-უფრო სწრაფად თუ შეიძლება ... - მივმართე მძღოლს და მანაც სიჩქარეს მოუმატა.ფანჯარაში გავიხედე და დავიწყე გიორგიზე ფიქრი.რომ გავიაზრე ისევ ვნახავდი,ისევ მოვეხვევოდი დამასთან ვიქნებოდი სიხარულით გული ლამის ამომივარდა.სხვა არაფერზე ვფიქრობდი მხოლდ გიორგი,მხოლოდ გიორგიზე... ასე ფიქრებში გავიდა რამდენიმე საათი და თბილისში ჩავედით.გამახსენდარომ ფულო არ მქონდა და ნიკას გადავურეკე.
-რა ქენი ჩამოხვედი??
-კი მაგრამ ისე წამოვედი ფული არ წამომიღია....
-ვაკეში წამოდი და მე გადავუხდი.
-კაი ვაკეში წავიდეთ - მძღოლს ვუთხარი და ნიკას მივუბრუნდი.
გიო როგორ არის??გაეღიმა.
-მაგრად არის და უკეთესად იქნება თუ მალე მოხვალ.
-კომიდან გამოვიდა??გაეცინა თან ცდილობდა სიცილის შეკავებს და ბოლოს რომ გაჩუმდა მითხრა.
-კიკი ეხლა უკეთ არის.-უცებ მომაყარა და გამითიშა.
ნეტა რა ხდება ფაქტია გიო კომაში არარი.ნიკას ლაპარაკიც არ მომეწონა.ავნერვიულდი.და მთელიგზა ვფიქრობდი ცუდი რამე რო არ მომხდარიყო ერთი მომენტი ვაპირებდი ბექასთვის დამერეკა.ცუდი რამე რომ მოხდარიყო მხოლოდ ის დამეხმარებოდა.არ ვიცოდი რა ცუდი უნდა მომხდარიყო,მაგრამ მაინც მეშინიდა და ბექას დავურეკე.მალევე მიპასუხა და ხმის ამოღებაც არ დამაცადა მომაყარა მაშინვე.
-სად ხარ???ხო კარგად ხარ?? სანაპიროზეც არ ხარ სად წახვედი???-ნერვიული ხმით ყვიროდა.
-ბექააა თბილისში წამოვედი გიორგისთან ნიკამ დამირეკა,რომ დაჭრესო,მაგრამ მგონიაა რომ მატყუებენ და რაღაც ცუდი ხდება გთხოვ ჩამოდი რაა.-ცრემლებ ნარევი ხმით ვუთხარი.
-შენ გოგო ნორმალური ხარ???-ყვირკდა ბოლო ხმაზე.ფეხი არასად მიადგა დაეტიე სადაც ხარ მოვდივარ ეხლავე.იცოდე არ მიხვიდე მაგათთან!!!!-ისევ ბოლო ხმაზე ყვიროდა და ტელეფონი გამითიშა.
ისევიყავი ლაპარაკშიგართული ვერც კიშევამჩნიე რომ უკვე ადგილზე ვიყავით.
-ერთი წუთით კიდევ შეგაწუხებთ ჩემს მეგობარს უნდა დაველოდოთ ფული არ მაქვს სამწუხაროდ.-დამნაშავეს ხმით ვთქვი დასარკეში მძღოლის გაბრაზებულ სახეს წავაწყდი,მაგრამ სიმშვიდე უცებ შეეტყო და წყნარად მითხრა კაიო.ნიკასთვის უნდა მიმეწერა,მაგრამ მერე ბექას სიტყვები გამახსენდა და გავჩერდი.აღარ მიმიწერიაა აღარაფერიმაგრამ მალევეე თვითონ დამირეკა.ტანში გამცრა,შიშმა ამიტანა ასე არასდროს ვყოფილვარ ნიკას მიმართ.ავკანკალდი და ვერ ვპასუხობდი მალევეც გათიშა.მერე ბექამ დარეკა.
-რა ადგილას ხარ??-ნერვიული ხმით მკითხა.
-უკვე ადგილზე ვარ ვაკეში,მაგრამ არ გადავსულვარ ფული არ მაქვს და მძღოლს ვერ ვუხდი.-თვალი მძღოლისკენ გავაპარე.ნიკა მირეკავდა და არ ვუპასუხე...
