გაცაოცარია უბრალოდ მიხვდე და დაამუღამო ის ფაქტი რომ, ყველაფერი გაქ რაც გინდა და დაიწყო ყველაფერი...
ესეიგი მე ელენე ნადირაშვილივარ, ვსწავლობ ჟურნალისტიკას და ვცხოვრობ ნინა ჭიაბრიშვილთან ერთად. ყოველ ზაფხულს მივდვართ ქობულეთში ჩემი მამიდაშვილთან, ყოველ ზაფხულს მის პატარა სასტუმროს მე და ჩემი ძმაკაცები და დაქალები ვიკავებთ.აქ ცხოვრობს მხოლოდ დეა და პატარა ნიკუშა, ჯერ მხოლოდ 4 წლისაა, დეა კი მხოლოდ 25. მე და ნინა 19 ის.

აი როგორ დაიწყო ყველაფერი...
-ნინაა, ნინა ჩამოდი დროზე დაგვაგვიანდება-ვუძახი ნინას და ველოდები როდის ჩამოირბენდა კიბეებს.
აი მოვიდა ნინაც და ჩავსხედით მისი ძმის მანქანაში. რატი ძალიან საყვარელი და თბილი ბიჭია, ერთმანეთთან ისეთი ურთიერთობა გვაქ როგორც ნინას და მას.
რატი იქ ჩაგვიყვანდა და თავად ძმაკაცებთან ერთად მოვიდოდა. გვიანი იყო რომ ჩავედით
-დეააკო როგორხაარ?-მე
-ელე, ნინა რაკარგია რომ მოდით როგორ მომენატრეთ-დეა და გადაგვეხვია
-რატი და ბიჭები გვიან მოვლენ-მე
-კარგი ოთახებს გაგიმზადებთ, სამწუხაროდ მესამე სართულზეა 2 ოთახი ცარიელი პირველზე კი 1 როგორ განაწილდებით?
-მესამეზე ვიქნებით მე და ნინა ერთად და ბიჭები ერთად? ხომ დიდი ოთახია?
-კაი საყვარელო ეხლავე ვეტყვი დაასუფთაონ-დეა
-კაი საყვარელო მე და ნინა პლიაჯზე გავალთ-მე
-აუ მეც წამიკვანეთ რა-ნიკუშა მოვიდა და ისეთი თვალებით ამომხედა როგორ შეიძლებოდა უარი მეთქვა ამ პატარა საყვარელი ბავშვისთვის.
კაი წამო პატარა სიცოცხლევ-მე
-ელე თქვენ გადით და მე დაგეწევით ამოვალაგებ რაღაცეებს
-კაი ნი შეეცადე დაგვეწიო-მე
აბა ნიკუშ მამიკო გაბრიელი სად არის?(ნიკუშას მამა)
-ბებიასთან წავიდა სოფელში და მალე ჩამოვა
ის ის იყო უნდა გადაგვეხვია პარკიდან და პლიაჯზე გადავსულიყავით და უცებ ნიკუშამ წუწუნი დამიწყო
-ელეე, ის ველო მიყიდე რაა
ბავშმა გაჯიუტება დამიწყო, რატკბილი სიტყვა არ ვუთხარი რითი არ შევეცადე დამერწმუნებია მაგრამ რას გაუგებ ამმ პატარებს.
ამდროს ვიღაც ბიჭი მოდის მაღალი საკმაოდ სიმპათიური და ნიკას სცდილობს გამოელაპარაკოს.
-კაცები არ ტირიან -გაუღიმა და ცხვირზე ხელი დაჰკრა სიცილით
რატო ტირიხარ ამლამაზმა გოგომ ხომარ გაგაბრაზა?-გამომცდელად შემომხედა.
-ისეთი არაფერი -მე
-ველოსიპედზე მინდა-ნიკუშა ტირილით
-წამო ვიყიდოთ გინდა?-ისბიჭი
-არა რასისულელეა, ნუ წუხდებით-მე
-რა შეწუხებაა ბავშვების ტირილი არ შეიძლება, ნიკას ხელი მოკიდა და საყიდლად გაიყვანა, პატარა ველოსიპედით კი მალევე უკან დაბრუნდნენ.
როგორც ჩანს ფულის პრობლემა არ ექნებოდა რადგან უცხო ბავშვს ველოსიპედი უყიდა გავიფიქრე ჩემით
ამდროს ნინა დავინახე ჩემკენ მოდიოდა, ეს ბიჭი კი უკან დაბრუნდა და გამომელაპარაკა.
-რა საყვარელი ბავშვია, რაქვია?
და ნიკუშასკენ გაიხედა რომელიც ბედნიერად კატაობდა
-ნიკუშა
-შენი ძმაა? გავხართ ერთმანეთს
-არა ბიძაშვილია-მე
-გუგა, ესმითხრა და ხელი გამომიწია
-ელენე, მეც გავუწოდე და ჩამოვართვი
ნინაც ამასობაში მოვიდა და რომ დამინახა მე უცხოსთან მიხვდა რომ ხელი არუნდა შეეშალა და პირდაპირ ნიკასკენ წავიდა.
-კარგი ელენე დღეს ჩამოდი ხომ ალბად პირველად გხედავ-ის
-ჰო
-სამწუხაროა მე ხვალ მივდივარ, მამიდაშვილმა მანდამაინც ეხლა მოიყვანა ცოლი-სიცილით
გავუღიმე.... კარგი მადლობა რომ ბავშვი დამიწყნარე,
გუგას დავემშვიდობე და ნინასკენ წავედი..
-ოოო ღმერთო ჩემოო ის კაი ტიპი ვინიყო?-ნინა
-მოიცა ემოციებშივარ ჯერ უნდა დავმშვიდდე, ერთი ორი ღრმად ჩავისუნთქე და მოყოლა დავუწყე.
-ოო ელე უეჭვ დაევასე ხოიცი-ნინა
-ხვალ მიდის დაა, არა ვსო ფიქრები უნდა მოვიშორო თან რადგან უცხოზე ფული დახარჯა არამგონია მიდ დეფიციტს განიცდიდეს-სიცილით
-შენ იცი ვინ დამირეკა
-ვინ აბა?
-ვინდა თოკომ და მითხრა რომ დემეტრემ ცოლად ნატუკა მოიყვანა
-ვაიმეე არარსებობს, რამაგარიია ნუთუ უკვეე? გაოცებული აღელვებისგან ემმოციებს ვერ ვმალავდი, მათხომ ასე დიდხანს უყვარდათ ერთმანეთი და ახლა კი უკვე ვეღარავინნ დაასორებთ. დემეტრე დევდარიანი და ნატუკა ყიფიანი. ეს წყვილი ყველას უყვარდა ქალაქში, მიუხედავად იმისა რომ დემეტრესთან ცოტა დროს ვატარებდი მაინც ვიცოდი რომ ნატუკა სიგიჯემდე უყვარდა, ხოლოო თორნიკე აფციაური რაც შეეხება ის ნინას სიყვარული იყო და ჰო ეხლა დავბრუნდეთ აქ.
-კაი ეს ამბავი გამოხარდა მაგრამ რატი ამსაღამოს ანუ არმოვა?
-არა მათთან წავა- ნინა
-აჰა აბა ჩვენ აქ რაღა გვინდა წავიდეთ საქორწილომზადებაში ჩავერთოთ
-ეე არცგაგიჯდე დასვენება და რუჯი ჯერ -ნინა
-კაი ოღონდ 1 კვირაში წავალთ-მე
პლიაჯის მერე სასტუმროში ჩავედით და ნატუკას დავურეკეთ,
-ნატუ ჩემო საყვარელო გილოცავთ გაბედნიერებას
-მადლობ ელე ჩემოცხოვრება , ჩვენ მანდ ჩამოსვლა და ქორწილი ერთი იქნება
-სადხართ ეხლა-მე
-სვანეთში, და არ გამიბრაზდე რა რომარწასასულიყავი მანდ წაგიყვანდით
-აუუ მოიცა ქორწილმა ჩაიაროს მეთუ თავი სვანეთში არ წაგაყვანიოთ რა-სიცილით
-ოოო ცოლისდები გაბრაზდნენნ-დემეტრე
-დემე გილოცავთ-ჩვენ
-მადლობა საყვარლებოო ეხლა გვიანია დაცექით დაიძინეთო რატიმ
-მაგას მოვკლავთ იცოდა და არგვითხრა-ნინა
მოკლედ საუბარი სიცილით დავასრულეთ

ერთი კვირაც ჩავახრიგინეთ, და თბილისში დავბრუნდით, ის ბიჭი საერთოდ არცკი გამხსენებია პლიაჯზე რომ შემხვდა.
მეორე დილით ნატუკასთან წავედით ისინიც ახალი ჩამოსულები იყვნენ, მე და ნინა ჩავეფსკვენით ისე რომ დემეტრებ გაკვირვებით მისი აზრები მოგვახვია თავს
-ცოლია და მე არ ვეხუტები ესე
-შენ ნუეჭვიანობ სიძევ-მე
-არა სიძეს არ ჩაეხუტოთ რა -სიცილით დემეტრე
-ჩვენც მასთან მივირბინეთ.

