ამის შემდეგ გავიდა ერთი თვე ლიზა ჩვეულებრივად ცხოვრობდა. მისი ცხოვრება ერთფეროვანი იყო. მან დაუმეგობრდა მის მეზობელ ნიას, რომელიც ძალიან მოეწონა.ასევე ნიასაც მოეწონა ლიზა. ისინი ყოველდღე ლიზას ეზოში იკრიბებოდნენ და უყვებოდნენ ერთმანეთის შესახებ. ნიამ ყველაფერი უამბო, როგორც ლიზამ.
ალექსანდრე კი წასული იყო, ამ დროს სამსახურის გამო მივლინებაში.ერთი თვე გავიდა, რაც ალექსანდრე წავიდა. როგორც ნიამ უთხრა ლიზას ზეგ ჩამოვიდოდა.
გავიღვიძე დღეს ძალიან კარგი ამინდია. ჩემი ოთახის ხედი ძალიან მომწონს, პირდაპირ ზღვას გავცქერი. ახლაც ასე გამიტაცა ამ ფიქრებმა, როცა მოულოდნელად მოვეგე გონს და ნიას ხმა გავიგონე,მეძახდა, ჩავედი ნია ძალიან გახარებული იყო .
-ნია როგორახარ?ყველაფერი კარგადაა??
'ძალიან კარგად ვარ,ხვალ ჩემი ძმა ჩამოდის.მიხარია რადგან ძალიან მომენატრა.ეს თქვა თუ არა შემდეგ ნია მოიღუშა, მე ვკითხე:
-რა ხდება ??რატო მოიწყინე?
-ხვალ დედაჩემი წვეულებას მართავს, ვერ ვიტან ამ წვეულებებს და მაღალ ელიტას, დედაჩემი კი გიჟდება. მიკვირს ეს ერთი თვე როგორ მოითმინა, წვეულების გარეშე.
მე გამეცინა შევამჩნიე, რომ ლიზას ხელში რაღაც ეჭირა. ვკითხე:
- რა გიჭორავს ლიზა ხელში?
- ეს ალბომია და მინდა დაგათვალიერებინო.
ძალიან გავერთეთ. ნია ძალინ საყვარელი ყოფილხარ ბავშვობაში გამეცინა, შემდეგ გვერდზე უნდა გადაეშალა, როცა რაღაც სურათი ძირს დავარდა, მე ავიღე სურათი და ძირს დამივარდა,ვიცანი ის იყო. დავიბენი ...ვერ წარმოვიდგენდი თუ ის ნიას ძმა იქნებოდა.
-ლიზა კარგად ხარ??რა მოგივიდა?
-ეს ვინ არის?
-ლიზა ეს ჩემი ძმა არის ალექსანდრე,მოხდა რამე??
-არა არაფერი.ამის შემდეგ ნიას ვუთხარი, რომ თავი მტკიოდა. მან მითხრა, რომ წავსულიყავი და დამესვენა, თვითონაც მოდიოდა. როცა ვუთხარი, რომ არიყო საჭირო,მის საქმეზე წასულიყო. (ალექსანდრესთვის საჩუქრის ყიდვა უნდოდა)მე კი უბრალოდ დავისვენებდი.
სახლში წავედი, მამა უკვე მოსული დამხვდა.გამიკვირდა, რადგან არასდროს ასე ადრე არ მოსულა,მამამ ჩამეხუტა შემდეგ კი მითხრა:
- ლიზა ვაჟა გარდაიცვალა...
-რააა???
-დღეს დილით გულის შეტევით გარდაიცვალა.
ძალიან დამწყდა გული, რადგან ვაჟა კარგი კაცი იყო.
-ახლა რა მოხდება??
-შვილო კარგად იცი, რომ ვაჟა დედაშენის კომპანიას მართავდა, მაგრამ სამწუხაროდ გარდაიცვალ. კარგად იცი,რომ კომპანია დედაშენის სახსოვარია, სწორედ მან ააღორძინა და დაგიტოვა შენ.იცოდა, რომ მე არ მიზიდავდა ეს საქმე, ამიტომ მანვე გთხოვა, რომ შენც მისი პროფესიით გაგეგრძელებინა სწავლა, რადგან სურდა, რომ ეს კომპანია არ განადგურებულიყო. მე ახლა ნამდვილად ვერ მივხედავ კომპანის, რადგან არაფერი გამეგება, შენ კი კარგად იცი ეს საქმე. ახლა შენი გადასაწყვეტია, მე დაგეხმარები და ხელს შეგიწყობ,ჩემი იმედი ყოველთვის გქონდეს, ხომ იცი როგორ მიყვარხარ, ამიტომ არ მსურს დედაშენის სახსოვარი განადგურდეს, მაგრამ შენ თუ უარს იტყვი არ შეგეწინააღმდეგები და კომპანიასს გავყიდი, მე ცრემლები მომდიოდა, როცა გამახსენდა დედა როგორ ბრძოლობდა ამ კომპანიის აღორძინებაში,ამიტომ დავთანხმდი.მამას ძალიან გაუხარდა, გულში ჩამიკრა და მითხრა, რომ როგორი გული დედაშენს ქონდა, შენც ისეთიი გაქვსო. ვამაყობ შენითო.
