ალექსანდრე
იოანესთან ერთად ვიყავი როცა ნატამ დაურეკა და რაღაც საქმეზე დაიბარა, ჩვენც წავედით, იოანე ზვით ავიდა, მე კიდევ მანქანაში გავჩერდი, დაახლოებით 40 წუთის მერე ვუყურებ როგორ გამორბის ნატალი შენობიდან და მანქანით მთელი სიჩქარით მიდის სადღაც , მერე იოანეც გამორბის და ნატალის მანქანას მივსდევთ დაახლოებით ათ წუთში ვეწევით და იოანე ნატას მანქანის გაჩერებას თხოვს ისიც აჩერებს და , იოანე მასთან სალაპარაკოდ მიდის, უკვე 15 წუთია რაღაცაზე ლაპარაკობენ დამაინტერესა ფანჯარა ცამოვწიე და ყურებს ვერ დავუჯერე იქ რაც გავიგონე

ნატალი
მანქანიდან გადასვლას არ ვაპირებდი, რომ არა იოანეს დაჟინებული თხოვნა.
-ნატალი, როგორ იქცევი?
-რა როგორ ვიქცევი შენ გგონი მე მას ამ ყველაფერს ვაპატიებ?.....ააარა ძაან შემცდარხარ, არ შერჩება, ყველაფერს ვაძღვევინებ დაწყებული ოთხი წლის წინანდელი ამბავიდან დღემდე, ყველაფერს, ეს არ შერჩება-უკვე თავი ვეღარ შევიკავე და ავტირდი,
-კაი ნატალი დამშვიდდი, წამოდი ეხლა,
-არა იოანე, არა, ის სადისტია ჩემი ტანჯვით ტკბებე, არ ვიცი ამით სიამოვნებას იღებს ალბათ, ვინ იცის იქნებ ჩემი მოკვლაც კი უნდა.-არ ვიცი ეს რამ მათქმევინა მაგრამ თითქოს დავწყნაარდი და ტირილის შეკავება ვცადე
-ნატალი ასე ძალიან გძულს?
-მძულს?...მეზიზღება, ვერ ვიტან, მასზე გული მერევა, მისი დანახვაც არ მინდა.
-ნატაალი.........გიყვარს??
ეს რომ იოანემ მკითხა არ ვიცი რა დამემართა თითქოს ყველა ჩემი სიტყვის უკან წაღება მინდოდა.ვიფიქრე მოვატყუებმეთი მაგრამ აზრი არ ქონდა მან ხო სიმართლე იცის.
-.....თან როგორ-აღარ დაველოდე მის პასუხს უცებ მანქანის კარები გავაღე და წავედი
მეორე დილას თავი მტკიოდა უკვე ტირილისგან. გადავწყიტე ალექსანდრეს დავლაპარაკებოდი, მართალია ეს ყველაფერი რთული აღმოჩნდებოდა მაგრამ...ხოდა მეც მივწერე
,,aleqsandre sheidzleba shevxvdet?”
,,ki,roca gecleba mitxari da gamogivli”
,,ara ar minda, axla tu gcaalia gnaxav”
,,kargi midi, chven kafeshi modi”
უცებ ავდექი და ჩავიცვი, ცოტა მკაცრად,მკრთალი მაკიაჟ და წავედი.მივედი და დავინახე უკვე იქ რომ იჯდა, ტელეფონს ჩაშტერებოდა.
-...გამარჯობა
-გაგიმარჯოს.. დაჯექი-მეც დავჯექი და დაწყებას ვაპირებდი და გამაწყვეტინა
-რამეს ხომ არ მიირთმევ?-ირონიულად გამიღიმა
-ალექსანდრე, მე აქ სახუმაროდ არ მოსულვარ და მიტო არ შეგხვდი რომ შენს ირონიულ გამოხტომებს ვუყურო და ამიტომ გთხოვ მოთოკე ცოტა ნერვები-ეს ვითხარი და წამში დასერიოზულდა
-თუ საჩივარზე ლაპარაკობ,უკვე გამოვიტანე და მორჩა
-რატომ მიჩივლე?-მისი პასუხი დუმილი იყო.-საერთოდ რა გინდა ჩემგან? მე რას მერჩი?-ჩემი მორიგი შეკითხვაც დააიგნორა-ალექსნდრე მიპასუხე რა ვქნა რომ შემეშვა, ჩემი წამება გინდააა?..ხოდა თავს უკვე ნუღარ იწვალებ , ყოჩაღ გამოგივიდა მე უკვე შენთა ურთიერთობის გამო საკმაოდ დავისაჯე.-ოპაა მგონი აქ გავაჯავრე ბატონი, ზედმეტი მომივიდა
-ნატალი რომელი პასუხის მიღება გინდა ჩემთან ეს რატომ გავაკეთე თუ მაშინ რატომ გიღალატე?..ეს უბრალოდ შეცდომა იყო და შენ ამ შეცდომის გამოსწორების შანსი არ მომეცი ისე გაიქეცი.-ღმერთო მგონი მართალია ეს ბიჭი უკვე ცრემლებიც მომაწვა
-და კიდევ იმ შემთხვევაში მე მადანაშაულებ, რომ მე არ მოგიმინე, ზედმეტი პანიკა ავტეხე და გავიქეცი თუ ასეა და შეცდომა იყო რატომ არ გამომყევი?როცა გითხარი დავშორდეთმეთქი რატო არ შემაჩერე-უცებ წამოხტა მაჯაში ხელი დამავლო და გარეთ გამიყვანა,თავის მანქანაში ჩამტენა, ღვედი შემიკრა და თავად მეორე მხრიდან შემოუარა.მთელი ძალით გაზს ფეხი მიაჭირა.
