ლიკუნა კაფეში გავაქანე და თან ნიკუშასაც დავურეკე:
-ნიიკუუშააა
-რა უნდა მთხოვო?
როდესაც ნიკუშას რამეს ვთხოვ მის სახელს ყოველთვის საყვარლად ვამბობ და ვწელავ თან:
-აუ კაფეში ვართ და მოდი რაა.
-ვინები ხართ?
-მე და ლიკუნაა.
-ოხ იცი როგორ უნდა მომიტყუო ხოო?-გაეცინა.
-თან ძალიან მაგარი ამბავი უნდა გითხრა ჩემო ნიკუშა.
-კაი მოვდივარ ხო.
-გელიიი.
ეხლა ლიკუნას მივუბრუნდი:
-რამდენი ხანია გიყვარს?
-აუ არც კი ვიცი ძალიან დიდი ხანია.
-ხოდა ყველაფერს ჩამოვალ , რომ მალე ერთად გაიჩითებით.
-არამგონია.
-ვნახოთ, ვნახოოოთ.
ნიკამ დამირეკა ისევ:
-ეხლა რაღა გინდა?
-ჩემი ძმაკაცი მომყავს.
-არა რომ გითხრა აზრი აქვს?
-არა.
-მაშინ რაღას მეკითხები.
-ოოკ.
ლიკუნა თვალებით მეუბნებოდა "რა უნდოდაო?"
-ჩემი ძმაკაცი მომყავსო.
-მოიყვანოს,თან შენ თავისუფალი ხაარ...
-გაჩუმდი!
-ნინა რამდენი ხანი უნდა იგლოვო შენი იდიოტი ყოფილი?
-დიდ ხანს კიდევ!
-ნინა!
-ხო ლიკუნა , რამე მკითხე?
-აუუ, აი რატო დაშორდით საერთოდ ?
-უაზრო ქცევების გამო.
-მაინც?
-აუ მოიცა მოვიდა ნიკუშა.
გადაგვკოცნა ორივე და ვაი ჩემს თავს! გეგა შემოყვა! გეეეეგაააა!ლიკუნამ იმ მზერით გადმომხედა რომ ნიშნავს "დაგერხა!"-ო.
-გოგონებო ეს გეგაა.
-სასიამოვნოა.-დამასწრო ლიკუნამ.
მე არაფერი მითქვამს .
-აუ ნიკუშა ერთი წამი გამომყევი რაა რაღაც უნდა გკითხო.
ლიკუნამ მანიშნა რამის თქმას ხომ არ აპირებ ჩემზეო, თავი გავუქნიე.
-ნიკუშა უთხარი ლიკუნას.
-რომ არ ვუყვარდე?
-ნიკუშა უთხარი, შენ მაინც ცადე .
-ნინა , რომ არ ვუყვარდე სამუდამოდ დავკარგავ და მეგობრებიც ვეღარ ვიქნებით.
-ნიკუშა ნუ მაიძულებ მე ვუთხრა , უთხარი რაა.
-კარგი, მოვიფიქრებ რამე ხერხს და დღეს საღამოს ამოვაკითხავ, ოღონდ შენც მასთან ერთად იყავი, რომ დაგირეკო და გაგაფრთხილო.
-ჩემთან ვიქნებით , ბარბარე დაქალებთანაა.
-ოქეი.
დავბრუნდით:
-აუ ჩემს გარეშე რეებს ლაპარაკოობთ?
-ლიკუნა ნუ ცქმუტავ რაა!
-ეეე რას მიმალავთ?
-არაფერს.
-ერთმანეთი გიყვართ და არ მეუბნებით თუუ???
-დიახაც! ყველაზე მეტად მიყვარს მე ჩემი ბიჭი! მაგრამ ისე არა როგორც შენ იგულისხმე.
-ჩემო გოგო!-სითბოთი აღსავსე თვალები მომაპყრო ნიკუშამ.
-ჩემო ბიჭო!-მეც თბილი მზერა მოვავლე და ჩავეხუტე, მაინც გვერდზე მეჯდა.
გეგაც ალაპარაკდა , ვლაპარაკობდით ყველაფერზე , მაგრამ გეგას ის ინციდენტი არ უხსენებია.
-ლიკუნა წავიდეთ ჩვენ.
-ხო წავიდეთ.
-ჩემთან მოდიხარ შენ.
-ოქეიიი.
ნიკუშას კმაყოფილმა გავხედე და იმანაც კმაყოფილი მზერა მესროლა.
