~X~
X დეკემბერი.2015 წელი.რას გრძნობს ადამიანი როდესაც უყვარდება?პირადად ჩემთვის ეს იყო გრძნობა რომლის დროსაც ყველანაირ სიხარულს ერთად გრძნობ,თითქოს ამქვეყნად ახლად მოვლენილი ბავშვივით პირველად იგემე რაღაც და ხვდები რომ მასზე უტკბესი ქვეყნად არაფერია.
X დეკემბერი ეს იყო ჩემი პირველი მოგონება,გაცნობა და იმ უტკბესის გასინჯვა.მე ისეთი ადმამიანების კატეგორიას მივეკუთვნები რომლებიც სულ რაღაცაზე ფიქრობენ და საბოლოოდ რაღაც უსასრულობას ვუახლოვდები ამ უსასრულობაში გადავვარდი და ჩემი უკან დაბრუნება აღარავის ძალულს ჩემს გარდა.ჩემი უსასრულობა უამრავ აზრს და ჰიპოთეზას მოიცავს,ამ უამრავში შედის ის რომ ყველფერს ჭირდება სწორი დრო და სწორი ადგილი,იქნებ ამ წამს სახლში რომ არ ვყოფილიყავი სულ არ დამეწყო ამის წერა ან თუნდაც X დეკემბერს არ მოსულიყო მეგობარი B მეგობარ A-თან და სულ არ გაეცნო ის C პიროვნება.ხოდა ძვირფასო მკითხველო ჩემი წიგნიც აქედა იწყება,გულს ნუ გაიტეხ თუ რამე ისე არ მოხდა როგორც ელოდი,არც მე ვიცი ამ ისტორიის დასასრული მიუხედავად იმისა,რომ ის A პიროვნება თავად მე ვარ.
ხოდა აი უკვე მერამდენედ ვახსენებ ამ X დეკემბერს ზამთრის პირველი დღე,ძალიან სუსხიანი,გარეთ რომ გახვიდე სიცივე 1000 ნემსის ჩხვლეტასავით რომ დაგივლის ტანში თითოეული კანის ბოჭკოში რომ შეაღწევს და ძვალსა და რბილში რომ გაატარებს,სწორედ ასეთი დღე გათენდა,იმ დროს უნივერსიტეტში უნდა წავსულიყავი xxx-უნივერსიტეტში xxx-ამ ლექციაზე.ეს ის პერიოდია როცა მე 19 წლის ვიყავი.დღემ უბრალოდ ჩაიარა ისევ ისე,ცაზე ფერები შეიცვალა ღია ცისფერი ზღვისფერი მორევიდან საღამოსკენ უკვე უკუნით სიბნელეში გადაიზარდა რასაც რამოდენიმე ვარსკვლავი ამშვენებდა,დიახ ძვირფასო მკითხველო დიახ უნივერსიტეტის დამღლელი დღის შემდეგ პიროვნება B მესტუმრა მე რომელიც იყო ჩემი უახლოესი მეგობარი და ასევე პიროვნება C-ს მეგობარი.იქნებ სულ არ მოსულიყო,იქნებ რამე მომხდარიყო,ან სულ არ ეთქვა ჩემთვის სადმე წასვლაზე რამე,მაგრამ ბედ-იღბალმა და B პიროვნებამ დრო საუკეთესოდ შეარჩია და მიანცდამაინც ეს დღე დაემთხვა,თავი რომ არ მოგაბეზროთ ეს იყო დღე როდესაც გავიცანი პიროვნება C.