-ელე, ელე გამოიძრე ყურსასმენები
- ხო დე
-ელე როგორც კი სახლში ჩავალთ სახლის დალაგებაში მომეხმარები ერთად უნდა დავალაგოთ 2 თვის დამტვერილი სახლი
წუწუნი დავიწყე თუმცა დედას დავთანხმდი. გარეთ ალბათ -10 გრადუსი ან უფრო მეტიც იყო იმიტომ რომ მანქანაში კონდინციონერის ჩართვის მიუხედავად ძალიან ციოდა ირგვლივ ყველაფერი დათოვლილი იყო გზები მოყინული ეს ყველაფერი ძალიან ლამაზი სანახავიი იყო თუმცა რამდენიმე საათში უნდა დავბრუნებოდი დამტვერილ სახლს.
-მემგონი სამივე დაიღუპა
-სწრაფად გადააფარეთ
-აზრი აღარ აქვს
ეს ხმები საიდან ან როგორ ჩამესმის არვიცი მინდა გავარკვიო რახდებამაგრამ ვგრძნობ რომ ვერ ვმოძრაობ ან უბრალოდ არმინდა გამოძრავება თვალებს ვერ ვახელ .
- გოგონას პულსი არის
-ასწიეთ საკაცეზე არცერთი წამი არ უნდა დავკარგოთ
-ისინი გარდაიცვალნენ

3 წლის შემდეგ
-გოგონა აპარატიდან უნდა გამოვაერთოთ ამდენი ხნის შემდეგ ის ისევ უგონოდაა
3 წლის და 3 თვის შემდეგ
ვგრძნობ რომ შემიძლია ხელის,ფეხის და საერთოდაც ვგრძნობ რომ უკეთ ვარ და მინდა ავდგე. ნეტავ რამდენი ხანია აქ ვწევარ დედა და მამა სად არიან ალბათ გარეთ იცდიან მაგრამ რამოხდა ? იმდენი კითხვა მაქვს. ლოგინის გვერდზე დამაგრებულ წითელ ღილაკს როგორღაც დავაჭირე და ზუსტად წამებში 10 ან ალბათ უფრომეტი ექიმი ერთად შემოვარდა , სახიდან გაოგნებული სახეები არ სცილდებოდათ გეგონება მკვდარმა თვალები გაახილაო მაგრამ იქნებ ასეც იყო . რამოხდა ??
1 კვირის შემდეგ
ზუსტად 1 კვირის შემდეგ ჩემთვის თუმცა სინამდვილეში სამი წლის სამითვისა და ერთიკვირის შემდეგ დავბრუნდი სახლში სადაც 2 თვის კიარა 3 წლის მტვერნადები კარი შევაღე. ჯერ კიდევ ვერ ვაცნობიერებ რომ დავრჩი მარტო ყველაფრის საერთოდ ყველაფრის გარესჰე სახლში სადაც მარტო უნდა ვიყო ჩემი მშობლების გარეშე რადგან იმ დაწყევლილ დღეს ორივე დავკარგე.
- მოგვწონს ვიყიდით 2 დღეში მოგცემთ ფულს ქალბატონო ელენე თან დაცლით ამ 2 დღეში
- მე ყველაფერს ვტოვებ თუმცა ორ დღეში შევხვდებით
-ნახვამდის

2დღის მერე
- ეს თქვენი გასაღები ბედნიერებას გისურვებთ
გამოვიხურე 19 წლის მერე იმ სახლის კარი რომელშიც დავიბადე გავიზარდე სახლში სადაც იყო ბედნიერება, უბედურება, სიხარული, ტკივილი.
საბურთალოს ქუჩაზე ერთერთ კორპუსში სახლი ვიყიდე ჩემთვის არც ისე პატარა კომფორტული მყუდრო სახლი. მეგობრები არმყავს არავინ მყავს. ყოველი ახალი დღე,წუთი, საათი,იწყება ახლა 18 მარტს 27 იანვრის ნაცვლად უნდა დაიბადოს ახალი ელენე სამხარაძე. სახლში მოვეწყე სამზარეულოში ვიყავი როცა კარზე ვიღაცამ დააზარუნა
- გამარჯობა
- გამარჯობა ვინხარ?
ბინას ვეძებ აქ ახლა ჩამოვედი ნიუ ორკში ვიყავი სასწავლებლად და სანამ რამეს ვიყიდი ქირაობა მინდა რამის თუნდაც ერთი ოთახის მაინც.
- მე არ ვაქირავებ მაგრამ თუგინდა ერთ ოთახს დაგითმობ ანუ გამოდის რომ ერთად ვიცხოვრებთ
-მართლა ?