-ფუ ამის...იყავი მანდ მე ჩამოვალ და მე გადავუხდი ფულს.-სიბრაზე დაეტყო ხმაზე და გათიშა.ცრემლები წამომივიდა ვიკარა სულელი ხარ აქ რა გინდა-ვბუტბუტებდი ჩუმათ.
-მალე მოვა თქვენი მეგობარი???-ბოხი და გაბრაზებული ხმით მკითხა მძღოლმა.
-რამდენიმე საათში....-ძლივს ამოვილუღლუღე.
-მაგდენი ხანი ვერ დაველოდები გადაბრძანდით არ მინდა თქვენი ფული.-ისევ იგივე ხმით მომაყარა და მანქანა დაქოქა.სხვა გზა არ მქონდა ძლივს გადავედი მანქანიდან,მაშინვე მოსწყდა ადგილს ტაქსი და დავრჩი მარტო.აქაიქ თუ იყვნენ ცოტა ხალხი.სადმე უნდა მივსულიყავი,ნიკა ძებნას დამიწყებდა და აუცილებლად მიპოვიდა.ანერვიულებულმა ფეხს ავუჩქარე და გზას გავუყევი არ ვიცი სად მივდიოდი,მაგრამ ამ ადგილს უნდა მოვშორებოდი.თავ დახრილი ჩქარა მივდიოდი აქაიქ ლამპიონი ბჟუტავდა,ხალხი თითქმის აღარ ჩანდა.ამ ყველაფრის ფონზე ჩემისაქციელის და ცხოვრების გამო ტირილი დავიწყე და ცხელმა ცრემლებმა სვლა იწყეს.უცებ ვიღაცას შევეჯახე სწრაფად მოვიწმინდე ცრემლები.
-ბოდიშით.-უკვე ჩემგან ცოტა შორს მიმავალ ადამიანს მივაძახე და გავბრუნდი.
-ვიკა???-მომესმა ნაცნობი ხმა და გამაცხელა,კანკალმა ამიტანა.შემოვტრიალდი და ლამპიონის შუქზე გაოცებულ ნიკას გავხედე.
-შენ გეძებდი წამო სახლში ავიდეთ.
-სახლში რა გვინდა გიო საავადმყოფოში არარი??-დავეჭვდი და ნიკას ანერვიულებულ სახეს გადავწყდი.
-ისაა ჰოო,მაგრამ ეხლაა არ შეგვუშვებენ და ჩემთან ავიდეთ-ძლივს მოაბა თავი სიტყვებს და უკვრ მივხვდი საქმე ცუდად იყო და გამოსავალი არ ჩანდა.ხელში მომკიდა ხელი და მივყავდი.შემეშინდა ნეტა რა ხდება ფაქტიაა გიორგი არც დაჭრილია არც საავადმყოფოშია.ნიკას მივყავდი ვერც ტელეფონს ვიღებდი ვერც ვეწინააღმდეგებოდი.კორპუსს მივადექით ლამიონის შუქზე ჩანდა რომ ნახევრად წითელი იყო.კიბეებზე ავედით.არცერთი ხმას არ ვიღებდი ბოლოს გავრისკე და მე ვთქვი.
-მატყუებ ხო??-სერიოზული ტონით ვუთხარი და ირონიული სიცილით შემომხედა.
-ჰო-მოკლედ მომიჭრა და კარზე დააკაკუნა.ისე მინდოდა იმ წუთას სადმე გავქცეოდი ამ იდიოტს რომელიც მეგობარი მეგონა.ცოტახანში კარი გაიღო.
-ვაა ჩემი გოგო მოსულააა.-გაიღო თუ არა კარები ეგრევე მომახალა გიორგიმ.ეჭვიც კი შემეპარა,რომ გიო იყო.ჩემი პირველი სიყვარული როგორ შეცვლილა,უფრო სიმპათიურია.ნიკამ ხელი გამიშვა და გიო მომეხუტა.მე ხელებს არ ვხვევდი,მაგრამ თვითონ შემოიკრა ჩემი ხელებიც და ცოტახანი ეგრე ვყავდი,მერე მეღირსა და ნკამ ხელი მიკრა და გამიშვა.
-ჰოო ისაა მოდი შემოდი.-შემიპატიჟა გიომ სახლში.რათქმაუნდა არც დაჭრილია და არაფერი მომხდარა.სახლში შევედით და გიომ მანიშნა დაჯექიე მეც დავჯექი მაინტერესებდა რატო მომატყუეს და რას აპირებდნენ.
