ამ საიტზე ახლალი ვარ, ეს ისრორიაც პირველია, და მირჩიეთ რამე ან სააერთოდ ღირს გაგრძელება?
-------
-დილით თკოს (ჩემი დაქალის)განწირული ყვირილი მესმის რომ ავდგე, მაგრამ როგორც ყოველთვის მხარს ვიცვლი და ძილს ვაგრძელებ, ისიც გაჩუმდა მაგრამ მისი ასეთი დუმილი ავის მომასწავლებელია, ეს გავიფიქრე და ყინულივით ცივი წყალი ამ შუა აპრილში მესხმება თავზე მეც წამოვხტი და ყვირილი დავიწყე,
-გოგო შენ რა სულ გაგიჟდი? (მე)
_აბა არ დგებოდი და რა მექნა!.,სიცილს ძლივს იკავებს,მერე სარკეს მაძლევს და შიგნით მახედებ,ორივეს სიცილი გვიტყდება ჩემ სიფათზე, გაწუწულ კატას ვგავდი.
-კაი,კაი წავალ გადავივლებ შენ ქვევით ჩადი
---------------------------------------------------------------------------------------------
ხო მე ვარ ნატა დადიანი ვარ 16 წლის ჩემი მშობლები და ჩემი დაქალის მშობლები ძალიან ახლობლებიარიან,დედაჩვენები დეიდაშვილები არიან, ამიტომ ლონდონში გვაქვს საერთო სახლი და ახლა იქ ვცხოვრობთ უკვე 7 წელია, 9 წლის ვიყავით მე და თაკო რომ მამაჩვენების ბიზნესის გამო აქ გადმოსახლება მოგვიწია. გვყავს უფროსი ძმები. ანა მეტრეველი და სანდრო დადიანი ჩემი მშობლები არიან, დემეტრე დადიანი ჩემი ძმაა, იოანე დარჩია თაკოსი, ლაშა დარჩია და ლიკა მაჭავარიანი თაკოს მშობლები.მე და თაკო ბავშვობიდან ვმეგობრობთ მე მასზე 3 თვით უფროსი ვარ, ჩვენი ძმებიც თითქმის ტოლები არიან ახლა უკვე 18 წლისები არიან.
გარეგნულად ორივე მაღლები ვართ წაბლისფერი თმებით მე მწვანე თვალები მაქვს მას კიდევ ქამელეონის ვართ სუსტი გოგოები ,ვართ „ქუჩის ცეკვების“მოყვარულები,ორივემ ვიცით გიტარაზე დაკვრა და ჩვენი ძმების დაჟინებული თხოვნით 4 წელი კალათბურთზე დავდიოდით. ამ ვაჟბატონების გამო არცეთ არ გვყოლია შეყვარებულები ეს არც გვდომებია.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ავდექი ჩავიცვი და ქვევით ჩავედი იქ ყველა ამდგარი დამხვდა და რაღაცატომ ყველას მომღიმარი სახე ქონდათ
-დილამშვიდობიასა-მივესალმე ყველას
-გამარჯობა ჩემო გოგო -თმაზე იოანე წამეთამაშა და მეც მის გვერდით დავჯექი]
-ნატ შემთვის კარგი ამბავი გვაქვს-საუბარი ლაშამ ბიძიამ დაიწყო
-რა იყო რო ხდება?
-რადა შენ დემეტრე თაკო და იოანე საქარტველოში მიდიხართ.-დემე და იო თითქმის ყოველ თვე დადიოდნე
-აუუ რა მაგარია, და რამდენი ხნით წავალთ?
-არ ვიცი რამდენი ხანიც გინდათ თუ გინდათ საერთოდ დარჩით-შემოგვთავაზა დედაჩემმა
მე და თაკო სიხარულისგან დავხტოდით ისე გვიხაროდა,-კი მაგრამ თქვენ არ მოდიხართ?-ლიკას და ანას კითხა თაკომ
-კი როგორ არა თქვენ ჩადით და ჩვენც 1-2 თვეში ჩამოვალთ-(ლიკა)
-ხო გადასარევია, როდიის მივდივართ?
