*თავი 4*
-რაარი ასეუნდა დაქალების დავიწყება?-ტელეფონში ჩამძახა გაბრაზებულმა ანამ.
-აუ გოგო ისეთები მოხდაააა...ვაიმეეე არვიცი რაა.ახლა ვიჩალიჩებ იქნებ საიდანღაციდან გამოვძვრე და სადღაც 1 საათში ჩვენს კაფეში შევხვდეთ ოქეიი?
-აუუ რასდამაინტრიგეე.კაი კაი მიდი დრროზე არმალოდინო იცოდე.
-მაგას შენმეუბნებიი?-გამეცინა.
აი ანისთვის რომეთქვა დროზე შენსახლთან ვდგავარ მეთქი არადა მაგდროს ჯერ კიდევ სახლში ვიყავიხოლმე რომივდიოდი მასთან კიდე გაუმზადებელიიყო .და ახლა ეს მელაპარაკება დაგვიანებაზე .კია ღირსი ვალოდინო მაგრამ მასთან შეხვედრა ჰაერივით მჭირდება.
-კაი კაი მიდი დროზე-მომახალა და გამითიშა.აუუ რაუნდა ჩავიცვაა ახლაა? მმ მგონი გეგმა მოვიფიქრე.ეშმაკურად გავიცინე და დაცვის ერთ-ერთ ბიჭთან მივედი.
-ნიკამ უკვე გითხრათ ჩემი ტანსაცმელი რომ უნდა მოიტანოთ?-მკაცრი სახით შევხედე.
-კი გვითხრა.
-ხოდა მეც წამოგყვებით ჩემი სახლიდან ისეთი რაღაც უნდა წამოვიღო რასაც თქვენ ვერგანდობთ.
ჯერ დაეჭვებულმა შემომხედა შემდეგ თავი დამიქმია .მეორე დაცვის წევრს რაღაც ანიშნა და მანქანის კარი გამიღო.
სწრაფად შევვარდი სახლში ,როგორ მომნატრებია აქაურობა.
ჩემს ოთახში შევედი და ნიკას საროჩკა გავიხადე და იქვე მივაგდე.თხელი სარაფანი ჩავიცვი და რამდენიმე ხელი ტანსაცმელი ჩანთაში ჩავტენე.მეტი არცმინდა დიდიხანი არვაპირებ მასთან გაჩერებას.მანქანასთან მივედი და ჩანთა ჩავაგდე.
-მე სადღაც ვარ გასასვლელი და არვიცი ზუსტად როდის დავბრუნდები-მივახალე და მანქანის კარი მოვუჯახუნე.
-ბატონმა ნიკან გამოგიშვათ?-დაეჭვებულმა შემომხედა
-რატოარუნდა გამოვეშვი -ნერვები მომეშალა და თვალებიც ავატრიალე მეტი ეფექტისთვის
-მოიცადეთ,მე წაგიყვანთ-სიფრთხილეს ინარჩუნებდა ბექა(დაცვვის ერთ-ერთი წევრი)
-კარგი -მხრები ავიჩეჩე და მანქანაში ჩავხტი.კაფის მისამართი ვუთხარი და გავისუსე.ჩემი რამიდის .რაღა ტაქსი გამეჩერებინა და ფული ტყუილად გამეფლანგა .ესმაინც გამომადგა რამეში.კაფესთან როგორცკი გააჩერა მაშინვე მანქანიდან გადმოვხტი და ჩვეული მაგიდისკენ წავედი.ჩემდაგასაოცრად ანაუკვე იქიყო .
-ესრასმოვესწარი ნუთუუ შენ აქხარ უკვეე?-გამეცინა და ანას გადავეხვიე
-მიდი ჰა დროზე რადროს ესხუმრობებია-თვალები დამიქაჩა და რასაცჰქვია სკამზე ძალით დამსვა .
-კაი გოგო რაიყო -გამეცინა-შეუკვეთე უკვე?
-ხო აი მოაქვთ-მიმტანმა ორი შოკოლადის ნამცხვარი და ორი ფინჯანი ყავა მოიტანა.
