ჯარჯი დაიაური#2

სულ ორიოდე სუტყვა ვთქვათ ბატონ ცოტნეზეც... რდგან წარმოდგენა გვქონდეს ჯარჯის ცხოვრებზე.
ბატონი ცოტნე დაიაური. 18 წლის ასაკში მიიღო კანონიერი ქურდის სახელი , საკმაოდ ცნობილი იყო რუსეთსადა საქართველოშო.25 წლისამ მიატოვა ,,საქმიანობა'' და საქართველოში ჩამოვიდა. ორწელში ცოლი მოიყვანა... და საბოლოოდ დაივიწა წარსული და მის საყვარელ ქალთან ერთად დაიწყო ბედნიერი და მშვიდი ცხოვრება. მთებში ცხენების მოშენება დაიწო და მიწის მუშად დადგა.ცოლის გარდაცვალების შენდეგ 35 წლისამ ვერ გაუძლო ტკივილს და კანადაში წავიდა დაიბრუნდა თავის საქმიანობას და ცხოვრება ასეთუისე რეჟიმულად გააგრძელა...

ვაჩე და ჯარჯი იმაზე მეტად დაახლოვდნენ ვიდრე ამას ვინმე იფიქრებდა. ვაჩეს დედა ქალბატონი ნინო ისე ექცეოდა ისე ივლიდა და ზრუნავდა ჯარჯიზე როგორც მის ერთადერთ ვაჟზე.
ბიჭები იზრდებოდნენ. ასაკთან ერთად იზრდებოდა პრობლემები. ჯერ პატარა ჩხუბით დაიწყეს მერე დალურჯებებით დაიწყეს , და ბოლოს მოტეხილობენით ბრუნდებიდნენ სახში. ორ ჯიბრიან და ხევსურს ორი ქალი ვერ უვლიდა. ვაჩე თითქოს ჯარჯიზე მშვიდო და გაწონასწორებული იყო, მაგრამ ჯარჯის თითქოს მამამისის ცხოვრება ვენებში სისხლად მოუდიოდა.
როცა თხითმეტი წლისამ სახლის კარი დასისხლიანებულმა შეხსნა, ქალბატონმა ლეილამ ( ბებიამ) თავი ვეღარ შეიკავა და ბიჭს ჩხიბში წამოისროლა შვილის ცხოვრების სიმწარე...- სუფთა მამა ხარ.... შეხება თითქმის არგაქვს მაგრამ ამ დამპალ სისხლში გაქვს გამჯდარიი.... ავიტან ბოლომდე ავიტან .... ამ დალირჯებებსაც , სიახლსაც და შენს ასეთ გაუბედურებულის ყურებასაც, მაგრამ შენც რომ მომიკვდეე შენც რომ ჩამიქრე,,,- ქალი შვილიშვილს გულში იკრავდა და ცრემლები ისე გადმოსდიოდა მთებსაც კი გაალღობდა... - მოვკვდები ჯარჯი ბებო.... აღარ მეყოლები და აღარც მეაღარ ვიქნები...
იმდღის შრმდეგ ვერვიტყვი ჯარჯის აღარ უჩხუბიათქო , მაგრამ თუკი სერიოზული რაიმე ხდებოდა ან თბილიში დედის დატოვებულ სახლში ჩამპდიოდა ან ვაჩესთან რჩებოდა. არამაკლებად ნერვიულობდა ნინოც მაგრამ ბებოს ვერ გაუტეხდა გულს.... თუმა ბებომაც კარგად იცოდა რომ ჯარჯი არშეიცვლებოდა ..... ჯარჯი ის იყო რაც უნდა ყოფილიყო..
თხუთმეტიწლისა ჯარჯი უკვე მამამისის კვალს დაადგა, ამდენი წლის შემდეგ მამაისის ნახვა გადაწყვიტა.... კანადაში ჩავიდა მამის დახმარებით და მამაისი და მისი წრე უკეთ გაიცნო. თითქოს მოიწონა ის ... სხვა , ვითომდა თავისუფალი ცხოვრება...