ანუ კაბები უკვე შევარჩიოთ-მე
ამდენიხანი რასელოდებოდით-ნატუკა
როდის გეგმავთ?-ნინა
სულ რაღაც 2 კვირაში მანამ სოფელში ვიქნებით
და დემე გუგა არჩამოვა?-ნატუკა
ქორწილამდე ვერ ახერხებს თორე მინდოდა თქვენთვის გამეცნო, ნუ ელესთვის რა -დემე
ვინარის გუგა?-მე
ვინარისდა დემეს ნათესავი.
ჰო გუგა გასვიანი, იცი რაბიჭია- ნატუკა
მერე რა-მე
დებილო უნდა გაგაცნოთთქო და მერე რა-ნატუკა
ო თქვენ თუარ ამირჩიეთ ბიჭი ისე ვერ ვიპოვნი ვინმეს?-მე სიცილით
არა ეგ არგვითქვამს იპოვნი მაგრამ ისეთს სულ საქმეებზე და გარჩევებზე სირბილი მოგვიწევს მე რატის და თოკოს-დემეტრე სიცილით
ვაიმე რატი მაჩვენეთ უნდა მოვკლა-მე
რაგინდა გოგო ხოდაგაწყვილეთ რა-ნატუკა.
მოკლედ გავიდა ორი კვირა მე და ნინას შერჩეული გვაქვს უკვე კაბები და აი გათენდა.
ელენე ადექი -ნინა
აუ რომელია?-მე
8საათია
რაა რაგვიანია ვაიმე აქამდე ვერ გამაღვიძე? გიიჯივით წამოვხტი და აბაზანაში შევვარდი, ძლივს სისწრაფით მოვწესრიგდით და რატის დავურეკეთ, მან კი გვითხრა რომ თავად ბიჭებთან ერთად იყო და ჩვენ თოკო გამოგვივლიდა.
მოკლედ ნინა რა შენს ძმას კაცი ვერ გამოიყენებს-მე
კაი რა თოკომოვა არსჯობს? რატი ნერვების მოშლისმეტს არაფერს გაგვიკეთებდა-სიცილით
-აი 15 წუთში თოკოს მოვიდა, ღმერთო რა ლამაზებიხართ, გადაგვეხვია და მანქანის კარი ისე გაგვიღო ნინასთვის თვალიც არ მოუშორებია
-აბა ძვირფასებო ფოტოებზე ხო ეხლა? მე
-ჰო, გოგოებს რაც ძალიან გიყვართ ის-თოკო მოსაბეზრებლად ამბობს.
აი ცოტახანში მანქანებს დავეწიეთ რომლებსიც ჩვენები ისხდნენ.
თოკო ისეთი სისწრაფით ატარებდა მანქანას რომ ლამის მივფრინავდით.
-ვაიმე ელეეე იცი ვინ დავინახე ანნ არვიცი მივამსგავსე მგონი, ძალიან გავდა
-ვის
-გახსოვს პლიაჯზე ბიჭმა ნიკუშას ველოსიპედი რომ უყიდა?
მოიცა რაერქვაა..გუგა ხო აი გუგას გავდა
-არარსებობს აქ რაუნდა
-ჰორავიცი ძალიან გავდა
თოკო რაგაცინებს?-ნინა
არგამიცინა-თოკო ისევ სიცილით
ფიცი მწამს ბოლო მაკვირვებს-ნინა
, ნინას სიტყვები მალევე დამავიწყდა. ფოტოების შემდეგ დარბაზისკენ წავედით მაგრამ გზაში საბურავი გაგვისკდა, არც დამატებითი გვქონდა, თოკომ რატის დაურეკა და უთხრა რომ დაგვაგვიანდებოდა ჰოდა მთელი 30 წუთით დავიგვიანეთ.
დარბაზში გვიან შესულებს ყველამ ყურადღება მოგვაქცია პირველი ვინც შეგვეჩეხა რატი იყო. ჩვენ ადგილები გვაჩვენა მოგვიანებით ნატუკასთან გადავინაცვლეთ სადაც ის და მისი მეჯვარე ანი ისხდნენ.
სიძეს ვერ ვხედავ-მე
ვერც მე-ნატუკა სიცილით
-ნინა სად არის?
-თოკოსთან ალბად საუბრობენ-მე
დემეტრე მოდის როგორციქნა-მე
აა ნახე მუსიკას უკვეთავს-ანი
დემეტრეს უკან ვიღაც ბიჭი შემოვიდა დემე რაღაც გადაუჩურჩულა, მან ადგილები მოათვარიელა და ჩემსკენ წამოვიდა ამასობაში დემემ ნატა ააყენა საცეკვაოდ, ესბიჭი კი თავზე დამადგა
ვაიმე ეს ხომ ის არის, ანუ ნინა მართალიიყო
-ელენე !
-გუგა
-აი ეს არგამკვირვებია, ესეიგი შენხარ ის ვისაც დემეტრე მასნობს სიცილით-ის
-მე გამიკვირდა, ყველას ველოდი შენს გარდა -სიცილით
ერთმანეთს კარგად არვიცნობთ მაგრამ წავიდეთ და ვიცეკვოთ ხო
მეც თავი დავუქნიე და ნელნელა ვალსის ცეკვით ცენტრში დავდექით.


ეს შინდისფერი კაბა ძალიან გიხდება
-მადლობა-მე
-ნიკუშა როგორარის?
-კარგად, კატაობს და ისწორებს მისას-მე
ცოტახანი იდგნენ ცენტრში ასე ჩუმად, ლაპარაკობდნენ, აი აქედან დაიწყო თითქმის ის ყველაფერი რამაც ერთმანეთთან გადააჯაჭვა. იდგა გუგა გასვიანზე მიწეპებული, მისი ხელები კისერზ შემოეხხვია, გუგას კი თავისი დიდი ხელები ამ გოგოს წელზე ისე მოეჭიდა თითქოს სადმე უპირებდა წასვლას და ეს თავს იზღვევდა. ერთმანეთის ტუჩები ორივეს ერთმანეთის კისერთან ახლოს ჰქონდათ მიწეულები. გუგას ცხელი სუნთქვა სიგიჟემდე სიამოვნებდა ელენეს. არადა როგორ არ ცდილობდა რომ თავი ამაყად დეჭირა.
მუსიკაც დასრულდა, ელენე კვლავ ნატასთან მივიდა რომელიც ახლად შემოსულ ნინას ესაუბრებოდა.
-ესე უცებ გაიცანით ერთმანეთი?-ნატა
-საქმე ისაა რომ უკვე იცნობდნენ-ნინა
-ეეე, ეხლა ამიხსენით რახდება-ნატა
-რადა პირველად ქობულეთში შევხვდი ზუსტად იმდროს როცა ნიკუშა ველოსიპედის ყიდვას მეხვეწებოდა, მანკი ისე უყიდა არც უყოყმანია, ხოაზრზეხარ მერე მითხრა რომ ხვალ მიდიოდა იმიტომრომ მის მამიდაშვილს ეხლა მოუყვანიაცოლი და ეხლა მივხვდი მისი მამიდაშვილი შენიქმარია და ღმერთოოო ჩემოო!!!
-ამოისუნთქეე ელეენე, დამშვიდდი-ნატა
-კაროჩე გუგაა რომ აქამდე ცოდნოდა ვინ იყავი იმდღეს სვანეთშიც წამოგიყვანდა-დემე
-შენ რაიცი?-ნინა
-კაი გოგო რაარვიცი წაჭამა იმდღეს ტვინი რაგოგო გავიცანი და ეხლა ამ ტყეში ვზივარ აქ თქვენთან ერთადო-სიცილით
-დემე შენ არ ინერვიულო ქორწილისმერე სვანეთში წამიყვანთ
-რაზეა ბაზარი ელ.
------
-იმდღეს სახლში გათიშული მივედი, მათვრალმა და დაღლილმა ვერაფერი გავიგე სანამ ნინამ მაგარი ყავა არ დამალევია და არ გამომაფხიზლა. ცოტახანში მოვწესრიგდი ნინას სახე რომ დავინახე ხელებ გადაჯვარედინებული ისე მიყურებდა გავოცდი
-რა?-მე
-რაკიარა აზრზეხარ რაგააკეთე?
-ნუმაშინებ რამოხდა?-მე
-ნუთუ არაფერი არ გახსოვს
-შენთავს ვფიცავარ არაფერი თორემ რაში მჭირდება ტყუილი.
-ასე რამდაგათრო გასვიანსრომ აკოცე-სიცილით
-მეღადავები? რა ვქენი?!?!?!
-ჰო რაც გაიგე
-მოიცა მე ვაკოცე თუ მაკოცა და ხელი არ შევუშალე
-ჰო რა ეგ იყო, ოღონდ ძაან აყევით ერთმანეთს.
-არარსებობს, ცხოვრებაში პირველად გუგა გასვიანს ვაკოცე, ნი მითხარირომ ისეთ ადგილას სადაც ხალხი ნაკლება დიყო რა, აქ თვალები დავხუჭე და მის პასუხს ველოდებოდი.
-აუ აღარ შემიძლიაა, შენიი სახეე-სიცილით
-ფუ შე დამპალო არსებავ გული გამიხეთქე
-ვიცი- თუმცა ზედმეტად თბილად იქცეოდით
-აუ ძაან სიმპატიურია, ეს ცისფერი თვალებირომ მიყურებს ნინა აი ვერავღწერ გული იმისმაგიერ რომ ფეთქავდეს იყინება და აი თავს ვერ ვაკონტროლებ.
-ფრთხილად არ შეგიყვარდეს
-იმედია.
მეორე დღით საღამოხანს დემესთან წავედით. ნატა შემოსასვლელში სუფრას აწყობდა, რატი დემეტრე და თორნიკე ლუდს სვავდნენ, ალბად ნაბახუსევიდან გამოსვლა უნდოდათ
-ყავა დალიეთ გიშველით-მე
-შენ უკვე დალიე და იცი ხო-დემეტრე სიცილით
-დიახ და გამომაფხიზლა, აბა სვანეთში როდის წამოყვანთ-მე
-აი ეხლა ესგოგო გულს გამოგვიღებს-რატი
-შენ ჩუმად რატუნა თორემ არდამვიწყებია როგორ გამაცურე
-მოდით ეხლა შემოდით დაჯექით ესე ხომარიდგებით არა ფეხზე?-მეორე სართულიდან გუგა ჩამოდის და სახეს იმშრალებს
მოდი გუკსონ რამდენიხანი გეძინა ბიჭო ეე გვეგონა ძილში გაგვეპარე-რატი
-ასე ადვილად ვერ მომიშორებთ-გუგა ნელნელა მოვიდა და რატის მხარზე ხელი დაკრა, მისთვის ყოველნაირად ვცდილობდი რომ თავი ამერიდებია მაგრამ სად გამომდიოდა.
-გამოდით ნაბახუსევიდან?-გუგამ მედა ნინას ისე დაგვაკვირდა თითქოსდასხვა პასუხს მოელოდა ჩვენგან
-კი თან როგორ-ნინა
ამდროს ტელეფონმა დაურეკა, თან საუბარი დაიწყო და თან გარეთ გავიდა.
რაც გავიგონე მხოლოდ ის იყო „ამსაღამოს გნახავ“
ინტრიგამ მომიცვა, ვის ნახვას აპირებდა? ვინმე ყავდა? შესაძლოა ძმაკაცი ან ვინმე სხვა ყოფილიყო მაგრამ ღირდა კი გასვიანზე ფიქრი?იყო ის ისეთი ბიჭი როგორიც მინდოდა რომ ყოფილიფო? დიდად მეეჭვებოდა ფუფუნებაში გაზრდილი ერთი მდიდარი განებივრებული ბიჭი იქნებოდა და იყო რომლსაც მთელი გოგოების რიგი უცდიდა ალბად სახლთან.
მოგვიანებით გავიგე რომ მამამისს ქალაქში 2 რესტორანი და 4 სასტუმრო ჰქონია, და რამდენიმე კლუბი ქონდა.ცოტახანში შემოვიდა და ქურთუკი აიღო
-საით გუკსონ? არწამოხვალ ჩვენთან ერთად კლუბში ?
-საქმეები მაქვს დევდო თორემ ხომიცი თქვენგვერდით ყოფნას არაფერი მირჩევნია
-მიდიმიდი წადი თორე ამდენი აფირისტობით შემომელახები-ნატა ღიმილიანად
ნახვამდის გიჯებო, გვიან გნახავთ. დაგვემშვიდობა და გავიდა.
მისი საქციელები ნერვებს მიშლიდა, რისგამო საერთოდ ან რავიცი რაუნდოდა ან მე რამინდოდა, არაფერი არვიცოდი ერთის გარდა, მემისგვერდით ყოფნა მსიამოვნებდა.

