მთელი დღე დაეხეტებოდნენ ტაისია და ლაილა და ბოლოს დაღლილ დაქანცულები მიესვენენ ტაისიას ბინაში და მაშინვე დაიძინეს.
მომდევნო რამდენიმე კვირა შეგუების კვირა იყო, ამას დამატებული ქალაქს თავიდან იხსენებდა და რაც მთავარია არატაქსით ან მანქანით არამედ მეტროთი და მარშუტით დადიოდა.
გასაკვირი რა იყო იცით?
ჟურნალისტებს უკვე გაეგოთ მისი ჩამოსვლა თუმცა ხელში ვერა და ვერ ჩაიგდეს, არც ერთი ფოტო და არც ერთი ინტერვიუ.
ეს კი ხელს უწყობდა ისე გადადგილებულიყო, რომ თავი განსხვავებულად არ ეგრძნო და ხალხმრავლობადიც ჩვეულებრივი მოქალაქე გახლდათ ჩვენი მილიონერი პრინცესა(პრინცესა რა სვანი ამორძალი უფრო)

ვაიმეე დედიკო აღარ შემიძლია მთელი დღეა ამ დასაწვავ მაღაზიებში დავდივარ და ამ ჩემმა გამოთაყვანებულმა დამ ერთი კაბა იყიდა, ამას თუ კაბა ჰქვია ნაჭერი უფრო აალბათ.
სასწავკებელშიც თითქმის არავინ იცის სინამდვილეში ვინც ვარ და შესაბამისად მეგობრებიც ყოველგვარი" შშეემოტენვის" გარეშე გავიჩინე, მიუხედავად იმისა, რომ დიდად კომუნიკაბელური არ ვარ, მაინც ერთი ორი კარგი ტიპი დავიახლოვე.
არა არ მესმის ეს ჩემი დაქალი ამდენ სიარულს როგორ უძლებს, ორი სათის წინ ქალაქის დასაწყისში იყო ახლა სულ ბოლოშია. მიუხედავად ჩვენი ასაკობრივი სხვაობისა ერთმანეთს კარგად ვუგევთ და ამას დამატებული ის ერთადერთია ვინც ზუსტაად იცის როდის რაა უნდა თქვას სად და როგორ.
სვანი ვარ და სვანური ხასიათიც საკმაოდ ღრმად არის გამჯდარი ჩემში.
არა ბატონო ხისთავიანობა კი არა გულწრფელობა პირდააპირობა და რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს მამაპაპური ტრადიციებიც მომწონს(ნაგულისხმებია ის ტრადიციები რომელიც სხვა ადამიანის უფლებებს არ ლახავს.
სისხლის აღება და ასეშემდეგ არა)
ტაისია ის ადამიანია, რომელთან ურთიერთობისასაც არ მჭირდება სიტყვების შერჩევა და თან არც "ლიტყლარწავალ"
რა ვქნა ადამიანი შეიძლება მართლა მთელი გულით მიყვარდეს, მაგრამ არ შემიძლია ეს "ჩემიგულის მარჯვნივ და მარცხნივ ცოცხლობ" და ათასი უაზრო და ჩემი აზრით სააფერისტო სიტყვების თქმა.
ასე თუ ისე ვეცაადე და დაგანახეთ ჩემი პიროვნება ახლა მინდა მოგიყვეთ ამბავი, რომელიც ერთ სულელ გოგოს გადახდა თავს და ამბავი, რომელმაც მისი ცხოვრებაბმთლიანად შეცვალა, როგორც მიხვდით ამბავი ჩემზეა და ყოველივე ეს ექვსი წლის წინ მოხდა.
სახლიდან გამოსულს, როგორც ყოველთვის ჩემი დაცვა შემეგება, თუმცა ასევე როგორც ყოველთვის უარით გავისტუმრე და წაყვანაზე ისევ უარი ვუთხარი.
როგორც კი "მდიდრებისქუჩას" გავცდი მაშინვე ამოვისუნთქე და წელში გამართულმა დავიწყე სიარული, არა ვიტყუები წელში გამართულად კი არა ჩემი საფირმო "კაიბიჭური" შევუბერე. იცით ყველაზე სასაცილო რა არის? ეა კაიბიჭი მომავალი პოტენციური პროკურორი არის და მაინც ყოველ შაბათს აქვს დრო ითამაშოს ფეხბურთი თავის ძმიშვილებთან და არა მარტო ძმიშვილ დუშვილებთაან ერთად არამედ განვითარების გზაზე მყოფ ფეხბურთელებთან.
კი მართლაც კარგად ვთამაშობ თუმცა სვანეთში უფრო ვიცლიდი სათამაშოდ ვიდრე აქ.
აი კიდევ ერთი მინუსი ქალაქის.
მეტროში ჩავედი და უაზროდ დავუწყე ყურება ქალს რომელმაც თავისი ყვავილები ცოტახნით ვიღაც გოგოს გადაბარა, თუ სწორად გავიგე ამ გოგოს ნიკე ერქვა და თანაც მხოლოდ მახვილი თვალი(ან მისნაირი ანუ მე) თუ შეამჩნევდა რომ ის გოგო იყო.
როგორც კი ბიჭი დავინახე ჟეტონით და თან იმ ინციდენტის შემდეგ აი იმ წამსვე მივხვდი, რომ ჩემში კუბიდონმა გაიღვიძა და მაშინვე მათი ერთად ყოფნა ვიწინასწარმეტყველე.