- ჯარჯი შვილო- ცოტნე ჯარჯის უყურებდა და ცრემლები უბრწყინავდა თვალბში..- დედას გავხარ ძალიან....
- კი- ჯარჯიმ მამის ცრემლებს თვალი აარიდა.... თვითონ არასდროს ეტირა და ვერ აიტანდა მამაისოს როგორ ავტორიტეტის ცრემლებს...- და შენ ამიტომ დატოვე მთები ხომ?!
- არა..... ანა დაკი .... შენ მთები გიყვარს ხომ?!
- კი ძალიან!- ჯარჯი ფანჯარასთან იდგა უცხო გარემოს უყურებდა , თითქოს ელოდა რაიმე გრძნობას ტუნდაც იმისას რომ კანადაში პირველად იყო და რაგაც ახალი გრძნობის გამოღვიძებას ელოდა... თუმცა რასაც მთა მას მართებდა ის სხვა იყო....
- რას გრძნობ როცა მთაში ხარ?!
- ყველაფერს სუფთას.... ის სხვაა მეიქ მართლა ვენთები... რაღაც მემართება... ვანათებ... იქ სხვა ვარ...
- შენ პატარა არ ხარ ჯარჯი.... - კაცმა მხარზე ხელზე მსიბუქად დაარტყა და მონატრებული შვილი გულში ჩაიკრა..
- მე ისე უნდა ვიცხოვრო როგორც შენ! - ჯარჯის ხმა დაიბოხდა.. ცოტნეს სახე გაუმკაცრდა და შვილის კამკამა ზღვაში ტანღების ღეპვა დაინახა..
- რამოგწონს ამაში....
- თავისუფლება...
- ჰმ-.....- რაგგონია მე თავისუფალი ვარ?!
- კი შენ მთის არწივივით თავისუფალი ხარ...შენ შეგიძლია გაფრენა შორსდა თან უკანაც არ გამოიხედები...
- მეის არწივი ვარ.... ის თავისუფალი არწივი რომელსაც მაინც ბლოკავს ჩარჩოები... ამას ახლა ვერ გაიგებ... ამას მაშინ გაიგებ როცა არჩევნის წინაშე დადგები...
მამის სიტყვები ჯარჯის გულში ჩარჩა.. წამოსვლისას მამის ძმაკაცებმა დიდი წვეულება გაყნართეს.. ჯარჯის აქამდე არცერთი გავკენიანი ავტორიტეტი ენახა, ახლაკი ათობით მამაკაცი მიდიოდა, ეხვეოდა მხრებზე ხელს შვილივით უსმევდნენ. წითელ თმასქდა ახლად ამოღინღლებულ წვერზე ეფერებიდნენ და გზას ულოცავდნენ... თითქოს მას უკვე დამივიდრებული ჰქონდა ადგილი, თითქოს უკვე სკამი ჰქონდა საპატიო ადგილას...
ჯარჯი დაუბრუნდა მთებს , მინატრებული ბებია გულში ჩაიკრა. ვაჩე თბილიში წასული დახვდა, რაზეც გული დასწყდა...
იმწელსვე სიახლე იგრძნო ჯარჯიმ.... მთებში ერთი ოჯახი გადმოსახლდა, ქალაქიდან... ჯარჯის ასაკის გოგო ჰყავდათ, სახელად ლილე... რატომღაც ყველას ყურადღება ამ ვითომდა პაწაწუნა გოგომ მიიპყრო. აი ჯარჯისკი შეუყვარდა..
რათქმა უნდა ვაჩე პირველი იყო ვინც შვილიშვილის გულის დარდი გაიგო. ნინისაც მიუვიდა ამბები თუ რამდენს შარს გადაეკიდნენ ვაჩე და ჯარჯი.. მოიმატა ჩხუბებმა. ჩალურჯებებმა , მერე ისიც გაიგეს რომ ჯარჯის თავისი ტოლი დაუჭრია . მაგრამ ისბიჭი დაუშინებიათ და საქმე არ გაუარესდა.
ლილესაც გაუჩნდა ინტეტესი ჯარჯის მიმართ... მისი ვიზუალი ხვდებიდა თვალში... ჯარჯი ხომ განსხვავდებოდა.. მაღალი ასაკთან შეუსაბამოდაცკი, ალისფერი სისხლზე წითელი, და კოცონზე მეტად აგიზგიზებულინთმა, ბუნებაც შეაფერისი. თვალები...... თვალები ეს ისააა , რომელიც ყოველთვის სიმართლეს ამბობს. არასდროს მოგატყუებს და ვერადროს დაგიმალავს დარდს, ორი ზგვა, ხან აღელვებული და ხანაც ისეთი მშვიდი მასში გაცურვა მოგინდებოდა. ფკერამდე ჩასვლა და მასში დაჩენა... გამხდარი, ლავიწები და ყბის ძვლები დაეთვლებიდა. თუმცა ძალა ერჩოდა. ხელები დაძარღვული, მტევნები ტორებივით, ალბად ბუნების მიერ ნაბოძები სილამაზე თუ დაერქმეოდა ... ჯარჯი მთებში ერთადერთი ალი..... ცი კიდეზე გამიკერებული მეხი და ზგვის ფსკერზე მოციმცინე დისკო......