- უცნობის ხმის მიმართულებით გავიხედე და დავინახე ის ვინც არასოდეს უნდა დამენახა...
- ყოჩაღ ახვლედიანი!- ის უბრალოდ თვალებში მიყურებდა და ცინიკურად მიღიმოდა. სუნთქვა შემეკრა და თავბრუსხვევა ვიგრძენი,სწორედ ამ დროს ზარი დაირეკა და კლასიდან პირველი გავვარდი,რაზეც მასწავლებელი და მოსწავლებელი გაშტერებულები დარჩნენ. საპირფარეშოში შევვარდი და ნიჟარას დავეყრდენი.ღრმად ვსუნთქავდი და ვცდილობდი თავი ხელში ამეყვანა.საპირფარეშოში ნინი დაფეთებული შემოვარდა.
- რა დაგემართა კარგად ხარ?!- შეშინებულმა მხარზე ხელი მომითათუნა.-ეს ის ბიჭი იყო რომელზეც გეუბნებოდი,ალბათ რაიმე შეიცვალა და გუშინ ჩამოვიდნენ.
- შენ მართალი იყავი, ის ბიჭი ჩემს გამო ჩამოვიდა.
- იცნობ მას?- გაკვირვებულმა შემომხედა.
- საკუთარ თავზე მეტად!- დაბნეულმა ამოვილაპარაკე.
***
- როგორც ჩანს ძმაკაცები უკვე შეუძენია.- წვენი მოწრუპა ნინიმ და ჩემს უკან მჯდომ ლუკაზე მიმითითა.- სულ შენ გიყურებს.
ამ დროს ჩვენთან პატარა საყვარელმა ჟღალთმიანმა გოგონამ მოირბინა რაღაც ქაღალდი მომცა და მითხრა,ეს იმ სიმპატიურმა ბიჭმა გამოგიგზავნაო.მადლობა გადავუხადე და ფურცელი გავშალე,ნინი კინაღამ ხელებში ჩამაფრინდა.
"დღეს შენთან მოვალ პატარავ,ლამაზად ჩაიცვი" მას დაბღვერილმა გავხედე მან კი თვალის მომჭრელად გამიღიმა.
- ანუ ეს რას ნიშნავს პაემანზე გეპატიჟება?- შეჰკივლა ნინიმ რაზეც გავაჩუმე.
- ეს პაემანი არ არის!- შევუბღვირე და ქაღალდი დავჭმუჭნე.
***
- დედიკო ხომ იცი რომ დღეს ახვლედიანები უნდა გვესტუმრონ?- სიხარულით გამომძახა და ნამცხვრის კეთება განაგრძო.
- კი დედა უკვე მეასეჯერ მითხარი და არ შეიძლება ნინისთან წავიდე და სახლში არ დავხვდე?- მუდარით სავსე თვალებით შევხედე დედას.
- საყვარელო,მათ კარგი ბიჭი ჰყავთ იქნებ ხელი გამოკრა.- ამ სიტყვების გაგონებაზე წყალი გადამცდა და ხველება ამიტყდა.მერე ისტერიკული სიცილი ამიტყდა.
- რაიყო დედიკო ასეთი რავთქვი?- დაბნეულმა შემომხედა.
- მე და ის ვირთხა? არარსებულია!
გადავწყვიტე ცოტახნით ჩემს ქოხში წავსულიყავი და ემოციები ნახატზე გადამეტანა.თეთრი ტოპი, ნაცრისფერი შორტი და კეტები საუკეთესო კომბინაციაა.როდესაც გარეთ გამოვედი თვალი მას მოვკარი, მანაც შემამჩნია და დაუსტვინა, შემდეგ ამაზრზენად შემომხედა და თავისი გზა განაგრძო.მისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია რადგან ვიცი რომ მისი დასაწუნი არაფერი მჭირს.ქოხი აქვე იყო მამამ პატარა რომ ვიყავი მაშინ მაჩუქა,შესაძლოა დაგჭირდესო.გასაღები ამოვიღე და შიგნით შევედი, საღებავის სუნი ვიგრძენი და გარშემო მიმოვიხედე.სახატავი დაფა ავიღე ყველაფერი გავამზადე და უბრალოდ თვალები დავხუჭე. ყოველთვის ასე ვიქცევი უბრალოდ თვალებს ვხუჭავ და ხელებს მივენდობი ხოლმე.45 წუთის შემდეგ თვალები გავახილე და მისი პორტრეტი დამხვდა.ნახატს კარგად დავაკვირდი და მისი იდეალური ნაკვთები შემრჩა ხელში.უბრალოდ არ მჯეროდა რომ ასეთ ლამაზ არსებას ასეთი მახინჯი გული ჰქონდა.ჩემს თავს შევხედე და როგორც ყოველთვის საღებავებში ვარ ამოსვრილი. არვიცი ეს როდის ან როგორ მომდის.გადავწყვიტე ნახატი გვერდზე გადამედო და თავიდან მეცადა ერთი საათის შემდეგ ნახატს შევხედე და ნერვები მომეშალა როდესაც ისევ მისი სახე დავინახე. კიდევ რამოდენიმეჯერ ვცადე, მაგრამ არაფერი გამომდიოდა. ბოლოს ცრემლები წამომივიდა და საერთოდ შევეშვი.კედელთან ჩავიმუხლე,ხელები ძალიან მტკიოდა არვიცოდი რა მექნა. მოულოდნელად საათს შევხედე და თვალები გამიფართოვდა, ხუთი საათია აქ ვარ სტუმრები კი ცხრაზე უნდა მოსულიყვნენ ახლა კი ათის ოცი წუთია. სასწრაფოდ წამოვდექი ფეხზე ქოხის კარები გადავკეტე და სახლისაკენ გავიქეცი კარები შევაღე და ყველას ყურადღება მივიქციე. ბოდიში მოვიხადე და სასწრაფოდ ოთახში შევვარდი სააბაზანოში თავი მოვიწესრიგე გამოვიცვალე და მათთან ჩავედი. ადგილი მხოლოდ ლუკას გვერდით იყო და მეც იქ დავჯექი.
