაბთ ამიტომაც კიდია აქა და იმტვერება-ეს უკვე ჩემთის ჩუუმად ვთქვი , აბა ხო არ ვაწყენინებდი
-კარგი კატო, შედი და მოიზომე ეს ყველაფერი
-კი მაგრამ ძალიან ბევრია, არ მიდნდა ამდენი
-კატო, ნუ მაწყენინებ-ისეთი საწაყალი თვალებით გადმომხედა რომ უარი ვეღარ ვუთხარი, მეკიდე გასავათებული შევედი გასახდელში და ნიკას დეფილე მოვუწყვე,იმდენი ვიცინით, ჩემს უაზრო და სასაცილო ჩაცმულობაზე რომ ლოყები მტკიოდა
ბოლოს დატვირთულები გამოვედით მეკიდე ულამაზესი მაკიაჯით და საღამოს კაბით, ნიკამ კი თავისთვის სმოკინგი იყიდა და ერთად მივადექით ალბათ უძვირფასეს რესტორანს. ის ისეთი გალანტური იყო, სკამი დასაჯდომად გამომიწია, მასწავლიდა რომელ საწმელთან რომელი კოვზი და ჩანგალი უნდა მეხმარა, მე სირცხვილით ვწითლდებოდი ის კი ამაზე იცნოდა, მთელი ღამე დმაატარებდა ხან სად ხან სად, არც კი მეგონდა რომ ასეთი ლამაზი და ელეგანტური ადგილები გვქონია.
-ნიკა, უკვე გათენდა დროა წავიდე მე, მადლობა ამ ჯადოსნური ღამისთის, ეს არასდროს დამავიწყდება
-არაფრის, პირიქით მადლობა შენ რომ ეს ღამე მე ამიტანე- იცინის- კატოო, ტანსაცმელი გრჩება
-ნიკა, ეს ღამე თვას უფლება მივეცი რომ ვყუფილიყავი კონკია, ეს ერთი ღამე ცხოვრებაში ერთხელ მაინც ყოფილიყო სასწაული, მაგრამ როგორც კონკია თორმეტის მერე ჩვეულებრივ და რეალურ ცხოვრებას დაუბრუნდა ისე მეც უნდა დავუბრუნდე ჩემს რეალობას, ეს ტანსაცემილი ჩემი ვერ იქნება, დააბრუნე ისი მაღაზიაში, ქვითარი ცელოფანშია. კიდევ ერთხელ მადლობა
-კი მაგრამ კატო, კიდევ შევხდებით?
-სამწუხაროდა არა ნიკა, მზე ამოვიდა, დროა დავუბრუნდეთ ჩვენ ჩვენს ცხოვრებას, ნახვამდის!
-----------------------------------------------------------------------------------
ბოდიშით, რომ ამდნი გალოდინეთ, უბრალოს ამ სკოლის გადამკიდე ვერ მოვასწარი ამეტვირთვა მესამე ნაწილი, აბა როგორ მოგექონათ??? თქვენი აზრი მაინტერესებს, კომენტარებს მუთმენლად ველიი )))))