საღამო იყო, პლედებში გახვეული ლიკუნა და მე ვიჯექით და საშინელებათა ფილმს ვუყურებდით. ქვემოდან ხმა მოგვესმა:
-აუ ეხლა თუ ჩვენ ზემოთ მცხოვრებ მოდელ ნუკის უმღერიან გავაფრენ!-წამოხტა ლიკუნა, აი ზუსტად ამდროს გამახსენდა, რომ ნიკუშას სიყვარული უნდა აეხსნა.
-ვაიმე ლიკუნა , ნუკის კიარა შენ გიმღერიან!
-რაა? ვინ?
-შენი აზრით?
-არ არსებობს!
-რსებოოობს !-ტაში შემოვკარი.
-აუუ ნინაკო რა ვქნაა?
-ნინაკო არა ჯანდაბა კიდე! და მეორე რა უნდა ქნა ? გაიქეცი და ჩაეხუტე შტეროოო!
გავარდა ქვემოთ ლიკუნა, მეც ჩავყევი სირბილით.
-ლიკუნა ძალიან მიყვარხარ!
ლიკუნა გაიქცა და მთელი ძალით ჩაეხუტა ნიკუშას! აი ყველაზე ბედნიერი მე ვარ ამ წამს მაგათზე ბედნიერიც კი! აუ რა საყვარლები არიან! კიდე იყვნენ ბიჭები მათ შორის ნათლად
გავარჩიე გეგაც, კიდევ იყვნენ ჩემი ნიკას და ლიკუნას სხვა მეგობრები: გიორგი, იკა, გუგა და ლუკა.
-ბიჭებოოო!- გავიქეცი და პირველი გიო მომხვდა ისე ჩავეხუტე გავჭყლიტე.
-როგორ მომენატრე ნიინ!-ძლიერად შემომხვია ხელები გიომაც.
მერე იკასკენ გავიქეცი იმანაც იგივე ჟესტი გაიმეორე, მერე გუგასკენ და ბოლოს ჩემი ლუკასკენ !
-ლუკაჩოოო!
-ქაჯანააა!
იმდენი ხანი ვეხუტებოდი რომ მეტი არ შეიძლება რადგან 2 თვე ნანახი არ მყავდა , ამერიკაში იყო ჩემი ბიჭი! არ გეგონოთ რომელიმე მომწონდა ან რომელიმეს ვუყვარდი არაფერი
მსგავსი უბრალოდ როგორც ნიკუშასთან ანალოგიურად ვიყავი მათთანაც უბრალოდ ნიკუშასთან კიდევ უფრო მაგრად.
-ლუკა ხო აღარ მიდიხაარ?
-არა.
მერე ყველანი ჩემთან ავედით, ლუკა და იკა გავუშვით მაღაზიაში , რომ მზა სალათები და ლუდი ეყიდათ აბა ახლა ხომ არ დავიწყებდი კეთებას! ამოვიდნენ მალევე , მე სამზარეულოში
გავედი , ლიკუნას დღეს ეპატიება და აი მე , რომ მეყოლება შეყვარებული მერეე.... მერე აკეთოს ლიკუნამ!ტეფშზე გადავიტანე ყველაფერი და უკან დავბრუნდი:
-გუუუგაააა.
-მოდი , მოდი დაჯექი ჩემთან .
-მოვდივარ ჩემო პანტერა!
-გიო შენ და ელე რას შვებით?-ელე გიოს შეყვარებული იყო.
-აუ რავი ნინა, ვიჩხუბეთ და აღარც შევრიგებულვართ.
-ხოდააა, ეხლა ადგები , ჩაიცმევ , ქვემოთ იყიდი დიდ თაიგულს და მიაკითხავ ელენეს!
-ოოო კაი რა ნინაა.
-არვიცი მე კარგი რა ნინა!
სულ ძალით გავაგდე გიო და დავბრუნდი ბავშვებთან:
-ნინააჩკაა.
-ჰოუ.
-მოდი მოდი ჩემთან.
გავიქეცი და იკას მივუხტი გვერდით.
-აბა ეხლა შენ როდის აგიხსნიან სიყვარულს?
-ყოველდღე არ მიხსნიან რო?
-ნუ ეხლა მე იმაზე არ ვამბობ , რომ გწერენ ბიჭები მიყვარხარო და მსგავს რამეებს.
-აბა?
-აი შენ ვინც გიყვარს ის როდის აგიხსნის?
