გამარჯობა მე მარიამ მეტრეველაი ვარ 23წლის.ცხოვრებამ ასაკთან შედარებით ბევრი ტკივილი მაჩვენა და ისეთი რაღაცეების გამოვლა მომიწია რაც ჩემი ასაკის გოგოს არ უნდა უწევდეს.უზრუნველი,ბედნიერი ცხოვრება წამში შეიცვალა,ლაღი უდარდელი გოგო ჩემში ჩავკალი და მებრძოლი ქალი გავხდი რომლისთვისას ყველაზე მნიშვნელოვანი მისი შვილია,რომელსაც დედის მეტი არავინ ყავს.ჩემი ბიჭი ახლა ოთხი წლისაა,ასაკთან შედარებით ჭკვიანია.მამას ჯერ არ იცნობს,მაგრამ დიდი სურვილი აქვს მისი ნახვის,სულ მეკითხება ხოლმე საქართველოში მცხოვრებ ნათესავებზე,ერთი სული აქვს ლონდონიდან საქართველოში ჩამოვიდეს და ყველა გაიცნოსს.ჩემი მშობლები დედა ნინა ნატროშვილი და მამა გიორგი მეტრეველი საკმაოდ წარმატებული ბიზნესმენები არიან,ჩემი ძმა მიშო მეტრეველი ჩემზე 3წლით უფროსია,ოჯახის ბიზნესს უდგას სათავეში.ჩემმა ოჯახმა ალექსანდრეს შესახებ არაფერი იციან.მისი არსებობა არავინ იცის ჩემი ლონდოლელი მეგობრის მაქსის გარდა,რომელიც ჩემი შვილის ნათლიაცააა,აქ გავიცანი ახალი ჩამოსული,რომ ვიყავი და მას შემდეგ ვმეგობრობთ.მაქსი იყო ერთადერთი ვინც მეხმარებოდა ბავშვის მოვლაში,ალექსანდრესთვის ის ყველაფერია,ძალია უყვარს და ახლა მისი დატოვება უჭირს,მაგრამ იმით ვაიმედებთ,რომ ხშირად გვესტუმრება საქართველოში.

***
-დეე მალე ჩავალთ საქალთველოში?
-კი დეე შენ დაიძინე და რო გაგეღვიძება უკვე იქ ვიქნებით-დავამშვიდე შვილი,ჩემს კალთაში მოკალათდა და მორფეოსის სამყაროში გადაეშვა,მეც დრო მომეცა ფიქრისთვის.ძალიან მეშინოდა,როგორ მიიღებდნენ ჩემები ალექსანდრესს.იმაზეც ვფიქრობდი როგორ შეხვდებოდა ალექსი მამას და როგორი იქნებოდა დემეტრეს რეაქცია იმაზე,რომ შვილი ყავსს.დემეტრე ყიფიანი ჩემი სიყვარულია დღემდე,მისი დავიწყება ვერ შევძელი,მიუხედავად იმისა,რომ ასე მომექცა,ასე გამანადგურაა.ერთ დროს მთელ თბილისში საუკეთესო წყვილი ვიყავით,ჩვენი სიყვარულის ისტორიაზე ლეგენდები დადიოდა.დემეტრე ჩემი ძმის მიშოს ბავშვობის ძმაკაცი,ჩემი საუეთესო დაქალის დეას ძმაა.ჩვენ ოთხი ბავშვობიდან ერთად ვიზრდებოდით,ერთმანეთის მიმართ არასდროს არ გვქონია მეგობრული ან თუნდაც დაძმური ურთიერთობა,სიყვარულში პირველი დემეტრე გამომმიტყდა წყნეთში ჩემი ოჯახის აგარაკზე,რომ ვიყავით ახალ წელს,სწორედ მას შემდეგ გავხდით შეყვარებულები და ერთმანეთის ნაწილნი.ასე გრძელდებოდა,მანამ სანამ არ გავიგებდი,რომ მთელი ამ დროის განმავლობაში მატყუებდა,ისე მეუბნებოდა მიყვარხარო,ჩემი ერთადერთი ხარო,არც კი ცხვენოდა და მეორე წუთში იმ კახპა გოგოსთან ნებივრობდა საწოლში.