ჯარჯი დაიაური...#1
სადღაც .. ხევსურეთის მთების ძირში,ნოემბრის თოვლიან საღამოს, პატარა ფიცრულ სახლში. იბადება ზღვაო ცეცხლის ალი....

- მითხარი ,,,, დედა მითხარი - აღელვებული ცოტნე დედის ხელებს იფარებდა სახეზე...
- დამშვიდდი დედა გენაცვალოს..... მხოლოდ ერთი გადარჩა....

აი ამაზრზენი სიჩუმე .... გინდა რომ მიხვიდე ხმა გაიგომისი.....მაგრამ არა ის ისე ჩუმადაა ... მხოლოდ ისკიარაა პატარა უსუაური... აწ უკვე ანგელოზად გაფრენილი... ჩამქრალი ალი ....

ხევსურეთის მთევის ძირში. ბატონ ცოტნეს მშვიდი ოჯახი ჰქონდა მოწყობილი ... მოხუცი დედა... მამა ომში გარდაცვლილი... და ულამაზესი ჯღალი ტანადი ცოლი... რომელიც მალე პატარა სიხარულებს აჩუქებდა საყვარელ ქმარს... თუმცა ნოემბრის საღამო ფეთქებადი აღმოჩნდა... ქალს მშობიარობა დაეწყო... გზები ჩაიკეტა. ამინდი გაუარესდა... სახლში მშობიარობა მოუწია ქალს... თუმცა ნოემბერმა არდაინდოთ . ქალმა ვერ გაუძლო ტკივილს .... ტყუპი გარდაცვლილი დაიბადა ,,,, დედამ და შვილმა სამარადისო სასიფეველი დაიმკვიდრრს ,
იქ თუმცა დედამ მისი სახით მეორე ტყუპი დატოვა.... ცეცხლის ალი კამკამა ზღვაში... ჯარჯი... ბოლო ქალის სიტყვები და ბოლო სუნთქვას ამოყოლებული ჰაერი....
ბატონმა ცოტნენ დაკარგა ქალი.... მისი ცხოვრების მთავარი სხივი.... უყურებსა ჯარჯის და მისი ცოლის თვალები უყურებდნენ...
ყველაზე საშინელი ხმაურიი.... ქალის ტირილი .... როცა დატირის ვინმეს ... როცა გლოვიბს და მისი ტირილი სიმღერასავით ჩაგესმის ... არა სასიამოვნო კიაა პირიქით. თითქოს ფორტებიანოს ყველა კლავიში ერთად ურითმოდ უკრავსო....
იანვრის 21 ... ჯარჯის აუღეს დაბადების მოწმობა... ნოემბედ აღარავინ ახსენებდა... ცოტნე მოტეხა დარდმა... კაცი დაჩიავდა ....
წლები გადიოდა... ცოტნე უკან მიდიოდა. ჯარჯი გაიზარდა... ბიჭი ნელნელა გახურებულ კოცონს ემსგავსებოდა... მთა უყვარდა.... ტყეში გაუმიზნავად დადიოდა... ცოტნე შვილს მხოლოდ მძინარეს ხედავდა. უჭირდა ჯარჯისთვის ეყურა და მისი თვალების კანკამით დამტკბარიყო... მასში ხომ მისი ცოლი ნავარდობდა....
რვაწლის თავზე ცოტნე წავიდა ... ქვეყნიდან წავიდა. მთებს და ჯარჯის გაექცა...
მისი მოხუცი დედა, დაბაოჩრბული თვალებით ევედრებოდა ნუ მიმატოვებო. მაგრამ ცოტნე იხრჩობოდა ...
კანადას შეაფარა თავი და იქ ისცხივრება გააგრძელა რაც ცოლის მოყვანის შემდეგ უკუაგდო...
ჯარჯი დარდიბდა.... მამაც აღარ ყავდა... ბებოს უყურებდა და ეშინოდა ყოველდგე ეშინოდა ბებოს დაკარგვისაც..
ცოტნე ჯარჯის არაფერს აკლებდა... სახში ფულს აგზავნიდა ... ხშირად ურეკავდათ ....
მაგრამ ჯარჯის მაინც აკლდა რაგაც.... ვიგაც...
იმ ზაფხულს ჯარჯისთან მთებში სვანრთიდან გადმბარგდა ოჯახი... დაახლოვებით ჯარჯის ასაკის ბიჩი ყქვდათ. ვაჩე.... ვაჩე ვიბლიანი... მამა დაღუპოდა და დედის მხარეს არჩიეს Aგადმობატგება.
ჯარჯი და ვაჩე დაახლოვდნენ .. მთელი დღე ერთად დადიოდნენ. ხან ცხენებზე შემიმჯდარები ყიჟინით მიქრობდნენ მთებში ხანაც სიჯიუტეში ეჯობრებოდნენ....
ცოტნე კანადაში გაიქცა მაგრამ მისი გრძნობები და ტკივილი ვერსად დატოვა... ერთ დთესაც შვილისთვუს გაგზავნილი ფული უკან მიიღო... მიხვდა რომ ჯარჯი ბავშვი აღარ იყო... ის ნაადრევად გაზრდილი დაკაცებული ბიჭი იყო... ეერილს წერილზე იღებდა.... ორ ოთახიან სახლს ზემოდან სართული დაეშენებინა ცამეტიწლის ბავშვს, საკუთარი ხელებით ურევდა ცემენტს , ვაჩე ჯარჯი და კიდევ მათი ასაკის, მთებში გამოჩედილი კაცებიი აგურ აგურ აშენებდნენ.... საჯიშე ცხენები ჰყოლია ჯარჯის , რომლებიც დაყიდა .... ფული სარფიანად გამოიყენა . სკოლა არმიუტოცებია . დადიოდა სწავლობდა და, როცა კი დიდთოვლობის გამო გზები არიყო სახლში იჯდა და წიგნების კითვით იყვანდა დროს... გვერდით ვაჩე და ცხვრის ფარას ჩამორჩენილი და ნაპოვნი ლეკვი ყავდა...
ჯარჯი შეიცვალა , დაკაცებული გაორმაგებულად დაკაცდა... ელავდა ჯერ მისი ცეცხლისფერი ალები გიზგიზებდნენ , მერეკი მისი სახელი ჭექდა ხევსუტეთის ცაზე....

ვიცი ბევრი მაქვს დასასრულეელი , მაგრამ რომარ დავწერო ახალი .... არშემიძლია....
ვიცი რომ მწირი მკითხველი მყავს მაგრამ თვითოეული მიყვარხართ ძალიან...
დარწმუნებული ვარ ისევ ბევრი შეცდომა მაქვს მაგრამ ეს მემახასიეთებს...
ველი თქვენს აზრს .. გთხოვთ არდაგეზაროთ შენიშვნების მოცემა...
პატივის ცემით ...ნ.ყვირალაშვილი(მოშოდო)