-მოკლედ გოგო გუშინწინ სამსახურიდან რომ ვბრუნდებოდი მანქანა გამიფუჭდა რაა ,ხოდა მეთქი გავაჩერებ ვინმეს მომეხმაროოს.ჯერ ხო ლამის მიმაჭყლიტა მერეკიდე თურმე ჩემი 'ქმარი ყოფილა' წამათრია თავისსახლში და დამიწყო რაღაცეები იმას აღარგააკეთებო ამას ესეიზავოო მეთქი ვინაა ეს გამეცალოს.ხოდა გოგო მერე დაჟე გამარტყაა აი ისე გავმწარდიიი.სამაგიეროდ მთელი სახლი ისე შევულამაზე .თან მაგას მაინც არშევარჩებ პროსტა როგორ მაკადრა-ისევ დამიარა გაბრაზების გრძნობამ-მერე რავიცი გუშინ ცოტა გამოასწორასავით ურთიერთობა და თხა როიქნები ადამიანი .ხან უხეშად მექცევა ხან ცოტა თბილად .მოდი და გაიგე -თავი გადავაქნიე -და ხო კიდე სანდრო ჩამოსულა-წარბები ავათამაშე და გავიცინე.
-ვერაა ეგბიჭი ხო? ხოარუნდა ხორცის საგვებით დავუჩეჩქო თავი -აღშფოთდა და წარბები შეკრა
-კაი გოგო მემივხედავ მაგას .
-უიმე ერთი გემრიელად გამატ....შინაა რა ეგ ხეპრე იდიოტი-არცხრებოდა.
-კაი გოგო კაი ისედაც სუმაგაზე ვჩხუბობ და -გამეცინა
-არა სერიოზულად რაუნდაქნა?
-არვიცი
-არიცი? კაი რაა,არმითხრა მაგასთან ვაპირებ გაჩერებასო.ამხელა იურისტი ქალი ტყუილად გაგზარდე?-დამიღრინა
-არა დიდიხნით არვაპირებ,მაგრამ ჯერ მინდა მოვარჯულო .თან ხოიცი მასეთები მიზიდავენ და პირდაპირ ექსპრონტად ქმარი შემხვდა მასეთი-გამეცინა.ნეტა რამაცინებს მეუბედურს გამაგებინა.
-არაფერი გეშველება რა.უიი ესეიგი სანდრო დაბრუნდაა? -მელიის თვალებით გამომხედა ანიმ -ლაშუნას უნდა გავესაუბრო აბა -ჩაიცინა
-ვაიმე იცოდე მაგას არაფერი უთხრა თორე რაამოვა მაგისყბიდან ,თან მაგისი ძმაკაციია გოგო.ენა არატლიკინო იცოდე -თითო დავუქნიე და ფეხზე ფეხი წავკარი.
-არაა მე სხვა რამ მოვიფიქრე -ჩაიცინა და წარბები აათამაშა-დღეს საღამოს გამო ჩემთან რამდენიხანია არმოსულხარრ
-რა ჩაიფიქრე შე გველო -გავიცინე და თავი გავაქნიე.-კაი ხო წამოვალ.ალბათ იმასთან ომიმექნება მაგრამ გპირდები წამოვალ .
შემდეგ კიდევ უამრავ რამეზე ვილაპარაკეთ და სადღაც 5საათისკენ სახლში დავბრუნდი.ნიკა ჯერ კიდევ არიყო სახლში მოსული .ნეტა არცმოვიდეს არმაქვს მისი თავი .მაგრამ მე და ბედნიერება ხომ შორსვართ? 1 საათში სახლში დაბრუნდა..არც შევუმჩნევივარ ისე აიარა კიბეები და ოთახში შევიდა.ნურც შემიმჩნევს რაა .ავდგები და გავემზადები .რაცმალე წავალ მითუკეთესი.ოთახში შევედი და ჩანთა გავხსენი , მოკლე შორტი და ტოპი ამოვიღე და გადავიცვი ,თხელი ჟაკეტი შემოვიცვი და თმა ჩამოვივარცხნე. -მმ მშვენივრად გამოვიყურები -ტუჩი მოწონების ნიშნად ავწიე .
-რაგაცვია-აბაზანიდან გამოსულმა შემათვალიერა და წარბი აზიდა
-ვერხედავ?-გამეცინა და დავტრიალდი-აბა წავედი მე ხელი დავუქნიე და კარი გავაღე.
-რას მიქვია წავედი?-გაბრაზებულმა დაიღრინა-ან ასე ჩაცმული სადმიდიხარ ან ჩემდაუკითხავად ფეხს სად ადგამ? ან იმ კაფეში იმდენი ხანი რაგინდოდა.
