ახლა ისეთ სიტუაციაში ვარ,მირჩევნია მიწა გასკდეს და შიგნით ჩამიტანოს,დაბნეული ხელებს ნერვიულად ვათამაშებ და ტუჩზე კბილებს ძლიერად ვიჭერ
-რა ვთქვი?-ხმამაღლა ვეკითხები მეც ბენს,გაოცებისგან ვერც ის ამბობს რამეს,გახევებული მის რეაქციას ველოდი..ცალ ხელზე ძლიერად მექაჩება და თავისკენ მიწევს,სხეულზე მთელი არსით მიკრავს და არ მიცილებს.სიბნელეში მისი სახის ანარეკლის დამახვას ოდნავ ვახერხებ,ზევიდან ქვევით დამყურებს და არ იძვრის ადგილიდან.იხრება და ძლიერად მკოცნის,აღარც მე ვეწინააღმდეგები და მის ბაგეებში ვეფლობი.მეორე ხელს კისრიდან ფეხამდე აცურებს და შემდეგ ერთი მოძრაობით საკუთარ თეძოზე იდებს ჩემს ფეხს,შემდეგ ინსტიქტურად მეორე ფეხს ვაყოლებ და ვეკვრი,მიკვირს ახალი ნაოპერაციები ტკივილს რომ ვერ გრძნობს.ხელებს კისერზე ვხვევ და შემდეგ თმაში ვუცურებ,ძველ ტრიუკს ვიხსენებ და ჩემკენ უფრო ძლიერ ვქაჩავ,მასაც კვლავ ძველებური რეაქცია აქვს ამაზე.
ხელშია ტაცებულს მატარებს ასე ცოტა ხანს და შემდეგ უახლოეს ადგილას მდგარ ხეზე მაბჯენს,ტუჩებიდან ყელამდე ჩადის კოცნით და მაიკის ქვეშიდან აცურებს ხელს.მკერდზე მომჯდარ ბიუზჰალტერს მაცლის გაუხსნელად,გვერდზე ისვრის და ხელს მკერდზე მიჭერს.
უხერხულობის გამო ვიშმუშნები და კისერზე ვებღაუჭები,ცოტა ხანს ჩერდება და თავს მაწევინებს
-სარა..-დაბალი ხმით იწყებს ლაპარაკს მაგრამ არ ვაცდი,კვლავ ტუჩებზე ვასკდები.
-სარა მოიცადე-კიდევ მიცილებს და მეც ცოტა ხანს ვჩერსები
-რა ხდება ბენ?
-პირველი ვარ?-მისგან მსგავს კითხვას ნამდვილად არ ველოდი,თვალები მიფართოვდება და ნერწყვს დიდი ძალდატანებით ვუშვებ ყელში.
-რატომ მეკითხები ამას?
-მაინტერესებს
-კი-თავს ვუქნევ და ვუღიმი.ისიც მეტტკითხვას არ სვამს.მასზე მიბჯენილს მაიკას მაცლის ცალი ხელით,შემდეგ მიწაზე მაწვენს და შარვლის ელვას უწყებს შეხსნას.ვეხმარები და უფრო მალე ვშიშვლდები მის თვალწინ,ფეზებს წელზე ვალაგებ აქეთ იქიდან და ჩემკენ ვიზიდავ,ისიც იხრება მკერდთან და კოცნას მიწყებს.
ენის სმით ჩადის ჭიპამდე,ჟრუანტელი მივლის მთლიან სხეულში და ვიშმუშნები,ხელებს თავზე ვკიდებ და ჩემკენ ვექაჩები.
ისიც იწევა და საკუთარ მამაკაცურ ღირსებას ჩემს ქალურში აქცევს,მთელი სხეულით ვიკლაკნები უსიამოვნო გრძნობის გამო.
