- დე მალე ჩამოდი იცოდე - სლუკუნით ვეუბნები დედას
- მალე ჩამოვალ ჩემო ფერია, მალე და აღარასოდეს წავალ, ხომიცი ახლა რთული მდგომარეობა გვაქვს, ასეა საჭირო - მამშვიდებს დედა და თან თმებზე ხელს მისვამს
დედაჩემი უკვე 10 წელია საზღვარგარეთ დადის სამუშაოდ. როგორც მითხრა ეს ბოლო წელია და იმდე მაქვს აღარასოდეს წავა, მის გარეშე ჩემი ცხოვრება არაფერია. ხვალ 3 თვით ვაცილებ და ძალიან ცუდად ვარ. როგორ მინდა ეს ღამე უსასრულოდ გაგრძელდეს და ასე დედაჩემის კალთაში თავჩარგული ვიწვე.
- რასშვრებით - ნაღვლიანი თვალებით შემოვიდა ჩემი ძმა ოთახში
- მოდი სანდრო მოდი
- მომენატრები დე ძალიან - უთხრა სანდრომ დედას და ჩაეხუტა
უცებ ცრემლები მომადგა თვალებზე.
- გთხოვთ არიტიროთ, თან ეს ხომ ბოლო წასვლაა
- მიყვარხარ დე
ასე ჩაგვეძინა სამივეს ერთმნეთზე ჩახუტებულები.

- ხოო მიდიხარ ანუუუ - შემომესმა მეზობლის ხმა
- კიკი სამწუხაროდ - უპასუხა დედამ ნაღვლიანი ხმით

საწოლიდან უხასიათოდ ავდექი, რაც მომყვა ჩავიცვი და გარეთ გავედი
- აცილეეებ მარიკუნა დედიკოსს - მითხრ მეზობელმა
- კი - უეომციოდ ვუპასუხე და სამზარეულოშ გავედი მისაღებიდან მეზობლების ლაპარაკი მესმოდა
- საწყალი 4 წლიდან დედის გარეშე იზრდება
- ხოო ძალიან ძნელია
- აბაა როგორ ძლებს საწყალი ბავშვი
ეს ლაპარაკი უფრო მაღიზიანებდა, აივანზე გავედი, მოაჯირებს დავეყრდენი და ზღვას გავყურებდი. ჩემთვის ვფიქრობდი ისედა რა არის ცხოვრება. ყველაფერი როგორი რთულია, რაგავაკეთო როგორ ავიტანო ეს 3 თვე. ძალიან ცუდად ვიყავი, უცებ ედდამ დამიძახა
- მარიკუნა გაიღვიძე დედიკოო
- კი დე
- მა მალე ქენი ჭამე ავტობუსი 1 საათში გადის
ამის გაგონებაზე უცებ შიგნით საშინელი ტკივილი ვიგრძენი, გავშრი.
- არმშია მზად ვარ - ვუპასუხე მამას
- როგორთუ არგშია დილით აუცილებელია ჭამა
ჩაი გავიკეთე და კარაქიან პურთან ერთად შევექეცი, გარედან ნაცნობი მანქანის ხმა შემომესმა, გავიხედე ჩემი ძმა და მისი ძმაკაცი მოსულიყვნენ
- მოდი ნოე - მიეგება დედაჩემი
- როგორ ხართ მანანა დეიდა
- კარგად საყვარელო შენ როგორ ხარ
- არამიშავს
- მია, როგორ ხარ - მკითა ნოემ ღიმილით
- ცუდად ნოე ცუდად - ვუპასუხე უემოციოდ
- არაუშავს მალე ჩამოვა - მამშვიდებდა ნოე
ყველა ერთად ვიჯექით, სამეზობლო შეკრებილიყო დედაჩემის გასაცილებლად, ყველას ნაღვლიანი თვალები ქონდა, ყველაზე მეტად ეს მომენტი არმიყვარდა. მამამ მისაღებში შემოყო თავი