ვცადე არშემემჩნია ჩემი სევდა და საუბარი იმაზე დავიწყე რაც მართლაც გაგმამხნევებდა.
-დემე სვანეთში როდის წამიყვაანთ?
-სადღაც 2 კვირაში სრულიად ჩვენიიქნება მესტია.
-აუ არარსებოობს ნუთუუ მესტიია?
-ბიჭო ჩვენ ქვემოთ სოფელში არვიყავით წინათ?-რატი
-კი ეგ ჩემიიყო, მაგრამ მესტიააში გასვიანის სახლია ის უფრო დიდი და საკაიფოა რა ჩვენთვის
-აუუ მიყვარხარ სიძევ, ჰოდა თვალს წყალს მაინც დავალევინებ და სვანებს შევათვარიელებ
-შეთვარიელებულს დაგტოვებს მერე გასვიანი შენ-თოკო (ეს ისე ჩუმად თქვა მხოლოდ ნინამ გაიგო და თვალები ისე დამიქაჩა შემეშინდა. მერე დავაკვირდი თორნიკე როგორ გაიყვანა სასაუბროდ და ერთი სული მქონდა ნინას ხელში როდის ჩავიგდებდი.
სახლში მივედი და კარის მოხურვა და ნინასთვის თვალების გადაბრიალება ერთი იყო.
რაო აფციაურმა?
რაზე?
არმიყვარს თავს რო იშტერებ ნინა, შენც კარგად იცი
ცოტახანი ისე გაუტეხელად მიყურებდა, მერე „ფუი ამისიც ნადირაშვილო“ კაროჩე რა მისი თავი დამაფიცა როგორგითხრა რა -იმხელაზე დამეკრიჭა ცოტაც და მეც გავუცინებდი, მაგრამ თავი მოვთოკე
-ნინა
ოოოიი ესეიგი გასვიანს მოწონხარ და სერიოზულად აღარ ფიქრობს იმიტომ რომ იცის შენი მაშინდელი აზრი რომ დემეტრეს არჩეული ბიჭი არგინდა.
ესეიგიი ასე არაა?? გასვიანმა დამაცადოს მე ნადირაშვილიარვიყო მაგას თავი თუარ შევაყვარო
-მოოიცა ანუ რა?
მალე მიხვდები, კაი ეხლა ტანსაცმელი ვნახოთ რამე
ბოლო ბოლო ავირჩიე ჯინსის შორტი და რამე მაიკა მენახა მაგრამ ნინას თქმა რომ გუგა უეჭველი მოვიდოდა ამის ჩაცმა გადამაფიქრებია, ეგრევვე შავი მოკლე ზურგამოღებული კაბა ჩავიცვი და ჩემი ღია წაბლისფერი თმა ჩამოვიშალე
-ნინა ესე კარგია?
-ვაუუ ელლს სასწაულად ხარ
-ჰოდა მეც ეგ მინდოდა, გამომცდელად ჩავიღიმე და საათს დავხედე
-ნი მიდი მოემზადე უცებ და ჯერ შაქარყინული ვჭამოთ მერე კლუბში წავიდეთ
---
სახლიდან გამოსულები პირდაპირ ნაყინებზე გავედით, სადღაც 30 წუთი ვჭამეთ მერე რომარ დაგგვიანებოდა ტაქსით მივედით კლუბამდე, მანქანიდან გადავედი თუარა
-თვრები დღეს?-ნინა
-შანსი არარი, გავუღიმე და ნატასკენ წავედი რომელიც დემეტრესთან ერთად იდგა შესასვლელში.
-შევიდეთ რა
-რატის და თოკოს არვუცდით?-ნინა
-ფეხებიაქვთ და შემოვლენ-მე
ეს უნდა მეთქვა და აი გამოჩნდნენ ისინიც.
ჰე მიდი შევიდეთ თორე გუგამ ჰოლის ადგილები აივსოო.
-გუგა რაშუაშია?მე
-საყვარელო აი ამ კლუბს მამამისი მართავს, მეტწილად
ამან გამაოცა, შევედით თუ არა დაცვამ გვაჩვენა სად უნდა გავსულიყავით, პირდაპირ გამჭირვალე ფარდები იყო ჩამოკიდებული ირგვლივ გამაყრუებელი მუსიკა ისმოდა,მთლიანი კლუბში მწვანე ფერი ანათებდა, ნელნელა დიდიბურთი ირეკლავდა ამ შუქს, ხან გალურჯდებოდა ხან გაწითლდებოდა, დიდი რაოდენობით კვამლი ყველაფერს უფრო ბურავდა. მოკლედ ბავშვები პირდაპირ იმ ადგილისკენ წავიდნენ სადაც დაცვამ მიუთითა მეკი შემეკითხა
-ელენე ნადირაშვილი?
-დიახ მე
-თქვენ თუშეიძლება ამ კიბეებს აყევით და მაღლა დაცვა გეტყვით
ამ კაცმა თავაზიანად გამიშვა მეორე სართულზე, იმწუთას ვერ მოვიფიქრე რაუნდა ყოფილიყო ზემოთ და რა მელოდებოდა, 9 კიბე მშვიდად ავიარე მაღლა დაცვამ მითხრა,
„ბატონმა გუგამ გადმოგცათ რომ მეორე შესასვლელში დაელოდოთ და ხელი მიმითითა ფარდიან შესასვლელზე, გავოცდი თითქოს მეშინოდა, ვნერვიულობდი იქ რაუნდოდა, ფარდა გადავწიე და მუქი მომწვანო ოთახი წინ დივანი და მაგიდა რომელზეცც კოქტეილები სასმელი და შოკოლადები ეწყო, ირგვლივ აივნის სტილში რომელიც ქვემოთ მოცეკვავე ხალხს უყურებდა, ნელნელა გადასახედთან მივიწიე მუსიკა უფრო დაუფრო უმატებდა ხმას, ქვემოთ გუგა დავინახე როგორ ჩამოვიდა DJ ის სცენიდან ამომხედა და უმეტყველო სახით მიიმალა.
ალბად კიბეებზე ამოდის-გავიფიქრე ჩემით,ნელნელა შემოვტრიალდი და წინ გუგა დამხვდა.
-გასვიანო-წამოვიკივლე, ხელი გულზე მივიდე „შემაშინე“
-ვიცი, დამპლურად ჩაიცინა
აქ რაგინდა?-გუგა
ამას მე მეკითხება გავიფიქრე გაბრაზებულმა
-მეც ეგ მაინტერესებს, ქვემოთ უნდა ვიყო და ვცეკვავდე აქ რამინდა?
-არა შენ რატო ამოდი ? ისე დამისერიოზულა გავმწარდი
-კაი არასწორ ადგილას მოვხვდი როგორცჩანს ჩავალ, წასვლა დავაპირე და ხელი ხელში უცებ დამავლო
-რა მიამიტიხარ გოგო-ღიმილით
ნელნელა მისკენ მიმწია სახეზე გადმოყრილი თმა გამისწორა და მისი დიდი ცისფერი თვალებით თვალებში ისე ჩამხედა ადგილზე გამყინა
-ელენე, ნელნელა მოიწია ცხვირი ცხვირზე მომადო, ასე ახლოს პირველად ვიყავი ამბიჭთან,
მზერა ჩემი თვალებიდან ხელზე გადაიტანა რომლითიც აივნას ვიყავი მოჭიდებული, ხელი მკლავზე გადამიტარა გაიღიმა როცა შეამჩნია როგორ მესიამოვნა მისი შეხება.
-ხშირად შეგეხები ხოლმე
-რასაჭიროა-მე
-საჭიროა
-ვითომ რატომ?!
-ასე მინდა და იმიტომ
-სულ შენ ჭკუაზე გინდა რომ გაიარონ ჰო ?
-ჰო, დაეს ცუდია?
-ცუდი არა, მაგრამ ვინმემ რომ არგააკეთოს ის რაც შენ გინდა მერე?
-ეგ არასდროს ხდება
-დარწმუნებულიხარ?-მე
-სრულებით,
ერთდღეს არგაგიცრუვდეს ეგ იმედები საყვარელო-ჩუმად გავიფიქრე.
კოქტეილი ჩამოასხა და მომაწოდა, ვიცეკვოთ?
-ირონიულად გავხედე, ამმმუსიკაზე?
უცებ დაფშტვინა და DJ მაც გამოიხედა ეგრევე მიხვდა რაუნდა ექნა, და ნელი მუსიკა ჩართო.
-ამაზე, და ხელი გამომიწოდა
-მეც ავყევი და ნელი ცეკვა დავიწყეთ, ხალები ჩემს შიშველ ზურზე მოათავსა, მანამ გრძელი თმა გვერძე გადმომიწია, ხელები კისერზე მოვხვიე ამ მაღალ ბიჭს ისე მივეწებე მოშორება აღარ მინდოდა, მისი დაკუნთული ხელები ნელნელა დასრიალებდნენ ჩემს ზურგზე, მისი ტუჩები ხან ჩემს საფეთქელს მოეწებებოდა, ხან ყელს, ნელნელა ყურისკენ ავიდოდა რაღაცას ჩამჩურჩულებდა
ეს ყველაფერ ბუნდოვნად მახსოვს, რისი ბრალი იყო ვერგეტყვით, ალბად იმისი რომ გარემო „მაბოლებდა“
ბავშვებთან მინდა ჩასვლა-მე
არგაგიშვებ
შენ შეგეკითხები-მე
დიახ, მე შემეკითხები და მე არ გიშვებ ხელი დამტაცა და რბილ სავარძელში პირდაპირი მნიშვნელობით ჩავარდა ისე რბილად და მეც ჩამიყოლა, პირდაპირ მის მუხლებზე დავეცი, რათქმაუნდა ამ მომენტით ისარგებლა და ხელები მომიჭირა
-რაგითხარი არ გიშვებთქო
-კარგიი რა გუგა სერიოზულად
ცოტახანში ჩავიდეთ რა-გუგა
მანამ რავაკეთო?მე
ჩემს მუხლებზე იჯექი და დამაცადე
რასაკეთებ?
ნადირაშვილო რამდენი ლაპარაკი გიყვარს, სავარძელხე გადაწვა და მეც მიმიწვინა
ხმა არ ამომიღია, ნელნელა დივანზე ჩემს ზემოდან მოექცა, ერთი ხელი მოშიშვლებულ ზურგზე დამადო მეორე ხელით მუხლიდან ზემოთ აყვა ჩემს ფეხს ნელნელა მომიჭირა
-გუგა გაჩერდი
-რომარა რა?
ამსიტყვებმა გამამწარა, წარმოვიდგინე გოგოები რომლებიც მის ერთი თვალისჩაკვრაზე მისდევდნენ მაგრამ განსხვავება იმათში და ჩემში არანაირი იქნებოდა თუ არ გავუჩერდებოდი, სწრაფად ვკარი ხელი და უცებ წამოვდექი სისწრაფით ჩავირბინე საფეხურები და ბავშვებთან მივედი, ანერვიულება არ შევიტყვე და ღიმილიანი მზერა ნინაზე და თორნიკეზე გადავიტანე რომლებიც ნელ მუსიკაზე ცეკვავდნენ.
-ელს სადიყავი?-ნატა
-ჩემთანერთად იყო, უკნიდან მოვიდა და ხეი წელზე მომხვია, უხერხულად შევიშმუშნე ბავშვების სახეზე ღიმილი დავიჭირე, ამისმიუხედავად გუგას მოვშორდი ბართანმივედი თავად კი დემეტრესთან ერთად დარჩა.
გაღიზიანებულმა და აფორიაქებულმა სასმელი დავლიე, ცოტა მომეკიდა ძაან არ დავმთვრალვარ, თუმცა პირველივე ბიჭს რომელისაც თვალში მოვხვდი ვეცეკვე, რათქმაუნდა ამან გასვიანი გააბრაზა, იმდროს მისთვის რომ შეგეხედათ ყბა დაჭიმული, დაჟინებული მზედით როგორ მომჩერებოდა, ეს ხელები გულზე გადაეჯვარედინებია და მისი ცისფერი თვალები ისე უელავდა შემეძლო მივსულიყავი და ჩავხუტებოდი მაგრამ არა!

