-აუ ისეთ რამეს მიყვები ხოლმე გიუშ პროსტა ვერ ვხვდები შენ ადვოკატი როგორ ხარ რა.
-ადვოკატი ვარ,მაშინ როცა ვმუშაობ და არა,მაშინ როცა მაქვს დასვენების პერიოდი.
-კი როგორ არა-დასცინა კაკიმ
-მომისმინე ცოტნეს დავეკონტაქტოთ,მაგას ეცოდინება რამე ნიჟარაძეზე-თქვა გაბომ და ბიჭებს გადახედა.
-ხო ბაზარი არაა,მაგრამ საბას გაღვიძებას დაველოდოთ რა...აუ როგორ არ მაქვს ახლა ჩხუბის თავი რა...
-საჩივარი შევიტანოთ-თქვა გიორგიმ და ბიჭებს გადახედა
-ეგ როგორ ბიჭო,ძველ თემას მოყვება და შენც შარში გაეხვევი.
-არა,ვერ მოყვება...ყველაფერი მაგისგან დაიწყო და ჩემზე მეტად მაგას გაედება.
-საბა?მაგან ხო ვიღაც დაჭრა?
-თავდაცვა იყო.
-აუ კაროჩე გაიღვიძოს რა საბამ,მერე ეს ისეთი თემაა ცოტნესაც უნდა შევუთანხმდეთ,ეგეც თემაში იყო და შეიძლება სულ არ ასწყობდეს მაგას და მაგის ბიჭებს ამ გარკვეულ რისკზე წასვლა.
-ხო ეგეც მართალია.


ნუ მეორე დღეს ამბავი იმისა,რომ იკაკო ნიჟარაძე ჩამოვიდა სრული აბსურდი აღმოჩნდა,სინამდვილეში კი აი რა მოხდა.
***
დაახლოებით თერთმეტის ნახევარი იყო,საბა მაღაზიაში მიდიოდა გზად,რომ ვიღაც ჭუჭყიანი, ძონძებში ჩაცმული,ცივი იარაღით, კაცი გადაუდგა წინ
-ფული და ძვირფასი ნივთები მომე დროზე- ლაპარაკობდა ხმის კანკალით
-გაიწი თუ ძმა ხარ,რა ფილმის როლებს მიდგამ აქ
-ფულითქო!-დანა მოუქნია საბას
-გაწიე ეგ დანა ყ----
-გააკეთე რაც გითხარი დროზე!-კვლავ დანა მოუქნია,ამაზე საბა აიჭრა და მისკენ გაიწია,ამანაც დანა გაუაზრებლად მოიქნია და დაჭრა კიდეც,მაშინ როცა საბა დაეცა,ამან სახეში რამოდენიმეჯერ ჩაარტყა და როდესაც გონება დაკარგა ყველაფერი წაიღო რაც კი ჯიბეში ჰქონდა,მხოლოდ პირადობის მოწმობა და ტელეფონი დაუტოვა,ისიც არ ვიცით რატომ.
***
-აუ ჩვენ კიდე რაები ვიფიქრეთ,შევიშალეთ ჭკუიდან-იცინოდა კაკი
-ხო არ ღადაობ რა ნიჟარაძე უიმე-ბიჭების აზრებზე იცინოდა საბა
-აუ სახლში წავიდეთ რა
-ერთი ღამეც უნდა იყო აქ და მერე უკვე გაგიყვანთ,მისმინეთ ეხა გავალ და გოგოებს მოვიყვან დარჩით თქვენ და მიხედეთ ბიჭს-სიცილით უთხრა გიორგიმ და ფეხზე წამოდგა.


