ღმერთო,რა შესანიშნავია სიცოცხლე,მაშინ როდესაც ძირს დაცემული სადედოფლო აღზევებას განიცდი !
ეს თითქმის ცის კამარაზე განავარდებას გავს,ცისარტყელაში თვით მის ფერად გადაქცევას.

მის ლამაზ თმას ვუყურებ,როგორი მოვლილი და ფაფუკია ალბად,აქამდე არ შევხებივარ მას და ვიმედოვნებ რომ ოდესმე შევიგრძნობ,მათ სურნელებასა და სიმშვიდეს.
ჩემკენ უფრო მოიწევს,კოვზს წვნიანით ავსებს და პირს აღებს,მანიშნებს იგივე გააკეთეო და მეც მორჩილად ვაღებ პირს,ალბად უფრო იმიტომ რომ მართლაც მოშიებული ვარ.
სახეზე იმდენად დიდი
სიამოვნება აქვს ამოტვიფრული,მგონი ჩემი მოვლით დიდ მადლს ღებულობს.
წვნიანს ბოლომდე მაჭმევს,შემდეგ სალფეთქით მწმენდს პირს და გვერდზე ალაგებს ყველაფერს.
თვალს თვალში მიყრის,ერთს ვნებიანად ისვამს ენას ქვედა ტუჩზე და გამაღიზიანებლად მიწევს მარჯვენა წარბს.
გამოწვევაც ასეთი უნდა!
ალბად ჩემი დანგრეული სხეული რომ არა,საღსალამათი რომ ვიყო ის დამანაკუწებდა დიდი სიამოვნებით-ამას მის ლამაზ თვალებში ვხედავ.
მეღიმება და თავს ვხრი
-რას აკეთებ ?-ვეკითხები და გარშემორტყმულ დაძაბულობას ვერაფრის ვფანტავ
-გიყურებ-ისე მპასუხობს თითქოს წეღან მეზობელი მაჩერდებოდა ვნებით ანთებული
-ეს სხვანაირი გამოხედვა იყო -მიჭუტავს თვალებს და ხელებს ათამაშებს თან,უთუოდ გამოჭერილი მყავს
-მაინც როგორი ალისია? მე ყველას ასე ვუყურებ
-ასე ვნებიანად?დავიჯერო?
-იცი ნათქვამია,თუ მხატვარი საკუთარ ნახატს საათობით დაუწყებს ყურებას,უთუოდ მასზე შეყვარებული იქნებაო-პაწაწინა გაურკვეველ ამოცანას მიგდებს თემად,ეს ბიჭი ნამდვილი ლაბირინთია რომლიდანაც ან გამოხვალ,ან ვერა!
ვუღრმავდები მის ნათქვამს,ნელ ნელა მგონი ვშიფრავ გასაიდუმლოებულ სიტყვათა მარაგს...
ესეიგი,ის ჩემზეა შეყვარებული-ან ჩემს ნახატზე.
ვიღიმი და ახლა მე ვიქცევი ციდან ჩამოვარდნილი ეშმაკივით,ვიღიმი ისე მის გუნებას რომ დააინტრიგებს და ააფორიაქებს.
-შეიძლება გკითხო?-მეკითხება,საწოლიდან კვლავ სკამზე ონაცვლებს მისი სხეული
-მკითხე
-მაინტერესებს,ქალწულობა ვისთან დაკარგე?-სიმართლე რომ ითქვას,ამ კითხვის გარდა ყველას მოველოდი.
გონებაში მიტივტივდება ყველა მოგონება,ზუსტად ისე კომპიუტერის ფაილებში შენახული ინფორმაცია რომ გვაქვს.რომ დააწკაპებ თაგვს და გახსნი,რომელსაც გინდა.
თვალწინ მიდგება კადრები,შავ-თეთრ ფონებში
როგორ და სად დავკარგე ქალწულობა...
დიდი გაჭირვებით ვყლაპავ ყელში გაკვეხილ ნერწყვს,გრეგორს თვალს ვუშტერებ და ვაანალიზებ რომ დამალვას აზრი არ აქვს,არ
ვიცი რატომ მაგრამ,დარწმუნებული ვარ თითქმის რომ ის ჩემი მომავალი გახდება,მე კი მომავალს გულწრფელს და უტყუარს ავირჩევდი.
ამიტომაც,დაბალი ხმით
ვიწყებ მოყოლას:

-მაშინ,დაახლოებით ჩვიდმეტი წლის ვიყავი,გრძელი,ლამაზი ხვეული თმით.
შენ წარმოიდგინე ძვირფასო და,იმ წლამდე მეორე ნახევარი არც კი მყოლია!
მაშინ როგორც შენ თვითონვე იცი,გერმანია აღზევების პიკზე იყო,იქამდე სანამ ისევ არ გაიხოხა გველივით მიწაზე.
ღამით სიარულის არავის ეშინოდა,არც შემხვედრი უცხო პიროვნების,მშვიდ ანკარა მოჩუხჩუხე მდინარეს წააგავდა ქუჩები.
მეც არხეინად მოვსეირნობდი ლამპიონების ნათებაში,მაშინ
ერთი მიყვარდა,დეიდაჩემი კი მიშლიდა მასთან სიახლოვეს,იმის გამო რომ ჩემზე ბევრად დიდი იყო.
დაახლოებით ოძდა რვა წლის.
გრძელ ხის დასასვენებლ
სკამზე იჯდა,თავის ტოლებთან ერთად,კარტს თამაშობდნენ და უბანს ხალისით აწიოკებდნენ.
მე რაღა თქმა უნდა მის სკამს რამდენჯერმე ჩავუარე,მინდოდა ყურადღება მიმექცია მისი და ბოლოს
გამომივიდა კიდეც!
მისი მზერა მომებჯინა მხოლოდ და მხოლოდ მე,
მეც აცუნდრუკებული სიბნელისკენ ვუნიშნებდი,ისიც ადგა და უკან დაზომბებული მუმიასავით გამომედევნა.
მოფარებულში აღმოვჩნდით,არავინ რომ არ დაიარება დღესაც იმ ადგილას.
მონატრებული,მის სურნელს მონატრებული მოვეხვოე ლერწამივით მკლავებზე,ვერ ვნაყრდებოდი მისი სიახლოვით.
ისიც იგივე ნაირად მეფერებოდა,არ მიცილებდა მის გულზე აკრულს.

ადამიანი რომ არ მოელი,მოულოდნელს რომ გაჯახებენ სახეში სწორედ ისე მოიქცა.
ალბად მე ვარ დამნაშავე,რომელი კავი იტყვის უარს როდესაც ქალია სულიერად აქტიური? არც არავინ.
ხელი კაბის წელზე ჩამიცურა და ტრუსებში გაატარა,მოულოდნელობისგან შევკრთი,მაგრამ არც მომიცილებია !
დიდ ალუბლის ხესთან ისე მიმაბჯინა,თითქოს პატიმარი ვყოფილიყავი იმ მომეტში.
ხელებს სხეულის ყველა
მაწილზე მისვამდა,მეხებოდა და ერთიანად მაბამდა ადგილზე.
მე შემეშინდა,ვერ შევეწინააღმდეგე და მოვდუნდი.
პირველი სექსის ტკივილს,რომელსაც სასქესო ორგანო განიცდის განიცადა ჩემმა მეობამაც,ჩემმა სულმა და სისხლხორცმა.
იქამდე გახევებული ვიდექი,სადამდეს მას სურდა.
მან ცხოველური ჟინი და სურვილი დაიოკა,შარვლის ელვას როგორი ნასიამოვნები იკრავდა დღებდე მახსოვს.
ისე მოწყდა ადგილიდან მე კიდე აგონიაში რომ ვიყავი,
იმ დღის მერე მისი სილუეტი ჩემი ცხოვრებიდან საგულდაგილოდ გაქრა,არც უბანში და არც ნაცნობ ქუჩებში არ შეხვედრია.

-სახეგაბადრული გრეგორი ჩემს მოყოლილს ჯერაც აანალიზებს,ალბად გონებაში წარმოიდგენს თვითოეულ მონაკვეთს და მოქმედებას.
თავს უკმაყოფილოდ აქნევს და დახრილი ქვევიდან ამომყურებს,მიღიმის თითქოს ჩემს დამშვიდებას ამ ღიმილით ცდილობს.
-სად შეგიძლიათ ქალებს მსგავსი რეგვენების პოვნა?
თითქოს სანაგვე ყუთში ზიხართ,ყველა ნაგავს ქექავთ და სინჯავთ-სიტყვებს ძლივს აბამს ერთმანეთს,გაღიზიანება შუბლზე დიდი ასოებით აწერია.
-მხოლოდ ჩვიდმეტი წლის ვიყავი-ვცდილობ თავი დავიცვა
-ეგ ვერ გაგამართლებს! ჩვიდმეტი წლის უკვე საღად აზროვნებს,განიცდის და ფიქრობს ! შენ კი სულელივით დათმე ქალობა,წუხელ კი მაგ ქალობის გამო გკლავდნენ-ფეხზე ხტება,ბორგავს კედლიდან კედლამდე .
ვერ ვხვდები რატომ აწუხებს ჩემი ისტორია ,რატომ განიცდის და დარდობს
-გრეგორ მე...-არ მაცდის ბოლონდე სიტყვის თქმას,პირში მიძვრება
-რა ალისია? შენ ქალი ხარ უკვე შემდგარი ! უკვე ზრდასრული ხარ,შენ კი ერთი სექსუალური აქტით მომავალი დაისახიჩრე..
მამაკაცი მოგდომებია იმ ღამის შემდეგ?-ახლა უკვე ვხვდები რაშიც არის საქმე.