ეს აშკარად ვერააა .ახლა ამას უნდა ვკითხო ფეხი ასე გადავდგა თუ ისემეთქი? იდიოტი ხეპრე
-რაშენისაქმეა.რაიყო არშემიძლია ჩემნებაზე ვიარო? ისედაც შენთან ვცხოვრობ .-კოპები შევკარი და გაბრაზებულმა მივახალე.
-არსადაც არწახვალ -კარი მიაჯახუნა
-წავალ -თვალები დავუქაჩე და კარი გავაღე .
-ნუმიწვევ -ირონიულად ჩაიცინა და მაჯაზე ხელი მომიჭირა.
-რაიყო მეგობრებთან შეხვედრასაც მიკრძალაავ?კიდრვ რას ამიკრძალავ?სუნთქვას?მოძრაობას?ცხოვრებას? დავიყვირე ,ხელი ვკარი და ოთახიდან გავვარდი.გავიქეცი და ჭიშკრიდან უკან მოუხედავად გავვარდი .ცრემლები თვალებიდან ღაპაღუპით ჩამომდიოდა .როცა ვბრაზდები სულასევარ .მინდა ისევატკინო სხვას როგორც თვითონ გააკეთა .სიგიჟემდე მინდოდა ნიკასთვის მეტკინა ისე მწარედ მეტკინა როგორც ახლა თვითონ აკეთებდა .თავისუფლების აკრძალვა ჩემთვის სიკვდილის ტოლფასია .არშემიძლია ვინმეს ბრძანებლობის ქვეშ ვიყო არა.ვერგადავიტან მომსპობს.და ახლაც იმდენად ვარ გაბრაზებული თავსაც კიმოვიკლავდი ნიკას თავი დამნაშავედ რომეგრძნო და დატანჯულიყო .მაგრამ არა არშემიძლია .ვიღაცის გამო ამას ვერგავაკეთებ.ცრემლები შევიმშრალე და ლიფტი გამოვიძახე.ფეხით რაამაჯახჯახებს 9სართულზე .ლიფტი იკეტებოდა რომ ვიღაცის ყვირილი გავიგე და კარი დავაკავე.სწრაფად შემოძვრა და მადლობა გადამიხადა.არა როგორ ვერმივხდი? ის მელაკუდა ამას რომ იზამდა .კარგი ხო ,კივიცოდი ასეგააკეთებდა მაგრამ ასე მალე? რავიცი .ჩემს წინ ბატონი სანდრო იდგა .ოჰ ვისღაახსივს ნიკა,როდესაც ესმიდგას წინ.აი კარამელივით ბიჭია .სანდრომ შემათვალიერა და ცალყბად ჩაიცინა .რააცინებს ამას ,არამშალოს ნერვებზე და მთელი ჯავრი მასზე არვიყარო.
-სანდრო-ჩემდამოულოდნელად წარმოთქვა .
-დეა -გავიღიმე .არა ხოშეიძლება ლიფტი ცოტა ნელა ავიდეს? როცაარმინდა გაიწელება ჭიაყელასავით ახლა კიდევ კალიის სისწრაფით ახტა.ერთი სართულით დაბლა ჩამოვიდა სანდრო .და მაინც რატომეგონა ანას გაჩალიჩებულიი? მასთან ავედი და კარზე ზარი დავრეკე.კარი ლაშამ გაამიღო
-ვააა თვით გველების რისხვა დეა გვესტუმრაა ტოო ?-სერიოზულად წარმოთქვა მაგრამ სიცილი მაინც წასკდა.
-შენ და შენი უკბილო ხუმბრობები-ხელოვნურად გავუცინე და გვერდი ავუარე .
-ვაა დეაჩკააა მოსულაა-შემეგებნენ ლუკა და საბაც .
-ვაა რახალხი რახალხი-გავიცინე და ორივეს მხარზე ხელი კაიძმაკაცივით დავარტყი.-ქალბატონი სადბრძანდებაა?
-აქვაარ-სამზარეულოდან გამომძახა.-მოდი მომეხმარეე .
სამზარეულოსი გავედი და სკამზე დავეხეთქე.
-უიმე ადექი მომეხმარეე
-გადიი რაა დაღლილივარ მე -ხელი ავიქნიე
-ოჰჰ რითი წოლიით?-გაიცინა და ფეხზე წამომაგდო .
-მიდი მიდი , დიდი სტუმარი მოგვდის დღეს და დატრიალდი არდაგიწუნოს -ჩაიცინა და ტრაკზე მომცხო
-ქალოოო-წამოვიყვირე და გამეცინა-ეგ 'დიდი სტუმარი' მერვე სართულზე ჩავიდა
-უკვე შეხვდიი?