-ტასო ძალიან შევაშინე?
-აუ ძაან ტო,მაგრაად შემეცოდა ჩვენი ტასუნა,აი ვაბშე ხმა არ ამოუღია აქ,რომ მოვედით,კუთხეში იჯდა და ტიროდა.
-ვუაიმე ჩემი სიხარულიიი-ტასოს გახსენებაზე ღიმილმა გადაურბინა სახეზე-ცოლად უნდა მოვიყვანო-უცებ დასერიოზულდა და პურდაღებულ იოს,კაკის და გაბრიელს გადახედა.
-რა უნდა ქნა?
-ცოლად უნდა მოვიყვანო!-მტკიცედ თქვა და გაიღიმა,როდესაც ტასო მეუღლის ამპულაში წარმოიდგინა.
-ძაან ჩქარობ ჩემი ძმა-სიცილით უთხრა იომ და ფუხლზე ხელი დაკრა.
-საერთოდ არ მგონია,რომ ეს აჩქარებული ნაბიჯია,არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს ეს ახლა იქნება თუ თვეების შემდეგ.საკმარისად კარგად ვიცნობთ ერთმანეთს და ჩვენს გრძნობებშიც დარწმუნებულები ვართ....ნუ მიყურებთ ეგრე....ხო კაი ვხვდები,რომ ცოტა დროზე ადრეა მაგრამ არ შემიძლია მის გარეშე,ვეღარ ვძლებ,მინდა,რომ სულ ჩემთან იყოს,სულ დღისით თუ ღამით...ნუ კაი ამ ორს არ ესმის იო შენ ხო გესმის?იცით როგორ მიყვარს?ყველაფერზე მეტად საერთოდ,აიიი ვერ აგიღწერთ უბრალოდ!
-რა ნაცნობი გრძნობებია-თბილად გაიღიმა იომ
-დამთანხმდება როგორ ფიქრობთ?
-არ ვიცი ალბათ
-ვააახ-ყურებამდე გაიკრიჭა საბამ-მარიამზე რაიმე გეგმები,ხომ არ გაქ ჯერ?
-მარიამზე დიდი გეგმები მაქვს,თან ახლო მომავალში,აუ ჩემი პატარა-სიცილით თქვა იომ და მარიამის გაბრწყინებული თვალები და ულამაზესი ღიმილი წარმოუდგა თვალწინ
-ჰა ეხა რას აპირებ?
-არ გეტყვით
-გცემ თუ ავდექი ახლა
-ისე როგორ ფიქრობთ მთაწმინდა უფრო რომანტიული ადგილია თუ პარიზი?
-შენ თავი რამეს ხომ არ მიარტყი?-სიცილით უთხრა კაკიმ
-მსოფლიო დადგენილებით პარიზი,მაგრამ მარიამს მთაწმინდა ყველაზე რომანტიულ ადგილად მიაჩნია,ნუ ყოველ შემთხვევაში 3წლის წინ ასე ამბობდა.
-ძალიან კარგი
ჩაიცინა იომ.
-იმას აპირებ რაც მე წეღან ვახსენე?
-ნუ........ხო ხელი მინდა ვთხოვო
-არა და მე მეუბნება ეს ჩქარობო,ანუ გესმის ხომ მე რატომ აღარ შემიძლია უანასტასიობანა?
-რა თქმა უნდა...მისმინე ისა და ომ ტიპზე ჩივილს არ აპირებ?
-ბევრი ნაღდად არაფერი არ წაუღია და ძაან მეზარება სასამართლოში სირბილი,მოკლედ არა.
-ვაა
-იო-გადახედა გაბომ
-ჰო
-ლიკო ვნახე
-ლიკო?ის ქერა?
-ხო,ტვინი წამიღო,იოს შემახვედრეო,ლამის ვხიე გავაკარი ასფალტს.
-ფუ როგორ მეზიზღება,ან აი იცი რაზე ვღადაობ? 16წლის ასაკში ესეთი იდიოტი,როგორ ვიყავი მაგასთან ერთად,რომ გავიჩითე?
-მე რა ვიცი ეგ შენს თავს კითხე,აუ არა ისე კაი წლები იყო
-ხო ძააალიან,რაო რა მინდაო იმ კრისამ?
-შენზე და მარიამზე იცის და მგონი არაა სრულ ჭკუაზე,იოანეს მე ვუყვარვარ დღემდე დარწმუნებული ვარო,უბრალოდ მონატრებას იმ გოგოში იკლავსო,ჩემთან მოსვლა რცხვენიაო და ამიტომ მე უნდა მივიდეო მასთანო და ყველაფერი ავინაზღაუროთ რაც 14 წლის მანძილზე ვერ შევძელითო,დღემდე მახსოვს მისი ამბორი,ჩახუტება და მოფერებაო,ლამის ვაგინე გადი ეხა აქედანთქო.
