სხეული გაღვიძებას ლამობს,მაგრამ არ გამომდის.ვერ ვინძრევი.როცა ძმის ნაღვლიან სახესა და ცრემლებს ვხედავ აქ,მარცხნივ,რაღაც საოცრად მეწვის.მასთან ახლოს ვარ,მაგრამ ვერ ვეხები.ბრძოლა მინდა,მაგრამ ვერ ვიბრძვი.თითქოს რაღაც მაკავებს,რაღაცას ველოდები..

როგორც კი ნიკა წავიდა,მაშინვე დავიწყე ძმებზე ინფორმაციის მოძიება.
-ახლავე დაჯექი და თქვი რაიცი ძმებზე. კარი დავხურე და ნიცას წინ მოვკალათდი.
-რაც აქ ჩამოვიდნენ რამდენჯერმე ვნახე და არ დაგიმალავ უსიმპატიურესები არიან.მაცდურად აათამაშა წარბები და ყურებამდე გაიღიმა
-რა დროს ეგაა გოგო ერთ-ერთი სიკვდილს ებრძვის.გააგრძელე დროზე..არა,აარა მოიცადე.რას ნიშნავს რაც აქ ჩამოვიდნენ,აქამდეც ნანახი გყავს რომელიმე?!ან სად იყვნენ? ჩემს ქოთქოთს კი მხიარულად ისმენდა ქალბატონი ავალიანი..
-მოდი ჯერ თავიდან დავიწყებ.ზემოთხსენებული ძმები,ჩემი ძმის ბავშვობის ძმაკაცები არიან.დედა 10-11 წლის ასაკში დაკარგეს,ეს კი მამამ ვერ გადაიტანა და გალოთდა.ბიძამ ლოთ მამასთან არ გააჩერა ისინი და ავსტრიაში წაიყვანა,ფაქტობრივად მისი გაზრდილები არიან.ბევრი არაფერი მახსოვს წარსულიდან მათზე. ნიკას არ გაუწყვიტავს ურთიერთობა,როგორც კი ჩააბარა ავსტრიაში გაფრინდა და იქ გააგრძელა სწავლა.ნუ ეს იცოდი.ბიჭებს დედის გამო არ უნდოდათ აქ ჩამოსვლა,მაგრამ გასულ ზაფხულს ლუკას ქორწილისთვის ჩამოვიდნენ..
-მოიცა,მოიცა. ორი "ლამაზმანი" ერთდროულად რომ შემოიჭრნენ შუა ქორწილში და ერთ-ერთმა ლოთი "ბიძიისგან" რომ გადამარჩინა,ეგენი იყვნენ?აღმომხდა გაკვირვებულს.
-გაგეხსნა ტვინი?კიი ეგენი იყვნენ.მეორე დღეს ისევ უკან დაბრუნდნენ რაღაცების მოსაგვარებლად. კომპანიის ფილიალს ხსნიდნენ თბილისში და ქორწილის გამო ვერ მოახერხეს ყველაფრის მოწესრიგება.ერთი კვირის შემდეგ ჩამოვიდნენ და მას შემდეგ რამდენჯერმე ვნახე დათა,ნიკასთან მოდიოდა.მიკვირდა ლაზარე,რომ არ მოყვებოდა და ერთხელ ნიკოს ვკითხე მის შესახებ.აღმოჩნდა,რომ ერთი გოგო მოეწონა და მას დაჰყვებოდა.მის აჩრდილად ქცეულა,ამბობდა ანგელოზს ჰგავსო.იმ ლამაზმანს კი არაფერი სცოდნია.ერთი თვის უკან, მალულად აცილებდა სახლში და იქვე მდგომ ბიჭებს გოგონას "აგდება" განუზრახავთ.ამყველაფერს ლაზარე ისმენდა და სანამ გოგონას ხელს დაავლებდნენ მან გაიწია საცემად.ყველა მაგრად უცემია,ერთ-ერთს კი დანა ჰქონია და რამდენიმე ადგილზე გაუყარა.ბოლომდე და ზუსტად არაფერი ვიცი,შეიძლება კიდევ მოხდა რაღაც.ბევრი სისხლი დაუკარგავს,დონორი ძლივს იშოვეს.ერთი ალიაქოთი იყო,მას შემდეგ კომაშია.დათა გიჟს ჰგავს,ერთი წუთით არ ტოვებს ძმას და მის გაღვიძებას ელოდება.

