ერთხელ წვიმაში (მეოთხე თავი)
***
უკვე სამი კვირა გავიდა რაც რომში ვარ აქ ერთი გოგო გავიცანი ისიც ქართველია, ჰოდა კიდევ კარგი ელენე მყავდა თორემ სულ გავგიჟდებოდი, აქ ყოფნა უკვე მაგიჟებდა და გადავწყვიტე დედასთვის და მამასთვის რაღაც მეთქვა და ორივე დავიჯინე გვერდით და დავუწყე ლაპარაკი:
-დედა მამა უკვე სამი კვირა აქ ვარ და მემგონი ჩემი წასვლის დროაა
-რას ამბობ ხომ არ გაგიჟდი ეხლა არ ჩამოხვედი?(მითხრა გაოგნებული ხმით ლელამ)
-კარგი რაა დედა აღარ შემიძლია მართალია ელენეც აქაა მაგრამ არ მინდა რა გთხოვ
დედაჩემს აშკარად ეწყინა, მაგრამ ისე უნდოდა რომ დავრჩენილიყავი სალომეს მშობლებს დაურეკეს ჩემმა მშობლებმა და სალოს დედა ძლივს დაითანხმეს რომ სალომე რომში ჩამოსულიყო. მეორე დღეს ელენეც გამომყვა და აეროპორთში მივედით სალომეს დასახვედრად და დავურეკეთ:
-სალო სად ხარ?
-აი ეხლა უნდა ჩავჯდე თვითმფრინავში და ტელეფონი უნდა გამოვრთო და თუ დამირეკავ და არ გიპასუხებ მაშინ ისევთვითმფრინავში ვარ და რომ ჩამოვალ მეთვითონ დაგირეკავ კაი წავედი შემოწმება უნდა გავიარო !! გკოცნი
-კაი მიდი
ტელეფონი გავთიშე ერთი წუთით ვიფიქრე ხომ შეიძლება კაკიც ჩამოვიდეს თქო მაგრამ ვიცოდი რომ ძალიან ბევრი საქმე აქ და ამ ბოლოდროსაც მაგიტომ აღარ მირეკავს.
ძალიან ძალიან დიდი ხანი ველოდეთ სალომეს, რამდენჯერაც არ უნდა დამერეკა ყოველთვის გამორთული ჰქონდა ტელეფონი. უკვე საღამო იყო მე კი სკამზე ვიჯექი და აღარანაირი იმედი არ მქონდა რომ სალომე ჩამოვიდოდა მაგრამ უეცრად დავინახე როგორ მოდიოდა კაკი დიდიი სათამაშო პანდით ხელში აქეთ, თავიდან სხვა მეგონა მაგრამ რომ დაიძახა ნინიოო გული კინაღამ გამისკა, გავიქეცი და ისე მაგრად ჩავეხუტეე რომ გაშვება აღარ მინდოდა, ხელში ამიყვანა და ჩემზე და კაკიზე ბედნიერი მთელს პლანეტაზე არავინ არ იყო, გავგიჟდი საოცარი გრძნობაა როდესაც უეცრად თავზე დაგადგება ის ადამიანი რომელსაც სიგიჟემდე უყვარხარ და შენც მაგის გარეშე არ შეგიძლია, ვაკოცე და ათი წუთის შემდეგ ჩამომსვა და კიდევ ვეხუტებოდი მერე როგორც იქნა გამიშვა ხელი და სალომემ მითხრა:
-ისე იდეაში მე ჩამოვდიოდი და ჩემთან უნდა მოსულიყავი (მითხრა სიცილით გავიცინე და მაგასაც ძალიან მაგრად ჩავეხუტე)
-აუ ვაფშე ყველაზე მაგარი მეგობარი და შეყვარებული მყავს (ძლივს ვთქვი და კაკიმ სათამაშო პანდა მე მომცა მივედი და ვაკოცე)
-ვაიმეე გეთქვა მაინც რა გული კინაღამ გამისკდა
-ხოდა სწორედ მაგიტომ არ გითხარი-გაიცინა კაკიმ და იქიდან ჩემს სახლში წავედით დედაჩემმა და მამაჩემმა კაკიზე იცოდნენ და ის ღამე ჩვენთან დავრჩით, მეორე დღეს კაკი აქ ვერ რჩებოდა ასე რომ მეორე დღეს წავიდა გავაცილეთ და ჩვენ ერთ კვირაში წავედით სიმართლე რომ ვთქვა ძალიან მომეწონა.
