იშვიათია ნამდვილი სიყვარული. ნამდვილი მეგობრობა კიდევ უფრო იშვიათი.

რაც უფრო ვიზრდებით, თანდათან ვაცნობიერებთ რაოდენ ნაკლებად მნიშვნელოვანია გყავდეს ბევრი მეგობარი და უფრო მეტად მნიშვნელოვანი იპოვო ნამდვილი მეგობარი. “ნამდვილი მეგობარი კი ისაა, ვისაც ესმის შენი სულის სიმღერა და შეუძლია აგყვეს მაშინ, როცა შენ სიტყვები გავიწყდება.”
ძალიან ძნელია ნამდვილი მეგობრების გარეშე ცხოვრება. შესანიშნავი ურთიერთობისთვის კი ორი რამ არის მთავარი. პირევლი _ იპოვო მსგავსებები შენსა და შენს მეგობარს შორის და მეორე _ პატივი სცე განსხვავებებს, რადგან საუკეთესო მეგობრებს არასოდეს აქვთ ერთნაირი ბუნება, მათ უბრალოდ შესწევთ ერთმანეთის განსხვავებების საუკეთესოდ გაგების უნარი. მაგრამ მხოლოდ ეს საკმარისი არაა. კიდევ ერთი რამ რაც მართლაც აუცილებელია ეს არის პრობლემების ერთად გადაჭრის უნარი.მეგობარმა უნდა გაგიგოს რადგან გაგება ცნობაზე ღრმაა.უამრავია ისეთი ადამიანი რომელიც გიცნობს მაგრამ ძალიან ცოტაა ისეთი რომელიც გაგიგებს.მაგრამ ამ ცოტაშიც გამოერევა ის ერთი საუკთესო ვინც გიქმნის ისეთ სამყაროს რონელიც თავს გაგრძნობინებს როგორც ხელმწიფე.

ვწევარ და ვფიქრობ ნუთუ შეიძლება ადამიანი მოკვდეს მაგრამ მეგობრობამ იცოცხლოს ? და თვალწინ მიდგას დემეტრესა და ალექსანდრეს საახეები. ნუთუ ისინი მეგობრები იყვნენ? არა ეს უპრო სხვა იყო უფრო აღმატებული მაგრამ მეგობრობაც ხომ სწორედ ეს აღმატებულებაა .
ქვეყნად რა არ მინახავს მთა, ბარი ,სიკეთე, ბოროტება მაგრამ ამდაგვარი მეგობრობა ? ფიქრებში გახვეულს ხელზე მოჭერას ვგრძნობ .
– ბაბუ ბაბუ გახსოვს მითხარი ერთ ლამაზ ისტორიას მოგიყვებიო?
– მახსოვს ბაბუ
– მომიყევიი
– კარგი მაგრამ დამპირდი რომ ყურადღებით მომისმენ
– გპირდები ბაბუ

ერთ პატარა ქვეყანაში , პატარა სოფელში იდგა პატარა ციხე ყველასგან მიუალი რადგან იქ ისეთი კაცი ცხოვრობდა რომლის სახელის ხსენებაც კი ადამიანში შიშის გრძნობას აღძრავდა. ყველა ერიდებოდა მას რადგან მისიძალიან ეშინოდათ კაცი რომელიც იქ ცხოვრობდა არავის ენახა რადგან იგი ციხიდან არასდროს გამოდიოდა მაგრამ მმისი თანამძრახველების მეშვეობით ხალხს ძარცვავდა. უამრავი ისტორია დადიოდა მასზე ზოგი ამბობდა დედამ სანაგვეში მოისროლა და გაიქცაო , ზოგი ამბობდა მოუკვდაო , ზოგმა თვითონ მოკლაო მაგრამ დანამდვილებით არავინ არაფერი იცოდა.
– ბაბუ მეშინია
– კარგი მაშინ აღარ გავაგრძელოთ
– არა მინდა მოვისმინო. რატომ იყო ის ასეთი საშინელი ? ან დედამ მართლა მიატოვა ? ან რატომ მითხარი რომ ეს ლამაზი ისტორია იყო ?
– ჯერ დასკვნებს ნუ გამოიტან .ჩვენ ხომ არვიცით რამოხდა
– მაშინ გავაგრძელოთ
– ჰო სად გავჩერდით ?