ამ ურცხვმა ბიჭმა ცლობაც კი მთხოვა ,მეც სულელი დავთანხმდი და ყველა დროსი ყველაზე საუკეთესო ქორწილი გადავიხადეთ,ისეთი მთელი თვე,რომ ამაზე ლაპარაკობდნენ,თაფლობის თვე,ყაზბეგში ჩემსსაყვარელ ადგილას გავატარეთ და იქედან ჩამოსულმა გავიგე,რომ მალე დედა გავხდებოდი,დემეტრესთვის,რომ უნდა მეთქვა ზუსტად იმ დღეს მაცნობეს მისი გმირობის ამბავი და მეც ისე წამოვედი სახლიდან არაფერი მითქვავს არავისთვის,ბარგი ჩავალაგე ბილეთი ავიღე და ლონდოდნში გამოვფრინდი,ვერავინ ბედავდა ჩემს ნახვას,როცა დეპრესიიდან გამოვედი და ახალი ცხოვრება დავიწყე მე თვითონ დავურეკე,არავის ვაძლევდი ჩემი ნახვის საუალებას,ვეუბნებოდი,რომ როცა შევძლებდი მე თვითონ ჩავიდოდი საქართველოსი.ახლა სწორედ ის დღეა,ჩემი ოჯახი მოუთმენლად მელოდება და მეც ერთი სული მაქვს მონატრებულ ხალხს როდის ჩავიხუტებ.ფიქრებიდან სტუარდესას ხმამ გამომიყვანა,რომელიც მამცნობდა,რომ უკვე ჩავფრინდით,მეც სწრაფად გამოვფხიზლდი ალექსიც გავაღვიძე და თვითმფრინავი დავტოვე,ყველა საჭირო პროცედურა გავიარე,ბავშვს ხელი ძლიერად ჩავჭიდე და მუხლების კანკალით გავედი გარეთ.ყველა იქ იყო,ბავშვი,რომ დაინახეს შეცბნენ და გაფართოებული თვალებით მიყურებდნენ,პირველი ნაბიჯი დედამ გადმოდგა და მძლავრად ჩამეხუტა,შემდეგ მოყვა მამა,მიშო,მეგობრები და ასშ.
-როგორ მომენატრე ჩემო გოგო-ტირილი აღმოხდა ნინას,ძლიერად მიხუტებდა და მკოცნიდა
-ჩემი ლამაზი მარიამი,ჩემი მონატრებული გოგო-თბილ სიტყვებს არ იშურებდაა
-დედაა,შენ არ იცი,როგორ მომენატრე დეე
-ეს პატარა ბიჭი ვინ არისს-ინტერესიანი მზერა მომაპყრო მამამ
-ეს ალექსანდრეა,ჩემი შვილი-ამაყყად ვთქვი და ჩემზე ჩაბღაუჭებული ბავშვი გავაცანი საზოადოებას
-შენი შვილიი?რატო არ გვითხარი მარიამმ?რატო დაგვიმალეე?რატო არ ითხარი,რომ უკვე ბიძია ვიყავი და ჩემ ერთადერთ დას ასეთი მაგარი კაცი ყავდაა-სიცილით წამოვიდა ჩემკენ მიშო და ალექსი გულში ჩაიკრა-გაუმარჯოს პატარა კაცი-სიცილით გაუწოდა ხელი
-გაუმალჯოსს-ალექსანდრეც არ დაიბნა და ხელი ჩამოართვა ბიძას
-ასეთი შვილიშვილი თუ მყავდა არ უნდა მცოდნოდააა?სიტუაციაში გაერკვა მამაჩემი და ალექსანდრე ხელში აიტაცაა
-აუ დედა უთხალი ლა ამ კაცს დამსვას,ალ მიყვალს ხო იცი ხელში ლო მიჭელენ პატალა ბავშვვით-დაიწუწუნა ალექსმა
-დედა ბაბუას გაცნობა ხო გინდოდა ხოდა გაიცანიი
-სენ ცემი ბაბუა ქალლ-აციმციმებული თვალებით გახედა გიოგის
-ხო მე შენი ბაბუა ვარ ეს კიდე შენი ლამაზი ბებოა ნინა
-ეე ბებოო-ალექსანდრემ ბებოსაც ჩაეხუტა
-აქლა დამსვით ლაა კიდე ამდენი ქალქია,ქო უნდა გავიცნო ალააა?
