ფანჯრის რაფაზე ვზივარ, ქუჩას ვუყურებ მშვიდი ღამეა, არაფერი განსაკუთრებული
მასზე ფიქრები მაინც მძლევს
შეყვარებულ ადამიანს სიშორის ეშინია მე,მეკი სიახლოვე უფრო მაშინებს
ვერ ვძლებ, პირველი ადამიანია ვისაც გარეგნობის გამო არგაჩენია გრძნობები ჩემს მიმართ
თურმე ერთადერთი რამ რასაც შეუძლია სული სრულყოფილი გახადოს სიყვარულია
ერთი ადამიანი არ შემხვედრია ისეთი ვინც ჩემს შეცვლას არ შეეცდებოდა ყველა ცდილობს ჩემში რაღაც შეცვალოს ის კი არა,მას ასეთი მოვწონვარ, მისი თვალები ყველა სიტყვაზე გაცილებით მეტის მთქმელია,ალბათ თავს ძალიან ცუდად გრძნობს
მაგრამ მე? ყოველთვის მიტოვებულთა ტკივილზე საუბრობენ მაგრამ არავის უფიქრია მათზე ვინც ტოვებს,ის ჩემი პირველი სიყვარულია და ნუთუ ასე უნდა დასრულდეს? ახლა ვიაზრებ როგორ ვთქვი უარი ნუთუ,
არა არა არა არა ეს არის სიყვარული? ისე ვითომც არაფერი გავუშვი
დიახ შეუძლიათ დღეიდან ყველაზე გამბედავ გოგოდ შემრაცხონ
კარი იღება ის შემოდის მიდი მარიამ შენი ჯერია,შენ შეგიძლია
მისკენ სწრაფი ნაბიჯებით მივდივარ მუხლებზე ვუჯდები ვკოცნი და ხელებს კისერზე ვხვევ,ახლა ვხვდები რომ მისი დალარგვა არმინდა, ამ წამს ვიყავით მხოლოდ ჩვენ ორნი და გვქონდა ჩვენი სამყარო სხვა არაფერი არ არსებობდა
ტუჩებს ვაშორებ და თვალებში ვუყურებ,დაბნეულია
ყველაზე დიდი ბედნიერებაა შენზე შეყვარებულ თვალებს უყურებდე
ადამიანს ყოველთვის სჭირდება ვინმე ვინც აგრძნობინებს რამხელა სიყვარული შეძლებია სინამდვილეში

ბექა
თურმე შეიძლება ყველაზე მეტად სწორედ მაშინ ელოდე ვინმეს როცა იცი არმოვა
მისი შეხება ახლა ყველაფერია,როგორ მინდა დრო გაჩერდეს ისეთი გრძნობით ჩავიხუტე ყველა იგრძნობდა ამას
- ჩემი ბავშვი ხარ
ვეუბნები შუბლზე ვკოცნი და ვიხუტებ
- დიახ ბავშვი ვარ შენზე შეყვარებული
- მარიამ
- რაიყო?
- მინდა რომ
- რა
- ჩემი შეყვარებული იქნები?
- კიიი
მეხვევა და ტირის ბედნიერებისგან, მე კი მის ცრემლებს ვერ ვუძლებ, თუნდაც სიხარულისას,
- ჩუ გთხოვ არ იტირო ჩემო პატარავ
- მე... მე...
სლუკუნებს და სათქმელს ვერ ამბობს,გულზე ვიხუტებ და მის სურნეს ხარბად ვისუნთქავ
არმჯერა რომ ვუყვარვარ, პატარა ანგელოზია, რაიქნება ახლა რომ შემეძლოს მისი გაბრწყინებული სახის დანახვა? რაღაცის ხმა ისმის მგონი ვიღაც მოდის მარიამი მშორდება
- მე სააბაზანოში გავალ
უკნიდან ნინას ხმა მესმის
- გღვიძავს,
- კი ქვემოთ ვაპირებდი ჩამოსვლას
- მარტო აპირებდი?
აუფ ახლა რაუნდა ვუთხრა? იფიქრე ბექა იფიქრე
- ნინა სადაა?
- მგონი შხაპს იღებს
- უცნაურია პირსახოცი კომოდზე დევს
- რა?
ვცდილობ ჩემი სიბრმავით თავი დავიძვრინო
- არაფერი არა, რომ გამოვა მნახოს
- კარგი
კარის დახურვის ხმაზე ცოტა ვმშვიდდები
- წავიდა?
- კი გამოდი, იმედია შიშველი არხარ
- ცუდო
კისკისებს და მეც მეცინება, არმჯერა რომ ყველაფერი ასე კარგადაა
- დილით სკოლაში მიდიხარ?
- კი, გინდა რომ არწავიდე?
- არა არა უბრალოდ მინდოდა მცოდნოდა
- კარგი თმას შევისველებ და ნინასთან გავალ