მე საღამოს გარეთ ვიჯექი და ვფიქრობდი იმაზე, რაც გადამხვდა აქ ჩამოსვლის შემდეგ. ისე მოვიდა ნია, რომ ვერ მივხვდი. გვერდზე მომიჯდა და მკითხა თუ რა მჭირდა, მეც მოვუყევი.
ნიას ჩემი გადაწყვეტილება ძალიან მოეწონა და ჩამეხუტა, თან მითხრა შენ სულ სხვანაირი ხარო. შემდეგ კი მანვე წამოიწყო საუბარი:
-იცი ძალიან მაგარი იქნება გამიკვირდა...
-რა იქნება მაგარი?
-იმიჯი უნდა შეიცვალო, ისეთი იმიჯი უნდა მიიღო, როგორც ქალ ბიზნესმენს შეშვენის. ამაყად უნდა იდგე და არაფრის არუნდა შეგეშინდეს.
მე უარზე ვიყავი,რადგან არ მქონდა ნამდვილად იმიჯის დრო, მან კი გამიბრაზდა, მეც სხვა გზა არ მქონდა და დავთანხმდი.
-ხვალვე წავალთ!
-რაა?ხვალ ხომ შენი ძმა ჩამოდის ?
-ალექსანდრე საღამოს ჩამოდის, მანამდე კი დრო გვაქვს. თორმეტზე წავიდეთ,
მე დავთანხმდი ლიზას.
მეორე დღეს ლიზა თორმეტზე დამადგა თავზე,სულარ მახსოვდა. ძალით ამაგდო და წამიყვანა.
-ჯერ შოპინგზე მივდივართ.
- ნია კარგი რა...
- შენ ხმა არ ამოიღო.
ნიამ არცერთი მაღაზია არ გამოტოვა მგონი, სულ სხვანაირი სტილის კაბები შარვლები საროჩკები როლინგები ჩანთები კეტები ბოტები მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელები ვეღარ ჩამოვთვლი მგონი მთელი მაღაზია გამოიტანა სალაროსთან როცა მივედით ბარათი ამოვიღე ნიამ კი გამიბრაზდა და მისაყვედურა მე არ დავთანხმდი ბევრი ვიჩხუბეთ ბოლოს მაინც ჩემი გავიტანე და მე გადავიხადე ზოგადად ძალიან ჯიუტი ვარ შემდეგ სალონში წავედი თმა ისევ ისე დავდავატოვებინე, ფრჩხილებზე ლაქი წამისვეს, მაკიაჟის გაკეთბაზე ძლივს დამითანხმეს. ათის ნახევარზე დავბრუნდით შინ, მძღოლმა გადმოიტანა პარკები, ვერ დავთვლი მათ რაოდენობას. ნიამ მთხოვა,რომ წავსულიყავი მათ წვეულებაზე,თან გამაცნობდა მის ძმას,მაგრამ უარი ვუთხარი, რადგან თავი ძალიან მტკიოდა. სახლში ავედი, ვიბანავე და დავიძინე.დილით ავდექი, სააბაზანოში შევედი,გამოვედი გარდერობი გავაღე, სწრაფად ავარჩიე შავი ლასინი და შავი მაისური, თეთრი კეტები. ქვევით ჩავედი,მამა უკვე ამდგარიყო, ერთად ვისაუზმეთ, შემდეგ მამა წავიდა და დამიბარა,რომ დღეს დააგვიანდებოდა მოსვლას. ბიბლიოთეკაში შევედი, ჩემი უსაყვარლესი წიგნი ჯეინ ეარი გადავშალე და დავიწყე თავიდან კითხვა, თუ არ ვცდები მეხუთეჯერ ვკითხულობ, წიგნმა ჩამითრია. საღამოს ნიამ დამირეკა, გარეთ გამოდიო მეც გავედი, რომ დამინახა ძალიან ხმამაღლა დაიძახა:
- აი თურმე ლიზა რას მალავდი, რა კარგი ფეხები გქონია
-მე გამეცინა ვუთხარი, რომ აჭარბებდა
-ასეთი კარგი ტანი გაქვს და კიდევ ვაჭარბებ?
-....
დავჯექით სკამზე, ნიამ გუშინდელი საღამოს ამბები მომიყვა, ორივე ერთად ვიცონოდით, ისე სცინოდა მაღალ ელიტას, რომ გავვოცდი,შემდეგ კი მოიწყინა და თქვა:
- ალექსანდრემ ანკას ხელი სთხოვა...