ცეკვის შემდეგ დაღლილი ნატასთან მივედი.
-შენთვის სურპრიზიგვაქ ელე-დემე
-მიდი გამახარეთ-უხასიათოდ ვთქვი
-ხვალ დიდლით ადრე ადექი, გეზი სვანეთისკენ გვაქვს-თემო
აუუუუუ არარსებოობს, როგორც იქნა ესდღეც დადგა, მოუთმენლად ველოდები როდის გათენდება.
ჯერ არიცის რო გასვიანიც მოდის?-რატიმ ნატას ვითომდა შეუმჩნევლად უთხრა
-მერე რა ამ გართობას არ ჩავიმწარებ ვითომდა შეუმჩნევლად ვთქვი
---
გათენდა, როგორც იქნა ბედნიერი დღე და სვანეთში აუ არმჯერა, მეკეტება იქაურობაზე, ჯერ კიდევ ბავშვი ვიყავი პირველად რომ წავედი და იმის მერე სულ მინდოდა იქ დასვენება, ჰაერი განტვირთვა და სიმშვიდე.
ელ გღვიძავს ხო?-ნატა
კიი გამზადებულივარ და გელოდებით-მე
გუგა მოგაკითხავს საყვარელო მე რატი და დემე წავედით, შენ ნინასთან და თოკოსთან ერთად წამოდი.
კარგი რა ნატაა რასმიკეთებთ-მე
მიდიმიდი უცებ ეხლა წუწუნის გარეშე-ნატა
----
ნაუშნიკები ავიღე და მანქანაში ჩავჯექი
-დილამშვიდობისა-ნინა
-ძილინებისა, რომჩავალს გამაღვიზეთ-მე
არმითხრა რომ იძინებ-თემო
არგეტყვი, ნაუშნიკები გავიკეთე და თვალები დავხუჭე.
-ცოტახანში ძლიერი მუსიკის ხმა გავიგე
ნაუშნიკი მოვიძვრე და ძლივს ვუთხარი
თავი მტკივა გთხოვთ რაა-მე
აუ მიდი რა გუუგა, მეც ამტკივდა, თან წამალიაქ დალეული ცოდვაა, ეგრე ვერ გააღვიძებ-ნინა
რაწამალი?-გუგა
მგზავრობას ვერიტანს-ნინა
გასაგებია, კაი დინამიკს დავუწევ..
მთელი მგზავრობა ბუნდოვნად მახსოვს, ბოლო საათები მაინც ვერ შევძელი თვალის დახუჭვა, სადღაც 5 საათისთვის მესტიაში ვიყავით, მანქანა დიდ ეზოში შევიდა სადაც ორსართულიანი, სოფლის კვალობაზე კარგად მოწყობილი დიდი სახლი იდგა. როგორც ჩანს ნატუკა და დემეტრე უკვე მოსულები იყვნენ. მანქანიდან გადმოვედი ნინა და თორნიკე სახლში შევიდნენ, მე ჯერ კიდევ გარეთ ვიდექი და სახლს ვაკვირდებოდი მაგრამ შემოვბრუნდი თუ არა უკანა მხარეს მთელი სვანეთის ხედი გაიშალა, უწარმაზარი მთები რომლებიც გადამწვანებული მიყურებდნენ, კლდეები, რომლებზეც თეთრი ღრუბლები თითქოსდა მათზე იდო... ერთი სიტყვით სამოთხეში ვიყავი.
-კეთილი იყოს შენი მობრძანება ჩემს სოფელში-გუგა
ეს ადგილი შემიყვარდა-მე
სახლში შევიდეთ.
სახლში შევედით, სითბო იგრძნობოდა შემოსასვლელში დიდი ბუხარი ენთო, ბუხრის წინ დიდი ტყავის დივნები და სავარძლები პირდაპირ სააბაზანო და გვერდით სამზარეულო, მეორე სართულძე ხის კიბე ადიოდა სადაც დერეფანი და 8 ოთახი იყო.