-არ მჯერა,ამდენი წლის მერე რაიმეს იმედი აქვს?
-რაიმეს?ტიპს მინიმუმ ცოლობაზე აქვს პრეტენზია.რომ,კითხო უყვარხარ და მთელ თბილის ნახმარი ყავს.
-არ გავკარი?მაგრად არ მაინტერესებს ვიღაც წაკლა ხალხი,ჩემი მარიამის გარდა ვაბშე ყველა .
-რაღაც ეჭვიანობის სუნი მცემს და ფრთხილად იყავი იუშ რამე არ გაგიჩალიჩოთ თქვენ ორს ლიკომ-გამაფრთხილებელი ტონით უთხრა იოანეს საბამ.
ამ ლაპარაკში იყვნენ გოგონები,რომ შემოცვივდნენ.
-საბააა-ყვირილი დაიწყო მარიამმა და მწოლიარეს ჩაეხუტა
-ნელა გოგო არ გამიხსნა ჭრილობა-თვითონაც ღიმილით ჩაეხუტა.
-შე საძაგელო რას დაგვიხეთქე გულები ყველას????-ეს თათა იყო,ისიც ჩაეხუტა და საწოლის კიდეზე ჩამოჯდა
-ე რა იყო რამდენ ხანს მეძინა შენ,რომ პატარა მუცელი გეტყობა უკვე?
-ძალიან უნდა უკვე ეტყობოდეს მუცელი და ვიწროზე ვიწრო მაისური აცვია-სიცილით უთხრა თეკლამ და ისიც გადაეხვია ჭრილობიანს.
უცებ მოვიდა ხასიათსზე საბა,თუმცა იმწამსვე ტასო წარმოუდგა თვალწინ და კარისკენ გაიხედა,შემოსასვლელში იდგა გაბუშტული ტუჩებით და დასიებული თვალებით,იმ წამს ასეთი საყვარელი ქალის დანახვას ერჩია მიწა გასკდომოდა,მაგრამ თან ეგოისტურად უხაროდა გულში,რომ ტასომ მასზე ინერვიულა.ხო ნუ ეს ბიჭი არ არის მთლად ნორმალური.
ბავშვებს ანიშნა თვალებით და თავის სულ პატარა მოძრაობით,ცოტახანი დაგვტოვეთო.
ისინიც უმალ გაიძურწნენ ოთახიდან.
ტასო ისევ იქ იდგა,თითქოს ელოდებოდა,როდის დაუძახებდა საბა...
-მოდი რა ჩემთან-საოცარი სითბოთი აღსავსე ხმით უთხრა და გაუღიმა.ისიც უმალ დაიძრა ადგილიდან და წამის მეასედში მის საწოლთან აღმოჩნდა.ხელზე დაქაჩა საბამ და გვერდზე დაიწვინა.
-მშობლების სულს გეფიცები,მეორეჯერ ასე,რომ მანერვიულო ვერ გავუძლებ და მოვკვდები.
ცრემლნარევი ხმით უთხრა ტასომ და ჩაეხუტა.
-მაპატიე რა-თავზე აკოცა და უფრო მაგრად ჩაიხუტა
-გტკივა?-ჭრილობაზე ანიშნა გოგონამ.
-ოდნავადაც არა
-საბა
-გისმენ
-ხო სულ ჩემთან იქნები?
-ჩემო პატარა ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ,სულ ყველას მირჩევნიხარ და ძალიანაც,რომ მოგინდეს უჩემოდ ყოფნა,ბოდიში მაგრამ არასდროს გეღირსება,ჩემი უზარმაზარი ბედნიერება ხარ შენ დაიმახსოვრე!
-შენზე მეტად არავინ!-თავი აწია და საყვარელი მამაკაცის ტუჩებს შეეხო.-აუ ჩავსელფოოოთ
-no problem
ნუ რამდენიმე სურათის გადაღების შემდეგ გიორგიმ შემოყო თავი.
-სა შენებს უნდათ შენი ნახვა
-შემოვიდნენ
-მე გავალ
-შენ არც კი გაინძრევი
-საბა კარგი რა უხერხულია
-არათქო
-გთხოვ
-ეხა მაბრაზებ
-თუ გიყვარვარ
-ხო გითხარი უკვეე როგორც მიყვარხარ,მაგრამ არა,ახლა აქ იქნები და ჩემს მშობლებს წესივრად გაიცნობ.
-მოგკლავ
-ვერ მომკლავ,უჩემობა არ შეგიძლია
-საზიზღარო

