თვეები გადიოდა, ნოესთან დიდი დროის გატარება მიწევდა და რათქმაუნდა სულუფრო მიყვარდებოდა. შევიცვალე, სულ სხვანაირი ადამიანი გავხდი, ასეთი მია არასდროს მახსოვს. ოთახში ვარ ჩაკეტილი ჩემთვის, არსად წასვლა არმინდა. მირჩევნია მთელი დღე მარტომ გავატარო და უსასრულოდ ვიფიქრო. ეს მდგომარეობა ძალიან მტანჯავს, ოთახში ჩაკეტილს ნოეს ხმა რომ მესმის უფრო ცუდად ვხდები. ამყველაფერს ისიც ემატება რომ დედაჩემი ჩამოვიდა ეს სასიხარულოა რათქმაუნდა მაგრამ 2 კვირაში მიდის, ისევ იგივე ისევ ის განშორების წუთები. უკვე ყველაფერი მომბეზრდა, აღარაფერს აქვს აზრი.
ასე არშეიძლება ჯერ 15 წლის ვარ, არშეიძლება ამასაკში ადამიანს აღარაფერი გახარებდეს, ამიტომაც გადავწყვიტე ჩემს ძმას ველაპარაკო, ყველაფრის შესახებ მოვუყვე.
- სადროო წამო მედაშენ სადმე წავიდეთ მარტო - ვეუბნები სანდროს
- აუ მეზარება მია თან ცოტახანში ბიჭებთან ერთად მივდივარ
- გთხოვ რამოდენიმე საათი დამითმე სანდრო
- აუუუუუ კაიი - მითხრა წარბებშეკრულმა და ქურთუკი მოიცვა
ჯინსის ქურთუკი მოვიხურე და სანდროსთან ერთად წავედი
- რაიყო როდის მერე გადაწყვიტე ჩემთან ერთად სეირნობა - მიღიმის სანდრო
- სალაპარაკო მაქვს სანდრო შენთან
- ვააა სერიოზული თემები და რამეე - ისევ იღიმის სანდრო
- სანდრო მართლა სერიოზული თემაა ძალიან გთხოვ
- რახდება? - მომიბრუნდა სანდრო და მკითხა
- გახსოვს შენ ერთი გოგო რომ გიყვარდა ჩვენი სკოლელი
- აჰაჰჰჰა კი როგორარა ქეთი - იცინის სანდრო
- ხო აი მაშინ პირველად ხო მემითხარი ქეთიზე
- კი შენ გითხარი
- მე რო გეხმარებოდი ისიც ხომ გახსოვს
- კი მახსოვს
- მაგ დღეს მითხარი რომ თუკი ვინმე შემიყვარდებოდა პირველი შენთვის მეთქვა
- კი ეგრე იყო, ეე ვინმე გიყვარს ? - გააფართოვა სანდრომ თვალები
- კი - ვუთხარი და თვალები ძირს დავხარე
- ვა-ი-მე - დამარცვლით წარმოთქვა სანდრომ - და ვინ?
- შეიძლება გაბრაზდე მაგრამ მე ნოე მიყვარს
- რაააააააააა?? - მომაშტერდა სანდრო გაფართოებული თვალებით - შენ ხოარ გააფრინე გოგო ნოე დასავით გიყურებს შენკიდე მიყვარსო
- სანდროოოო - ლამისაა თირილი დავიწყო
- სანდრო კიარა დაივიწყე ნოე მია! ის ჩემი ძმაკაცია სიტყვის მნიშვნელობა გესმისს? თანაც ნოეს შეყვარებული ყავს
- ,,თანაც ნოეს შეყვარებული ყავს’’ გულზე მომხვდა ეს წინადადება. თითქოს რაღაც გაწყდა, საშინელი ტკივილი ვიგრძენი. არაფერი მითქვამს სირბილით სალისკენ გავიქეცი. ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა თვალებიდან, გზას წესიერად ვეღარ ვარჩევდი. მალე მივედი სახლში და ოთახში შევვარდი, ვტიროდი, მტკიოდა, ყველაფერი მტკიოდა, საშინელი გრძნობა დამეუფლა. კიდევ უფრო გართულდა ყველაფერი მთელი ღამე ოთახში ვიყავი, ტირილის დროს ჩამძნებია. არცვიცი დედა ან სანდრო შემოვიდნენ თუარა. დილით 11ზე გამეღვიძა. გუშინდელი ამბავით ისევ გადაჭედილი მაქვს თავი, რაღაც უნდა მოვიფიქრო რაღაც ისეთი რითაც ნოეს დავივიწყებ. მაგრამ რა? როგორ დავივიწყო როცა თითქმის ყოველდღე მოდის ჩვენთან. რაგავაკეთო რაგავაკეთოოოო. ფიქრებში გართულს ტელეფონის ზარმა გამომაფხიზლა, ელო რეკავდა.
- გისმენ ელო
- როგორ ხარ მია?
- არამიშავს შენ?
- რავი, დღეს ისეთი ამბავი გავიგე რომ ავიცი როგორუნდა ვიყო კარგად
- რახდება ხომმშვიდობაა????
- სტამბოლში მივდივარ 2 წლით
- რააა რატომ?
- რავი დედაჩემს და მამაჩემს კარგი სამსხური გამოუჩნდათ, და იძულებული ვარ წავიდე მარტო ვერდავრჩები
- აუ რაცუდია, შენც მიდიხარ
- რასვიზამთ, ნეტა შენ მაინც მოდიოდე რაკარგი იქნებოდა ჩვენ ერთად
- ხო ძალიან მაგრამ... - თუმცა რატომაც არა დედაჩემიც რამდენიმე დღეში მიდის ეს ხომ საუკეთესო საშუალება იქნება ნოეს დასავიწყებლად
-მაგრამ რა?