-რავი თუ იპოვი ვინმე მასეთს კითხე.
-ეეე დავიჯერო არავინ გიყვარს?-ნიკუშა.
-ხომ იცი, რომ ვინმე , რომ მიყვარდეს პირველი გაიგებდი?
-აბა რავი ნინა, სიყვარულზე იმის მერე არ გილაპარაკია.
-ხო ნუ ადრეა ჯერ.
-რა არის ადრე გოგო? ბოლოს 16 წლის იყავი ბედნიერი.
-და რამდენი ხანი გასტანა ამ ბედნიერებამ შემახსენე?-ირონიულად ჩავილაპარაკე.
-ეეეჰ, იმას სადაც ვნახავ დედას მოვუტ*ნავ!
-დაანებე რა თავი, მე კარგად ვარ , შენ არ იცი? "სიყვარული არ უნდა ეძებო, დრო მოვა და თვითონ მოვა შენთანო"-ო.
-არა არვიცი.
-მაშინ დამანებეთ თავი, მაგდებთ სასტავიდან?
-რა შუაშია? პროსტა შენ ბიჭთან ერთად, რომ იქნები უფრო გაგისწორდება თან ჩვენც გვეცოდინება , რომ სანდო ხელში ხარ.
-მე ჩემი ბიჭი ისედაც მყავს და "იმის" გარეშეც მაგრად მისწორდება, აი რომ დამჭირდეს ეს უშეყვარებულო გუგა აქ არ მყავს? ან ჩემი იკუნა? ან ვაფშე ჩემი ლუკაჩო! ხო ხედავ
არ მჭირდება.
-აზრი არ ააქვს , შენთან ლაპარაკს.
-როგორც ხედავ.
ტელეფონზე ზარი იყო, დავხედე და ეს ზარი ისეთი ადამიანისგან იყო საერთოდ , რომ არ ველოდი და არც მინდოდა დაერეკა .
-მე...მე გავალ და მოვალ.
-ვინაა მასეთი , რომ დაგაბნია? უეჭველი ბიჭიაა....
-არარის ნიკუშა ბიჭი! უფრო სწორედ "ის" ბიჭი!
-ჰო კაი!
გავედი აივანზე, ღრმად ჩავისუნთქე ჰაერი და ავიღე:
-რა გინდა?
-არ მოგენატრე პატარავ?
-რომ გითხრა კი თქო დამიჯერებ?
-რავიი, მე მენატრები...
-რატომ ნაშ*ბი გამოგელიაა?
-ნინა ნუ მესწერვები რაა, არ გიხდება სიცოცხლეე.
-მაგას მე გადავწყვეტ რა მიხდება და რა არა.
-სულ არ მოგენატრე?
-არა, ააააარააააა.
-ვინმე გყავს?
-ხო , მყავს შეყვარბული მყავს და ძაააან მიყვარს ამიტომ აქ აღარ დარეკო და შენს ნა*ას მიხედე რაა!
-ნინა.
მერე გავთიშე , ცრემლი მოვიწმინდე და შიგნით დავბრუნდი , ხასიათი გამიფუჭდა , ეს ნიკუშამ შეამჩნია:
-ნინა ვის ელაპარაკე?
-ისაა...ჩემი კურსელი იყო ააალეექსანდრე.
-ნინა ჩვენთან არავინ ალექსანდრე არ სწავლობს.-გაიოცა ლიკუნამ.
-უი ხო დამავიწყდა მეთქვა შენთვის , აი ხო იცი იმდღეს ის ბიჭი,რომ განახე სიმპათიურია თქო? ხოდა მაგას ჰქვია ალექსანდრე.-(არადა არავინ მინახებია)
-ნინა ჩვენ კურსზე არავინ ალექსანდრე არაა და მითუმეტეს არც ვინმე ბიჭი გინახებია და გითქვამს "სიმპათიურია"-ო!
-ნინა ვინ იყო?-ხმა გაუმკაცრდა ნიკუშას.
ტელეფონის ზარმა გადამარჩინა:
-ხო დეე.
-ნინ რას შვებიი?
-ბავშვები ვართ ჩემთან, არ მოხვალ ხო შენ დღეს?
-არა დეე
-კაი წავედი.
გავუთიშე და ტყუილების კორიანტელის შექმნა დავიწყე...

აბა როგორია?ღირს გაგრძელება? თუ ვერ ვნახავ თქვენს აზრს არ გავაგრძელებ.