წელზე ხელებს მაბჯენს და უფრო და უფრო მექაჩება ქვევით,ცოტა ხნიანი ტკივილის გრძნობა ახლა სიამოვნებაში გადამდის და კბილებს ტუჩებზე ვიბჯენ.თითს წრიული მოძრაობით მისვამს ტუჩის გარშემო და თვითონაც ენით ისველებს ბაგეებს.
ბიძგენს აძლიერებს და სიამოვნებისგან ბაგეებიდან კვნესა ამომდის,მთელი ძალით ხელზე ვკბენ და ტკივილისგან უკანკალდება.როგორღაც კბილებს ვუშვებ და თავს მიწაზე ვაგდებ,თვალებს ვხუჭავ და სხეულში მლზღვავებულ ადრენალინს ვანთავისუფლებ.ხელებს მკერდზე ვიფარებ და ვიჟივით სიცილი მიტყდება,ჩემს გვერდოთ გაგორებული ბენი მაკვირდება და საკუთარ მკლავებში მიქცევს
-რა გაცინებს ?-იცინის თანავადაც
-შენ რა გაცინებს?
-არ ვიცი შენ რომ იცინი იმიტომ ვიცინი მეც-ცოტა ხანს ვჩერდებით და შორიდან კივილის ხმა გვესმის
-გესმის?-ვხტები და ტანსაცმს ვავლებ ხელს
-კი-ბენიც იმ წამსვე ჩაცმას იწყებს.ბანაკამდე სირბილით მივდივართ და ბოლოს ნელი ნაბიჯით შევდივართ,ჩოჩქორია რკინის დიდ მანქანასთან,ხალხში ვეკვეტებით და კარებთან ვყოფთ თავს.გაცეცხლებული ნიკი მთელი ძალით ურტყამს სემს,გაგიჟებული ვერ აანალიზებს რას აკეთებს.უკნიდან ვეპარები და ხელებზე ვექაჩები,როგორღაც ბენი ქვევით მოქცეულ სემს კიდებს ხელებს და ხელში იტაცებს,თვალებ ჩაწითლებული ნიკი კი ჩემკენ ტრიალდება..ხელს ვკიდებ ხელზე და ხალხისგან შორს მიმყავს,კარავში ვაგდებ წიხლით და უკან მეც ვყვები მეც.
-რა გემართება-ვუყვირი და ხელებს გაოგნებული ვუშლი,მის სახეზე ჯერ კოდევ თამაშობს ბრაზი
-სარა შემეშვი !-არანაკლებ უხეშად მპასუხობს ისიც
-საკუთარ დას რას უკეთებდი წეღან,გაანალიზე ეს?-ხმას ვუდაბლებ
-სარა ძალიან გთზოვ თავი დამანებე,კარგი? არ მაქვს შენი ნერვები
-აბა რისი ნერვები გაქვს,ძალადობის?
-დღეს შენც ხომ იძალადე?-საბრალო თვალებით მაჩერდება
-რას გულისხმობ?
-ვერ ხვდები? ყველას წინ რომ დამამცირეთ შენ და სემმა-ახლა ვხვდები რასაც ვულისხმობს,
ცოტა უხერხულობის გრძნობა მეუფლება.თავს ვხრი და შესაფერის სიტყვებს ვეძებ
-ამის გამო გაისვარე ხელები შენი დის სისხლში?-მისი ცოტა მეშინია კიდეც
-კი
-მეც იგივეს მიპირებ?-ვიღიმი ირონიულად და თვალებზე ცრემლები მადგება.ხმას ვეღარ იღებს,ისიც თავს ხრის და ხმადაბლა იცინის
-შენ ისედაც მიიღებ საკადრისს
-ვერ გავიგე?
-გაიგებ-ფეხზე იწევა და გადის კარვიდან,უკან მივსდევ და კიდევ ვაჩერებ
-ნიკ მოიცადე
-რის გაგონებას ცდილობ ?-ტრიალდება და ტუჩებს ბრიცავს,გამოშტერებული გვერდს ვუვლი და ვხვდები რომ მისგან აღარაფრის მოსმენა აღარ მინდა
-მე მოვკალი-მაძახებს შორიდან და თავს ოდნავ ვატრიალებ-ის ბავშვი,მე მოვკალი-ასრულებს დაწყებულს..უპასუხოდ ვტოვებ და განვაგრძნობ გზას..