ქალი რომელიც პირველი სექსის დროს,ვერ განიცდის სიამოვნებას და პირიქით,გრძნობს დოსკომფორტსა და უსიამოვნებას,სექსის შიშს ეუფლება.
ეს მეც კარგად ვიცი,რადგან ამას მე ვგრძნობდი ჩვიდმეტი წლიდან ამ დღემდე,ოძდა ექვს წლამდე.

-არა-თავს ვხრი და დაბალი ტონით ვპასუხობ
-მერედა კარგი ამბავია ეგ?
მე არ მინდა ჩემს მეუაღლეს ჩემი ეშინოდეს-მისი სიტყვები ყურში ლახვარივით მესობა,ჭაღს ავყურებ და მის სინათლით ვტკბები.
რა დიდი დასატკბობი რამ ჭაღია,მაგრამ უცნაურ და უხერხულ მომენტში კედლითაც ტკბება ადამიანი.
ფეხზე ხვნეშით ვდგები,გრეგორი გამორბის და ხელებს მაშველებს.
ძალა გამოლეული ძირს დავარდნას მილიმეტრები მაშორებს,გრეგორის მკლავებში მოქცეული თვალებს ვხუჭავ,ალბად ახლაც მის ამბორს ველი.
სითბოს და სიახლოვეს ვგრძნობ,არც ვცდებოდი,ტუჩებით მეხება ლოყაზე და ჭკუიდან მშლის.
თუმცა საუბარი სექსუალიზმზე რა თვით დაკმაყოფილებებზე,მაშინებს,ცივად ვაწევინებ თავს ხელით და ვსწორდები .
გაოგნებული მიყურებს და ვერ არკვევს რა ჯანდაბა დამემართა,ამ წუთამდე მის კოცნაზე შაქარივით ვდნებოდი,მაგრამ დღეს.....

სკამზე ვჯდები,ბეტონზე ხოხიალისგან გაქუცული საჯდომი მეწვის,თავიდან კი მიტანს ამაზრზენი ტკივილი,მაგრამ მალე მავიწყდება.
ყავის ფინჯანს ვავლებ ხელს,მის მიერ მოხარშული ყავა ყელში სიამოვნებით გადავუშვი,ხმა აღმომხდა კვნესის და ტუჩის კუთხეს ნაზად წავავლე კბილები.
გამოშტერებული გრეგორი დგას,ჩემს მიმიკებს აკვირდება და მისი კაცობა იღვიძებს.
ვიღიმი და ვჩერდები,ძალიანაც მინდა მაგრამ ფეხს ფეხზე ვერ ვიდებ,ნეტი სექსუალურობა კმარა ალისია,რადროს ეგ არის იშლები!
-და მშობლები სად გყავს?- კითხვას ვუსვამ და დაშტერებულ თვალებს ახამხამებს,გამოდის ყველანაირი აგონიიდან
-საფრანგეთში,მხოლოდ დედა მყავს-გონებაში მიელვებს ერთი აზრი,მამა მოუკვდა!
-მამა?
-მამა არ მყავს,მოკვდა
-წუხვარ გრეგორ...
-ნუ სწუხარ,მკვდარი არ არის-მიღიმის და გულზე დადებული ლოდი იმ წამშვე მშორდება.-მინდა რაღაც გითხრა
-გისმენ
-დედაჩემმა გაიგო რომ ცოლად უნდა მოგიყვანო,ჩემს ოჯახში ხომ იცი როგორი იქნება წესი?-რა თქმა უნდა,აბა არ მეცოდინება?
გული მწმენტს,შიშს მგვრის ქორწილის გახსენება,და რატომ?
მთლიანი სანათესაო გებულობს ”არის თუ არა რძალი ქალიშვილი”
-კი კი -ვპასუხობ და ვიშმუშნები
-რამეს მოვიფიქრებთ არ ინერვიულო.
დღეს ვესაუბრე დედაჩემს,როცა გეძინა.ხვალვე მინდა მოვაწეროთ ხელი,რაც მალე მით უკეთესი,ხო?
-ხო-გაუაზრებლად ვამბობ სიტუვას,მე ხვალ ვთხოვდები?
მეცინება და გრეგორს აციმციმებული თვალებით ვუყურებ.სილურჯეებსა და ჭრილობებს როგორც ჩანს არ იმჩნევს მომავალი მეუღლე.
ამაზე ხმას არ ვიღებ,მორჩილად ცეთანხები სიტყვებზე,იმის მიუხედავად საერთოდ რომ აღარ ვუსმენ ..