-მშიიია-მე
2 წამიც და საჭმელიც გაკეთდება-ნინა
ისეთი გემრიელი სუნია ვეღარ ვითმენ-მე
მიდი მანამ ზემოთ ადი და ოთახი აირჩიე-დემე
ნოუ პრობლემ-სიცილით
ავედი თუარა პირველი ოთახი ძალიან დიდი იყო, მეორე საშუალო არც მოპირდაპირე ოთახები მომეწონა მაგრამ ბოლო ოთახი სიგიჟემდე მომეწონა საწოლ ნახევრიანი საწოლი კუთხეში იდგა წინ კარადა და დიდი სარკე, იატაკზე ლურჯი ხალიჩა ეგო კედლები კი ხის ქონდა, ყველა ოთახი რადიკალურად განსხვავებული იყო მაგრამ ეს მისტიურს გავდა. მოკლედ შევედი ბარგი დავტოვე და ქვემოთ ჩავედი
-მარცხენა მხარეს ბოლო ოთახი ჩემია-მე
დაადგი უკვე თვალი-რატი სიცილით
მოდი ეხლა ჭამე-დემეტრე
ყველანიმაგიდას შემოვუსხედით და საჭმელს შევექციეთ. გვიან გავისეირნეთ და ახლომახლო ადგილები დავათვარიელეთ
-ბნელდება დავბრუნდეთ-ნინა
-აუ ცოტახანი რა კიდევ-მე
-თოკოო უთხარი რა რამე გავიყინე-ნინა წუწუნით
თორნიკემ მოსაცმელი გაიხადა და ნინას მოახურა, ცოტახნით ისე ეხუტებოდნენ ერთმანეთს ლამის ფოტოები მათზეც გადამეღო მაგრამ იმწამსვე ფიქრი ზარმა გამაწყვეტია
-ელენე დაბრუნდი თორემ დაიკარგები
-არიდარდო გასვიანო ლოკაციამაქ-მე
-არამგონია ლოკაციამ დათვებისგან გადაგარჩინოს-გუგა
-რაა დათვებიც არიან?-მე
-არამარტო დათვები მგლებიც
-ნინაა წავედითოო ხო ? -მე
ამას გუგას სიცილი მოყვა, სახლში 10 წუთში დავბრუნდით 10 სრულდებოდა,
ნინამ და თორნიკემ მომენტით ისარგებლა ერთად იყვნენ მაგრამ მისი ჭკუით გვიმალავდნენ, მოკლედ ერთ დიდ ოთახშიმოთავსდნენ ისევე როგორც ნატუკა და დემეტრე. ყველანი ზემოთ ოთახებში იყვნენ მე სავარზელში ბუხრის წინ ტელეფონით ვერთობოდი
-არ იძინებ?გუგა
-რატის ვუცდი აბაზანაშია-მე
გვერდით ჩამომიჯდა, იცი რომ შენი ოთახის წინ ჩემი ოთახია?
არმაინტერესებს-მე
დაინტერესდები-ირონიულად
ავხედე და მისი ცინიკური სახე რომ დავინახე ისევ ნერვები მომეშალა
რასიტყვი დღეს ჩემს ოთახში რომ დაწვე-გუგა
შენს სახლლში რომ ვარ ეს არაფერს ნშნავს შენ შენ ოთახში დაწვები მე ჩემში, ავდექი მეორე სართულზე ავედი პიჟამოები მოვიმზადე მოკლე შორტი და მოკლე მაიკა, პირსახოცით და ხალათით ქვემოთ ჩამოვედი ამდროს რატის გამოსული დამხვდა მაგრამ როცა მითხრა რომ შიგნით გუგა იყო იძულებული გავხდი დამეცადა... როგორც იქნა გამობრძანდა ვაჟბატონი, თვალი ჩამიკრა და ხალათით ზემოთ ავიდა.
მოგვიანებით მეც გამოვედი მოკლე ხალათით კიბეები ავირბინე ოთახში შევედი და კარი ჩავკეტე რომ მართლა არ შემომვარდნოდა ის გიჯი, სინათლე ავანთე და და ტანზე ვანილის ლოსიონი წავისვი, ჯერ კიდევ თბილი მქონდა ტანი და სანამ გავცივდებოდი ვიფიქრე დროულად დავწვებიმეთქი, თმა გავიშრე და რომ უნდა შემოვბრუნებულიყავი
-ოოხ ამისი, გული გამიხეთქე იდიოტო რაჯანდაბას აკეთებ აქ როგორ შემოხვედი წინ აყუდებულ გუგას ველაპარაკები
-დაგავიწყდა რომ ჩემს სახლში ხარ და გასაღებები ყველა ოთახის მაქ?.
ჯანდაბაა, გადი აქედან -მე
ნუღრიალებ გოგო გააღვიძებბ ხალხს-გუგა
იდიოტიხარ, გადიმეთქი
კარები გადაკეტა, და საწოლისკენ წავიდა, მასზე მოკალათდა მე დებილივით ვუყურებდი რას აკეთებს მეთქი
-მოიწამებ დაწოლას?გუგა
-გადითქო რომ გითხარი ვერგაიგე?
რამოკლე პიჟამოები გაცია რაარი არგითხარი რომ ერთად უნდა დაგვეძინა?-გუგა
თუარ მოგწონს შეგიძლია გაბრძანდე-მე
პირიქით, თუარ ჩააქრობ სინათლეს თავს ვეღარ შევიკავებ
მისმინე გასვიანო, თავი ვინ გგონია, ჩემზე არანაირი უფლება არ გაქვს
ამის თქმა და მისი წამოხტომა ერთი იყო, მოვარდა უცებ სინათლე ჩააქრო და ტუჩემზე დამეტაკა, თავი ვეღარ დავიხსენი მისი ხელებიდან, თავს უფლება მივეცი მეც ავყოლილიყავი კოცნაში, ისე ვნებიანად დამაცხრა ხელები კისერზე მოვყვიე, თმები ხელში შევუცურე, თვითონ ფეხებ მის წელზე მომათავსებინა, პირდაპირ საწოლისკენ წავიდა, დამაწვინა თუ არა ხელები ნელნელა მისი სპორტული შარვლისკენ წაიღო როცა მივხვდი რომ გახდას აპირებდა
-გუგა გაჩერდი მის ყელში ამოვიკვნესე მაგრამ სად მომისმინა
ნუგეშინია, არაფერს არ ვაპირებ-სიცილით მითხრა
-გუგა გთხოვ, გაჩერდი
თავსვერ ვიკავებ დამაცადერა
გუგამეთქი, გაყოფა შეწყვიტე -ვუყვირე
ამან გააოცა გააშეშა დამაშტერდა.
გაეთრიე აქედან -ხმამაღლა ვუთხარი
ელენე, რაგჭირს
-უბრალოდ გადი.
მისმინე უბრალოდ დავიძინოთ კარგი-გუგა
რატომ არასდროს მისმენ? ელენე
იმიტომ რომ შენ ყოველთვის ჩემს საწინააღმდეგოდ მოქმედებ, ახლაკი თუარგინდა ისევ გავაგრძელო დაიძინე.
თვალები დავხუჭე და კედლის მხარეს გადავბრუნდი, მან ხელები წელზე მომხვია, სახე ჩემს ყელში ჩამალა, ფეხები ფეხებზე მომხვია
-მმმ, ესსუნი მაგიჟებს
-გუგა გეყოს.
ჩაიღიმა და ცხვირი ახლა თმებზე დამადო.

რატომ გააჩერა ელენებ გუგა?, მას ხომ ასე ძაან უნოდა მისი შეხება ასე ძალიან ხომ უყვარდა მას გუგას თვალები, მისი ხელები, და მისი ყველაფერი...მაგრამ ყოველ მის კოცნაზე წარმოიდგენდა რომ მისგარდა კიდევ ყავდა გუგას გოგოების მთელი ჯარი რომლებსაც მორიგეობით გამოიცვლიდა, ეს აბრკოლებდა მას, არუნდოდა გასვიანის ხელები, თვალები ტუჩები სხვისთვის გაეზიარებინა, ამაზე ფიქრი ელენეს ნელნელა ანადგურებდა, ვერ ერრეოდა მასთან საკუთარ თავს, ჰო და ეს მართალია, ელენე ნადირაშვილს გუგა გასვიანი თავდავიწყებით შეუყვარდა. მაგრამ გუგას? ის რას ფიქრობდა? ყველასთან ისე იქცეოდა როგორც ელენესთან? მის ნომერზე ხან ანი რეკავდა, ხანაც სოფო მაგრამ როგორ შეიძლება ყველა ადამიანისთვის ერთი და იმავე გრძნობით ეკოცნა? ხელები მოეხვია და ჩახუტებოდა? და იცით გუგა ამდროს რას ფიქრობდა? როგორ გამოაშტერა ამ 19 წლის გოგომ ეს 23 წის ბიჭი, მას არ ნდომებია ელენე ერთი დღისთვის ჰყოლოდა როგორც სხვები, მან ელენესთან სიყვარული ისწავლა, ის გრძნობა რომელის არც არავისთან არ უგრძვნია მაგრამ ხვდებოდა კი გუგა ამას? მანამ ვერ მიხვდები ვერაფერს სანამ საყვარელი ადამიანის დაკარგვის შიში არ შეგაწუხებს-
მეორე დილით ელენემ რომ გაიღვიძა გუგა გვერდით აღარ ეწვა, გაუკვირდა, და გუშინდელი რამეც კი ინანა გრძნობების მოთოკვა რომ ვერ შეძლო, არადა როგორი მოთმინება უნდა გქონდეს რომ საყვარელი ადამიანის ხვევნა მოიგერიო, თუმცა საკმარისია გაგახსენდეს რომ მისი გრძნობები დაფარულია და აზრი შეგეცვალოს.
ელენე ფიქრებიდან გუგამ გამოარკვია, როცა ოთახში მაკარონით და წვენით დაბრუნდა
გოგონას ნაზად გაუღიმა თავისი მოელვარე თვალები გაუბრწყინდა როცა ელენეს გაოცება შეამჩნია
-დილამშვიდობის
-გუგა?
-რაიყო?
-არაფერი, კარგად ხარ?
-კი რაიყო
-აამ არაფერი ისე
გუგა საწოლზე ჩამოუჯდა, მოდი მე გაჭმევ
არა ამას ვერვიტან თავადაც ვიზავ
-ნადრიაშვილო ნუ ჯიუტობ
-სერიოზუად, ამას ვერ ვიტან
რატომ ხარ ასეთი უცნაური?-ხმა დაიბოხა
-რას ნიშნავს უცნაური?
აი ისეთი, რაზეც ყველა ოცნებობს იმაზე უარს ამბობ?
რაზე ოცნებობს ყველა? დილით შენი ხელით მოტანილ საუზმეზე?? თუ იმაზე რომ ერთი დღით იყენებ გოგოებს? თუ იმაზე რომ სვანეთში შენთან ერთად წამოვიდნენ? თუ ზოგადად შენზე? ელენეს ხმაში გაბრაზება იგრძნობოდა, მისმა ხმამ თითქოს გუგა გააბრაზა, დააფიქრა დააღონა, მაგრამ გაუჩერებლად ლაპარაკობდა, გუგას ხმის ამოღების უფლება არ მისცა მანამ სანამ მისი სათქმელი არ დაამთავრა.. რატომ აკეთებ ამ ყველაფერს? ახსნა აქვს?
გუგა გაბრაზდა, შენ ყოველთვის მაშხამებ ყველაფერს, იცირა დიახ ერთი დღისთვის მყავს გოგოები და შენ ერთი დღისთვისაც არ გამოდგები. დატოვა ელენე ასე საწოლზე თვითონ კი გიჟივით გავარდა... სად წავიდა? იმ დილით არც გამოჩენილა გააცნობიერა ის ყველაფერი რაც ელენს უთხრა? ისეთი გამწარებული იყო ელენეს თვალით დანახული სიმართლის გამო რომ გონება დაებინდა, ელენე? თავად ელენემ მთელი დღე ოთახში გაატარა, გგვიან წამოდგა სავახშმოდ, ქვემოთ ჩასულს უამრავი კითხვები დააყარეს, მან კი თავის ტკივილი მოიმიზეზა ტელეფონი ყურსასმენები და პუFი აიღო და გარეთ გავიდა, ცაში ცქერა დაიწყო და ფიქრი იმაზე თუ რამოხდებოდა მომავალში.
ელენე ვიღაცამ უკნიდან დაუძაღა და პლედი მოახურა,
-თოკო
პრობლემები გუგასთან?
-როგორ მიხვდი
სახეზე გაწერია, დილით ისე გავარდა სახლიდან უკან არ მოუხედავს, შენ ოთახიდან არ გამოსულხარ.
-მას უბრალოდ უნდა ისეთი ვიყო როგორიც სხვები, მე არვაპირებ ჩემს თავს უფლება მივცე და ისეთი ადამიანი შემიყვარდეს ვისთვისაც უბრალო გასართობი ვიქნები
-რაიცი რომ მისთვის გასართობი ხარ ან იქნები?
-შენ მაინც იცნობ თოკო მას.
შენ და ნინა როდის აპირებთ საჯაროდ გაახმაუროთ თქვენი ერთად ყოფნა?
-შენ რაიცი?
-სახეზე გაწერიათ-ღიმილით
კარგი საყვარელო, შეეცადე გაარკვიოთ ყველაფერი და მით უფრო მეგეშვებათ ორივეს.


