ბოღდახმელეცკის ქუჩას მივუყვებოდი და ხელში ჩემი საყვარელი მწერლის გეილ ფორმანის Where She Went მეჭირა. იმდენჯერ მაქვს წაკითხული, ვერც კი დავითვლი.თუმცა ყოველ წაკითხვაზე ახალ რაღაცას ვიგებ.კითხვაში გართულს ვერც კი შევამჩნიე ჩემს წინ მომავალი ორი ბიჭი. ერთი საშუალო სიმაღლის, შავგვრემანი და შავთვალება იყო, ხოლო მეორე მისგან განსხვავებით მაღალი, ქერა და მუქი ფერის თვალებით თუმცა კარგად ვერ გავარჩიე რა ფერის თვალები ქონდა.მათ ყურებას შევეშვი და კითხვა გავაგრძელე. უცებ მხარზე რაღაც მომხვდა რაღაც კი არა ვიღაცის მხარი,გავიხედე და ის ქერა ბიჭი შემორჩა ხელში.მიღიმოდა ერთი შევუბღვირე და გამოვბრუნდი. არ ვიცი რატომ მაგრამ 2 ნაბიჯის გადადგმის შემდეგ ისევ უკან მივბრუნდი. ის ბიჭი კი ისე ისე იდგა და მიცინოდა , მის დანახვაზე მეც გამეცინა. უცებ ხელი ამიწია კიდევ ერთხელ გამიცინა და წავიდა. მეც გამოვბრუნდი და წამოვედი. ვაიმე რომელი საათია ?! გეოგრაფიაზე ვარ წასასვლელი მაგვიანდება
სანამ სახლში მივალ მანამდე მცირე ინფორმაციას მოგაწვდით ჩემზე: მე ვარ მარიამი, მარიამ სვანიძე 16 წლის. შავგვრემანი , საშუალო სიმაღლის, მომწვანო ფერის თვალებით , პატარა კურნოსა ცხვირით და ვარდისფერი ტუჩებით. მყავს უმცროსი ძმა ლუკა, 14 წლის ისიც შავგვრემანია მაგარმ მას ჩემზე მუქი ფერის მწვანე თვალები აქვს. დედა ირმა მანაგაძე ქერა და ცისფერთვალება . მამა ილია სვანიძე რიჟა დაასევე ცისფერთვალება. მათ შემხედვარე ყოველთვის მიჩნდება კითხვა ნაშვილები ხომ არ ვარ ასევე მყავს საუკეთესო მეგობარი ელენე (ელე,ელენიკო) გერლიანი. ჩემზე ოდნავ დაბალი , მუქი წაბლისფერი თმითა და თაფლისფერი თვალებით. ჩემნაირი გიჯი და გადარეულია თუმცა , რომ ბრაზდება გირჩევნია ახლოს არ მიეკარო.მისი შეყვარებული ლექსო შავშიაშვილი. ეს ორი ერთად საშინელებაა. რაც შეეხება ძმაკაცებს ოო ძმაკაცები ერთმანეთზე სიმპატიური მყავს ბექა რევაზიშვილი, ირაკლი ლიპარტელიანი და ზაზა მანაგაძე . ბექა 18 წლის ,მაღალი ,გამხდარი , ქერა მწვანეთვალება ბიჭია. ირაკლი 17 წლის,შავგვრემანი, საშუალო სიმაღლის ბიჭია ულამაზესი თვალებით . რაც შეეხება ზაზას ისიც 17 წლისაა , გარდა იმისა რომ ზაზა ჩემი ბიძაშვილია მასთან ძალიან მაგარი ურთიერთობა მაქვს.მოკლედ მივედი სახლში .სამზარეულოდან დედას ხმა გავიგე:
- სახლში ხართ ვინმე ?
-აქ ვარ დედი , მიდი გამოიცვალე ჩამოდი და ჭამე.
-რა გვაქვს დეე?
-შენი საყვარელი კარტოფილი.
-იესს ეხლავე მოვალ.
სწრაფად ავედი მეორე სართულზე ,სწრაფად გავიხადე ტანზე. თხელი მაიკა და სპორტული შარვალი ამოვიცვი თუმცა ისე შემცივდა ხალათიც ჩაცმაც მომიწია.ფრენა ფრენით ჩავედი კიბეებზე , დედიკოს მივეპარე და ვაკოცე.