-კირატომაც არა.
-ხომართლა მე ელენე ვარ
- მე ნენე
- მოკლედ შენი ოთახი ჩემი ოთახის გვერდზეა იმედი მაქვს შუაღამისას არ შემაწუხებ მუსიკებით(ელე)
-მე არ შეგაწუხებ ერთად შევწუხდებით (ნენე)
ალბათ ვერასდროს წარმოვიდგენდი თუ ოდესმე შეიძლებოდა 1 თვეში გენახა ადამიანი ვინც ზუსტად შენი მეორე მეა დიახ ნენე ლორთქიფანიძე იგივე ელენე სამხარაძეა.
-ელეეე
-გამოვდივარ
-წვენი გინდა ? (ნენე)
-კი
- ელე დღეს რაღაც EVENTY-ა და წავიდეთ სახში რაუნდა ვაკეთოთ
- ხო რავი წავიდეთ
ღამის სამის ნახევარია ახლა მივხვდი რას ნიშნავდა ნენეს სიტყვები პირველ დღეს რო გადმოვიდა ერთად შევწუხდებითო. ივენთზე ძალიან ბევრი დავლიეიმდენი დავლიე რომ არაფერი მახოსვდა დილით რომ გავიღვიძე. ელე მიყვებოდა რაღაცეებს ვიღაც ბიჭს ელაპარაკებოდიო და ეცეკვე კიდეცო მარა მე საერთოდ არაფერი არმახსოვს .
შუადღე იყო ნენემ რო მითხრა კაფეში წავიდეთ ყავის დასალევადო დამეც გავყევი . ყავას ვსვავდით როცა ჩვენი ყურადღება კაფის წინ გაჩერებულმა ორმა RANGE ROVER-მა რო მიიქციადა ორივე მანქანის კარი ერთდროულად გაიღო და ორი უსიმპატიურესი ბიჭი გადმოვიდა მე და ნენემ შევხედეთ ავღნიშნეთ რომ კარგად გამოიყურებოდნენ და მერე ჭორაობა გავაგრძელეთ.
- შეიძლება თქვენთან დავსხდეთ ?
ნენემ და მე ერთდროულად ავხედეთ ვიღაც მოსაუბრეს და ის რეინჯ როვერიანი ორი ბიჭი გვედგა თავზე.
- ელენე შეიძლება რომ დავსხდეთ???
- შენ საიდან იცი ჩემისახელი?(ელე)
-რავიცი იქნებ გუშინ კლუბში გაგიცანი
ღმერთო როგორ შემრცხვა ვინიცის მთვრალი როვიყავი რეები ველაპარაკე ვერაფერი ვერ ვუთარი ნენემ უთხრა დასხედითო რაღაცეებზე ვსაუბრობდით წვიმა რო დაიწყო.
-ჩვენ გაგიყვანთ
- არა მადლობა ჩვენით წავალთ(ელე)
-კარგი რა ელენე ნუ ბავშვობ რამოხდება რო გაგიყვანოთ
-ის რომ წამნახევრის გაცნობილები ხართ და იქნებ მანიაკები ხართ ?(ელე)
- შეგახსენებ რო ამ მანიაკთან ერთად გუშინ ცეკვავდი ახლა კი ყავას სვავ
შემრცხვა ბოლოს დავთანხმდით მე ვაჩესთან ჩავჯექი ნენე კი ალექსანდრესთან. ცოტახანში ორივე მანქანამ ჩვენ სადარბაზოსთან გააჩერა და ჩვენც სახში ავედით. სახლში ერთმანეთს არ ვაცდიდით ლაპარაკს თუ როგორ მოგვეწონა ორივეს ვაჩე და ალექსანდრე.
- კარგი ნენე ეგეთი შეყვარებულიც ნუ იქნები უბრალოდ სახლამდე მოგვიყვანეს
- ხო მაგრამ ალექსანდრე ისეთი საყვარელიააა(ნენე)
- დარწმუნებული ნუ იქნები რომ ისევ შეგვეხმიანებიან (ელე)
- ელენეეეეე !!!!! (ნენე )
ორი დღე ისე გავიდა არცერთი არ გამოჩენილა.
-ხომ გითხარი რომ უბრალოდსახლამდე მოგვიყვანეს (ელე )
- არაა დარწმუნებულივარ გამოჩნდებიან(ნენე)
- ეჭვიც არ შეგეპაროს (ელე)
დილით რაღაც არაამქეყნიურად დიდი ხანი ასიგნალებდა ქვემოდან ვიღაც და მე და ნენემ ერთად გადავიხედეთ დაბლა ნაცნობი მაქანების დანახვაზე გული აგვიჩქარდა ნენე გავარდა და სასწრაფოდ გამოიცვალა ორ წუთში კარებზე ზარი გაისმა.