გარეთ სიცივეში ჩამძინებია, გვიან გავახილე თვალები და საშინლად მაკანკალებდა, ძლივს წამოვდექი და სახლში შევედი, ნინას მივწერე ვთხოვე ჩამოსუიყო, ცოტახანში ნინა ჩემთან ჩამოვიდა ბუხრის წინ ვისხედით და ვსაუბრობდით, ჩემი საუკეთესო დაქალისთვის რამდენი ხანია არაფერი მომიყოლია, ყველაფერი მოვუყევი ყოველი ამოსუნთქვა ჩემი გრძნობები, ნინა გაოცებული მისმენდა თან წამლებს ერთი მეორის მიყოლებით მასმევდა, სიცხე ორი დღეა 39 იდან ვერ ჩამოვაგდე. ბოლო დღეს როგორც იქნა გუგა გამოჩნდა,
მაგრამ რადგინდა, მის ოთახშიჩაიკეტა ისე რომ არც კი ვუკითხივარ. არც დავუნახივარ და არც დაინტერესებულა ჩემით. მეორე დღეს ნინამ მითხრა რომ სახლში იყო და ჩვეულებრივად იქცეოდა, ამის გაგების შემდეგ ვუთხარი რომ ქვემოთ არ ჩავიდოდი, ბევრი მეხვეწა, მთხოვა მაგრამ თავის არიდება ვარჩიე, მთელი დღე ლეპტოპით და ფილმების ყურებით გავერთე, გვიან ნინა ამოვიდა და მითხრა რომ სახლიდან გადიოდნენ რათა დემეტრეს სახლში ჩასულიყვნენ ნათესავების სანახავად, მე უარი ვუთხარი,
-ელს დაფიქრდი შეიზლება არც კი დავბრუნდეთ ამაღამ
-ნინა ამდენს ნუ ლაპარაკობ წადი.
-კარგი საყვარელო შუბლზე მაკოცა და წავიდა. ასე ნახევარ საათში ლეპტოპით და პლედით ხელში მისაღებში ჩავედი, მაცივდირად პილმენები გამოვიღე მოვხარშე და დივანზე მოვკალათდი, ფილმი ჩავრთე და ჭამა დავიწყე, ცოტახანში კიბეებზე ხმა გავიგე შემეშინდა ვიცოდი რომ მარტო უნდა ვყოფილიყავი, შიშით უკან გვიხედე და
-გუგაა? გაოცებულმა ვთქვი
ბიჭმა უემოციოდ შემომხედა
ხო არმელოდი?უხეშად
წასული მეგონე-მე
მაგრამ აქ ვარ
გავჩუმდი ხმა არ ამომიღია ისევ ფილმის ყურება გავაგრძელე,
გასვიანი ჩემს პირდაპირ სავარზელში ლუდით ხელში დაჯდა, ცოტახანში ვიგრძენი ისევ ვკანკალებდი, წამოვდექი და თერმომეტრი ავიღე, 38.5 ხაზი , ჯანდაბა ეს სიცხე არაპირებს შემეშვას, წამლები ავიღე და თერმომეტრით ხელში დავჯექი, სახეზე მთლიანად ავწითლდი უფრო მეტად მციოდა.
-რაგჭირს-გუგა
-სიცხემაქ
რამდნენი
38.5, გუგა ადგა ზემოდან მეორე პლედი ჩამომიტანა შემომახვია და გვერდით დამიჯდა
გაციება როდის მოასწარი
იმღამით რომ წადი
გარეთ იყავი?
ჰო
იცი დავფიქრდი და რატომ ცდილობ სულ უხეში იყო? არასდროს გამოგდის თბილად მოქცევა.
-მეუბრალოდ ერთი ღამის ადამიანი არვარ
-ვინმემ გითხრა რომ ხარ?
-არა, და ვერც ვერავინ მეტყვის.
საზიზღრად ჯიუტი ხარ-გუგა
ვიცი-მე
ამაზე გამიღიმა და ჩემთან ერთად გაეხვია პლედში.
-ანუ აღარ ვიჩხუბებთ ხო?
-შევეცდები-მე.
ისევ ისე გემრიელად მაკოცა ყელში და თავი ბეჭზე დამადო.
იმსმა ქმედებამმ უცებ გამაბედნიერა....