-ვაუ გილოცავ, რა კარგი ამბავია!
-გოგო რა არის კარგი??ანკას ვერ ვიტან,ამ ჩემს ძმას რა გადაუტრიალდა ტვინში არ ვიცი, შემდეგ ანკაზე დაიწყო მოყოლა, სიმართლე გითხრათ მეც არ მომეწონა ანკა.
უცებ წამოიყვირა:
-რა კარგი იქნება ჩემი რძალი რომ იყოო
-აუ ანკა რა აზრები გაწუხებს??გაუბერე ხო??
-ხო ხო გეხუმრე,ხომ იცი როგორ მიყვარხარ, ამიტომ შენნაირი რძალი მინდა და გაიცინა.
კიდევ კარგ ხანს გაგრძელდა ჩვენი დიალოგი, შემდეგ დავიშალეთ,უკვე საღამო იყო.
დასაძინებლად წავედი,ძალიან ცუდი სიზმარი ვნახე,ვეღარ დავიძინე, ვერ მოვისვენე საწოლში, მოკლე ხალათი მოვიცვი, კარგი ამინდი იყო, პლედი წავიღე და გარეთ გავედი, სკამზე დავჯექი. უცებ რაღაც ხმა შემომესმა, ყურადღრბა არ მივაქციე.მოულოდნელად ჩემს წინ კი ალექსანდრე გაჩნდა
-შეიძლება დავჯდე??
-თავი დავუქნია
-ბოდიში უნდა მოგიხადო შეურაწყოფისათვის, მართლა არ ვიცოდი...
-არაუშავს *მივხვდი რომ კარგად ნასვამი იყო *
-მოიცა მაპატიიე?
-რა?კი გაპატიე სიმართლე გითხრათ არ ვუსმენდი, თან ვბრაზდებოდი რა უნდოდა ამ შუაღამეში ჩემთან.
-რატომ არ მითხარი რომ ლიზა იყავი??ამ სახლის დიასახლისი?
-შენთვის რა აზრი აქვს? უკვე ნერვების ძალიან მომეშალა
-როგორ არა აქვს!!!
-კარგი.
უკვე საუბრის დასრულება მინდოდა,ამიტომ დავემშვიდობე, მივდიოდი როცა ხელი ვიღაცამ დამიჭირა, ძალიან მეტკინა, წამოვიკივლე, შევბრუნდი როცა ალექსანდრე მიყურებდა, ამათვალიერა, ახლა გამახსენდა, რომ ხალათი მეცვა მოკლე. თვალებში მიყურებდა სულ სხვანაირად,მისი თვალები ირონიით იყო სავსე. ხელის გათავისუფლება ვცადე, მაგრამ არ გამიშვა.
-გამიშვი ალექს... სიტყვა არ დამასრულებინა, როცა მაკოცა. ძალიან გავბრაზდი, მთელი ძალით სილა გავაწანი სახეში, დავუწყე ყვირილი, შენ უზრდელო!როგორ გაბედე?! ვინ მოქცე უფლება?!შენ არავისში არ შეგეშალო და არავის მივცემ ჩემი გამოყენების უფლებას წადი და შენს მომავალ საცოლეს მიხედე, რას დამადექი თავს ამ შუაღამისას.გაცოფებული სახლში შევვედი, ოთახში ავედი ძალიან გაბრაზებული ვიყავი, როგორ გაბედა,ჩემს თავს ასეთ შეკითხვებს ვუსვავდი, თან ვლანძღავდი, არა რა ეს ვის გავს? ნია სულ სხვანაირია, ვერ ვიჯერებ, რომ ესენი და ძმა არიან. არასდროს არ მყოლია შეყვარებული, ამჯტომ ყოველთვის ვამბობ ერთხელ შემიყვარდება და სიკვდილის ბოლომდე...მაგრამ დედა სულ დამცინოდა: ის დაიქცევა ვისაც შენ შეუყვარდებიო... ამერიკაში სწავლის პერიოდში ბევრი თაყვანისმცემელი მყავდა, მაგრამ არავის გაუბედავს ასეთი რამ, შემდეგ თავი ხელში ავიყვანე და ჩემს თავს ვუთხარი,რომ დამევიწყებინა.
ალექსანდრე კი ამ დროს გასწორებულში იყო.რადგან ის იმ გეგმებით მოქმედებდა, რომელიც შემუშავებული ქონდა,ძალიან გახარებული იყო,რადგან ამ დღეს თექვსმეტი წლიდან 9 წელი ელოდა.თვალები უბრწყინავდა, რადგან სურდა მიზნისთვის მალე მიეღწევინა და გაენადგურებინა ავთანდილი, მას სულ არ ადარდებდა ,რომ ამ შურისძიებისთვის უდანაშაულო გოგონას იყენებდა.