მალე პატარა კაფეში ვიჯექით ორივე და ყავას ვსვამდით
- რაღაც უნდა მოგიყვე
ეკამ მორცხვად ამარიდა მზერა და სულ გაწითლდა სახეზე
- ჰა მალე მითხარი რახდება
- კარგი, ბევრი რომ არ ვიბოდიალო პირდაპირ გეტყვი მე და გიორგი ერთად ვართ
მის ნათქვამს ვიაზრებ და ვხვდები რომ ჩვენს კლასელ გიორგიზე ამბობს
- რაა? გაოცებისგან პირის დამუწვა მავიწყდება
- ჰო უკვე 1 თვეა
- აქამდე რატომ არვიცოდი?
- იმიტომ რომ არ გვისაუბრია ამ ხნის განმავლობაში
- ძალიან მიხარია
ეკას ბედნიერი თვალები მახარებს, თავს ვეღარ ვიკავებ და ვეხვევი
ცოტახანს კიდევ ვიჯექით მერე ეკა გიოსთან პაემანზე წავიდა მე მამასთან სასაფლაოზე
- აი მე ისევ დავბრუნდი,როგორ ხარ? მე ისევ ისე ცოტა დაბნეულიც
თავი ჩავხარე თითქოს მისთვის შეხედვის შემრცხვა
შენთან ამაზე საუბარი მეუხერხულება მაგრამ მე დაგპირდი არაფერს დაგიმალავმეთქი
მგონი მომწონს, არვიცი იქნებ ეს გრძნობა უფრო მეტია
მაა მენატრები, ნეტავ ახლა ამას ჩემს წინ მდგომს გეუბნებოდე და შემეძლოს შენი გამომეტყველების დანახვა იცი რა მომენატრა? შენი ჩახუტება და სურნელი
იცი როგორ მომენატრა?შენი გაკეთებული ომლეტი, ერთად რომ ვსეირნობდით,შენთან ერთდ სირბილი მომენატრა მინდორზე, ლოდზე ჩამომჯდრები ზღვას რომ ვუცქერდით
ის სითბო მომენატრა, შენი ნათქვამი " ჩემო ფერიავ"
შენი ყველაფერი მენატრება, შენ იცი როგორც
ცოტახანს ჩუმად ვიდექი თითქოს მის სულს ვაცდიდი მომფერებოდა სულ გავიყინე მაგრამ ალბათ მას უფრო ცივა
მერე ლარნაკში ყვავილები ჩავაწყვე და წმოვედი ავტობუსით დავბრუნდი სახლში,
მისაღებში არავინ იყო და მეც პირდაპირ მეორე სართულზე ავედი,ჩვენს ოთახში შეჩედი
ბექა იწვა მაგრამ არ ეძინა,
- გელოდებოდი ნარიამ
- საიდან მიხვდი რომ მე ვიყავი
- უნდა გელაპარაკო ჩემთან დაჯექი
მეც მის საწოლზე ჩამოვჯექი
- მამას დაურეკეს კლინიკიდან
- რაზე
- ივნისში ოპერაციას გამიკეთებენ.ამბობს გაღიმებული
- რა?? ანუ? ეს რას ნიშნავს?
- შეიძლება ისევ დავინახო... შეიძლება შენც დაგინახო
- ძალიან მაგარია
- ვიცოდი რომ გაგიხარდებოდა
- თუ იმის შანსი არსებობს რომ ისევ დაინახავ ახლავე რატომ არ გიკეთებებ ოპერაციას?
- ჯერ არშეუძლიათ,ივნისში კი სტამბულში ბრიტამეთიდან პროფესორი ჩამოყავთ
მეც იქ გამიკეთებენ ოპერაციას
- ვაუვ მაგარია
- მე თითქმის ყველაფერი ვიციროგორია ერთადერთი რისგამოც დავთანხმდი შენ ხარ
მისმა სიტყვებმა კიდევ უფრო დამაბნია მაგრამ არ შევეცადე არ შემემჩნია თითქოს არ გამიგია
- მე წავვალ ნინას ვნახავ
სწრაფად გავედი ოთახიდან, კიბეები ჩავირბინე და სამზარეულოში შევედი
ირაკლი ყავას სვამდა და ნინა ჭირჭელს რეცხავდა
- მეც სიამოვნებით მივირთმევდი ყავას
საზოგადოდ ვთქვი დაა ჭერს ავხედე
ნინა მიმიხვდა და ჩემთვისაც დაადგა მადუღარით ყავა გაზზე მე კი გახარებულიოვკალათდი ირაკლის გვერდით
მგონი ნელნელა მათ ოჯახურ იდილეას ვეწყობი
- ძალიან მიხარია ბექას ამბავი
- უკვე გითხრა? ირაკლიმ სიცილით გახედა ნინას
- ჰო
- ძალიან კარგი შანსია, თუ ყველაფერი კარგად იქნება და ოპერაცია შედეგს გამოიღებს ერთ თვალში 70% ხოლო მეორე თავში 25% დაუბრუნდება მხედველობა
- ძალიან კარგია
ამჯერად ნინა არ მოვაცდინე და მე თვითონ დავისხი
- უკვე სკოლას ამთავრებ და რაზე უნდა გააგრძელო სწავლა
- არვიცი ჯერ
- მხოლოდ 5 თვეა დარჩენილი და უკვე დროა იფიქრო
- ჰო არვიცი,საერთოდ მინდა თუარა სწავლის გაგრძელება
- რას ქვია გინდა თუ არა?
მკაცრი დედის როლი მოირგო
- მამას უნდოდა მასავით იურისტი ვყოფილიყავი, ალბათ ბოლოს მაინც ამ პროფესიას ავირჩევ
ნინას მამას ხსენებაზე სახე შეეცვალა ეს არც ირაკლის გამოპარვია, ეცადა სიტუაცცია განემუხტა
- არ ვივახშმოთ?
- ჰო ახლავე
აფორიაქებული ჩანდა ნინა,ირაკლი მეორე სართულზე ავიდა ბექას ჩამოსაყვანად
ჩვენკი სუფრა გავაწყვეთ
დავსხედით და ველოდებოდით მაგრამ მხოლოდ ირაკლი დაბრუნდა და თავის ადგილას დაჯდა
- არ ივახშმებს?
- დღეს არა,არმშიაო
ვჭამდი მაგრამ მასზე ვფიქრობდი, ნეტავ რატომ არ გამოვიდა?რაჭირს? არასდროს უთქვამს უარი ვახშამზე დღემდე როგორც კი დავამთავრე ოთახისკენ გავემართე
საბანი თავზე გადაეფარებინა ანუ ალბათ ძინავს
პირსახოცი და საღამურები ავიღე სააბაზანოში შევედი, შხაპი დღის განმავლობაში დაგროვებულ სტრეს ჭუჭყთან ერთად მაშორებს,მათავისუფლებს, დამშვიდებული გამოვედი ჩემს საწოლში ჩავწექი ძვლივს გავთბი და დასაძინებლად მოვემზადე