- აპატიეთ ჩემს ქალიშვილს ხატვა ძალიან უყვარს და მთელს დღეს ხატვაში ატარებს.
- არაფერია,ვის არ მოსვლია.- თბილად გამიღიმა ქალმა ეტყობა არ იცის რაც მოხდა თორემ ასე თბილად არ შემომხედავდა.
- შვილო გაიცანი ეს ქალბატონი მარიამია, მისი ქალიშვილი ლიზა და ვაჟიშვილი ლუკა,ეს კი ჩემი ქალიშვილი ელენეა- ვეცადე გამეღიმა.მისი დაიკო ალბათ ხუთი წლის იქნებოდა.
- დედიკო შეიძლება ელეს ჩავეხუტო? ძალიან ლამაზია.- დედამისი გაუჯავრდა თუმცა ვუთხარი რომ პრობლემა არ იყო. მან ჩემთან მოირბინა და მაკოცა, მე კი ხელში ავიყვანე და კალთაზე დავისვი.
- ნეტავ ჩემმა ძმამ შენნაირი ლამაზი ცოლი მოიყვანოს - მის ნათქვსმზე გავწითლდი და სირცხვილისგან სად დავმალულიყავი არ ვიცოდი.ამაზე ლუკას გაეცინა, დედამისმა კი ლიზას უთხრა შენს ადგილას დაბრუნდიო.რამდენიმე წუთში ლუკამ ჩემი სახი მის დიდ ხელებში მოიქცია ისე რომ ვერც გავაანალიზე, შემდეგ კი სალფეთქით ლოყაზე დარჩენილი საღებავი მომაშორა.თვალებში მიყურებდა, მე კი გული გამალებით მიცემდა ისე თითქოს სადაცაა გასკდებოდა.როდესაც გაწმენდა დაასრულა გამიცინა და მითხრა ასე არ ჯობიაო? დედაჩვენები დებილებივით გვიყურებდნენ.უცებ მარიამმა შეყვირა ვაიმე მეორე ნამცხვრის გამოტანა დამავიწყდაო.დედამ ანუგეშა არაუშავრსო, მაგრამ ლუკას უთხრა მიდი მოიტანეო მან ამოიკვნესა დედამ კი უთხრა ელეც გამოგყვებაო,ამ დროს დედას მკვლელი თვალებით შევხედე.მომესმა ლუკას ხითხითიც.სუფრიდან ავდექი და როგორც კი გარეთ გამოვედით ჩემკენ შემოვაბრინე.
- აქ რატომ ჩამოხვედი ?!
- ოოო, ნეტავ იცოდე რამდენი ხანია ჩვენს შეხვედრას ვგეგმავ - ეშმაკურად ჩაიცინა
- ეს ჩემს კითხვას არ პასუხობს !
- ეს ჩემი პრობლემა არაა.
- შურის საძიებლას ჩამოხვედი არა? გინდა ის ტკივილი განვიცადო რაც ერთ დროს შენ განიცადე? გინდა ისევე ვიტანჯებოდე როგორც შენ ? - სევდით აღსავსე თვალებით მივაჩერდი. მან კი კმაყოფილად ჩაიცინა
- ძალიან მიხვედრილი ხარ პრინცესავ.- ცხვირზე თითი მომითათუნა -ახლა კი თუ ნებას მომცემ ნამცხვარი უნდა მოვიტანო
- ამ ყველაფერში ხომ დამნაშავე მე არ ვარ.- მარილიანი ბურთულა სახეზე ჩამომიგორდა,როდესაც შემობრუნდა და თვალებში შემომხედა თითქოს გაუკვირდა.
