..
შენ ახლა პალატაში წევხარ და გძინავს..ალბათ ულამაზეს სიზმარს ვხედავ მე კი შენ გიყურებ..ჩემთვის ესაა სიზმარი..შენი არსებობა და შენი ყურებაა ჩემთვის სიზმარი..შენ ჩემთვის ბედნიერება ხარ.სამუუდამოდ შემიძლია აქ ვიდგე და გიყურო მაგრამ არა გატყუებ..შენ ხმას რომ ვერ გავიგებ..შენ სიცილს..როდეაც ჩემ გულუბრყვილობაზე აღარ გაგეცინება..ალბათ მაშინ მე შევწყვეტ სიცოცხლეს..შენ გარეშე ჩემი ცხოვრება არაფერი იქნება..აზრს დაკარგავს.. მიჭირდები..ისე როგორც ჰაერი.ბევრჯერ მითქვამსშენთვის რომ მიყვარხარ მაგრამ ახლა როდესაც აქ წევხარ და მე გიყურებ ვხვდები რომ იმაზე მეტს იმსახურებ ვიდრე ჩემი ნათქვამი მიყვარხარაა..შენ ვერც კი წარმოიდგენ რას ნიშნავს ჩემთვის დათო ყიფიანის არსებობა..მე შენს სიყვარულზე უარს ვერ ვიტყვი..მსოფლიო დაიშლება და განადგურდება,ჩვენ გადავშენდებით დაა ახალი ერა დაიწყება მაგრამ მე შენ სიყვარულზე უარს ვერ ვიტყვი..საკუთარ თავს ვერ ვეტყვი ამას..შენ პალატაში წევხარ და გძინავს..ვიცი ..შენც იცი რომ მალე უნდ გაიღვიძო რადგან გარეთ გოგონა გელოდება რომელსაც უყვარხარ
...
ერთი კვირა საავადმყოფოში ვცხოვრობდით..ველოდებოდით როდის გაიღვიძებდა დათო.. ერთი კვირის თავზე ექთანი გამოვიდა და გვითხრა რომ კომა დასრულდა.. ჩემზე ბედნიერი ადამიანი ალბათ არ აარსებობდა..ვგრძნობდი რომ ჩემსი ისევ იღვიძებდა ბედნიერება.. დათო მიბრუნდებოდა..

ბედნიერების არსებობის მჯერა თუარა ვერ ვეკითხები საკუთარ თავს.. თავს ისე ვგრძნობ რომ თითქოს მე არ მაქ უფლება ვიყო ბედნიერი..არ ვიცი ეს რისი ბრალია ბავშვობის ტრამვის..ახლა დათოს არსებობის..მაგრამ ფაქტია რომ ბედნიერებას ვერ ვგრძნობდი..მიყვარდა..სიგიჟემდე მიყვარდა მაგრამ ბედნიერი არ ვიყავი..რაც უფრო მეტს ვფიქრობდი ამაზე მით უფრო უბედური ვხდებოდი.ამას დანაშაულის გრძნობაც ემატებოდა..დანაშაულის გრძნობდა დათოს მიმართ..ყველა ცდილობდა დაეჯერებინა რომ ჩემი ბრალი არ იყო მაგრამ მე მაინც მჯეროდა რომ დათო ავარიაში ჩემგამო მოყვა.. მე დავაჩქარე და გამოვაქციე სვანეთიდან... საკუთარ ეგოისტობას ვერ მოვერიე.საკუთარ სურვილებს ლამის საყვარელი ადამიანი შევწირე..ჩემ სურვილებს ლამის დათო შეეწირა..თავს დამნაშავედ იმაზე მეტად ვგრძნობდი ვიდრე საჭირო იყო..თუმცა რას ვამბობ,გრძნობებს ლიმიტი არ აქვთ..
-ლანა,დათოს უნდა შენთან ლაპარაკი_ანამ გამომარკვია ფიქრებიდან
-დათოს? არა არ შემიძილა ან.. უნდა წავიდე...მას ვერ დაველაპარაკები არ შემიძლია..არა არა_საავადმყოფოდან გამოვიქეცი..თავს ძალას ვატანდი არ უკვან არ მივბრუნებულიყავი..მეგონა რომ დათო მეჩხუბებოდა,დამადანაშაულებდა და ბოლოს დამშორდებოდა..ეს ფიქრი სახლამდე არ მომცილებია..როგორც კი მივედი დედაჩემის კითხვებს პასუხიც არ გავეცი ისე ავედი და ოთახში ჩავიკეტე..დილამდე არ გაიმიღვიძია..დილას ანამ გამაღვიძა,ლამის კარი ჩამოიღო..