-ხო ერთად ამოვედით.
-გოგო მაგისი და ხო აქაა და შეუარა ალბათ.ამოვა მალე -თავის ჭკვაში დამამშვიდა .არადა რაში მაინტერესებს.კაი ხო მაინტერესებს.მაგიდა გავშალეთ და ბიჭებსაც დავუძახეთ.ამდროს ზარის ხმაც გაისმა.ანამ ძალით გამაგდო შენგააღეო .მეროგავაღო აი რა უცებ ჩავუვარდები გულში თუ რაა.
ჯერ ჭუჭრუტანაში გავიხედე(მაინც) და შემდეგ კარი გავაღე
-ვა დეაა?-რაღაცნაირად ჩაიცინა და შიგნით შემოვიდა.რაიყო ახლა ეს?კარი დავხურე და უკან მივყევი.სანდროს მისაღებში შესვლა და ბიჭების დატაკება ერთიიყო .არა რა ამხელა ვირგლა ბიჭები და ტვინი ნული . აი ხო შეიაძლება ერთმანეთს ატკინონ რამე მარა სულიმას გაიძახიან ხუმრობით ვშვრებითო.მოდი და გაუგე ამათ რამე.
სუფრასთან დასხდომის შემდეგ იმდენი ვიცინე მგონი მთელიცხოვრება მაგდენი არმეცინა.ბიჭები ძველ გიჟურ ისტორიებს იხსენებდნენ
-აუ ისარდამავიწყდება ლაშა ძაანმთვრალიროიყო და პატარა ლეკვზე იძახდა მიშველეთ მომკლავსო-მაღალხმაზე გავიცინე და ხელზე ნიკაპი ჩამოვდე
-ქალბატონო ისარგამახსენებინო ქორწილში ვალსის მელოდიაზე მაკარენა რომიცეკვე -დამეჭყანა და გაიცინა.
-ოო მერე რამოხდა ლამაზად ჩაჯდა -ენა გამოვუყავი.
შემდეგ კიდევ იყო უამრავი სასაცილო ისტორიის გახსენება ბოლოს 11საათისკენ დავიშალეთ.ფეხით დავუყევი ქუჩას ,რამდენიხანია ასეთავისუფლად არმივლია .ერთიდღეა დეა ერთი.
-დეა გაგიყვან -მომაძახა სანდრომ
-არა იყოს -გავუღიმე და ხელი დავუქნიე.მანქანით გვერდით მომყვებოდა .
-სანამ არჩაჯდები ასევივლი იცოდე -თვალები ავატრიალე და მანქანაში ჩავჯექი .განა პირველად რომითხრა მაშინ არმინდოდა მარა ეს ქალური პრინციპები.
რამდენჯერმე შეეცადა საუბრის წამოწყებას მაგრამ ისეთიდაღლილივიყავი ემოციურად ბოლომდე მაინც ვერავყევი.სახლთან ახლოს გავაჩერებინე .
-მადლობა -გავუღიმე და მანქანიდან გადასვლა დავაპირე.ხელი დამიჭირადა მისკენ მიმატრიალა
-არგინდა ხვალ შევხვდეთ?-შემომხედა
-მმ რავიცი ვნახოთ
ამის შემდეგ ჩემი ნომერი ჩაიწერა და დავემშვიდობეთ ერთმანეთს .სახლში ფეხაკრეფით შევედი.ვაჰ როგორც ჩანს გამოუცვლიაავეჯი .
-სადიყავი აქამდე?-კინაღამ გული გამისკდა მისი ხმა რომ გავიგე.
-მეგობართან -ხელი ავიქნიე და ოთახში შევედი .უკან მომყვა და წინ დამიდგა .
-მისმინე არმინდოდა რაა .ვიცი ძაან მკაცრად მომიმივიდა .ხვალიდან სამსახურშიც იარე და შეხვდი შენ დაქალებსაც .მაგრამ ზედმეტი არმოგივიდეს -ბოლოს მაინც მკაცრად თითისქნევით დააყოლა და ოთახი დატოვა
რამდენიმე წუთი გაშეშებული ვიყავი და მის ნათქვამს ვიაზრებდი. რასჭირს? რატომ იცვლება სულ? არვიცი არაფერი არვიცი
მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და აკომენტარებთ <3 დიდი სტიმული მეძლევა და მინდა სულ ვწერო.აბა რასფიქრობთ ამთავზე?