- ელო ცოტახანში დაგირეკავ უდა წავიდე
გავითიშე და დედასთან წავედი
- დილამშვიდობის მიაკო - გამიღიმა დედამ
- დე რაღაც უნდა გთხოვო
- მთხოვე დე
- შეიძლება სტამობოლში შენთან ერთად წამოვდე?
- მია მართლა გინდა წამოსვლა?
- კი დე გთხოვ
- ხომაგრამ შენ ყოველთვის აქ გერჩივნა აქაურობა ძალიან გიყვარს
- ხომაგრამ სამუდამოდ ხომარ მივდივარ თან ელოც მოდის
- ელოცც?
- კიი დე წამოვალ რა
- მამაშენს დაველაპარაკები მია, არვიცი სერიოზული თემაა 2 წელი, სკოლის გამოცვლა დაგჭირდება, ახალი კლასელები ყველაფერი ახალი
- ხომიცი რომ თურქულად კარგად ვლაპარაკობ არგამიჭირდება თან ელოც გერდით მეყოლება და ყველაფერი უფრო გამარტივდება
- დღეს დავილაპარაკოთ მაგთემზა მამაშენთან ერთად
- კარგი დე
აივანზე გავედი ვფიქრობდი თუ როგორ გამიჭირდებოდა 2 წლით წასვლა, ჩემი ყოველჭურობა როგორ შეიცვლებოდა, ნოეს 2 წელი ვეღარ ვნახავდი, ლიკუნა ლიკუნას როგორ დავტოვებდი, ანას ქეთის მრგობრებს. ძალიან გამიჭირდებოდა მაგრამ თუ მინდა რომ ნოე დავივიწყო ესუნდა გავაკეთო. იმედი მაქვს მამაჩემიც დამთანხმდება.

მოსაღამოვდა, დივანზე ვიჯექი ტელევიზორს ვუყურებდი როცა სანდრო შემოვიდა
- როგორ ხარ - მეკითხება გაბუსხული
- არამიშავს შენ - ისეთივე სახით ვპასუხობ
- გუშინდელზე იფიქრე?
- ვიფიქრე
- მერე?
- მერე დღეს გაირკვევა რამოხდება
- ვერგავიგე?
- სტამბოლში მინდა 2 წლით წსვლა
- გადაირიე?
- სანდრო აბა ადვილი გგონია იმ ადამიანის დავიწყება ვისაც ყოველდღე ხედავვვ???
- მართალი ხარ, თუმცა, მაპატიე დაიკო მაგრამ ასე აჯობებს
- არვიცი ოღონდ ჯერ, მამას უნდა მელაპარაკოთ მე და დედა
- გამარჯობა ბავშვებო - შემოდის მამა
- გამარჯობა მა - გავუღიმე
- რასშვრებით
- რავიცი ისე ჩვენთვის ვლაპარაკობდით
- აჰაამ კაიააა
- შემოდით ჭამეთ - იძახის დედა სამზარეულოდან
- მოვდივარრთ საყვარელო - უპასუხა მამამ - წამოდით ჰე
ოთხივენი მაგიდას მივუსხედით

- მმმ როგორი გემრიელობები მოგიმზადებია მანანა - უებნება მამა დედას და საჭმელებს უყურებს
- როგორც ყოველთვის - სიცილით თქვა დედამ
- მა მე და დედას რაღაც გვინდა რომ გითხრათ
- რახდება მიაკო
- გიორგი მიას უნდა რომ სტამბოლში წავიყვანო 2 წლით
- რააა საიდან მოგივიდა აზრად მია?
- მამა უკეთესი იქნება ცოტახანს გარემოს შევიცვლი თან იქ უფრო კარგად ვისწავლი რაუნდა ვაკეთო მთელი დღე, გთხოოვ მა
- კიმაგრამ მიაკო 2 წლით როგორ გაძლებ
- ელოც მოდის მა თან დედა იქ იქნება და გაძლებას რაუნდა
- და მე და სანდროს როგორ დაგვტოვებ
- აი მაგ საკითხში გამიჭირდება მაგრამ შევძლებთ, ზგჯერ ჩამოხვალთ ხოლმე
- რახან ასე გინდა მე რას შევძლებ წადი მაგრამ ძალიან გამიჭრდება მია შენს გარეშე
- მალე გავა ორიწელი მა - ვუთხარი მამას და ჩავეხუტე
ოჯახური ვახშამი დამთავრდათუარა ოთახში გავიქეცი, ელოს დავურეკე
- ელო შენთან ერთად მოვდივარ სტამბოლში
- რაააა ? მეღადავებიი ?
- არა რა გეღადავაბეი მართლა წეღან ვილაპარაკეთ მაგ თემაზე და დედა და მამა თანახმა არიან
- აუუუუუ როგორ გამახარეეეე, გავგიჟდები ახლა სიხარულისგაან წარმოგიდგენია რამაგარი იქნებააა
- კი ძალიან - სინამდვილეში სტამბოლში წასვლა სულაც არმახარებდა მე ხომ აქქ ყველაფერს ვტოვებდი მამას სანდროს მეგობრებს ნოეს...
- აუუუ რამაგარიაააა
- კარგი წავედი მე მერე მოგწერ გაკოცე
ლიკუნას ხვალ ავუხსნი ტელეფონით არმინდა ვუთხრა ალბათ ძალიან ეწყინება, გაგიჟდება, როგორ მიჭირსსსსს მაგრამ სხვა გზა არმაქვს.
მალე ჩემი ცხოვრება შეიცვლება!