"ვერაფერს ვგრძნობ,გარდა იმ დიდი ტკივილისა,რასაც ძმის თვალებში ვკითხულობ.მისი ტკივილი მტკივა.მინდა მოვეხვიო და დარდი შევუმსუბუქო,მაგრამ სხეულს ვერ ვიმორჩილებ.არ გამომდის.ვერ ვიბრძვი და ამით ძმას ვტანჯავ,რომელიც ერთადერთია ვინც გამაჩნია..მაპატიე,დათა..გთხოვ,მაპატიე.."

ისტორიას გაოგნებული ვუსმენდი.ბუნდოვნად ვიხსენებდი მის ლურჯ თვალებს და გული მეწურებოდა მის ამჟამინდელ მდგომარეობაზე.თითქოს ჩემი ტკივილიც კი დამავიწყდა.უცნობზე ვფიქრობდი,რომელიც ახლა,ამწამს სიკვდილს ებრძოდა.
ყველაფერი ხდება,დღეს შეიძლება რაღაცას წარმოიდგენ,მაგრამ არიცი ხვალ რას გიმზადებს ბედი.ან იქნები ან არა.ყველაზე ძნელი კი ისაა,რომ არიცი ტკივილს როგორ გაუმკლავდე,როგორ უშველო თავს.ლაზარე სიკვდილს ებრძვის,მე კი სიცოცხლე არსებობად მექცა.განა რა აზრი აქვს ასეთ ტანჯვას? რატომ?რისთვის?რით დავმსახურეთ..ამბობენ ტანჯვით ბედნიერებას იგემებო,მაგრამ რომ ვერ გაიღვიძოს?რომ ვერ გაუძლოს "მოვლენილ განსაცდელს"?უსამართლობაა იტანჯებოდნენ ისინი ვინც არიმსახურებენ და ვინც იმსახურებს უდარდელად ცხოვრობდნენ."როდიდან ფიქრობ ქალდანი ასეთ უაზრობებს?როდიდან ფიქრობ ასე ბანალურად."შემომძახა მეორე მემ.
ფიქრებში ვიყავი გართული,რომ ნიცამ სასუსნავებით გატენილ მაგიდაზე ხელი დააბრახუნაა და მეც შიშისგან შევხტი.
-რაიყო გოგო სად დაფრინავ,აწიე უკანალი და მოდი გონზე.მისაყვედურა და ყავით სავსე ფინჯანი დამიდგა წინ.
-ცხოვრებაზე ვფიქრობდი და ლაზარეზე. ნაწყენმა ამოვილაპარაკე და ყავა მოვსვი.
-ცხოვრება ასეთია ცემო გოგო.შენ ძლიერი ქალი ხარ ქალდანების ქალო,ყველაზე ძლიერი ვინც კი აქამდე შემხვედრია.ყველაფერს გაუძლებ და ფეხზე დადგები.მე მჯერა ამის.შენი მჯერა გესმის?ამღვრეული თვალებით შსემომხედა და მაგრად ცამეხუტა.
-"დეპრესიული გოგოს" იმიჯი ვიცირომ არმიხდება,ასე რომ წინ ბედნიერებისკენ.მათ გლოვას მირჩევნია არეული ცხოვრება დავალაგო. ემოციურ საუბარს მოვრჩით და ფილმს ვუყურეთ და სასუსნავებიტ ამოვივსეთ მუცელი.სახლი მივალაგეთ და ვახშმის მზადება დავიწყეთ.