მარიამი
წყალს თმას ვუშვერ, სველ თმებს კი ვივარცხნი, რომ ყველაფერი ბუნებრივად იყოს
ნინას ოთახის კარზე ვაკაკუნებ და ველოდები
- შემოდი
ცოტას ვნერვიულობ მისი ხმის გაგონებაზე, კარს ფრთხილად ვაღებ და ოთახში შევდივარ,უცნაურია მაგრამ აქ პირველად ვარ,კედლები შინდისფრადაა შეღებილი დედას არ უყვარს ეს ფერი, ოთახში არანაირი ფოტო ან ყვავილების ლარნაკი
ყველაფერი უბრალო და მოსაწყენია, ისინი 3 თვეც არაა რაც დაქორწინდნენ ეს ოთახი კი მარტოხელა მოხუცს უფრო შეეფერება, ნინა საწოლზე ზის ჩემგან ზურგით და მგონიი ტირის
- ნინა
ხმას არ მცემს ან ვერ
- ტირი?
მასთან ახლოს მივდივარ და მხარზე ხელს ვადებ და გვერდით ვუჯდები
ხმას არ იღებს და ტირილს აგრძელებს არვიცი რაჭირს ასეთ დღეში რატომაა
- გინდა რომ ვისაუბროთ?
- თავს საშინლად ვგრძნობ, მეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა, ახალ ცხოვრებას დავიწყებდით
- იჩცუბეთ?
- ჩვენ ყოველთვის ვკამათობთ'
ერთხელაც არ შემიმჩნევია
- ყველაფერი გაივლის შერიგდებით
- მარიამ მე თავს მარტოდ ვგრძნობ, მე..
ოთახში ირაკლი შემოდის, დედა ცრემლებს იშორებს და ტრიალდება
ვფიქრობ უკეთესი იქნება მე გავიდე
და ჩემი ოთაცისკენ მივდივარ თუმცა კარებთან არმისულს ყვირლის ხმა მესმის
ეს დედაა
მათი ოთახისკენ მივდივარ ირაკლი გიჟივით გამოვარდა
- ეი ამიხსნი დედაჩემს რაჭირს?
არცკი მომისმინა ისე გაუჩინარდა
დედასთან შევედი თუმცა არ ვიცოდი რით მენუგეშებინა
- რამე დაგიშავა?
- ყველაფერი ჩემი ბრალია
- გთხოვ დამშვიდდი
დედას საწოლზე ვაწვენ და სანამ ჩაეძინებოდა მეც მასთან ვიყავი
ჩემს ოთახში გავედი ბექას არ ეძინა ალბათ მელოდებოდა, ალბათ მასაც აინტერესებს რახდება, მაგრამ ახლა საუბარი ნამდვილად არმინდა
- ყველაფერი რიგზეა
- არვიცი, ვერაფერი გავიგე, მგონი ყველაფერი ისე არაა როგორც უნდა იყოს წესით
- იჩხუბეს?
- თან როგორ, მაგრამ ვერგავიგე რაზე
- ჩვენ ასე არასდროს ვიქნებით, არვიჩხუბებთ ხოლმე
მის სიტყვებზე მეღიმება, იცის როგორ მასიამოვნოს, დავწექი მაგრამ როგორც
ყოველთვის ფიქრები მოსმენებას არმაძლევდა, ნეტავ რახდება? ნინა ასეთი არასდროს მინახავს
- ბექა
- რაიყო პატარავ?
- ძილინებისა
- ტკბილი ძილი ჩემო ფერიავ
ასე მამა მეძახდა მხოლოდ ახლა კი ისევ მესმის იგივე, მისკენ გადავბრუნდი, თითქოს უკვე ეძინა ,იძინე მშვიდად იძინე

თვალებს ვახელ და ხელების ცეცებით ვცდილობ საწოლში დაკარგული ტელეფონი ვიპოვო ძვლივს ვნახულობ ოჰო უკვე 08:19 საათია
დაფეთებულივით წამოვხტი და ჩაცმა დავიწყე თმა გავიკეთე და წიგნების ჩალაგებას შევუდექი
ბექა იშმუშნება თვალებს ისრესს და ახელს
- დილამშვიდობისა
- უკვე ღვიძავს რომელი საათია? რაკარგია დილით შენი ხმის გაგონება
შუბლზე ვკოცნი და ჩანთას ვიკიდებ ზურგზე
- ახლა უნდა წავიდე
- დროებით და ჭკუით
ოთახიდან გამოვარდი და კიბეები სწრაფად ჩავირბინე
ნინა უკვე გადიოდა
- მეგონა დღეს სახლში რჩებოდი,წამო მე წაგიყვან
ორივე მანქანაში ვსხდებით და სკოლის გზას მივუყვებით
- უკეთ ხარ?
- გუშშინდელს ჯობია'
- არ გინდა მომიყვე?
ხელს ხელზე მადებს და თან თვალს გზას არ აშორებს
- ახლა არა
სკოლასთან აჩერებს
- წარმატებულ დღეს გისურვებ
მზრუნველად მიყურებს
- შენც
ავტომობილიდან გადავდივარ
ჯერ კიდევ მაქვს 10 წუთი ამიტომ არვჩქარობ
- მარიააამ გამიხარდა შენი დანახვა
- პრივეტ ერეკლე
- როგორ ხარ?კარგად გამოიყურები
- მადლობა
- სკოლის მერე რაიმე გეგმები გაქვს?
- სახლში მივდივარ, სხვა არაფერი
- ვიფიქრე ურიგო არიქნებიდა წვენი დაგველაი და ფრი გვეჭამა
დიდი ხანია არგვისაუბრია
- არც ადრე ვსაუბრობდით
- მითუმეტეს
- რავიცი, კარგი
- ჰოდა გაკვეთილების მერე აქ გელოდები
ცოტა მიკვირს აქ ხშირად ვხედავ არადა შარშან დაამთავრა, უცნაურად იქცევა ანეს შეხვედრა რას ნიშნავს
სკოლაში შევდივარ კლაში ეკა არ არის, არც გიორგი
ოჰოო გვრიტები ცელქობენ, ჩემს ადგილს ვიკავებ და ზარიც ირეკება
გეგა მასწავლებელი მონდომებით და ემოციებით ყვება ამბავს რაღაც ბრძოლაზე თუმცა სულაც არ ვუსმენ საფიქრალი ნამდვილად ბევრი მაქვს,