-ალექსნდრე სად მივდივართ.......გააჩერე გთხოვ-უცებ მანქანა დაამუხრუჭა და გადავიდა
-ნატა აქ დამელოდე,..მოვალ მალე. -მართლაც რომ მალე მოვიდა-ეს შენ-ხელში Alpen goldi,oreo,baunti ეჭირა აი ის დღე გამახსენა სკოლაში რომ თვითონ წამიყვანა და დანაპირები შოკოლადები მიყიდა,-ცოტაც მოიცადე და ნამცხვრებსაც გაჭმევ-გამომხედა და მხოლოდ მას რომ ჩვევია ისე გამიღიმა.მერე თავისი ხელით ცრემლები მომწმინდა და მანქანა ისევ დაქოქა.დაახლოებით 10 წუთში მანქანა რაღაც თეთრი შენობის წინ გააჩერა, მოვიდა კარები თვითონ გამიღო მეც ჩავედი.
-ნატალი უარს ხომ არ მეტყვი?...
-ალექსანდრე წამიყვანე სახლში...ან რატომ უნდა გითხრა უარი?-ხელი ჩამჭიდა და შგნით შემიყვანე შემდეგ ერთ ოთახს მიუახოვდით იქ ქალი დაგვხვდა.
-გამარჯობათ-თავაზიანად მიესალმა
-გაგიმაროს,...დავიწყოთ?
-ხო..ხო.. რათქმაუნდა ერთი წუთი-ალექსანდრე დაიჩოქაჯიბიდან პატარა ყუთი ამოიღოდა მითხრა-ნატალი დადიანი გამომყვები ცოლად და გახდები ჩემი ცხოვრემის მეგზური?
-ალექსანდრე.....კი რათქმაუნდა
მოვაწერეთ ხელი და წამოვედით, ეს ამბავი ყველას ვაცნობეთ,იძახოდნენ ძლივს არ გვაღირსაოოოო. ამის შემდეგ დაიწყო ქორწილისთვის მზადება,იქით კაბაო იქით რესტორანიო. და რავიცი. ქორწილი იყო ყველაზეე გიჟური ყველაზე ლამაზი მხიარული სიყვარულით აღსავსე და რავიცი ლაშამაც კისთხოვა თაკოს ხელი რათქმაუნდა ისიც დათანხმდა.ჩემი მეჯვარე ნია იყო ალექსანდრესი ლაშა. ალექსანდრე ამ დღეს იყო უუუსიმპატიურესი ბიჭი, მართლა რომ იტყოდნენ სიძე ჯობსო. ჩვენ ერთმანეთი გვიყვარდა, რომ არა ერთი საბედისწერო შემთხვევა:ქორწილიდან რომ მოვდიოდითღამის ოთხი იქნებოდა ძალიან გვიან, გზაში არცეთი მანქანა არ იყო თუ არ გამოვაკლებთ რომელიც ჩვენ დაგვეჯახა.ძალიან დიდი ავარია მოხდა მე და ალექსანდრეს ხელები ერთმანეთზე გვქონდა ჩაჭიდებული და სისხლისგან ვიცლებოდით, ვიცოდი უკვე ყველაფერი დამთავრებული იყო და უკანასკნელად მე და ალექსანდრემ ერთმანეთს ვუთხარით
-ნატალი დადიანი მიყვარხარ....
-ალექსანდრე ნუცუბიძე მიყვარხარ....
და აი აქ დასრულდა ჩვენი სიყვარული, მართალია ბევრი დაბრკოლება შეგვხვდა მაგრამ სიგვდილის წინაც კი ერთად ვიყავით...........
--------ესეიგი არ ვიცი რა მომივიდა სულ სხვანაირად ნინდოდა დამთავრება მაგრამ ასე მოხდა, ყველგან ჰეფი ენდი ხო არიქნება არააა. შეცდომები მაქ ეს ვიცი მაგრამ შინაარსი შემიფასეთ,....თქვენი ანასტასია..