-ნორმალური ხარ გოგო? სად გავარდი გუშინ?
-არ შემიძლია..დათოს ვერ დაველააპარაკები..ვერ დავენახები
-რა?რატო?
-მე ვთხოვე..მე ვთხოვე ჩამოსულიყო.ჩემ გამო წევს იქ..მინდოდა დაბადების დღეეზე ჩემთან ყოფილიყო და რა მივიღე პასუხად..დამშორდება..ანნა დამშორდება? მითხარი..რა გითრა მითხარი
-ტელეფონი მაინც შეამოწმე სანამ ისტერიკას ატეხ.._უჩვეულოდ და ზედმეტად წყნარი სახით მითხრა.დათოს ორი მესიჯი დამხხვდა... ვერ ვბედავდი გახსნას და წაკითხვას..მეჭირა ტელეფონი და უაზროდ დავყურებდი ნომერს..
-არ შემიძლია ვერ წავიკითხავ_ტელეფონი ლოგინზე მივაგდე და სახით ბალიშში ჩავემხე
....
-მიყვარხარ!!!... ღამეა,გარეთ წვიმს,_ჩუმად დაიწყო აანამ_ წვიმს ისევე,როგორც ჩემს სულში. წვიმს,რადგანაც შენ ჩემს გვერდით აღარ ხარ. ეს რა თქმა უნდა დროებით, გათენებამდე, რადგან გათენებისას ისევ გნახავ და დავტკბები შენთან გატარებული კიდევ რამდენიმე ბედნიერი წუთით!
უცებ დავფიქრდი, რა იქნებოდა შენ ჩემს გვერდით რომ არ იყო? არა, ამაზე ფიქრიც კი მზარავს! უშენოდ ალბათ სიბნელე,იმედგაცრუება და სიკვდილი მელის! არა,მე სიკვდილის არ მეშინია მე უშენობის მეშინია..შენი დაკარგვის
თავს ვერ ვწევდი,..ველოდებოდი მეორე მესიჯს როდის წაიკითხავდა..ვტიროდი..მაგრამ აარ ვიცოდი რა მატირებდა..უბრალოდ ყველა ემოცია ერთად მომაწვადა გარეთ გამოფრინდა..ამდენი ხნის ნაგროვები ემოცია ერთფაშად გასკდა
..
-გათენდა,მზემ გაათბო დედამიწა, გაათბო ისე, როგორც შენი სიყვარული ათბობს ჩემს გულს. გულს, რომელიც მხოლოდ შენთვის ძგერს! ახლახან მივხვდი, თუ რა ძნელია, როცა გვერდით გყავს საყვარელი ადამიანი და მაინც გენატრება! ხანდახან გაკვირდები და ვცდილობ რაიმე ნაკლი შევნიშნო შენში, მაგრამ "შენი მთავარი ნაკლი ხომ შენი უნაკლობაა" და ამიტომაც განვიცდი ამ დიად გრდძნობას შენდამი... მინდა რაიმე განსაკუთრებული გითხრა...მაგრამ მე უნიჭო ვარ..უნიჭო და არ შემიძლია შენი შესაფერისი სიტყვების თქმა.. მხოლოდ ერთს გთხოვ, მოდი.. მოდი ჩემთან და წამიყვანე ამ დაწყევლილი საავადმყოფოდან..მიყვარხაარ მელანო..
ვერ ვიჯერებდი რომ ეს დათოს სიტყვები იყო..ემოციები დავაწყნარე და წამოვდექი
....
-ძალიან ბანალური იყო ვიცი..მაგრამ შენ მაიძულე_პირველი ე გავიგე როდესაც პალატის კარი შევაღე
-მე მომეწონა
-მსგავსს ჩემგან ვერასდროს გაიგებ
-მსგავსი შენგან უკვე მოსმენილი მაქ
-მახსოვს
-მეც
-მოდი ჩემთან
-დათო მაპატიებ?
-რას გოგო?
-ავარიას
-და შენ რა შუაში ხარ?
