შემოვტრიალდი,მაგრამ თვალები ისევ მეხუჭა. არ მინდოდა დამენახა რადგან უკვე სუნამოს სუნი ვიგრძენი და მივხვდი ბექა იყო.მერე სიცილის ხმა გავიგე.ღმერთო რა სასწაული სიცილი აქვს.სხვა გზა არ მქონდა თვალები გავახილე და ბექას თვალებს გადავაწყდი.აი როგორ აგიღწეროდ ეს ზღვისფერი თვალები სავსე იყო სითბოთი,სიხარულით,სიყვარულით და უბრალოდ საოცრება ხდებოდა მის თვალებში როცა მე მიყურებდა.დაამის შემდეგ როგორ გინდა დაიჯერო რო ის სიტყვები მან ჩემზე თქვა.სახის გამომეტყველებაა შემეცვალა დავსერიოზულდი და ბექას თვალებში ვუყურებდი.არაფერს ვამბობდით არცერთი.ბოლოსსიჩუმე მედავარღვიე.
-დიდხანს უნდა ვიდგეთ ასე??-მთელი სერიოზულობით ვთქვი და თავს ძალა დავატანე რომ სხვაგან გამეხედა.
-მე არ მომწყინდება არასდროს !!- ამბობდა ბექა თან ყურებამდე გაღიმებული მიყურებდა მე არც შემიხედავს.
-მე უკვე მომწყინდა თუ საქმე არ გაქვს წავალ.-ეს ვუთხარი და სახე შეეცვალა.ზღვისფერი თვალებში უკვე ცეცხლის პატარა ნაპერწკალი გაჩნდა და ნელ-ნელა ზრდა დაიწყო უკვე ცეცხკს აფრქვევდა მისი თვალები, შიშმა ამიტანა უცებ.
-საქმე მავს შენთან ოღონდ აქ არა!!-ისეთი სიმკაცრით მითხრა, ხელი მაგრად მომიჭირა და მიმათრევდა წინააღმდეგობა ვეღარ გავუწიე.თვალებიცრემლით მევსებოდა ისე მიჭერდა ხელს ტკივილისგან ძლივს ამოვილუღლუღე
-ბექა მეტკინა გამიშვი..-ჩემი სიტყვები მასზე აღარრეაგირებდა მივყავდი დაუფრო მიჭერდა ხელს.მანქანასთან მივედითკარები გამიღო და შიგნით მთელიძალით შემაგდო.ასეთი ბექა არასდროს მინახავს.თვალები ცრემლებით ამევსო და სახეზე ჩქარ-ჩქარა ჩამომდიოდა.წამებში ბექა საჭესთან გაჩნდა.
-ღვედი გაიკეთე ! - კი არ მეუბნებოდა უკვე ყვიროდა ისე მეშინოდა ყველაფერზე ვემორჩილებოდი.ღვედი გავიკეთე და თავი ფანჯარაში გავატრიალე.მანქანა დაქოქა და მთელი სისწრაფით მოწყდა ადგილს.20წუთი ქალაქში ვიარეთ შემდეგ რაღაც გზაზე გადაუხვია.გავბედე და ვკითხე.
-სადმივდივართ?? - ცოტახანი ხმას არ იღებდა მერე გამომხედა გაბრაზებული თვალებით და მშვიდად მითხრა.
-გიტაცებ,რომ გაიგო რაარისტკივილი.-ისე მეუბნებოდა თითქოს მე არ განვიცადე ეგ გრძნობა.
-ტკივილი?? ეს ხომ მთელი ცხოვრების განადგურებაა ეს ხომ სიკვდილისტოლია და თუ ეს ტკივილი საყვარელი ადამიანისგან მიიღე უფრო მტკივნეულია ყოველიწუთი წამი საათი მისთავს გახსენებს.რაც მე განვიცადე შენ მის ნახევარსაც ვერ განიცდი და ვერ გამოცდი ასეთ ტკივილს.-თვალები ამიცრემლიანდა და ფანჯარაში გავიხედე.
-ვიცი მეც გამომიცდიაა ეგ ტკივილი თან ბევრჯელ.-მშვიდად მელაპრაკებოდა.არაფერი მითქვამს.მალევე მივედით სადღაც უკაცრიელ ადგილას,მაგრამ აქ ჩვეულებრივი "ქალაქი" იყო.დიდი ლამაზი სახლები აქეთ-იქით იყო ჩამწკრივებული.სახლების წინ პატარა ღობეები იყო პატარა კარებით.ეზოებში ფერადი ყვავილები ყვაოდა და იქაურობას ნაზი სურნელით ავსებდა.ცოტა გავიარეთ და ერთ დიდ სახლთან გავჩერდით.ბექამ მანქანა დააყენა და გადავიდა.სიბრაზე აღარ ეტყობოდა.კარები გამიღო და გადმომიყვანა.მისი ხასიათის ასეთი ცვლა მაცოფებდა მინდოდა მომეკლა.სანამ კარებზე დააკაკუნებდა წელზე ხელი შემომხვიაა და მითხრა.