ბექა
გავიგე რომ დაწვა,ალბათ უკვე დაძინებას აპირებდა ჩირჩულით რომ დავუძახე
- მარი
- ჰო რაიყო
მანაც ჩურჩულითვე მიპასუხა არვიცი რატომ
-გახსოვს რომ მკითხე ვინმე ხოარგიყვარსო?
- კი
- შენ?შენ მოგწონს ვინმე?
ჩუმად იყო ცოტახანს ალბათ ფიქრობდა მაგრამ არვიცი რაზე
მისმა პასუხმა გამაკვირვა
- ალბათ კიი

მარიამი
არვიცი ეს რატომ მკითხა,ჩუმად ვიჯექი არ ვიცოდი რა მეპასუხა, არც ის ვიცოდირა მომეგონებინა, ერთი კი ნათელიიყო მე ესბიჭი მომწონდა, ან უფრო მეტიც...
იმიტომ არა რომ ძალიან სიმპატიურია ან განსხვავებული და იდუმალი უბრალოდ ის
ჩემი ადამიანია
- ალბათ კი
მგონი ჩემი პასუხი გაუკვირდა
- ვინ?

ბექა
- ვინ?
როგორ არ მინდოდა სხვისი სახელი გამეგო მაგრამ ძალიან ცოტა იყო შანსი რომ შენო ეთქვა
-ამას ვერგეტყვი
- რატომ?
- მრცხვენია
აქ კი დიდი იყო ალბათობა რომ მე მოვწონდი
ერთმა სიტყვამ გამბედაობა შემძინა იქნებ მე ვცდებოდი მაგრამ მხოლოდ ასე შევძლებ გავარკვიო
ფეხს რომელიც არმტკივა იატაკზე ვდებ მერე კი წაქცევის სცენას ვთამაშობ თითქოს ადგომა მინდოდა და ისიც წამში ჩემთან ჩნდება
არა რა ოსკარს ვითხოვ

მარიამი
რომ დავინახე როგორ დაეცა იატაკზე ძალიან შემეშინდა და აღელვებულმა ვერც მივხვდი როგორ გავჩნდი მასთან დაჩოქილი,ხელებს ვკიდებ და გაუაზრებლად ვცდილობ ავაყენო მძიმეა და მიჭირს
ხელები მხრებზე დამადო ვფიქრობ ალბათ ასე უფფრო გაუადვილდება
მერე ვგრძნობ მის ხელს კისერზე,იღიმის
მეკი სახე მელეწება,გამაჟრჟოლა შევცბი ნერწყვის გადაყლაპვა მიჭირს
ხელი ლოყაზე გადააქვს ვშეშდები ვერვხვდები რახდება სამყაროს ნელნელა ვეთიშები
თითები ცხვირის მიმართულებით გადააქვს და ტუჩებზე აჩერებს
სახე უსერიოზულდება მეკი ყრუდ ჩამესმის ჩემი გულისცემის ხმა
ვიცოდი ეს რასაც ნიშნავდა მაგრამ ვერ ვმოძრაობდი
სუნთქვა მიჭირდა პირი გავაღე რომ გამადვილებოდა
ჩვენსშორის მნძილი უფრო და უფრო მცირდებოდა მეგონა გონს დავკარგავდი
მისი ტუჩები ფრთხილად ეხება ჩემსას, ხელს კისერზე მადებს მეორეკი თმაში მიცურებს
ვნებიანად მკოცნიდა და მემას ვგრძნობდი,
არაფერს ვაკეთებდი რომ ხელი შემეშალა სრულიად არაფერს