-მე გთხოვე წამოსვლა
-აიჰ მელანოო..როგორ გგონია შენ რომც არ გეთხოვა შენ დაბადების დღეზე არ ვიქნებოდი?მმ? ისედაც ვაპირებდი წამოსვლას..ამიტომ თავს ნუ დაიდანაშაულლებ

სამყაროში..დედამიწაზე..ჩემ გონებაში იმ მომენტში ყველაფერი დალაგდა და ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა.. მე კი დათო დამიბრუნდა..იმ დღის მერე ჩვენ შორის არანაირი უთანხმოება არ ყოფილა..არანაირი იმ დაწყევლილ დღემდე..უსნივერსიტეტში ახალი ჩაბარებული გვქონდა მთელ სამეგობროს..მე და ანა რა თქმა უნდა ერთ ფაკულტეტზე ერთ უნივერსიტეტში ვსწავლობდით..დათო დასხვა ბიჭები გაფანტულები იყვნენ სხვა და სხვა უნივერსიტეტებში...შუალედურებიდან გვიან გამოვედით და სახლში ჩემმა გჯუფელა ამაცილა..უფროსწორად იქამდე სანამ დათო დამირეკავდა და მეტყოდა მოგაკითახავო..სანამ დათოს ველოდებოდი მე და ჩემი გჯუფელი საუბრით ისე გავერთეთ რომ ვერც კი შევნიშნე როდის მოვიდა დათო ან საერთოდ როდის მოგვიახლლოვდა..მიუხედავად იმისა რომ დიდად ნასიამოვნები სახე არ ქონდა მაინც გავაცანი
-ეს თორნიკეა ჩემი გჯუფელი.ეს დათოა,ჩემი შეყვარებული
-სასიამოვნოა
და ბლა ბლა ბლა..როგორც ყველა გაცნობისას..დიდად საინტერესო არაა.მაგრამროგორც კი მანქანაში ჩავსხედით,ცხოვრებაში პირველად მკითხა ასეთი ტონით
-ვინ იყო?
-ხო გაგაცანი ჩემი გჯუფელი
-აა და რატო არ დამირეკე?
-აურავი..აღარ გამოგიყვანე
-რატო თოკომ გითხრა გაგაცილებო?
-თოკო არა თორნიკე..და დათო რრა გჭირს?
-მეე? მე არაფერი მელანო..შენ რა გჭირს.. ძაან ბევრი გჯუფელი ხოარ გვაცილებს ამ ბოლო დროს სახლში
-გადაირიე? რას ბოდიალობ
-დავიღალე მელანო გასაგებია..და-ვი-ღა-ლე
-მე დაგღალლე დათო?
-არა შენმა გაუთავებელმა ბოდიალმა ძმაკაცებთან ერთად
-მოიცა რა ვერ ვხვდები რაზე ბრაზდები..ან როდოდან ეჭვიანობ ჩემ მეგობრებზე..დათო ვეღარ გცნობ..შეიცვალე_არც ვაცადე პასუხი ისე გადმოვედი მანქანიდან და ტაქსი გავაჩერე..არ ქონდა აზრი კიდევ დარჩენას..რა უნდა ეთქვა ისეთი რომ თავი გაემართლებინა..იმის მერე დაიწყო გაუთავებელი ეჭვიანობები..ჩხუბი..შერიგებები.. მაგრამ ჩვენი ურთიერთობა იმ ადამიანით დამთავრდა რომელიადამიანითან დაიწყო..გიგი..
ანასთან ვიყავით..დათო და ბიჭები უნდა მოსულიყვნენ..ამ დროს ტელეფონმა დამირეკა..
-გისმეთ_უცხო ნომერი იყო
-ლანაა..როგორ ხარ?
-კარგად..რომელი ხარ?
-აჰაჰ ასე არა ..ვერ უნდა მიცნო? გიგი ვარ
-გიგი?! ვაიმეე,გიგიი..საიდან მირეკაავ..ჩამოხვედი?
-კი ლანო ჩამოვედი..სად ხარ აბა?
-ახლა მეგობართან ვარ..სად ხარ შენ
-მე სახლში ვარ..გამო სადმე გნახავ
-კაი გამოვდივვარ ახლავე
-მელანო საით?
-გოგო ჩემი მეგობარი ჩამოვიდა..გიგი..ვნახავ და მოვალ მალე..
-ხო იცი რო ბიჭები უნდა მოვიდნენ სად მიდიხარ
-ოო მოვალ
-ლან დათო გაჭედავს
-დათოს მოსვლამდე მოვალ
...
მეთერთმეტე კლასში ვიყავი გიგი რომ გერმანიაში წავიდა და იმის მერე აღარ მინახავს..ჩემი გიგი როგორ მომენატრა..
....
-არა მელანო ვერ ვიჯერებ..ვიღაცა გიგის სანახავად გავარდი და მე არ მნახე
-დათო ხო იცი რომ გიგი ვიღაც არაა..ჩემი ძმის მეგობარი იყო..და ჩემი
-მაგრამ წახვედი და მე არ მნახე
-ჩემ მეგოარზე ეჭვიანობ..?