-მოკლედ ჩემო ვიკა უნდა დაგვეხმარო და შენც დასაჩუქრდები.-ვისკიანი ჭიქით მომიჯდა გიო და სერიოზული სახით მითხრა.
-რაში უნდა დაგეხმაროთ??ამ დიდჯ ტყუილის მერე დახმარებას მთხოვთ??-ხმას ავუწიე.
-ნუუ წივიხარ ერთი საქმეა რაა და სხვა არ გვთანხმდება და შენ ნაცნობი ხარ დაგვეხმარები.-სიცილით მითხრა და ვისკი მოსვა.
-არავითარი საქმე მე ეხლავე მივდივარ არ ვაპირებ ტყუილების მოსმენას.-ხეზე წამოვდექი,მაგრამ გიომ ისევ დამაბრუნა.
-წყნარად იჯექი და მომისმინე!!!ერთ საქმეში გავერიე ნუ გავერიეთ ვალი გვაქ ძალიან დიდი და ვერ ვიხდით.იმ კაცთან ვისთანაც ვალი გვაქ სხვა გადახდის ხერხიშემოგვთავაზა და ჩვენც გვაწყობს.ნუ გამოგვადგები რა და შემც კარგად იქნები ნუ ღელავ.მოკლედ რა ხდება იმ კაცთან მიგიყვანთ უკვე იცის ვინხარ.თვალს შეგავლებს და ცოლად უნდა გაყვე იმასთან იცხოვრებ ძალიან მდიდარიაა და კარგად გაცხოვრებს.ჩვენ ვალი აღარ გვექნება და ყველა ბედნიერად ვიქნებით.-ისე მშვიდად მელაპარაკებოდა შოკში ვიყავი.მერე გაიცინა და ვსიკი მოსვა.
-არავითან შემთხვევაში.არავის ცოლად არგავყვები დაარც მასთან ვიცხოვრებ როგორც გინდათ ისე გადაუხადეთ მე ნურაფერში გამრევთ.-ყვიროდო უკვე და ჩემ თავს ვწყევლიდი აქ რომ ჩამოვედი.
-წადი დაწყნარდიდა მერე ვილაპარაკოთ.სიმდიდრეს რო დაინახავ სხვანაირად აჭიკჭიკდები.-იცინოდა და ისე მელაპარაკებოდა.ოთახში წავედი,რომ ბექას ადგილსამყოფელი გამეგო თორე მალე რო არ მოსულიყო შემიდებილი ტვინის გამო ცუდ დღეში აღმოვჩნდებოდი.ოთახში შევედი და ბექას მივწერე.
-სად ხარ??მიპოვეს და თუ მალე ვერ მოხვალ დამერხევა ვიღაცას უნდა ჩამაბარონ.
მალევეე მომწერა.
-თბილიში ვარ უკვე ვერაფერს დაგიშავებენ არ ინერვიულო შენ ის მითხარი შენ სად ხარ??
-ვაკეში ვარ ნახევრად წითელი კორპუსია მეორე სართულზე ვერცხლისფერი რკინის კარია.აუუ მალეე მოდი ძალიან მეშინია.
-დაწყნარდი მან ვიქნები მალე
ტელეფონი ჩავიდე და ოთახიდან გავედი.გიო ვიღაცას ელაპარაკებოდა ტელეფონზე ნიკა არ ჩანდა სავარაუდოდ წავიდა.ფეხის ხმა რო გაიგო გიომ ტელეფინი გათიშა და გამომხედა.
-საქმრო მოდის შენ სანახავად.-კმაყოფილმა თქვა და ირონიული ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე.სისხლმა ტვინში ამასხა საქმროს ხსენებაზე ისე მინდოდა მიმეგუდა,მაგრამ მივუახლოვდი და ბოლო ხმაზე გაბრაზებული ხმით ვუყვირე.
-შენ ნორმალური ხარ?? გასაგებად ვერ გითხარი რო არავის მივყვები??შენი საქმედა ვალები მე არ მეხება,გასაგებია??
-უკვე გეხება!!! ზედმეტი წივილის გარეშე გაყვები იმ კაცს თორეაურესი რომ დაგემართება ხომ იცი???-ისიც აყვირდა.მისი თვალები ცეცხლში იყოგახვეული და ისე მიყურებდა.უნდა გამერტყა,მაგრამკარზე დააკაკუნეს და მივხვდი უკვე მოვიდა ის კაცი და ცუდად იყო საქმე.კანკალმა ამიტანა.გიორგი კი ირონიული ღიმილით კარისკენ წავიდა და გააღო....