კოცონთან მჯდარ სემსვუახლოვდები და გვერდოთ ვუჯდები,ცრემლებს იწმენდს და ცდილობს შეუმჩნეველი გახადოს საკუთარი დარდი
-არ გინდა-ხელზე ვკიდებ ხელებს და ვუღიმი მეგობრულად.თავს ჩემკენ აბრუნებს და მის სახეზე ათას ნაიარევს ვხედავ,გახეთქილ წარბს და ტუჩს,დალურჯებულ ლოყას და თვალს..
-არ მესმის სარა-იწყებს ისევ ტირილს
-რა ემართება ნიკს?
-არ ვიცი..ასეთი არასდროს მინახავს
-ახლა ისიც კი აღიარა ბავშვი რომ მოკლა-გაოცებისგან თვალებს აბრიალებს სემი
-სერიოზულად?
-კი სემ..არ ვიცი რა უნდა ვთქვა,ან ვიფიქრო..აშკარად ეს საქმე ასე არ დასრულდება,იარაღი უნდა ვიშოვნოთ
-კი მაგრამ საიდან?
-არ ვიცი ..ისრები ჩვენ გავაკეთოთ,დანები და მსგავსი ნივთები უნდა ვეძებოთ-მხრებს ვიჩეჩავ
-ტყეში სად უნდა ეძებო დანები?
-მარტონი არ ვართ..ხომ ასეა?- ვახსენებ ძველ ინციდენტს და მხარზე ხელა ვადებ
-ზოგჯერ ვფიქრობ რომ,ბავშვლბის მოგონებები არ ასვენებს ნიკს-თემას უხვევს
-რომელი მოგონებები?-ვინტერესდები
-მამა ლოთი გვყავდა,მე ვუყვარდი,ნიკი კი ... დედის უკანონო შვილია,მამისგან სიყვარული ვერ დაიმსახურა-ცრემლებს ვერ იკავებს
-და მისი ნამდვილი მამა?
-მამაჩემმა მოკლა
-რას ამბობ-ვიოცებ და ხელებს პირზე ვიფარებ.ფეხზე ვდგები და მარტო ვტოვებ სემს,გაოცებული საკუთარ კარავში მივდივარ და შიგნით ვიმალები..
როგორ შეიძლება ასეთი რამ?
უფრო და უფრო მაშინებს რეალობა,ჩვენ შორის მკვლელია..
-სემ-გარედან ლუსის ხმა მესმის,ფიქრებიდან გამოვდივარ და ყურს ვუგდებ მის საუბარს-ვიცი რომ გესმის ჩემი-ხმა უკანკალებს და ტირილს იწყებს უთუოდ-ნიკს შენ უყვარხარ,შენს გარეშე ნადგურდება,დაეხმარე გთხოვ-შეცბუნებული მივხოხავ კარვის ელვამდე და უფრო კარგად ვუგდებ ყურს-არ შემიძია ასეთს რომ ვხედავ,გთხოვ სარა..დამელაპარაკე,ვიცი რითიც შეძლებ მის მოგერიებას,ვიცი სადაც არის იარაღები,ვიცი ჩვენნაირი ადამიანების მეორე ჯგუფიც-ელვას იქავე ხელს ვავლებ და ვხსნი
-სად?-კითხვას იქავე ვუსვამ
-გამომყევი-ფეხზე დგება და მეც გავდივარ კარვიდან
-იმედია არ ოინობ
-არა სარა,გეფიცები რომ არა!! მენდე,მიგიყვან მათთან

ჩემო კარგებო და ტკბილებო <3
დიდი თავის დადება ვერ მოვახერხე რიგი მიზეზების გამო
იმედი მაქვს მოგწონთ