- არ გშია? კვერცხი გავაკეთე მგონი - ამ დროს გულწრფელად გაიცინა,რამაც ჩემი ღიმილი გამოიწვია.
- რაღაც სხვანაირი ხარ - სამზარეულოში გავედით მე კი პამიდორით თამაში დავიწყე და დახლზე შემოვხტი.
- მაინც როგორი ? - გამომხედა და კვერცხის თეფშებზე გადანაწილება დაიწყო ღმერთო რა სექსუალურია
- გუშინ გადამარჩინე დღეს კი კვერცხს მიწვავ -გავიცინე და პამიდორი ჰაერში ავაგდე
- გერჩივნა იმ ტიპთან დამეტოვებინე და დაწყებული დაესრულებინა? -აი ისევ ის ამაზრზენი ბიჭი დაბრუნდა
- შეგეძლო იქ დაგეტოვებინე მაგრამ არ დამტოვე.
- შენ მე უნდა გაგაუბედურო და არა სხვამ - ამაზე თვალები გამიფართოვდა და პამიდორი თავში მესროლე.
- ამას ინანებ - წარბები აათამაშა და ჩემსკენ წამოვიდა.
მე შემეშინდა და გავიქეცი ოთახებში დავრბოდი, ვწიოდი ის კი ჩემს დაჭერას ცდილობდ.ა იმ ოთახში შევვარდი სადაც გავიღვიძე და ირგვლივ მიმოვიხედე მახეში ვარ . ლუკაც შემოვიდა და გამიცინა უცებ მომვარდა და ღიტინი დამიწყო რასაც ნამდვილად არ ველოდებოდი.
- კარ..გი გეყოფა... გაჩერდი კარგი.. ბოდიში! -ვიცინოდი და ვეღარ ვსუნთქავდი. თანდათან გაჩერდა და თვალებში ჩამხედა თითქოს ჩემით ტკბებოდა.
- მგონი... კვერცხი იწვება - გამეღიმა, ის მომშორდა და სამზარეულოში გავიდა. ტაფას ცეცხლი ეკიდა რაზეც პირზე ხელი ავიფარე და ტაფას წყალი დავასხი.
- ბიჭები სამზარეულოში არ უნდა შეუშვა.
- ვცადე მაინც - გაიცინა და არვიცი შეამჩნია თუ არა მაგრამ ლოყაზე მოწყვეტით მაკოცა რაზეც ავწითლდი. - ძალიან მშია იქნებ რამე გამიკეთო? პროდუქტები მაცივარშია.
მაცივარი გამოვაღე და სოსისი, კვერცხი და რაღაც მწვანილები გამოვიღე.15 წუთში მზად იყო ყველაფერი, წვენიც გავაკეთე ფორთოხლის.
- შეგიძლია მობრძანდე.
- იმედია საჭმლის მომზადება ნორმალურად იცი.
- უკაცრავად მე წავუკიდე ტაფას ცეცხლი?
- აბა ვნახოთ... წავა რა. - გავბრაზდი, რადგან ძალიან კარგი გემო ჰქონდა კვერცი ჩვეულებრივი არ იყო სხვადასხვა რაღაცეები შევურიე.
- ეს ვისი სახლია? - ვკითხე და ირგვლივ მიმოვიხედე.
- ჩემი. - მშვიდად მითხრა და წვენი მოსვა
- ორი სახლი რათ გინდა? -გამიკვირდა.
- დედაჩემთან გოგოებს ხომ არ ავიყვან თან დღწში 10ს - ეს რომ თქვა წვენი გადამცდა. მან კი სიცილი დაიწყო.
- ლუკა...
- რაიყო?
- მაპატიე... - თავი დავხარე.
- რა გაპატიო?
- მამაჩემის საქციელი, ვიცი ბევრს გთხოვ მაგრამ...
- მაგრამ რა - ვგრძნობ როგორ იმატებს მასში აგრესია.
- მას არ ვამართლებ - ხმა ჩამიწყდა. - არ მინდა ეგოისტი გეგონო, და იფიქრო ამას იმიტომ ამბობს რომ თავი დაიღწიოსო,რადგან მესმის შენი და რასაც არ უნდა აპირებდე ავიტან.
- შენს სიკვდილსაც აიტან ? - ჭამას თავი დაანება ხელებს დაეყრდნო და წარბები შეკრა. ამ სიტყვების გაგონებაზე თითქოს რაღაც ჩამწყდა
- ჩემს სიკვდილს?.. ანუ ჩემი მოკვლა გაქვს განზრახული.
- არ გიპასუხია.
- კი თუ ეს ამად გიღის. (ამ დროს ზარის ხმა გაისმა)
- ტანსაცმელი მოგიტანეს შეგიძლია წახვიდე. - ახლა უკვე ვიცოდი რასაც აპირებდა.
- მადლობა... - ჩუმად წარმოვთქვი
- ხო და შეგიძლია შენებს უკვე დაემშვიდობო. -ირონიულად გამიღიმა, აი ძველი ლუკა დაბრუნდა.
- როგორ შეგიძლია იყო ასეთი კარგი, მაგრამ ამავდროულად ასეთო საშინელი. -დავინახე როგორ გაიარა მის თვალებში ტკივილმა.
- შენ მე არ მიცნობ ! -მკაცრად მითხრა
- დამიჯერე უკვე კარგად გიცნონ.
ოთახში ავედი გამოვიცვალე და გარეთ გამოვედი პირდაპირ ქოხშო მივედი და რაც კი მისი პორტრეტი მქონდა დახატული ყველაფერი დავხიე.
***
დღეს ნინის შეყარებულის და ჩემი საუკეთესო მეგობრის, გიოს დაბადების დღეა... ველოდებოდი კლასში როდის შემოვიდოდა გიო ნინისთან ერთად და აი ისიც !!
- გიოო გილოცაააც !!! - მასთან მივირბინე და ჩავეხუტე -აბა რას ვაპირებთ დღეს?
- რათქმაუნდა აღნიშნავს ხო გიო? - გაუცინა ნინიმ, აიიხ ვგიჟდები ამ წყვილზე.
- თავისთავად, დღეს ექვსზე.
- შევთანხმდით ! ვინები გეყოლება ?
- ჯერ არვიცი.
- ნინი საყიდლებზე მომყვები ხო?
- რაშეკითხვაა? - სულელივით თქვა, გიოს აკოცა და ჩემს გვერდით ადგილი დაიკავა.
- შენსა და ლუკას შორის რა ხდება?
- რა უნდა ხდებოდეს - არაფერი შევიმჩნიე
- კარგი რა ვხედავ როგორც უყურებთ ერთმანეთს. - გაიცინა რაზეც მასწავლებელმა შენიშვნა მოგვცა.
- ხო თითქოს ერთმანეთის მოკვლა გვინდა ხო ? ასეცაა.

ესეც მესამე თავი, შეიძლება წინასთან შედარებით მცირე ზომისაა,მაგრამ არაუშავრს. ♥ იმედია მოგეწონებათ ♥