-ხო ვეჭვიანობ..ყურადღებას აღარ მაქცევ მელანო..შენიშეყვარებული ვარ თუ მეზობელი..
-გააფრინე?
-დავიღალე..შენი ქცევებით დავიღალე
-ააჰა დაიღალე..კაი გასაგებია..მოდი აწი დაგასვენებ..
ისევ ტაქსი გავაჩერე და ისევ წამოვედი..სამუდამოდ წამოვედი..დათოს ვეღარ ვუძლებდი..მიზეზს ეძებდა რომ წავსულიყავი ხოდა მეც წავედი
...
სახლში მისულს ბიძაჩემი დამხვდა..მაგრამ არ მინდოდა მასთან ლაპარაკი
..
-ლანა_ცოტახანში ოთხაის კარზე დამიკაკუნა
-შემოდი
-რამე მოხდა ლანა?
-არა არაფერი..უბრალოდ დაღლილივარ
-მისმინე,შენთან რაღაც საქმე მაქ
-გისმენ რა ხდება
-შენ ხომ იურიდიულზე სწავლობ
-ხოო.. პირველ კურსს ვამთავრებ
-მოკლედ,მიდა შემოგთავაზო გერმანიაში წასვლა
-იქ რამინდა
-ჩემი მეგობარია იქ.. ბერლინის საერთაშორისო უნივერსიტეტში დიდი სახელი და გავლენააქ
-მერე
-ვფიქრობ უკეთესი იქნება წახვიდე და მეორე კურსიდან იქ ისწავლო
-არ ვიცი
-დამიჯერე ლანა,ხომ იცი რომ შენთვის საუკეთესო მინდა..ჯობს წახვიდე..და იქ ისწავლო.. უფრო დიდი პერსპექტივაა შენი განვითარებისთვის..იქ უუკეთესი გამომძიებელი გაახდები ვიდრე აქ..
-მოვიფიქრებ
-რეგიტრაცია ივლისიდან იწყება..ახლა ივნისია..რამდენიმე დრეში პასუხი უნდა იცოდე რომ ყველა საჭირო ღონისძიება მოვასწროთ
-ხვალ გეტყვი პასუხს
-ჭკვიანი გოგო ხარ..ახლა გავალ და დაისვენე
-თემო..მადლობ
-რა სალაპარაკოა
როგორ დაემთხვა..ზუსტად მაშინ როცა შეყვარებულს დავშორდი ,გამოჩნდა შანსი რომ აქედან წავიდე..წავალ რა თქმა უნდა წავალ..სწავლა ორ დღეში მთვრდება..ხოდა ავდგები და წავალ..ისე წავალ რომ არავის არაფერს არ ვეტყვი..მხოლოდ ანას ვეტყვი..სხვას არავის..ავდგები და მოვცილდები აქაურობას..დათოს..ყველაფერს..ვისწავლი და სხვას გავიიცნობ...სხვას შევიყვარებ..მოიცა მელანო....რას იზამ? სხვას შეიყვარებ? არა მელანო შენ შეგიძლია წახვიდე..დათო მიატოვო..ყველაფერი დატოვო მაგრამ სხვას ვერ შეიყვარებ..და ეს შენც კარგად იცი
....
-თემო_უკვე მიდიოდა
-ხო ლანა
-წავალ გერმანიაში..რაც შეიძლება მალე..სწავლს ორ დღეში ვამთავრებ
-ჩემო ჭკვიანო გოოგო..ვიცოდი რომ წახვიდოდი..იქითა კვირას წავიდეთ..მოემზადე.
........
-რა გერმანიაში? მეხუმრები ლანა?
-არა ანა,მართლა უნდა წავიდე..ახლა ასე სჯობს
-და მე?
-შენ არ დაგკარგავ
..........
-დღევანდელის მერე არ ვიცი კიდევ როოდის გნახავ..მივივარ მამა,გერმანიაში მივყავარ შენ ძმას..მაპატიე რომ გადანაშაულებდი..მაპატიე..მიყვარხარ მმამა..და ძალიან მენატრები
........
მშვიდობით უბანო..ნახვამდის თბილისო..ნახვამდის საქართველო..მე მივდივარ..გტოვებთ..სხვა ქვეყანაში გცვლით.. იქ სადაც უკეთ ვიქნები.. ნახვამდის დათო

.........................................................
ბოდიშით შეცდომებისა და დაგვიანებისთვის <3