####

გადიოდა დღეები,საბა უკვე ფეხზე იდგა,ყველა კარგად ვიყავით მოკლედ.ანასტასიას უნივერსიტეტი ეწყებოდა 2 დღეში და სულ ამაზე წუწუნებდა.ყოველ საღამოს ერთად ვატარებდით მე და იო,უბრალოდ აქეთ იქით დავსეირნობდით,ათას რამეს ვათვალიერებდით,ბოლო ერთი კვირის მანძილზე თბილისის ერთი მესამედი მოვიარეთ.

ერთ დღეს თეკლამ მთხოვა იქნებ ანასტასია დაიტოვო საღამომდეო,მეც სიხარულით დავთანმხდი.
დილით მომიყვანა პატარა ანგელოზი.
-აი ძაან დიდი მადლობა მაკუ საღამოს გამოვუვლი,აი ოდნავ მაინც თუ გაგაწვალა მითხარი და გამოვალ ეგრევე,ტასოსთვის მინდოდა დატოვება,მაგრამ უნიშია,ბიჭებს მაინცდამაინც ვერ ვანდობ,თათა ბებოსთან არის და მოკლედ შენი იმედიღა დამრჩა
-ეხა არ გცემო რას მიხსნი კაცო,ისე მიხარია შენ არ იცი.
-აი აქ გამოსაცვლელი ტანსაცმელი დევს,ტუალეტში,რომ მოუნდება გეტყვის,ჩვეულებრივად ჭამს ყველაფერს,მოკლედ წავედი და უღრმესი მადლობა
-ვაიმე თეკო ეხა დაგარტყამ მარიამი ვარ კარის მეზობელი კი არა,წადი და მშვიდად იყავი,არ ვწუხდები საერთოდ,და ისე რის გასაუბრებაზე მიდიხარ?
-ბანკის გოგო,იმედია ამიყვანენ რა.
-რას არ აგიყვანენ ღადაობ,წადი ეხა თორე გაგვიანდება.
-ხოდა ანუ ბანკის მერე კიდე ორ გასაუბრებაზე მივდივარ და მაგიტო გთხოვე საღამომდე დატოვება
-კაიიიიიი


...


ისე ვერთობოდი ტასოსთან ერთად,წამით ვინატრე ასეთი მე და იოსაც გვყოლოდა.იო გავიფიქრე და დამირეკა კიდეც
-ჰოუ
-რას შვება ჩემი სიხარული?
-რას და თეკუნას ტასიკო მყავს დატოვილი და ავიკელით სახლი,ვერთობით შენ?
-მე სამსახურიდან ადრე გამოვედი მეთქი ჩემ გოგოს ვნახავთქო
-გამოხვალ ჩემთან?
-კი კი
-კაი გელოდებით მე და ტასუნა

-მალიამ ბატი ბუბუ მინდა?
-ბასტი ბუბუ ჩავრთოთ ჩემო თოჯინა?
-კი
-სიმღერები ხო?
-ქო
Youtube-ში ,,ბასტი ბუბუ და ვარსკვლავები" ჩავწერე და ტასოს ვანახე,რომელი ჩავრთოთქო
-ეჩა ჩალთე
მერი პოპინსზე დაადო ხელი.
დავიწყეთ სიმღერა და ავცეკვდით.
-ვაიმე მარიამ მე მგონი ტასუნაზე პატარა შენ ხარ
მამამ მითხრა სიცილით
-ასე ფიქრობ?-სიცილით ვუთხარი-მა იო უნდა ამოვიდეს და ხო არაფერი?
-არა კაცო ამოვიდეს რა კითხვაა.
-დეეე-დავუყვირე დედას
-რა იყო რა გაყვირებს?
-ტასუსას მიხედე რა იო უნდა მოვიდეს და დავახვედრებ რამეს
-კარგი.
სამზარეულოში გავდიოდი მამას ნათქვამი,რომ გავიგე და ჩამეღიმა.
,,როგორ გაიზარდა ეს მატრაკვეცა ესე მალე"