ნიკა აქამდეც მინახავს აქ ტიტებით და ასე მარტივად ერთ გაფრთხილებას არ დასჯერდება, მიუხედავად იმისა, რომ ახლაც არ ვიცი რა მოხვდა ნიკეს ცხოვრებაში მაინც ჯიუტად მჯერა, რომ ბედნიერება ეწვია იმ ყმაწვილთან ერთად ახლა ბორკილებ დადებულს რომ მიჰყავს.
ტიტა ეს ის ყვავილია, რომელიც ჩემთვის ბედნიერებასთან ასოცირდება და მჯერა ნიკესაც ბედნიერებას მოუტანს.

მეტღოს გასასვლელში რაც ხდება არასდროს არ მომწონს.
ერთმანეთზე გადაფსკვნილი ახალგაზრდები და ამას დამატებული თოთხმეტი წლის ლაწირაკები სიგარეეტით.

მარშუტში ავედი და სულ უკან უკანასკნელ თავისუფალ სკამზე დავჯექი.
ჯერ კიდევ სათი დამჭირდება ჯავახიშვილის უნივერსიტეტამდე და შემიძლია ცოტა წავუძინო.
რა ვქნა ერთი ძალიან ცუდი თვისება მახასიათებს, ძილი მიყვარს უზომოდ და ყურსასმენების არსებობა მაბედნიერებს სათობით ვუსმენ მუსიკას და დროის არსებობასაც ვერ ვგრძნობ.

უცებ ფეხზე ხელის შეხებას ვგრძნობ და ზანტად ვახელ თვალებს.
-გოგონი თქვენი გადახდილია.
მეუბნება დახლოებით ოცდათხუთმეტი ორმოცი წლის მელოტი და ამაზრზენნად მიღიმის.
-მადლობა!
არც შევწინაღმდეგებივარ თუმცა ჩემს გაჩერებაზე მე მაინც ვიხდი ჩემს კუთნილ ფულს და ტაისიას გაბრაზებულ სახესაც ვაწყდები, რომელიც დაახლოებით ასე ითარგმნება.
"საუკუნეა გელოდდები და დამატყდა ფეხები შენ ცალტვინა კრეტინო"
კაირგი ვიტყუები უბრალოდ ცენზურა დავიცავი.
ერთად შევედით უნივერსიტეტში უეცრად თავში მწარე დარტყმა, რომ ვიგრძენი....

ღირს გაგრძელება?