- დარეკეს, ავტობუსი მალე მოვა უნდა წავიდეთ - თქვა ნაღვლიანი თვალებით
ყველა ფეხზე წამოდგა, ფუსფუსებდნენ, ვინ რას ამბობდა ვინ რას, ნოეს მანქანაში დავჯექით მე გიო და ნოე. დედაჩემი და მამაჩემი ბიძაჩემის მანქანაში იჯდნენ. ავტობუსის სადგომზე მივედით. საშინელი მომენტი იყო ყველა დუმდა, ხმა რომ ამომეღო ტირილი ამივარდებოდა ამიტომ თავს ვიკავდებდი და აი ავტობუსიც გამოჩნდა. ისევ ის ტკივილი ვიგრძენი შიგნიდან. დედაჩემს მაგრად ჩავეხუტე, ცხელი წვეთები ვიგრძენი სახეზე, ღაპაღუპით მომდიოდა ცრემლები,
- გთხოვ დამშვიდდი დე, მალე ჩამოვალ, ძალიან მიყვარხარ - მიხუტებდა დედა
- მიყვარხარ - ამოვიბუტბუტე მე
- ქალბატონო გთხოვთ დაუჩქარეთ - ჩამოსძახა ავტობუსიდან გამცილებელმა
ყველა ეხუტებოდა დედას, სანდროც ტიროდა, ნოესაც აცრემლებოდა თვალები. მამაჩემიც ძალიან ცუდად იყო. ავტობუსში ავიდა დედა და ხელი დაგვიქნია, ვეღარ გავუძელი და მანქანაში დავჯექი.სახში მალე ამოვედით, საწოლზე დავეგდე და მთელი ღამე ვტიროდი, ძალიან ცუდად ვიყავი, რამდენიმე საათში ჩამეძინა.

ძალიან უხასიათოდ გამეღვიძა, ყავა გავიკეთე და აივანზე დავჯექი. რაღაცნაირად ვიყავი არაფერი არმინდოდა, უბრალოდ ვიჯექი და ჩიტების ხმას ვუსმენდი.
- მიააა - ამომძახა ქვემოდან ლიკუნამ
- ლიკა - ძალდატანებული ღიმილით ჩავხედე ლიკას
- რასშვრები ჩამო
- არა არვარ არაფრის ხასიათზე , შენ ამოდი
- კაი
ლიკუნა მალე ამოვიდა, ყავა გავუკეთე და აივანზე დავსხედით
- ვიცი რთული დღეები გა...
- გთხოვ რა, სხვა თემაზე ვილაპარაკოთ - გავაწყვეტინე საუბარი ლიკას
- ხო, ხვალ ხო ზეგ მოდიხარ სკოლაში?
- არვიცი
- კაი რა მეზარება მარტო, წამო გთხოვ
მე და ლიკა საუკეთესო დაქალები ვართ, ამავდროულად კლასელებიც, ყველაზე დიდი დროს მასთან ერთად ვატარებ და მის გარეშე ცხოვრება ვერ წარმომიდგენია, ინგლისურზეც ერთად დავდივართ და მთელი გზა ერთმანეთს ჩვენ ოცნებებზე სიყვარულზე და ათას სისულელეზე ვუყვებით.
- არვიცი ლიკუნა ვნახოთ შევეცდები წამოვიდე
- ლიკუნაააა ჩამო დე მამიდაშენთან მივდივართ - ქვემოდან ამოსძახა ლიკუნას დედამისმა
- კარგი დე მოვდივარ, მეუნდა წავიდე მია, ცოტა ხასიათზე მოდი, მიყვარხარ და იცოდე ზეგ სკოლაში წამო, გაკოცე
- მეც - ღიმილით ვუთხარი ლიკუნას და გავაცილე.