*** (თბილისში)
დილით უნივერსიტეტში წავედი საშინელი დღე იყო ერთი თვე დასვენება და ასე უცბათ უნივერსიტეტი ლექციები. 6-ზე დავამთავრე უნივერსიტეტი და სახლში წავედი გზაში კაკის დავურეკე არ მიპასუხა და მეგონა ჩემთან სახლში დამხვდებოდა სახლში ავედი არც იქ არ დამხვა მერე მის ძმაკაცს ნიკუშას დავურეკე:
-ნიკა კაკი სადა ან ტელეფონს რატო არ იღებს?
-არ ვიციი კაკი ეს დღეებია არ მინახავს
-აა კაიი საბას ან ლევანს დავურეკავ
-კაიი და თუ რამე გაიგე გამაგებინე რაა
-კაი დაგირეკავ.
ტელეფონი გავთიშე და ლევანისთვის უნდა დამერეკა როდესაც ტელეფონმა ბზუილი დაიწყო ვნახე და საბა მირეკავდა
-საბა...
-აუ ნინი მისმინე რაღაცას გეტყვი და არ ინერვიულო კაიი
-რა ხდება საბა გამაგებინე გთხოვ რაა
-აუუ კაკიმ იჩხუბა რაა ვიღაც ტიპთან
-რააა (კინაღამ ჭკუიდან შევიშალეე)
-საადა კაკი სად ხართ, ვაიმეე...
-კაი დამშვიდდი სავაადმყოფოში ვარ აქ არის კაკიც აუ კაროჩე მოდი რა სწრაფად
-ეხლავე მოვდივარ
ქურთუკ ჩავიცვი და გარეთ გავედი. სავაადმყოფოში საბასთან მივედი
-საბა რა ხდება რატო იჩხუბა გამაგებინე
-კაიი დაწყნარდი აგიხსნი ყველაფერს ვიღაც ტიპია და იმასთან იჩხუბა მერე იმან ვიღაცეები მოიყვანა და დანა გაურჭო იმ ახ****მა ეხლა საოპერაციოშია ოპერაციას უკეთებენ ამბობენ ძალიან დიდი ჭრილობააქო. აი ამის მერე ლამის გავგიჟდი მეგონარომ მოვკვდებოდიი მე მართლა მინდოდა რო ის ბიჭი მეთვითონ მეცემა ისეთი გამწარებული ვიყავი ძალიან დაძაბულობა იყო ჩემი მეგობრები კაკის ძმაკაცები ყველანი მოვიდნენ მერე ამდენი ხალხი იქ არ გაგვაჩერეს და მოსაცდელში ჩაგვიყვანეს მე გიჟს ვგავდი და ანი, სალო და ნუცა ჩემთან იყვნენ და მე მაწყნარებდნენ მედა სალო ვიჯექით მე სალოს კალთაში მქონდა თავი და მერე მე სალოს ვუთხარი:
-როგორ შეიძლება ადამიანს ასე არ გაუმართლოს?
-კაი რა ნინი სისულელებს ნუ ლაპარაკობ ხო იცი რომ ყველაფერ კარგად იქნება(ეს თქვა და მე მის კალთიდან თავი ამოვწიე და ვუთხარი:
-არააა... ვერ გაიგე ექიმა რათქვაა?
-მისმინე რაღაც შანსი არის რომ გადარჩეს გაიგეე
რამოდენიმე საათი გავიდა და ექიმი მოვიდა ჩვენთან ყველა ექიმთან მივარდით და ექიმმა გვითხრა
-კომიდან ჯერ ვერ გამოვიდა თუმცა გადარჩენის ათი პროცენტი არსებობს ამ ეტაპზე სხვას ვერაფერს გეტყვით (უკვე ექიმი წასვლას აპირებდა და მე ბუთხარი)
-ექიმო შეიძლება რომ ვნახოო ძალიან გთხოვთ
-კარგი მაგრამ მხოლოდ ერთი ადამიანი
-კარგით (ვუთხარი და ექიმმა მის პალატასღან მიმიყვანა და თვითონწავიდა
მე შეშინებოლი კარს მივუახლოვდი, სახელური ჩამოვწიე ვცდილობდი ცუდად არ გავმხდარიყავი და შევედი და აქედან დაიწყო შემი წამება...