დრო ნელანელა გადიოდა, ნიკუშა და ლიკუნა ძალიან საყვარლები იყვნენ სულ თბილად საუბრობდნენ . ეხლა ნიკუშასთან ვარ და ყველა ჩვენთან ერთადაა.
-აუ სადმე წავიდეთ რაა.-აწუწუნდა ლიკუნა.
-სად ჩემო სიცოცხლე?-ნიკუშა.
-აუ არვიციიიი.-ლიკუნა
-აუ ძლივს დავამთავრეთ უნივერსიტეტი და მართლა მოვიფიქროთ რა რამეე, თან ბოლო კურსზე გადავდივააართ!
-ხო რავი მოიფიქრეთ მერე რამე.-გეგა
-შენ ხო ტვინი არ გაქვს!-მე.
მერე როგორც ყოველთვის ნევებს ვუშლიდით ერთმანეთს მე და გეგა და ბოლოს ლუკამ გაგვაჩერა
-კაი გეყოფათ რა გჭირთ! ყოველდღე , რომ არ იჩხუბოთ არ გამოვაა?-საფეთქელზე ხელი მიიდო ლუკაჩომ.
-ოოო ნუ მომიშლის ნერვებს და ისე ხმას არ ამოვიღებ!-მე.
-შენ თუ არ მომიშლი შეიძლება არც მე არ მოგიშალო.-გეგა
-შეიძლება? უნამუსო!.-"ვითომ" მოწყენილი მიმიკა მივიღე.
-ოხ ეხლა გამიბრაზდი თუ რა იყო ეს?-დამცინა ვირმა.
-დიახაც! და გაფრთხილებ სადაც არ უნდა წავიდეთ დასვენებას არ შეგარგებ!-დავსახე გეგმა მე.
-კიი, კიი შენ სულ მასე ამბობ!-გეგა.
-გახსოვს წინა კვირას რა გიქენი?
-ხო მახსოვს დილით, რომ ამომივარდი სახლში და წყალი გადამასხი , ამ დროს ვიდეოს მიღებდი და ხალხი ჩემზე აღადავე ! გამომიჭიმა სოციალურ ქსელში ვიდეო გოგომ!-კბილებში გამოცრა გეგამ.
-აი ხოდა ბევრი არ ილაპარაკო თორემ უარესს მოვიფიქრებ!
-სისინა გველი ხარ ნინა!
-ვსისინებ?-ენა გამოვუყავი.
-კი, შენ არ იცი როგორ სისინებ.-გეგა.
-მერე მაცალე შე კაცო ! ვაახ აღარც მასისინებენ საკუთარ სახლში!-გავიკრიჭე მე.
-საკუთარში არა?-ნიკა.
-ჩემი შენი რამ გაყო ბიჭო!-მე.
-უი შენ ჩაქრი გოოოოგოოოო!-ნიკა.
-შეენც ბრუტუუუს?-მე.
-სისინაავ!-გეგა.
-კააარგით!-დაიღრიალა გუგამ.
-ეეე რა ჩემი ბრალია ვაახ.შენი ძმაკაცი მესისინება რაა!-გავნაწყენდი მე.
-მე ვსისინებ თუ შენ?-ენა გამომიყო გეგამ.
დავეჯღანე და პირი გავაღე , რომ მეთქვა "ბედოვლათი ხარ თქო!", რომ ისევ გუგას ხმამ გამაჩერა:
-გაჩერდებით ახლა თუ შევკრიბო რაზმი თქვენს წინააღმდეგ?
-ოოო, უჟმურო!-მე.
-კარგი მოვიფიქროთ სად მივდივართ რაა.-ისევ ლიკუნა.
-ლიიკ.-მე
-ხო.-ლიკუნა.
-გახსოვს მაშინ ქობულეთში, რომ ვიყავით?-წარბები ავუთამაშე მე.
-მაგარი ბიჭები , რომ დავკერეეეთ?-ხელები გულზე მიიწყო ლიკუნამ.
-ისე ცნობისთვის შენ , ლიკუნა დანელიავ ლოოოვეეე გყააავს!-მე.
-ისევ იქ თუ იქნებიან შენთვის არაჩვეულებრივი იქნება.-ლიკუნა.
-ხოო, იმას რა ერქვა მე, რომ დამევასა?
-ლექსოო?
-ხო აი ეგ!-კმაყოფილმა ამოვისუნთქე.
-ქობულეთში მივდივართ!-ლიკუნა.
-ქობულეთში თუ ის ბიჭია , რომელიც ოდესღაც დაკერე ანუ იმის ცემა მომიწევს და რა გვინდა იქ?-ნიკუშა.
-ეეე ნიკუშა კარგი რაა, შანსი მაქვს ბიჭი დავკრო თუ იქ დამხვდა , იცი რა ბიჭია?-ყელზე ხელი მივიდე.
-კაი კნუტო , შენი ხათრით!-ნიკუშა.
-ხოოოდაა ხვალ ჩავალაგოთ და წავიდეთ!-მე.
-ნინას მე ვაღვიძებ დაგასწარიიით!-გეგა.
-შანსი არ გაქვს!-მე
-ოოო შანსი არ მაქვს კი არა რაღაც , რომ არ გაგიჩალიჩო არ გამოვა, თან წინა კვირის მერე...-გეგა.
-ხოდა გადაწყვეტილია შენ გეგა გამოგივლის და ერთად წამოხვალთ, ანუ , მე და ლიკუნა, შენ და გეგა, ლუკა და ელე, გუგა და გიო და იკა და ნუცა(იკას გოგო).-ნიკუშა.
-ეეე რა მე და გეგა? დავხოცავთ ერთმანეთს ხომ იცი?-მე.
-მე გამოგივლი შენ! დაგერხა პატარავ!-გეგა.
-სისინავ!-მე.
-მე თუ შენ?-გეგა.
-შენ ძვირფასო!-მე
-კი, კიი.-გეგა.
-ნიკუშააა-მე.
-ხოო.-ნიკუშა.
-გეგა ფანჯრიდან, რომ გადავაგდო ნერვებს როდესაც მომიშლის მოსულა?-საყვარლად გავუღიმე.
-მოსულა კნუტიი!-ნიკუშა.
-ძმაკაციც ასეთი უნდა! ანუ ნინა , რომ გადავაგდო ისიც მოსულა ხო?-გეგა.
-მოსულა!-ნიკუშა
-მოღალატევ! შეეენც?-მე
-მეც.-გაიცინა ნიკუშამ.
მერე დავიშალეთ , სახლში დავბრუნდი საღამური ჩავიცვი და ლოგინში შევწექი, მალევე დამეძინა. მეორე დღეს დილით ვიღვიძებ და........

აზრი დააფიქსირეთ. ნიკუშაზე და ნინაზე ძალიან ბევრი ვიფიქრე , აქამდე ორი თავი დავწერე სადაც ნიკუშას და ლიკუნას ვაშორებდი რაღაც მიზეზის გამო, მაგრამ მართალია ნიკუშა ძმასავითაა და ტეხავს , რომ ერთად ვამყოფო ეს ხომ ზუსტად
იმაზე მეტყველებს , რომ გოგოს და ბიჭის მეგობრობა შეუძლებელია და მსგავსი სისულელე. ერთგულო მკითხველებო მიიიყყყყვვვვაააარრრრრხხხხხააააარრრრრრთ ძააააააააააააააააააააააააააააააალიან! შოკოლადები ხართ!!!!!!!!!!