ნიკასთან*
გოგოებისგან პირდაპირ დათასთან ავედი..
-დათააა..შევხსენი თუარა კარი მაშინვე ვიყვირე.
-რა გაღრიალებს გამისკდა თავი.თმააწეწილი,თვალებჩაწითლებული გამოვიდა ხომერიკი და გადაეხვია ძმაკაცს.
-ისევ არაფერია?სევდაჩამდგარი ხმით ვიკითხე.
არა..ისევ არაფერი.გავგიჟდები მალე,არმინდა მისი დაკარგვა გესმის?!ერთადერთია ვინც დამრჩა.გულმოსულმა მუშტი კედელს მიარტყა და დივანზე მიესვენა.
-დაწყნარდი,შენთვის კარგი ამბავი მაქვს.ვიცი გოგო,რომელიც ლაზის მოუვლის და სახლსაც დაალაგებს. მხიარულად შემოვძახე
-ამოღერღე ეხლა ვინაა..იმედია ნორმალურია და ჭკუიდან არ გადამიყვანს..
-დამამთავრებინე რაიყო ტო.ნიცას დაქალი ნენე ხომ იცი,აი მაგაზე გეუბნები.პრობლემები აქვს,მაგას მერე მოგიყვები,ხოდა სამსახური სჭირდება,მეკ ი შენი ვარიანტი შევთავაზე დაიმედია წნააღმდეგი არ ხარ.
-მოიცა ნენე? ქალდანი?გაკვირვებულმა კითხა ძმაკაცს
-ხო ბიჭო რაიყო,რამე პრობლემაა?
არა..არა პირიქით.კარგი იქნება თუ ახლობელი იქნება რა.ხვალიდან დაიწყოს დილით 9დან
-მე რა ფოსტალიონს ვგავარ ან მესენჯერს რო მაბარებ? ავიდეთ დღეს და დაილაპარაკეთ.გამეცინა მის მიბნედილ სახეზე.
-ხოო მართალი ხარ.გიორგას(ბიძას) დავურეკავ და ის დარჩება სახლში.მოვემზადები და გავიდეთ.
გიორგი მალე მოვიდა და ბიჭებიც გოგოებთან წავიდნენ.

ნენესთან*
სახლის საქმემ იმდენად დაგვღალა,დივანზე ღონემიხდილები ვიწექით და სუნთქვაც კი გვეზარებოდა უკვე.ჰაჰ ბედი არგინდა? ახლა მოვიდნენ მაინც და მაინც,არადა იმედი მქონდა,რომ დააგვიანდებოდათ.
-აუუ ნენე გააღე რა.დაღლილმა ამოილაპარაქა ავალიანმა და ხელით მანიშნა რომ ავმდგარიყავი.
-ჰოო კაი მივდივარ.გაბუსხული წავედი და კარი გავაღე
-რა სახე გაქ გოგო.სიცილით შემოვიდა ნიკოლოზი და მისაღებში შეაჭრა.
-გაიცანი ნენე,ეს დათა ხომერიკია,ეს კი ნენე ქალდანი..ნუუ ჩემს დას უკვე იცნობ. ერთმანეთს ხელი ჩამოვართვით და სუფრასთან მივიწვიე.ნიცაც მალევე წამოხტა და დათას წინ დაიკავა ადგილი. ოოჰ ეს ნახეთ რა..ღიმილით გავაქნიე თავი და ჩემი ადგილი დავიკავე..
-ესე იგი,წამოიწყო დათამ..ხვალ დლით 9ზე დაიწყებ.ლაზარეს წამალს შეუყვან სისტემაში და რეგულარულად დახედავ,რომ რაიმე გაუთვალისწინებელი შემთხვევა არ მოხდეს.პერიოდულად დაელაპარაკები,იქნებ ხმაზე რეაგირება ჰქონდეს.ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა და ისევ განაგრძო..სახლი საგანგაშოდ არ არის დასალაგებელი,მაგრამ დამავალებ თუ ამ საქმესაც მიხედავ.
-რა თქმა უნდა,რაც შემიძლია ყველაფერს გავაკეტებ და დაგეხხმარებით.
-თქვენობითი ფორმა არგვინდა კაი?უბრალოდ დათა.დანარჩენს კი ხვალ აგიხსნი.
ვახშამმა კარგათ ჩაიარა.ნიკოლოზი ჩვენს გამხიარულებას ცდილობდა და გამოუვიდა კიდეც.გულიანად ვიცინოდით,დათას კი ღიმილი ჰქონდა აკრული და ხანდახან ნიცას უყურებდა რომელიც საოცრად კისკისებდა..