-თქვი რო გშია-კარის გაღების თანავე ვახლი კითხვას და ვეხუტები
-ძალიან
-წამოდი გაჭამო
-გამარჯობათ
მშობლებს ესალმება,დედას კოცნის და მამას ხელს ართმევს.მერე ტასოს იყვანს ხელში და თმებზე ეთამაშება.
ისეთი საყვარელია მინდება მივიდე და მოვეხვიო,მაგრამ თავს ვიკავებ.
-გავალთ ჩვენ იქეთ
ვამბობ და იოს სამზარეულოსკენ ვუბიძგებ.
-დასვი ტასო და მოდიი ჭამე
-აუ რა საყვარელი მყავხარ ბაო,ხელებს დავიბან რა
-მიდი

აბაზანიდან კვლავ სამზარეულოში ინაცვლებს იო და მაგიდას უჯდება
-აუ რა გემრიელიაა მაკოს ხელი ეტყობა
-აუ გავისეირნოთ რა
-ხო აბა რა უნდა ვქნათ?ლისზე ავიდეთ არ გინდა?
-მინდაა,ტასუნა შენც ხომ გინდა სასეირნოდ წავიდეთ?
-კიი-ტაში შემოკრა პატარა სიყვარულმა.
-ჭამე ამას ჩავაცმევ და მოვალ კაი?
-ორი წუთი დამელოდე ფლიიიზ
-კაიკაი



-მიდი დაიჭირე ჩემო პატარა - ვუთხარი გამხიარებულ ტასოს,რომელიც მტრედებს დასდევდა.
-მეც მინდა ასეთი-თბილად ამოილაპარაკა იომ და ხელი მომხვია-ნელა ტასო
უცებ მიშვა ხელი და ტასო დავარდნას გადაარჩინა-ვაიმე ფრთხილად ბაო ესე იტკენ რამეს და დედიკო გაგვიბრაზდება
ხელში ააფრიალა ანასტასია და ჩაეხუტა
-გმირი ხარ-ვუთხარი სიცილით და ჩავეხუტე,ამ დროს ერთმა საყვარელმა მოხუცმა ბებიამ ჩამოიარა და ჩვენთან გაჩერდა,ძალიან,ძალიან თბილად გვიყურებდა,შემდეგ ტასოს წაეთამაშა.
-დედას გავს-თქვა ღიმილით და მე გადმომხედა. ,,იმდენი შენ რა გითხარი" გამეღიმა მე,და იოს გადავხედე-ძალიან ლამაზი პატარა გყავთ და ძალიან საყვარლები ხართ.
-იცით...- დავიწყე ლაპარაკი,მინდოდა მეთქვა ჩვენი შვილი არ არისთქო მაგრამ იომ გამაწყვეტინა.
-ძალიან დიდი მადლობა-თბილად უთხრა იომ და ხელი გადამხვია.
-ღმერთმა ამრავლოს თქვენნაირი ახალგაზრდა მშობლები,რომლებსაც თვალებში ამხელა სიყვარული ექნებათ ერთმანეთის მიმართ.
-გაიხარეთ ბებო გაიხარეთ
მხარზე მოუთათუნა ხელი იომ.
-კარგი დაგტოვებთ მე,აშკარად ხელს გიშლით დასვენებაში,მიხარია,რომ შეგხვდით.
-ჩვენც-თბილად ვუთხარი და გზა განვაგრძეთ.
-მარიამ ისე ოჯახის შექმნაზე რას იყტვი?-კენჭებზე დავდიოდით ტბასთან,ჩემთვის ძალიან მოულოდნელი კითხვა,რომ დამისვა.
-რა ვიცი.....-დავიბენი მე-არ არის ცუდი აზრი-სიცილით ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე.
-ნამდვილად,ტასუნა ხომ არ დაიღალე ბაო?-ისევ მორბენალი ტასიკო ააფრიალა და ლოყაზე ხმაურიანად აკოცა.რა მაგარი მამა ეყოლება ჩვენს შვილს,წარმოგენაზეც კი ჟრუანტელი მივლის,უცებ არ ვიცი რა შუაში იყო მაგრამ მისაქციელის ამბები გამახსენდა და სახეზე წამოვწითლდი...
-თოტა დავიგალე ძაან ალა
ატიკტიკდა ტასო.
-გშია?-მივედი მასთან და მეც გემრიელად ვაკოცე.
-ცოტა მსია
-მაშინ გავიდეთ და ვჭამოთ
-ალა მე აქა მინდა
-მაშინ ძალიან,რომ მოგშივდება გვითხარი კაი?-
ისევ თბილად უთხრა იომ
-კაგი,დამსვი მტედები უდა დავიწირო
-მიდი აბა.
-ხოდა რას ვამბობდი-ისევ მომიბრუნდა იო მე-გამახსენდა,მეც მინდა პატარა
-მეც მინდა-უცებ წამოვროშე და იოს ათამაშებულ წარბებზე ვინანე.
-მერე არ იცი რა უნდა ვქნათ სურვილის ასახდენად?გინდა გასწავლი?
-ოოო ნუ ხარ შენ თავხედი
-არ ვარ -ჩემ აწითლებულ ლოყებზე ახარხარდა და როდესაც ნახა რომ ,,გავებუტე" ცხვირზე მაკოცა და ხელი გადამხვია.
-ნუ იბუტები ხოლმე რა ასეთ რაღაცეებზე სულელო
-იიიიიიი-ენა გამოვუყავი და პაატარა ტასოს გავეკიდე-მივიდა მგელი გაიქეცი ტასუნაა
ისიც სიცილ-კისკისით ,,გაიქცა"-ფრთხილად არ წაიქცე-ვუთხარი ტასოს და ზუსტად ამდროს წამოვკარი რაღაცას ფეხი და რომ არა იოს სწრაფი რეაქცია კენჭებზე სახით დავეცემოდი.
-ბავშვს,რომ აფრთხილებ შენთვითონ იყავი ფრთხილად ბასუნა.
-დღეს მე და ტასოს გმირი ხარ ჩემო სიცოცხლე.
-მსიაააა-მოფრინდა ჩვენთან მერცხალი
-მაშინ წავიდეთ და ვჭამოთ.
-ვჭამოოოთ.
-მაკუნა სად ვაჭამოთ?
-მაკდონალდსში?
-აჭმევს თეკლა?
-მოიცა გავარკვევ