- ნენე, ელე როგორხართ? (ვაჩე)
- თქვენ როგორხართ?
- კარგად კაროჩე გაემზადეთ მივდივართ(ვაჩე)
- სადმივდივართ?(ელე)
-მაგას გაიგებთ(ალექსანდრე)
-რასქვია გავიგებთ რატო უნდა გამოგყვეთ(ელე)
- ელე ძან გთხოვ 2 წლისავით ნუ იქცევი გაემზადე და წავიდეთ(ვაჩე)
- მე არსად არ მოვდივარ ანუ არც ნენე (ელე)
-ხომაგრამ.. (ნენე)
-კარგად იყავით(ელე)
კარებს ვხურავდი და ვაჩემ ხელით დაიჭირა ხელში ამიყვანა ნენეს უთხრა რო კარები ჩაეკეტა და ალექსანდრეს გამოყოლოდა. ვუყვიროდი დამსვი თქო ვაჩე კიდე ხმას არ იღებდა თითქოს არაფერი არ ესმოდა მანქანაში ჩამსვა კარები ჩაკეტა და ნენე და ალექსანდრე ჩასხდნენ თუარა მანაც მანქანა დაქოქა და ორივე რეინჯროვერი ერთად დაიძრა. გზაში ხმას არიღებდა ვეკითხებოდი მაგ არანორმალურს სად მივდივართქო და მაინც არაფერს იძახდა .
-შეშლილი, არანორმალური, იდიოტი ახლა მანქანაში კიარაა საგიჟეთში უნდა იჯდე ვის გაუგია ასეთი მოქცევა შენ რა მართლა შეშლილიხარ? ხმას რატო არ იღებ . ვყვიროდი ბოლოხმაზე.
დაახლოებით 15 წუთში ორივე მანქანა ტბასთან გაჩერდა ნენე და ალექსანდრე გადავიდნენ მანქანიდან ბედნიერი სახეებით მე სულაც არვაპირებდი მანქანიდან გადასვლას ისეთი გაბრაზებული ვიყავი საერთოდაც რაგვინდოდა ამ ტბასთან. ვაჩემ კარები გააღო და გადავიდა სამივე ერთად მელოდებოდა როდის გადავიდოდი მანქანიდან მეკიდე ყურსასმენები გავიკეთე და თავი სკამს მივადე მხოლოოდ მაშინ გამოვფხიზლდი როცა თავი ტბიდან ამოვყავი სამივე თავზე მადგა და ხარხარეებდნენ. ვაჩეს ფეხზე ხელი მოვკიდე და წამებში ისიც ტბაში აღმოჩნდა ბედნიერი სახით ვაპირებდი ტბიდან ასვლას უკნიდან რომ ხელი დამადო და ტბაში თავი ჩამაყოფინა ვერ ამოვისუნთქე ძალიან შემეშინდა.
- ნუ გეშინიაა მე აქვარ ( ვაჩე )
- საერთოდაც არ მეშინია რატომ უნდა მეშინოდეს ? ( ელე)
- არგეშინია ხო?(ვაჩე)
და უკვე მეორედ ჩავყვინთე წყალში ვაჩეს დახმარებით.
- შენ შენ ძლივს ვსუნთქავდი . შენ ჩვეულებრივი შიზოფრენიკი ხარ (ელე)
წყლიდან ასვლას ვაპირებდი ვაჩემ ჩემი სველი ტელეფონი რომ მომაწოდა გამწარებულმა გამოვართვი ტელეფონი ტბიდან ამოვედი ძალიან სწრაფად ჩავჯექი ვაჩეს მანქანაში და წავედი . მანქანა სადარბაზოსთან გავაჩერე სახლში ავირბინე სველი ტანსაცმელი გავიხადე და აბაზანაში შევედი თან ვილანძღებოდი . აბაზანიდან რო გამოვედი კარზე ბრაგუნი მომესმა ნენე ყვიროდა კარები გამიღეო ცივად ვუთხარი ვაჩემ შეგიფაროს თქოდა კარს მოვცილდი. შორტი და მაისური ჩავიცვი და ლოგინს მივესვენე.რამდენიმე ფილმს ვუყურე ძილი მომერია უკვე 1 ხდებოდა გადავტრიალდი და დავიძინე.ძილი რაღაც ფხაკუნმა დამირღვია თვალები გავახილე და ჩემი საწოლის სახელურზე ჩამომჯდარი მომღიმარი ვაჩე დავინახე........