- სერიოზულად დედა?
- კარგი ბიჭია სიმპატიური, რაც მთავარია ბიზნესი აქვს კარგი
- ბიზნესი? შენს შვილზე მნიშნელოვანი ვირაც ალექსანდრეს ბიზნესია?
- არა, მაგრამ ის წარმატებულია შენ კი სწორედ ასეთ ქმართან გინდა ყოფნა
- არა დედა არა ! მე არ მინდა ასეთ ქმართან ყოფნა ! მე მინდა, რომ სიყვარულით გავთხოვდე გასაგებია? ნუთუ არ გესმის რომ შენი ქალიშვილისთვის ეს ყველაზე მნიშვნელოვანია ასე უნდა მას ცხოვრება , ასე მინდა მე ცხოვრება!
- ისე მოიქცევი როგორც გეტყვი გასაგებია?
-არა! არ არის გასაგები! მე არ გავთხოვდები მასზე არა და მორჩა! ეს უნდა იყოს გასაგები და არა შენი სულელური მიზეზები!
-მამაშენს არ მოეწონებოდა ასეთი დამოკიდებულება ჩემს მიმართ
- იცი რა? მამაჩემს როგორ ახსენებ იმის მერე რაც გაუკეთე?
- ლიზაა! როგორ ბედავ!
- შენ როგორ ბედავ ცემს ცხოვრებაში ჩაბმას, არასდროს არ მაქცევდი ყურადღებას შენს საყვარლებტან ერთობოდი და მე სულ....
- ლიზა მეთქი! როგორ ბედავ! როგორ ბედავ!
- არ გახსოვდი, მამაჩესმ ამის მერე როგორ ახსენებ საერთოდ ისიც არ იცი როგორ მოკვდა ! ეს იმის ბრალი კი არაა რომ ის უბრალოდ "ბინძურ საქმეებში" იყო ჩაბმული მითუმეტეს რომ ისიც არ ვიცით ეს მართალია თუ არა შენ უბრალოდ არ იყავი მის გვერდით შენ ! არაობა! არარაობა ხარ გასაგებია? არარობა! და სხვა არაფერი! - გაბრაზებული აირბინა კიბეებზე და ნერვებ მოშლილი არა დედამისზე არამედ საკუთარ თავზე ბუტბუტებდა ჩუმად რაღაცეებს, შემდეგ გაჩერდა ისე თითქოს რაღაც ოაგონდაო ტელეფონი აიღო და ნომერის აკრეფა დაიწყო 551201536 (ბუდუნდურა)- მიპასუხე მიპასუხე... ჩაირთო ნაზი ხმა, გოგონა ამბობდა - პრივეტები, მე ბუდუნდურა ვარ ტელეფონი ან დამჯდარია ან უბრალოდ ვხატავ და გამოვრთე დატოვეთ შეტყობინება.. ტტ..ტტ..ტტ... - აუ კაით რა... ლიზა ადგილზე ვერ ჩერდებოდა, საეღტოდ ასეთია მოუსვენარი მაგრამ ეხლა ეს მოუსვენრობის ბრალი არ იყო, უბრალოდ ადგილს ვერრ პოულობდა უნდოდა რომ რამენაირად გადაეტვირთა მისი გაბრაზება ეს მეგობარზე ყველაფრის მოყოლით იქნებოდა გაკეტებული, რაიმე სისულელით თუ უბრალოდ დალევით მთავარია ეს გადაეტანა. დაიღალა და გადაწყვიტა დამჯდარიყო, გვერდით შეიხედა და პატარა დათუნია დაინახა დათუნიას ფეხთან ნაკერი გარღვეოდა და "შიგნეულობა" უჩანდა ლიზას ტვინი თიტქოს ამოქმედდაო მისი მოგენებები წამში მის თვალწინ გადაიშალა ახსენდებოდა როგორ ეთამაშებოდა მამამისი მას, როგორ ეხუტებოდა, როგორ მოუტანა მამამ პატარა ლიზას პირვეელი ველოსიპედი და როგორ ასწავლიდა იგი მას კატავს, ახსენდებოდა და ტვალებიდან ცრემლები მისიტ მოდიოდა, მისით სრულიად უნებურად, დაუმორჩილებლად, გულში თითქოს ორმოს გითხრიანო ეს იყო შეგრძნება მონატრებისა იყო შეგრძნება სიყვარულისა იმ ყველაფრისა რასაც ლიზა მამამისის მიმართ გრძნობდა ეს გრძნობები კი ვიღაც არანორმალურმა ვიღაც დაუდევარმა თუ უსურმა გაანადგურა, მასში ცარიელი მოგონებები დატოვა ტუმცა რატომ ცარიელი ეს ხომ სიხარულით აღსავსე მოგონებები იყო ერთადერთი ბედნიერება რაც მას გააჩნდა, ლიზა ხვდებოდა რომ ის ასე უსაქმურად არ უნდა ყოფილო,ასე უსუსურად არ უნდა დაეხარჯა დრო, მან დაისახა მიზანი გამწარებულმა დაიფიცა საკუთარ კუბოზე რომ ამას გააკეთებდა რომ აუცილებლად ნახავდა მამამისი მკვლელს აუცილებლად გაარკვევდა თუ რა მოხდა ბატონი დავითის ცხოვრებაი ისეთი რამაც მისი მოკვლის ბრძანება გააცემინა ვირაც ბოროტს ან შეიძლება მამამისიც რბილად რომ ვთქვათ ბოროტი ყოფილიყო ამის გაფიქრება ლიზას უდიდეს ტკივილს აყენებდა მაგრამ მას უნდა ქონოდა მიზანი ცხოვრებაში მაგრამ მამამისის სიკვდილის შემდეგ მან ყველაფერს შეეშვა ამიტომ არანაირი მიზანი არ ქონია ამ დღემდე, ლიზამ ადგა და სხარტად ბარგის ჩალაგება დაიწყო ყველა საჭირო ნივთი, როცა დაამტავრა ჩალაგეა და კართან მივიდა, რაღაც გაახსენდა, ხელი ზემოთ აწია და გვერდით მდგომ კარადიდან ერთ ერთი ნივთი გადმოატრიალა კედელი გაიხსნა ორ ნაწილად ლიზა რრცის აწევას აპირებდა მაგრამ ხელი ტელეფონზე ზარმა შეაწყვეტინა მაშინვე დადო ჩანთა და იქვე მდგომ მაგიდაზე მყოფი ტელეფონი ხელში აიღო
-ვაიმე ლიზა საათს შეხედე
- ბუდუნდ მინდა რარაც მოგიყვე ეხლა სახლში ხარ?
-არა ლიზ ნუციკოსთან და გუგასთან ერთად ვარ - ტელეფონში რამდენიმე ადამიანის ხმა და ბოლო ხმაზე ჩართული სიმღეღა ისმოდა
- იცი დღეს რა მოხდა? პროსტა იცი დედაცემმა რეები მითხრა? საერთოპდ ჯერ ხომ მხოლოდ ჩვიდმეტის ვარ რადროს ეგაა!
- კარგი დამელოდე გავალ გარეთ და ისე მითხარი რა მოხდა, შენ მოყოლა დაიწყე
- დედაჩემმა ვიღაც ალექსანდრე რაზმაძეო ბიზნესმენიო უნდა გაყვე ცოლადო რა მოკლედ
- ძალიან ცუდია
- მან მამაჩემი ახსენა - ლიზას ცრემლები მოსდიოდა უბრალოდ ვერ იკავებდა მისი სამყარო ხომ ასეთი უჩვეულო უფერული და ულამაზო იყო...