-რავია აბა თუ გინდათ ხვალვე წავიდეთ-შემოგვთავაზა იომ
-კარგი მაშინ რაც მალე მით უკთესი-მე და თაკო ფეხზე წამოვხტით და ოთახში ავარდით, ყველაფერი ჩავალაგეთ, ფრენა დილის 7 საათზე იყო ამიტომ ადრე დავიძინეთ,
მე და თაკოს ერთ ოთახში გვეძინა სადღაც 4 საათისთვის კარებში ვიღაც შავებში ჩაცმული შემოდის მას კიდევ ვიღაც მოყვება ჩვენ შეგვეშინდა და საბანში ჩავიმალეთ, და უცებ თავზე ვიღაც მახტება, სხვა ვინ უნდა ყოფილიყო გარდა იოანესა და დემნესა უცებ გადაგვხადეს საბანი და ჩვენთან ერთად დაწვენ, დილას 6 ზე ავდექით მოვწესრიგდით დავემშვიდობეთ მშობლებს და გავიდექით გზას აეროპორტისკენ .ჩავჯექით თვითმფრინავში ეს დრო ისე გაიწელა თითქოს საუკუნე გავიდაო, მე და თაკო ერთად ვიჯექით ჩვენს უან კი ბიჭები იჯდნენ. ჩავედით საქართველოში, აეროპორტში იოს და დემეს ძმაკაცები დაგვხვდნენ აქედან 3 ვიცნობდი გუგა ბექა და ნიკა, ორი საერთოდ საერთოდ ნანახიც არ მყავდა
-ვაა ნატუშკ როგორხარ? -ჩამეხუტა ნიკა
-კარგად ნიკუშ შენ როკორ ხარ? რა სიმპატიური ბიჭი დამდგახარ-ამაზე ყველას ჩაეცინა
-ნუღელავ სილამაზით არც შენხარ ნაკლები,ვატყობ აწი მოგვიწევს ჩხუბი-ხელები ერთმანეთზე გაახახუნა
-მეც აქ ვარ -ჩაახველა თაკომ
-ეგი ისევე ისეთი უჟმურია თუ რა ჭირს?
-უჟმურს მოგცემ შენ , მოდი ჩაგეხუტო-თაკო და ნიკა ერთმანეთს გადაეხვივნენ
-კაი გოგოებო გაიცანით ეს ლაშაა ეს კი ალექსანდრე-გაგვაცნო იოანემ
-სასიამოვნნოა- ორივემ ერთხმად ჩავილაპარაკეთ,თურმე ალექსანდრე ქვიებია ბიჭს,ვგრძნობდი მის ირონიულ მზერას.
-კაი ახლა წაავედით ჩვენ და ხვალ გნახავთ-დაემშვიდობა დემე და მანქანაში ჩავჯექით , თაკო და იოც ჩვენთან დარჩებოდნენ ამიტო ჩვენთან სახლში ავედით მივლაგდით,დილით 12 იყო ავდექით ქვევით ჩავედით ვჭამეთ და საუბარი დემემ დაიწყო
-საღამოს ბიჭები ამოვლიან-თქვა დემნემ
-ხო მერე რა გინდა რო თქვა მაგითინ-კითხა თაკომ
-არაფერი უბრალოდ იცოდეთ რომ დალევა მოგვიწევს და თქვენთვისვე აჯობებს ნაბეღლავებს თუ მოიმარაგებთ-სიცილით თქვა იომ
-კაი კაი ჩავალ ვიყიდით ნაბეღლავებს ჩიფსებს და სასმელიც?
-ხო კაი წადით- გასაღები გვესროლა დემემ და მე და თაკოს და გაგვიშვა
სახლში როცა მოვედით ბიჭები უკვე მოსულები იყვნენ