-მოდი დე მე შენ ბიძიებს და დეიდებს გაგაცნობ გინდააა-ხელი მივუთითე ჩემი მეგობრებისკნე
-ქი მინდა დეეე
-მოდი დე ეს თორნიკე,ნიკა და სანდრო ბიძიები არიან,ეს ლიკა,ქეთა და ტასო დეიდები -გავაცანი ჩემი მეგობრებიი
-მე რატო გამომტოვეე მარიუსს-თავი შემახსენა დეამ
-შენ როგორ გამოგტოოვევდი ქალო,ალექს გაიცანი ეს დეა მამიდაა
-მამიდააა?-თვალები გაუბრწყინდა დეაკოს
-ხო რა იყო-ვითომც არაფერიო ისე ჩავილაპარაკე
-ეეე ცაციამოვნოა სენი გაცნობა დეაკო-თბილად ჩაიხუტა ალექსანდრემ მამიდამისი და კარგა ხანს არ მოშორებია
-აღარ წავიდეეთ? პატარა კაციი-კისერზე შემოისვა ბავშვი თორნიკემ და გასასვლელისკენ წავიდაა
-ჩვენ სალაპარაკო გვაქ-გაბრაზებული სახეები მომავლეს გოგონებმა
-მიმიყვანეთ სახლამდე

***
როგორ მომნატრებია აქაურობაა,ჩემი სახლი,ოთახი და ის ადამიანები ვინც ამ სახლს ეკუთვნიან.ამდენი ხნის განმავლობაში,როგორ მაკლდა ეს ადამიანები,ეს გარემო,აქაური სურნელიც კი.სახლში შესვლისთანავე ოთახს მივაშურე,ლოგინზე წამოწოლილმა ნახევარი საათი ფიქრში გავატარე,მაგრამ ვინ რას გაცლის ჩემი გიჟი გოგოები შემოვარდნენ და ინტერესიანი თვალები მომაბყრეს
-რაააა?
-მოგვიყევი ახლა საიდან გაჩნდა ალექსანდრეე-ქეთა
-დარწმუნებული ხარ რო გაინტერესებსს-სიცილით ვუპასუხე
-გეყოს რა მარიამ,ამდენი წელი გვატყუებდი,ისე გველაპარაკებოდი თითქოს არაფერი,ახლა კი არაფრის ახსნას არ აპირებ-დეა
-კარგი ხო მოგიყვებით ყველაფერსს-ესე იგი მედა დემეტრე თაფლობის თვიდან,რომ დავბრუნდით მეორე დღესვე გავიგე რო ბავშვს ველოდებოდი,ყველასთვის ტქმას ვაპირებდი,მაგრამ ვიღაც გოგო მოვიდა ჩემთან და მითხრა,რომ დემეტრე მისი საყვარელი იყო,ისიც მითხრა,რომ ბავშვს ელოდებოდა მისგან და მე არ ვუყვარდი,იმხელა შოკი მივიღე ამ ამბის გამო,ყველა და ყველაფერი დამავიწყდა,ჩემი ბედნიერება მაშნ დათავრდა,ბარგი ჩავალაგე და წავედი ეს თქვენც იცით,დემეტრეზე იმდენად ვბრაზობდი,იმდენად გამწარებული ვიყავი არაფერი ვუთხარი ბავშვის არსებობის შესახებ.ალექსანდრე რომ გაჩნდა ყვეაფერი შეიცვალა,უფორ მხიარული და ბედნიერი გავხდი,პასუხისმგებლობას ავიღე,უკვე დედა ვიყავი.ჩემი წარსული ტკივილს მაყენებდა და ამ ყველაფრის დავიწყება გადავწყვიტე,სანამ მზად არ ვიქნებოდი არ ვაპირებდი არავისთვის არაფრის თქმას,ახლა კი როგორც ხედავთ ჩამოვედი და თან ჩემი ბიჭი ჩამოვიყვანე,ყველას ყველაფერი გითხარით და ალბად დემეტრეც გაიგებს და მოვარდება ყვირილით.