წამოდი რაღაც უნდა გაჩვენო.-გუგა
სად მიგყავარ-მე
ნადირაშვილო უკვე გითხარი რომ ბევრს ლაპარაკობ?
კიბეებით სარდაფში ჩამიყვანა, ირგვლივ სიბნელე იყო, მიწის სუნი მძაფრდებოდა, მაგრამ როცა გუგამ სინათლე აანთო გაკვირვებული დავრჩი, პირდაპირი მნიშვნელობით ყბა ჩამომივარდა
ჩემს წინ დიდი დერეფანი გაიშალა, დერეფანში კედლებზე დიდი ტილოები გაშლილიყო და ამ ტილოებზე შესანიშნავი ნახატები ისე მიყურებდნენ გაოცებული დავრჩი., დერეფნის პირდაპირ ბუნდოვნად მოჩანდა მაგიდა და კიდევ უფრო მკრთალად საძინებელი.
პირველ ტილოს გავხედე და ღმერთო ჩემო შენ რა შიშველი ჯოლი გყავს დახატული?-მე
არამარტო ეგ-გუგა
აჰა, მონიკაც-მე
დერეფანი ქალის ნახატტებით იყო გავსებული, ან ბელუჩი ან ჯოლი, უბრალოდ ისინი ისე გავდნენ ნამდვილს რომ აღტაცებული დავრჩი.
გუგა, ხატვა შენი სტიქიაა-მე
არგინდა ბოლო ქალი ნახო ?
კიდევ გყავს ვინმე?
ხელი სულ ბოლოზე მიმითითა და მეც იქეთკენ წავედი, ნახატს შევხედე და ამან კიდევ უფრო გამაშტერა, არა ადგილზე მიმყინა, ყველაზე დიდ ტილოზე დახატული ქალი რომელსაც პროფილში ბიჭი უყურებდა, გრაფიკა, დიახ გრაფიკაში იყო დამუშავებული, ამან დამაბნია კიდევ უფრო მივახლოვდი რომ მართლა დავრწმუნებულიყავი სახეების ცნობაში და ეს ხომ მევარ, წარმოვთქვი არტაცებულმა
-ჰო ის შენხარ-გუგა
და ის, ბიჭი, ის ხომ
მევარ-გუგა
ესროდის დახატე-ვუთხარი მშვიდად
იმღამით როცა შენგან წავედი
აქიყავი მთელი სამი დღე ?
ჰო, აქვიყავი
მისმინე ცხოვრებაში არასდროს არმქონია სურვილი იმ ორი ქალის გარდა სხვა დამეხატა, არასდროს არმქონია სურვიი მაგრამ იმღამით შენი დახატვა მომინდა, არვიცი რატომ მაგრამ რომ დაგხატე მარტო არმინდოდა ყოფილიყავი ამიტომ ჩემი თავი მიგიხატე გვერდით. ვფიქრობდი ღირდა თუ არა ჩვენი წელს ზემოთ შიშველი დახატვა მაგრამ ემოციებისგან დასაცლელად სხვა ვერაფერი მოვიფიქრე.
შესანიშნავი ნახატია მაფრამ რაიცოდი რომ ხალი მკერდთან მქონდა?-მე
გუგამ ჩაიცინა და ტუჩემი შუბლზე მომაკრო.
ბევრს ლაპარაკობ ნადირაშვილო, ბევრს-ჩუმად ჩამჩურჩულა და გასასვლელისკკენ გავედით...
ასე აზრიანად გავიდა სექტემბერი, სწავლა დამეწყო, მიუხედავდ იმისა რომ ვიცოდი გუგა მიყვარდა იშვიათად ვნახულობდი,
ნინა და თორნიკე ოფიციალურად დაინიშნენ, ნინა თორნიკეს სახლში გადავიდა საცხოვრებლად მე დავრჩი მარტო, ხშირად მსტუმრობდნენ ერთდა ესენი მაგრამ ის დრო როცა მე დანინა ღამეებს ვათენებდით ფიქრში და საუბარში მენატრებოდა, ღამღამობით ვერ ვიძინებდი ოთახებში სინათლე მენთო, იშვიათად თუ შემიყოლიებდა გუგაზე ფიქრი.
გვიან ჩემთამ ნინა თოკო ნატუკა და დემეტრე მოვიდნენ გუგასთან ერთად
-კიდევ კარგი თორემ მარტოობა გამომაშტერებდა
-არაუშავს ელს ჩანთა ჩაალაგე მივდივართ
-რა სად ?
-ბაკურიანსი საყვარელოო რასაპირებ აქ გინდა არდადეგებზე გაერთო?
-ვაიმე რამაგარია ეს როდის გადაწყვიტეთ?
-გუშინ-თოკო
ხვალ გუგა წამოგიყვანს, და იმედია აქ დარჩენი სუფლებას მისცემ, გვიან რატიც მოვა-დემე
-დაა....
-ჩუ ხმა არ ამოიღო, არაფერიართქვა ეხლა წავედით ჩვენ და ხვალ იქ შევხვდებით-ნატა
კარისკენ წავიდნენ
არ მოსვლა რაიყო ან წასვლა??-სიცილ ყვირილით მივაძახე
კარგი გშია?-მე
-არა გუგა
კაი მაშინ მე ზემოთ ავალ ჩანთას ჩავალაგებ
-პირსახოცი მომე რა გადავივლებ ჩემი მანქანაშია.
გუგა აბაზანაში შევიდა მე ჩანთა ჩავალაგე, 30 წთ.ში უკან დავბრუნდი და გუგას ისევ ნაცრისფერი სპორტული შარვალი და რებოკი მაიკა ეცვა.
-ჩემს თავში ეჭვი შემეპარა რომ დღევანდელი დღე მშვიდად ჩაივლიდა.
შეგიძლია დაწვე, აბაზანაში შევედი, გამოვედი და ის ისევ მისაღებში იჯდა
გუგა არ გცივა?-მე
კი
წადი დაწექი
მარტო წოლა არ მიყვარს
ჰო ალბად სახლშიც გოგოებთან გძინავს
აი თურმე რაშია საქმე-გამომცდელად შემომხედა.
ნელ ნელა ჩემსკენ წამოვიდა კედელთან მიმაწება იმდენად მომიახლოვდა რომ ჩვენი ცხვირები ერთმანეთს ეხებოდა
-გიყვარვარ ხო ?-გუგა
თავი დავხარე თვალებში არ შემიხედავს
-არა!
თავი აწიე და თვალებში შემომხედე,
ელენე, თავი აწიემეთქი
არა! ისევ გავუმეორე და თვალებში შევხედე
-მტყუანს? მითხრა ხარხარით სიცილს რომ მორჩა ამიხუტა
გუგა დამსვი რასაკეთებ, დასაძინებლად მივდივართ,
დამსვი გუგამეთქი
-დღევანდელი დღე მაინც შეირგე და დამუწე ეგ მწარე ენა.
ოთახში შემიყვანა საწოლზე ჩემს ზემოდან მოექცა და ნელნელი კოცნით პიჯამოს შარვალი გამხადა, ფეხიდან ხელი მაიკამდე აასრიალა კოცნა არ შეუწყვიტავს ისე გაიხადა შარვალი, ჩემი დახმარებით მაიკაც გაიძრო, იმღამით გრძნობებს ავყევით, ის გავაკეთეთ რაც წესით უნდა მენანა, მაგრამ პირიქით, ბედნიერი ვიყავი არმინდოდა ხასიათი გამფუჭებოდა, დილით გუგას თბილმა კოცნამ გამაღვიძა
თვალები ძლივს გავახილე, მომზადების დროა-გუგა
მმმმ, ამოვიკვნესე
ნუკნუსუნებ მიდირა-გუგა
მისკენ შევტრიალდი და ისევ ძილის შებრუნება ვცადე
ელენე
რაიყო
მაპატიე
რა?
ცუდად გექცეოდი, მართალი იყავი ერთი ღამის გოგო არხარ, უფრო მეტიც მიყვარხარ, სიგიჟემდე მიყვარხარ
აი აქ თვალები გავახილე, გავუღიმე და ტუჩებზე ნაზად ვაკოცე, მაგრამ როგორც ჩანს ცუდი იდეა იყო, ეგრევე ჩემს ზემოდან მოექცა და ყურება დამიწყო, შევეცადე საბანი კარგად დამეფარა ტანი მაგრამ ქმედება გამაწყვეტია,
-ისედა როგორმოხდა აქამდე ქალიშვილირომხარ -სიცილით
და ნელი კოცნით კისერს ქვემოთ ჩაჰყვა
-დებილო მიდი ადექი ეხლა-მე
თვალებს დახუჭავ თუ დაგავიწყდა შიშველირომვარ
-გუგა მომშორდი
კარგი კარგი წამოდგა, შეამჩნია თვალი როგორ ავარიდე რასაც მისი სიცილი მოჰყვა
ვიბანაოთ?-გუგა
არა, ჯერ მე ვიბანავებ მერე შენ-მე
მოიცადე მალე ერთადაც ვიბანავებთ,
მიდიმიდი ბევრს ლაპარაკობ წადი მოწესრიგდი.
რამდენიმე საათში:
მოდი ელე მომიჯექი-გუგა
ციგის მეშინია
რისი გეშინია გოგო აქარავარ
ელენე რა მშიშარახარ-რატი
ჩუ შენ -მე

იცი ვინ გაიჩითა აქ?-გუგასკენ მიდის დემეტრე
ვინ?
ლიკა მესხი, გახსოვს?
ეგ, ის არარის შენგან შვილს ველოდებიო რომ გეუბნებოდა?-რატი
ჰო ეგ-დემე
რაა?-მე
ელ მშვიდად-გუგა
რასნიშნავს ეს ყველაფერი?-მე
აგიხსნი მოგვიანებით-გუგა
-გუგამეთქი, წამოდი სალაპარაკოგვაქ
-ელენე მოგვიანებითთქო, მიყვირა, დიახ გუგა გასვიანმა მიყვირა ვიღაც ძ#კნას გამო.
სიმწრით გავიცინე, მადლობა გადავუხადე და გამოვშორდი, არც შემოუხედავს ჩემთვის ისევ იმ გოგოს უყურებდა, სისწაფით ავედი სახლში გამოვიცვალე ბარგი ჩავალაგე და კარი გუგამ შემოაღო
-ელენე რასაკეთებ ?
ხმა არ ამომიღია
ელენე
ჰო მიდი ისევ მიყვირე, ვიღაცის გამო ისევ მიყვირე მიდი გელოდები-უკვე თავს ვეღარ ვთოკავდი,
ახსნას არმაცლი ?
რამნიშვნელობააქ?
რასქვია რა მნიშვნელობააქ გოგო ვიღაცა ბო*ი ვიხმარე ერთი ღამით და ვიღაცის ბავშვს მტენიდა, ელე შენს სიცოცხლევ ვფიცავარ არ გატყუებ
ცოტაც და დავმშვიდდი, ცხელი ჩაი დავლიე და მდივანზე თვალები მივხუჭე, ცოტხანში გუგას ტელლეფონზე მესიჯიმოვიდა

ვინ უნდა ყოფილიყო? ოთახიდან გუგა გამოვიდა, მე ვითომ მეძინა, ტელეფონს დახედა, შუბლზე მაკოცა და გავიდა, მეც გავყევი ჩუმად, შევხედე როგორ შევიდა ბარში ჯერ ვიღაც ბიჭები ნახა კარგა ხანს მათთან ლაპარაკობდა დასვამდა, მერე ვიღაც გოგო მოვიდა ამდროს ნინას და ნატას მივწერე ამ ადგილას მოსულიყვნენ ცოტახანში ისინიც მოვიდნენ, ესგოგო გუგას გამომწვევად ეცეკვებოდა ბოლოს იცის აყვა
-ნინა ეს ლიკა არარი? თოკომ რომდაგვანახა-ნატა
-კი ისაა, გუგა რასაკეთებს-ნინა
-ელე კარგად ხარ?-ნატა
ცოტაც დამაცადე,
ამგოგომ გუგა ოთახში აიყვანა, უკან გავყევი
და
-დარწმუნებულიხარ რომ ამის ნახვა გინდა?
-ნინა გაჩუმდი და წამოდი
კიბეები ნელნელა ავიარე, მთლად დარწმუნებული არვიყავი საკუთარ თავში რომ ღირდა გუგას და ლიკას ნახვა, ალბად 20 წუთში მათი ნომრის კარი შევაღე იმის დახმაფრებით რომ ეს კლუბი დემეტრე დევდარიანის იყო და მის ცოლს ყველა იცნობდა, მენეჯერს მეორე გასაღები გამოვართვით კარის გაღებბა და არმეგონა თუ თავს ასე შევიკავებდი
ნახევრდა შიშველი ლიკა და გუგა, ღმერთო რა სანახავი იყო, ის დღე კოშმარად მექცა, გუგას სახე არ დამავიწყდება გაოცებისაგან ეს რა გამიკეთა? მთვრალი იყო? იმდონეზე რომ ვერ გაგვარჩია? საბაბი მქონდა
-გასვიანო რასაკეთებ?-მე
გუგა გაშტერებული შემაჩერდა, ვერ მიმხვდარიყო რა ხდებოდა
თვალებზე ცრემლი მომადგა, სიბრაზე და ბოოღმა მახრჩობდა, იქაურობა ტირილით დავტოვე ნინა და ნატა უკან გამომეკიდნენ სახლში მივედი და თორნიკე გაცოფებული დაგვხვა
-სადიყავით?
ნამტირალები ოთახში შევვარდი გამზადებულ ბარგს ხელი მოვკიდედა კარებში დემეტრე შემეჩეხა
-ვინმე იტყვის რახდება?-დემეტრე
გუგა და ლიკა ერთად სასტუმროში, საკუთარ თვალებს ვერ დავუჟერეთ დემეტრე აი ეს მოხდა
-რაა? გუგა? შანსი არარი რა გამო%სირებდა ეგრე.
ალკოჰოლი-ნინა
რაღა აზრიაქვს ამყველაფერს?-იცოდა როგორ არუნდა მოქცეუიყო და მაინც ისე მოიქცა, მაპატიეთ ბავშვებო მაგრამ წავედი
-სად მიდიხარ ელენე?-ნინა
სახლში ვბრუნდები
არა აგიხსნას რა დაელოდე გთხოვ-თორნიკე
-რატი შეძლებ წამიყვანო?
ჩვენც შენთან ერთად მოვდივართ -ნინა
არა გთხოვთ აქ დარჩით
არა ელენე,მედა ნინა წამოვალთ, თორნიკე და დემე აქ დარჩნენ და დაელაპარაკონ გუგას.