-დედიკო ერთხელაც იქენაბ ასე გულს გამიხეთქავ და მომკლავ
-კარგი რა დეე ხომ იცი ასეთ უაზრო ლაპარაკს ვერ ვიტან . გადმომიღე კაროფილი და ტყემალი თუ გვაქვს წამომიყოლე რაა
-იზრდები შვილო და თავში ოდნავი ჭკუაც კი არ გაქვს.ერთი მაინტერესებს ქმარი რომ გეტყვის მშიაო რასიზამ ?
-კარგი რა ირმა რა დროს ქმარია 16 ვარ ჯერ.სანამ გავთხოვდები მანამდე ვისწვალი რამეს , ანდა რადმინდა ისეთ ქმარს გავყვები ყოველ დილას, დიდი ლანგრით ხელში რომ დამადგება თავზე და გემრიელ საჭმელს დამახვედრებს საერთოდ რომ არ ვაპირებ გათხოვებას არა ?!
- რას ლაპარაკობ დედა?! არ გამაგიჯო ეხლა !
-ვაიმე კარგი რა დედა, მშია კაცო ვაა მაჭამე ერთი თუ მაჭმევ
ისეთი გემრიელი იყო კარტოფილი 2 თეფში გადმოვიღე . 3ზე გეოგრაფიაზე უნდა ვიყო ვაიმე მაგვიანდება.სწრაფად ავირბინე ჩემს ოთახში ,არაა აშკარად კარგი გემოვნება მაქვს უცებ ჩავიცვი გრძელ მკავებიანი შავი მაისური , მაღალწელიანი ჯინსი ფეხზე კიდე კეტები .კი ცივა მაგრამ რავქნა კეტები ძალიან მიყვარს ჩანთა ჩავალაგე და წიგნიც ჩავდე თან. ტელე და ნაოშნიკები ავიღე და ჩავირბინე პირველ სართულზე .დედა ისევ სამზარეულოში იყო.
-წავედიი დეე
-ჭკვიანად მარიამ!
სახლის კარები გამოვიკეტე და ავტობუსის გაჩერებაზე წავედი. "ჯანდაბა მე ხომ ბედი არ მაქვს ! გამასწრო ! მომიწევს ფეხით წასვლა ისევ." სიმართლე გითხრათ 3 გაჩერების იქით ცხოვრობდა ჩემი გეოგრაფიის მასწავლებელი, ამიტომ არ მეზარებოდა ფეხით სიარული.წიგნის კითხვა მიმინდა თუმცა გადავიფიქრე , რომ წამოვალ მაშინ წავიკითხავ. მანმდე კი მუსიკებს მოვუსმენ.ჯიბიდან ტელე და ნაოშნიკები ამოვიღე თუმცა ვიღაც დამეჯახა და ხელიდან გამივარდა.
-ჯანდაბა ! თვალებში ვერ იყურები თუ რაშია საქმე ?!
ისეთი გაბრაზებული ვიყავი ალბათ იმ ვიღაცას მოვკლავდი.არა ხომ შეიძლება ნელა იაროს, რა უბედურებაა ამდენი დარტყმული ერთ უბანში უფ.თავი ზევით ავწიე და ირონიულად მოცინარი ისევ ისე ქერა ბიჭი დამხვდა.
-ისევ შენ? რაიყო არ გეყო მხარი რომ მომაგლიჯე? თვალში ვერ იყურები?!
-რაზე ბრაზდები ? ძალით ხომ არ მინდოდა .
მხოლოდ ეს მითხრა კიდევ ერთხელ გამიღიმა და წავიდა. ღმერთო რა იდიოტი იყო ?! ბოდიშიც კი არ მომიხადა გულში კარგად გამოვლანძე .რომელი საათია ? არ დამაგვიანდეს.შუქნიშანზე გადავედი და კორპუსს მივუახლოვდი.
მოკლედ არ ვიცი როგორი გამომივიდა იმედი მაქვს მოგეწონათ ჩემი პირველი ისტორიაა და შეცდომები მაპატიეთ მარიამი