-თეკუ მე ვარ
-ხო მარ,წამოვალ ახლავე,ძაან გადაგღალა ხო?
-არა გოგო რა გადამღალა,რაზე გირეკავ იცი,ეხა ლისზე ვართ მე ტასო და იო და მშიაო და ანუ მაკდონალდსში შევიყვანოთთქო ვიფიქრეთ და შეიძლება?
-აუ გეხვეწები არ აჭამო რა მაკდონალდსში,ვერ ინელებს და მერე მუცელი ებერება ხოლმეო,იმ დღეს მითხრა ანასტასიამ,შეყვანა მინდოდა მეც და.
-აა კარგი კარგი და ხაჭაპური და რაღაც არა?
-ეგ კი კაცო.
-კარგი გაკოცე.

-დედიკო არ შეიძლებაო,რუსთაველზე გავიდეთ,სმარტში დავჯდეთ და იქ ვაჭამოთ.
-როგორც თქვენ იტყვით.


ნუ ძლივს ძლიობით ეს პატარა თავი ჩემგან,ბოდიშით ძალიან დიდი რომ ამდენ ხანს ვწელავ თავიდან თავამდე მაგრამ,დრო არ მაქვს,სულ მასწავლებლებთან ვარ ან ვარჯიშზე და მოკლედ რა.საბაზე ძალიან მინდოდა,რომ გამემძაფრებინა და რაღაც რთული და ჩახლართული გამეკეთებინა,მაგრამ იმდენმა მთხოვა არაფერი არ უქნაო,მარტივი გამოსავალი ვიპოვე,იმედია მოგეწონებათ,გკოცნით,მიყვარხართ და ვეცდები მალე დავდო შემდეგი.