უხმოდ ჩავსხედით მანქანაში მე ნატა ნინა და რატი, ძლივს ჩავაღწიეთ სახლამდე, ყველანი ჩემთან დარჩნენ გვიან როცა რატი დასაძინებლად გავისტუმრეთ ჩემი გადაწყვეტილება ბავშვებს გავაცანი,
-გადავწყვიტე გერმანიაში წავიდე
-რა გაგიჯდი გოგო რაგინდა იქ?-ნინა
ხომიცი რო მშობლებიიქ არიან არა?-მე
ელე არა არგაგიშვებ რასისულეელა იქ რაგინდა რაუნდა გააკეთო
-ვისწავლი, ნატა აი რასგავაკეთებ და დავივიწყებ ყველაფერს დღევანდელ დღეზე
იქნებ შეამოწმო რამდენი გამოტოვებული ზარია ჩემს ტელეფონზე? უი არცერთი, რავაკეთო აქ? ვისთან დავრჩე? მაპატიეთ მაგრამ დიდ პატივს გცემთ და ძალიან მიყვარხართ მაგრამ ვერ შევძლებ აქ ყოფნას და ყველაფრის დავიწყებას.
-კიმაგრამ ელე მე?ნინა
დამიჯერე ნი, ჩემს ადგილას შენც იგივე გადაწყვეტილებას მიიღებდი
არგაკრიტიკებთ, პირიქით მხარში დაგიდგებით, გუგამ ნახოს გულის გატეხვა როგორუნდა-ნატა
.დილით რატის ისევ ეძინა ჩვენ რომ წავედით, გოგოებმა აეროპორტში დამტოვეს. დავტოვე საქართველო და წავედი.....

ნატა:

ორი დღის შემდეგ

ნატა სად ხარ?-დემე
-ჩამოდით?
კი და სასწრაფოდ უნდა გნახოთ ყველამ ერთად-დემე
ელეს სახლში მოდით, ნახევარ საათში ყველა იქ იყო ელენეს გარდა
გუგა შემოვარდა თუარა ელენე სად არის?
რაო გასვიანო ივაჟკაცე? მეცკი ვერ დავუჯერებდი ელენეს საკუთარი თვალით რომ არმენახეთ
ნატა შენმაინც რაგჭირს ხომიცი რომ სიგიჯემდე მომწონდა, ელენე ბოლოს თავდავიწყებით რომ შემიყვარდა ესეც ხომ იცი, სად არის უნდა ვნახო უნდა ვუთხრა რომ ლიკამ წამალი ჩამიყარა და ურექციოდ ამიტომ ვიყავი მითხარი სად არის ნინა,
-წავიდა-ნატა
-სად წავიდა გოგო?-დემე
გერმაინაში მშობლებთან-ნინა
-იქ რაუნდა?-თოკო
ყველა და ყველაფრის დავიწყება, უპირველესად შენი გუგა, არგაბედო და მის ცხოვრებასი აღარ გამოჩნდე თორემ დავივწყებ ჩემი ქმრის მამიდაშვილი რომ ხარ-ნატა

გუგა სავარძელში ჩაეშვა, ხელები სახეზე მიიჭირა, ყველაფერი გაახსენდა, მისი ჩახუტებამისი კოოცნა, როგორ იჯდნენ ამ სავარძელში ერთად და როგორ საუბრობდნენ, ამ სახლში ელენეს სურნელი არ გამქრალიყო, თითქოს ის ისევ აქ იყო და გასვიან ემალებოდა.
გთხოვთ ამ სახლში მარტო დამტოვეთ-გუგა
-აქედან გადი-ნატა
ნატა გთხოვ-გუგა
ნატა დააცადე გთხოვ წავიდეთ, დემეტრემ ნატა გააჩერა, ნელნელა ყველა წავიდა, მხოლოდ გასვიანი და ნინას სურნელი დარჩა, ნელნელა გუგა ოთახში შევიდა სადაც ბოლოს ერთად იყვნენ, ლამის ამ ბიჭმა ტირილი დაიწყო, დიახ ცოტაც და ატირდებოდა რომარ გახსენებოდა რომ ელენე მისი იყო, მხოლოდ მისი და არ გაუშვებდა მას ასე ადვილად, ეგრევე დემეტრეს დაურეკა და თხოვა გაეგო გერმანიაში რა ადგილაც ცხოვრობდნენ ელენეს მშობლები, ცოტახანში დევდარიანის ზარმ აგასვიანი ფიქრებიდან გამოარკვია და გახარებული აეროპორტისკენ დაიძრა რეისების ამბავი რომ გაეეგო,
ალბად 12 ის გადაშორებული იქნებოდა როცა გუგამ კვლავ დაურეკადემეტრეს და უთხრა ხვალ დილით 6 საათზე გაფრინდებოდა და 4 საათისთვის გერმანიაში იქნებოდა....
ელენე ჩავიდა თუ არა დედამისი აეროპორტში დახვდა, სახლშიმისულმა ყველაფერი მოუყვა მას და სთხოვა რომ ცალკე ბინა ეპოვნა მისთვის, და იცით მაკამ რაუთხრა? მისთვის პატარა სახლი უკვე ნაყიდი ჰქონდა მირდაპირ მათი ბინის უკან. ელენე სიხარულისგან დაფრინავდა, ოჯახის ნახვის შემდეგ სახლში გადავიდა და დაათვარელა აღტაეცებულმა დედას ჩაეხუტა და სთხოვა რომ მარტო დაეტოვებია, რამდენიმე საათში ელენემ საჭმლის მომზადება და გოგოებთან საუბარიც შეძლო, ნელნელა ცდილობდა ყველაფერი დაევიწყებია მაგრამ ასე ადვილი როდი იყო მისთვის?
დაღამდა, ელენემ კარი გადაკეტა, და დასაძინებლად გაეშურა, ღამით 2 სრულდებოდა რაღაც ხმაური რომ გაიგო, მაგრამ არ ამდგარა, იცოდა მეორე გასაღები დედამისს ჰქონდა და ალბად ის მოსულიყო, ცოტახანში საფეხურებზე ნაბიჯების ხმა გაისმა, ვიღაც მძიმედ მოდიოდა, დედამისი თუარა სხვა ვინ უნდა ყოფილიყო? ალბად დავითი იქნებოდა, მამამისი.
ვიღაცამ კარი შემოაღო, შავ შუქზე სილუეტი ვერ გაარჩია, თუმცა კარგად მიხვდარომ დედამისი არიქნებოდა.
-მამა შენ ხარ?
-ნადირაშვილო
არარსებობს გუგა? ამას აქ რაუნდა შანსი არრარის ალბად მესიზმრება, ხელები საბანს მოვუჭირე და თვალები მაგრაც დავახამხამე,
უცებ სინათლე აანთო და არა! არავინ არ დასიზმრებია ელენეს, მის წინ გაწუწული გუგა გასვიანი იდგა რომელიც მონატრებული თვალებით უყურებდა ელენეს, როგორ უნდოდათ ეხლა ერთმანეთ ჩახუტებოდნენ მაგრამ არცერთი არ იძვროდა ადგილიდან, ორივე გაშეშებული მისჩერებოდა ერთმანეთს. ბოლოს ისევ ელენემ დაარღვია სიმშვიდე
აქ როგორ მომაგენი, როგორ შემოხვედი და საერთოს როგორ გაბედე ჩემი პოვნა, საწოლიდან წამოხტა და გაბრაზებული ყვირილი დაუწყო გუგას
ისეთი ფიცხი ხარ შენთან საუბარი არ შეიძლება, ნუთუ ერთხელ მაინც არ გაგიჩნდა კითხვა რატომ ვეგდე საწოლზე ნახევრად შისველი უემოციოდ? რატომ ვერ დაგირეკე ორი დღის განმავლობაში? იცოდი რომ იმ ბო^მა ნარკოტიკი ჩაყარა სასმელში? იცოდი? -გასვიანმა ხელების შლა და ყვირილი დაიწო, როგორი უსუსური გახდა ელენე ამდროს როცა გაიგო რომ გუგა ორი დღე გადასხმაზე იყო შეერთებული, როგორ შეიძლებოდა მომკვდარიყო, და მან არცერთხელ მოუსმინა და უფრო მეტიც საუბარიც კი არსცდა მასთან. ხოლო რაც შეეხება გასაღებს დედაშენმა მომცა, ელენე საწოლზე დავარდა, დაფიქრდა გუგა რომ არ მოსულიყო და არ აეხსნა მისთვის ეს ყველაფერი, ცხოვრების ბედნიერ წლებს როგორ ფუჭად კარგავდა. გასვიანი ნელნელა მოუახლოვდა მუხლებით მის წინაშე დადგა და პატიება სთხოვა, იმ ყველაფრისთვის რაც ოდესმე ჩაუდენია.
ნადირაშვილმა ხელები მოხვია და ისე მიეწება სულ მთლად დაავიწყდა საწყალი ბიჭი სველი რომ იყო.
-მაკას ვეტყვი მამაჩემის რამე გამოგიტანოს-ელენე
გუგამ თვალის მომჭრელად გაუღიმა და ისევ აკოცა.
გაყინულიხარ, წყალს გაგითბობ-ელენე
იმშემთხვევაში თუ ერთად ვიბანავებთ-გუგა
ელენემ თანხმობის ნიშნად გაუღიმა და გუგას მიეწება....
ასე იყო ელენეს და გუგას ამბავი, ისინი თვალს დახუჭულები ფიქრობდნენ მომავალზე, მათ ქორწილზე, შვილებზე და თავს უზომოდ ბედნიერად გრძნობდნენ.
****
თუგსურთ გავაგრძელებ, შენიშვნები არ დაიზაროთ