-შენ გოგო ნორმარული ხარრ?ამდენი რამე მარტომ როოგრ გადაიტანე,ჩვენ ისიც არ ვიცოდით ასე მოულოდნელად რატომ წახვედი,კარგა ხნის მერე გავიგეთ,დემეტრე დეპრესიაში იყო არავის არ ელაპარაკებოდა რაღაც პერიოდი მონასტერშიც იყო მერე გერმანიაში წავიდდა რამდენიმე ტვეა რაც დაბრუნდა.სხვათა შორის ისიც გაირკვა,რომ ის გოგო ერთი მატყუარა ვინმე იყო,დემეტრეს მასთან შენამდე ქონდა ურთიერთობა და მერე აღარც გაკარებია,რსულად კი ვირაც სხვა კაცისგან იყო,უბრალოდ შენ ვერ გიტანდა და მაგიტო მოვიდა შენთან და ტყუილებით გაგაბრუა,შენც დაიჯერე და ლონდონში გაიქეციი-მონოლოგი დაასრულა დემა და მე გაოცებული იყურებოდი
-მოიცა შენ იმის თქმა გინდა,რომ ყველაფერი ტყუილი იყო და მე ამდენი წელი ერთი უბრალო ტყუილის გამო ვიტანჯეეე,ამის გამო გაიზარდა ჩემი ბიჭი მამის გარეშეეეე-ცრემლებმა თავისით გაიკვლიეს გზა
-ისევ გიყვარს?-ტასო
-კიი თან როგორ,მთელი ღამეები დემეტტრეზე ვფიქრობ,მიუხედავად ყვეკაფრისა მაინც მიყვარსს-ტირილს ვუმატე
-მასაც უყვარდი,ხო გითხარით რა ცუდად იყო-ლიკა
-ვიცი ვიციი,ახლა უკვე გვიანიი
-დემეტრემ გერმანიიდან საცოლე ჩამოიყვანა და დღეს უნდა გაგვაცნოს ყველას-ქეთა
-რაააა
-ჰო აქ აპირებენ მოსვლას-დაამატა დეამ
-რაა,როგორ შევძლებბბ-ბალიშიი ჩავრგე თავიი

***
გოგონები მალე წავიდნენ,ალექსანდრე ქვემოთ იყო ახალგაცნობილ ხალხთან ერთად,მე ყველაფრის გააზრებას ვცდილობდი და ჩემ თავზე ვბრაზდებოდი,როოგრ არ დაველაპარაკე დემეტრეს და როგორ არ მივეცი ახსნის საშუალება.ცხელმა წყალმა მიშველა მომადუნა მაგრამ მანც მეფიქრებოდა დემეტრეზე და მის საცოლეზე,დემეტრე,ხომ ჯერ კიდევ ოფიციალურად ჩემი ქმარია,არ მივცემ უფლებას სხვა ქალის გვერდით იყოს,თავს შემოვუძახე.აბაზანიდან გამოვედი მოვწესრიგდი და კიბეებს ჩავუყევი.
-ჩემმა დიდმა კაცმა უჩემოდ ხო არ მოიწყინააა-შევყვირე მხიარულად და ღიმილის სახეზე მიმეყინა,როცა დემეტრეს ჩახუტებული ალექსი დავინახე