- არა საყვარელო- ჩემი სახე მის ხელებში მოიქცია და ამაზრზენად გამიღიმა -შენ უბრალოდ სატყუარა ხარ
- როგორ შეგიძლია ასეთი ურჩხული იყო!- დავუყვირე და კიდევ ერთი ბურთულა ვიგრძენი.როდესაც ეს ვუთხარი გამწარდა და მიყვირა
- მამაშენს როგორ შეეძლო!!- მის თვალებში უდიდესი ზიზღი და სიძულვილი დავინახე რამაც ძალიან შემაშინა. იქაურობას მოვშორდი და ტბისკენ გავიქეცი.ცხარე ცრემლით ვტიროდი და ვცდილობდი რაც შემეძლო სწრაფად გავქცეულიყავი.ტყემდე მივაღწიე და გზას გადავუხვიე ტყეში ბევრი ვირბინე და როგორც იქნა ტბამდე მივაღწიე. აქ არავინ მოდის ხოლმე მითუმეტეს ღამით, ამიტომ მიყვარს ეს ადგილი.მუხლებში ძალა გამომეცალა და დაბლა დავეცი.ტირილს ვუმატრბდი და ვუმატებდი... მძულხართ ახვლედიანები ! მძულხართ!!!
ორ საათზე მეტია რაც აქ ვარ და უკვე ტირილის თავიც აღარ მაქვს, ალბათ უკვე გვიანია. საათს დავხედე და პირველს გადაცდენოდა.ირგვლივ მიმოვიხედე და შიშმა ამიტანა ძალიან აცივებულიყო და ირგვლივაც ნისლი მოფენილიყო...ფეხზე წამოვდექი და ნელი ნაბიჯებით ტყისკენ გავემართე. ვცდილობდი ხელებით სხეული გამეთბო თუმცა უშედეგოდ. გზამდე მივაღწიე და მივხვდი რომ სახლამდე დიდი გზა მქონდა გასავლელი.როდესაც ტრასაზე მივაბიჯებდი მივხვდი, რომ ჩემს უკან ვიღაც მომყვებოდა.უკან მივიხედე და მთვრალი კაცი დავინახე ალბათ 30 წლამდე იქნებოდა.შემეშინდა და ნაბიჯს ავუჩქარე. მანაც იგივე მოიმოქმესა ახლა კი უკვე გავრბივარ, გავრბივარ მაგრამ ვრძნობ რომ ვიღაცამ თმაში ხელი ჩამავლო და ტრასაზე დამაგდო ყველაფერს ბუნდოვნად ვხედაბდი, თუმცა ვცდილობდი ის მხეცი მომეგერიებინა თუმცა უშედეგოდ, ის ჩემზე ბევრად ძლიერი იყო ვიგრძენი როგორ შემეხო ცივი ჰაერი სხეულზე და როგორ დაიწყო მან თავისი სამუშაო. როდესაც შორტისკენ ხელი წაიღო ვიგრძენი რომ მძიმე მასა სხეულიდან ამაგლიჯეს, ვხედავდი რომ ვიღაც გამეტებით ურტყამდა, მაგრამ ვერ ვხედავდი ეს ვინ იყო,რადგან თვალები თანდათან მეხუჭებოდა...
***
დილით საშინელმა თავის ტკივილმა და თვალების წვამ გამაღვიძა. თვალები გავახილე და ირგვლივ მიმოვიხედე. ყველაფერი ხის იყო,გამახსენდა გუშინ რაც მოხდა და ცრემლები უნებურად წამომცვივდა. ახლა საკუთარი თავი ყველაზე მეტად მეზიზღებოდა,რომ ვიხსენებდი თუ როგორ მეხებოდა ის მხეცი გული მერეოდა. იმედია მან ვერ შეძლო ის, რის გაკეთებასაც აპირებდა.ფეხზე წამოვდექი და მივხვდი რომ მხოლოდ ვიღაცის თეთრი საროჩკა მეცვა. ირგვლივ არავინ იყო, ფეხაკრეფით მივედი კარებთან და ასე ფეხაკრეფით ჩავედი კიბეზე, თან ირგვლივ ვიყურებოდი და ღმერთს ვევედრებოდი მშვიდად გავპარულიყავი. კარებთან ვიყავი როდესაც ვოღაცამ რაღაც მითხრა.
- საინტერესოა ასეთ მდგომარეობაში სად მიიპარები. - მოულოდნელობისგან შევხტი და შომოვბრუნდი - მადლონა საჭირო არ არის.
- მოიცა ანუ შენ... - შიშმა ამიტანა.
- არა ეს მე არ ვყოფილვარ, ამის სურვილი თუ ოდესმე შემიპყრობს წავალ და თავს მოვიკლავ.- სიბრაზემ ამიტანა.მოულოდნელად გავაანალიზე რომ წელს ზემოთ შიშველი იყო, რაზეც გავწითლდი და რაღაცის თქმა დავაპირე.
- შენს გარეშეც ვიცი რომ ძალიან სექსულური ვარ- თავდაჯერებულად გამიღიმა
- როგორც ჩანს ვიღაცას საკუთარ თავზე დიდი წარმ... მოიცა მე შენი საროჩკა მაცვია?- დავფეთიანდი
- ხო გენიოსო.
- ფუუუუ !!
- სხვა შემთხვევაში გოგოები ამის გამო ჩემთან მორბიან და მკოცნიან მაგრამ თუ არ გინდა შეგიძლია გაიხადო და მომცე- ეშმაკურად გამიღიმა.
- როგორმე ავიტან. - დამანჭული სახით შევხედე

იმედია მოგეწონებათ, შემიფასეთ. ♥