-რასაც მე ვიტყვი იმაში ამყევი.ვერაფრის თქმა ვერ მოვასწარი კარი გაიღო და ფუმფულა საყვარელი ქალი გაოცებით და სიხარულით შეგვეგება.
-გიააა ჩვენი ბექუნაა მოვიდა.სალო ელე მოდით ნახეთ ვინ მოვიდა.-სიხარულით ყვიროდა ქალი.მერე ბექას გადაეხვია მე გამიღიმა და მომესალმა.
-ლიაა დეიდა როგორ ხართ??-მოიკითხა ბექამ როცა სახლში შევედით.
-რავი არამიშავს შენ როგორ ხარ სად დაგვეკარგე.
უცებ მაღლიდან გოგოები ჩამოვიდნენ და სიხარულით ბექას ჩაეხუტნენ.
-ვაიმეეე როგორ გაზრდილხართ!!-სიცილით ეუბნებოდა ბექა და გოგოებს.
-ბექა გოგონას არ გაგვაცნობ??-კითხა გიამ ბექას.
-უი ჰოო ეს ჩემი მომავალი ცოლია.-ღიმილით თქვა და მიმიხუტა.შოკში ვიყავი ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა,მაგრამ ყველაფერი რო არ ამერიაა ავყევი მეც.ყველას ძალიან გაუხარდა თბილად მექცეოდნენ ბევრი ვისაუბრეთ ვიცინეთ.ეს ხალხი აღმოჩნდა ბექას ნათესავები ლია-ბექას დეიდაა და ნახევრად მისი გაზრდილია.სალომე და ელენე დეიდაშვილები არიან,გია თავისთავად ბიძაა.ძალიან მოსიყვარულე ხალხი არიან.ვივახშმეთ და ლიამ ოთახი გვაჩვენა აქ დაიძინეთო.გავიდა თუ არა ლია ოთახიდან ეგრევე ბექას მივვარდი.
-რას ნიშნავს ეს ყველაფერი??აქ რატო წამომიყვანე??რა მომავალი ცოლი ხო არ გაგიჟდი??-ვცდილობდი არ მეყვირა.
-ეხლა მისმინე კარგად ეს ხალხი ჩემთვის ძვირფასია და უხარიათ ჩემი ბედნიერება და შენ მოგიწევს ამაში ამყვე.იცოდე სხვა შემთხვევაში სახლში არასდროს დაგაბრუნებ და ყველას დაემშვიდობები.-უკვე აღარ შემეძლო ყელში რაღაც მაწვებოდა დრო იყო მეთქვა და ვთქვი კიდევაც.
-გახსოვს დაახლოებით 1 თვის წინ სკოლაში ცუდად რომ გავხდი?
-კი მახსოვს მეთვითონ ვაპირებდი მეკითხა მაგ ამბავზე და კაიაა შენთვითონ რომ მიყვები.
-იმ დღეს შენი კლასელი ბიჭების და შენი ლაპარაკი მოვისმინე.-ბექას თვალები გაუფართოვდა.შენი ლაპარაკი გავიგე ყოველი სიტყვა რაც ჩემზე თქვი თურმე ძალიან მაგარი მსახიობი ყოფილხარ ბრავო კარგად გამოგივიდა-ირონიულად ვუღიმოდი და ტაშს ვუკრავდი.ბექა მიყურებდა და უკვე ცეცხლი ენთო მის თვალებში.რა საჭირო იყო ტყუილები და თავის მოჩვენება პირდაპირ გეთქვა.გავჩუმდი და ბექას ვუყურებდი.ერთმანეთს თვალს არ ვაშორებდით და არაფერს ვამბობდით.უცებ სიჩუმე ბექამ დაარღვია.
-ის სიტყვები შენზე არ ყოფილა ვიკა....-თავი დახარა.
-კიდევ ტყუილი ჩემზე იყო და თავს ნუ იმართლებ.
-არა ვიკა დამიჯერე...ის სიტყვები იმ ახალ გადმოსულ გოგოზე იყო....-თავ ჩახრილმა მითხრა და ადგილზე გავიყინე.ეს უარესი აღმოჩნდა ჩემთვის უარესი დარტყმა.ენა ჩამივარდა.არაფერი მითქვამს ავდექი და ოთახის დიდ ფანჯარასთან დავდეი რომელიც იატაკიდან ჭერამდე იყო...

ვიცი ცუდ ადგილას გავწყვიტე ბოდიშით :D