***********
დილის მზის სხივი მჭრის თვალს,საწოლში ვფუსფუსებ და ხელი უხეშად მიხვდება უცხო სხეულზე,თვალებს ვაჭყიტავ და ჩემს გვერდით გაგკრებულ გრეგორა ვხედავ.
მინდა სიხარულით წამოვდგე,მოვუმზადო საუზმე,მოვუდუღო ყავა მაგრამ ჯერაც
არ შემწევს ძალა.
იმაზე ფიქრით რომ ხვალ ხელს ვაწერთ,კარგ გუნებაზე ვდგები.
ნელა ნელა ვიწევი,შიშველ ფეხებს იატაკს ვახებ და ფანჯრისკენ მივიწევ,ფარდებს აქეთ იქით ვწევ და გარეთ ვიყურები.

როგორც ჩანს ხალხი იღვიძებს.
აივნებზე გამოჭენებული გერმანელი,ცისფერ თვალება ქალბატონები ყვავილებს უსხამენ წყალს,ზოგი ლეიბებს ბერტყავს.
დღევანდელ ალისიას რომელსაც თავი გაყოფილი აქვს გარეთ,ვერავინ ვეღარ ამჩნევს.
წუხელ ამ დროს კი ყველა მიცნობდა ”მეძავ” გერმანელად.

ძალიანაც კარგი!
თავს უკან ვყოფ,საკუთარ უფლებებს ახლავე ვიყენებ,
გრეგორის ტელეფონს ვავლებ ხელს და ფოტოსურათებს ვათვალიერებ..
მსგავსად გაგიჟებული მახატებზე,კაცი არ მინდახავს დღემდე მე!
სურათებს მივუყვები,
დაისი,მზის აღმოცენება,ვმებიანი დომინანტი....ის ქერა პორტრეტი!
თვალებს ვაფართოვებ,ბრაზი მერევა,მგონი მართლა ეჭვიანობას ვიწყებ მე მასზე,მახსენსება გოგონა ცისფერი თვალებით.
საწოლზე ნაზად ვჯდები და ხელებით ვაქანებ გრეგორს,ისიც იმ წამსვე ახელს თვალებს და მიღიმის,ისე თითქოს წინა ღამე პოლარულშ დავამსგავსეთ ფერებით..
მე კი სულაც არ მეღიმება,წარბშეკრული ვზივარ და ვაშტერდები მას.
ისიც მალევე ამჩნევს ჩემს გაღიზიანებულ გუნებას,წარბს ზევით სწევს
-რომ არ გკითხო ვერ მოვისვენებ-მაშინვე ვახლი
-რა ხდება ?
-ვინ არის?-ტელეფონს ვუწვდი,მართმევს ისიც და ფოტოს დანახვის თანავე სახეზე ღიმილი ეფინება.
უფრო მეტად ვღიზიანდები,ესეიგი იმ ლეიდის დანახვა ასე ძლიერ სიამოვნებს?!
-ეჭვიანობ უკვე?-საწოლიდან იწევა,შარვალს იცვამს და ტანშიშველი დაბუტბუტობს ოთახში,არ ვიცი რა პასუხი გავცე,დამაბნეველ ჩიხში შევიჭერი!

ვგრძნობ ამ წამსაც,მასთან საუბრის დროსაც კი საშინელ
დისკომფორტს!
ეს ეჭვიანობაა!
პირველად ჩემს სიცოცხლეში განვიცდი,ვგრძნობ და ვღელავ ამის გამო ძლიერ.
თითქოს სხეული შიგნიდამ თრთის,კანკალებს
გულიდან ქვევით ადრენალინი იწყებს გავრცელებას,გცხელა,გცივა,გული გიჩქარდება და მოუსვენრობას განიცდი.

ალისია,დამშვიდდი შენ!
ჭკვიანი ხარ,გრეგორი შენი განკარგულების ქვეშ არის,მხოლოდ შენია მისი სათუთი გამოხედვა!
სხეულიც შენი გახდება,მხოლოდ შენ ერთის...

-კი,ვეჭვიანობ-დინჯად ვპასუხობ.აშკარად ამდაგვარ პასუხს ჩემგან არ ელოდა,ტრიალდება მთლიანი სხხეულით ჩემს მხარეს და თვალს მავლებს საწოლზე განავარდებულს.
ტუჩს იკვნეტს და ეშმაკურად ეღიმება,დღეს მის წინაშე სიმართლე ვაღიარე და ამას არც ვნანობ!
-ეჭვიანობენ მაშინ,როდესაც უყვართ ალისია.შენ მისაკუთრებ,ვერ იტან რომ სხვა ქალს ვუყურებ,სხვის მზერას შევცქერი და არა შენ..
სიყვარული კი სხვა ფენომენია ჩემო ლამაზო ქალბატონო,უყვარდებათ თავდავიწყდებით და სამუდამოდ,შენ კი თავი ჯერ კიდევ გაბია -მადუმებს