მთელი დღე სახლში მოყწენილი ვიჯექი, ხან წიგნს ვკითულობდი ხან ფილმს ვუყრებდი, ხანაც ვჭამდი, უკვე მოსაღამოვებულიყო, მამაჩემი ჯერაც არმოსულა და ნაცნობი მანქანის ხმა მომესმა ეზოდან, ნოეს მანქანის ხმა იყო,გარეთგავიხედე სანდრო და ნოე მოსულიყვნენ. სახლში შემოვიპატიჟე,
- როგორ ხარ მია - გამიღიმა ნოემ
- არამიშავს ნოე შენ - ძალდატანებული ღიმილით ვუპასუხე ნოეს
- რავი, შენი გაკეთებული ყავა მომინდა და ამიტომ მოვედი - ღიმილით მიყურებს ნოე
- კარგი გაგიკეთებთ დაჯექი - მივანიშნე დივანზე
- რადღეში გაქვს თვალები რაარი ეგ - გაიბუსხა სანდრო
- სანდრო შენ ბიჭი ხარ ადვილია შენთვის მალე შეეგუო ამ სიტუაციას მე მკითხე აბა
- კარგი რა ბოლოსდაბოლოს 3 თვითააა წასული
- 3 თვე ჩემთვის 3 წელია როცა დედაჩემს ეხება საქმე სანდრო
ყავა გავუკეთე მაგიდაზე დავდე და აივანზე გავედი, ცოტახანში ნოე გამოვიდა
- წამო მაგარ ადგილას წაგიყვანთ მე და სანდრო
- არანაირი სურვილი არმაქ არსად წასვლის ნოე
- გთხოვ მია - მომაშტერდა ნოე
- კარგი ცოტახნით ოღონდ რა
- კარგი - გულიანად ჩაეღიმა ნოეს
მალევე მოვწსრიგდი, ცისფერი კაბა ჩავიცვი თვა გავიშალე და მანქანაში დავჯექი. ნოე და სანდრო ძალიან ახლო მეგობრები არიან, ნუ ძმაკაცები, სანდროს ძალიან უყვარს ნოე და ასევე ნოესაც. ორივე დიდი მონდომებით ცდილობდა მთელი გზა ჩემს გამხიარულებას, მართლაც ძალიან კარგ ხასიათზე დამაყენეს. მალე სპუტნიკზე ავედით, უცებ ჩამოვხტი მანქანიდან აქამდე აქ არასოდეს ვყოფილვარ, ძალიან მომეწონა ულამაზესი ხედი. ღამის ბათუმი ულამაზესი იყო, სასტუმროდან სიმღერის ხმა ისმოდა და ეს უფრო მაგარ გარემოს ქმნიდა.
- მოგწონს? - მკითხა სანდრომ - მანქანიდან გადმოვიდა და გამიღიმა
- ძალიააან - ვეუბნები და ხედს ვუყურებ
- აი მე სულ აქ მოვდივარ როცა ცუდ ხასიათზე ვარ, ეს ხედი ეს სილამაზე მამშვიდებს. მგონი შენცუნდა მოგიხდეს - მითხრა ნოემ და ჩამოჯდა.
სამივე ჩუმად ვიჯექით, ხმადაბალი მუსიკის ხმა ეს ულამაზესი ხედი საოცრად მომიხდა, განვიმუხტე და მართლაც შედარებით კარგად ვიყავი.
- ბიჭებო მადლობა რომ აქ წამომიყვანეთ - ვუთხარი ღიმილით და ხედს გავხედე
1 საათი ასე ჩუმად ვიჯექით, ვინიცის რაზე ფიქრობდნენ ისინი, ალბათ მათაც ქონდათ პრობლემები და გულის ტკივილი, მეც ფიქრებში წასული მუსიკას ვუსმენდი როცა სანდრომ სიჩუმე დაარღვია
- წავიდეთ?
- კი - ვუთხარი და წამოვდექი
- წამოთ - გააღო მანქანის კარი ნოემ
დავჯექით, ნოემ მუსიკა ჩართო imany – take care
- როგორ მიყვარსს იყოს რაა - ვთხოვე ნოეს
- კარგი, მეც ძალიან მიყვარს ეს სიმღერა~
სახლში მოვედით 11 საათი გამხდარიყო, მამა მოსულიყო და ტელევიზორს უყურებდა
- სად ხართ ბავშვებო ამ საათზე
- მია გავასეირნეთ მა - უთხრა სანდრომ
- როგორ ხარ მია - მკითხა თბილი ხმით მამამ
- არამიშავს მა, საჭმელი ჭამე ? გშია?
- არა საყვარელო ვჭამე, მადლობა
- კარგი მაშინ დავიძინებ ხო
- ტკბილი ძილი მა
- შენც
- ბიჭებო მე უნდა დავწვე მადლობა ყველაფრისთვის
- ტკბილი ძილი - მითხრეს ერთდროულად და დასაძინებლად წავედი.


ახალი ისტორიით დაგიბრუნდით, იმედი მაქვს მოგეწონებათ თქვენი აზრი გამოხატეთ კომენტარებში მადლობა ყველას