გოგოებმა ბიჭები გააცილეს და ერთმანეთს მაცდური მზერით გახედეს
-შენც იმას ფიქრობ რასაც მე? ეშმაკურად ახედა ავალიანმა და წარბები აათამასა.
-დიახ,მეც ბოროტულად ჩავიცინე და გოგოებს დავურეკეთ.ლანა ამაშუკელი,სოფიო გირგვლიანი და კატო ხიზამბარელი,ჩვენი ბავშვობის მეგობრები,რომლებიც ისეთივე ეშმაკის ფეხები არიან,როგორიც ჩემი ფიონააა,ბარში დავიბარეთ და ჩვენც დავიწყეთ მომზადება.
ნიცას მუხლებამდე,შავი მომდგარი კაბა ეცვა,თმა კოსად შეეკრა და სადა მაკიაჟი გაეკეთებინა..მე კი ნაცრისფერი გძელი,მოტკეცილი კაბა ჩავიცვი,რომელიც ერთი ორად გამოკვეთდა მრგვალ ფრომებს.სადა მაკიაჟი გავიკეთე მაღლებზე შევდექი და ბარისკენ დავიძარით.
-გოგოებოოო როგორ მომენატრეთ.იყვირა გახალისებულმა ნიცამ და გოგოებს გადაეხვია.
-ჩვეენც ერთხმად შესძახა სამეულმა და ადგილები დაიკავეს..
საღამო კარგად გავატარეთ,გავერთეთ დავლიეთ,ოღონდ ზომიერრად..ხვალ ადრეუნდა ავდგე..
-გოგოგებო წავალ მე და თქვენ გაერთეტ,ხვალ ადრე უნდა ავდგე..
-კარგი,ოღონდ მერე ვეღარ გამოძვრები და ყველაფერს მოყვები..თითი დამიქნია სოფიომ..
-ხო ხო კარგით ღიმილით დავუქნიე ხელი და სახლისკენ დავიძარი..

ნიცასთან..
მთელი დღეა უცნაურად ვარ,თითქოს ვიღAც მაკვირდება,მაგრამ ვერავის ვხედავ ნაცნობს.
-გოგო რა გჭიირს მოისვენე ერთ ადგილას,რას ბზრიალებ აქთ იქით..დაუცაცხანა ლანამ ნიცას..
-არ ვიცი რა,რაღაც უცნაურად ვარ..წამო წავიდეთრაა..ამოვილუღლუღე და ლეკვის თვალებით გავხედე გოგოებს..
-კაიი ხოო. ამოიბურტყუნა კატომ და ჩანთა აიღო..შენ დაგვაბინავებ იცოდე..გაიღიმა ხიზამბარელმა და წინ გაგვიძღვა..
ბარიდან გამოსულს სასიამოვნოდ მომელამუნა ცივი სიო და გამაჟრიალა..წამიერად გავჩერდი და სიჩუმეს დავუწყე მოსმენა,რომელიც ამ ორიოდ წამში გამეფებულიყო..
-წადი,გოგოები გელოდებიან.. კურთასმენას მოსწვდა ბოხი ბარიტონი..ციებიანივით მივბრუნდი და მაღალ სილუეტს გავუსწორე მზერა
-შენ? აქ? დაბნეულმა ამოვილაპარაკე და თავი დავხარე.
-ხო მე..ახლა წადი გაცივდები,თან გოგოები გელოდებიან. და ხო,ასეთი კაბები აღარ ჩაიცვა..
ზურგი შეაქცია ხომერიკმა და ბარში შებრუნდა.ავალიანი კი გაბრუებული წავიდა მანქანისკენ და უმალ მოსწყვიტან ადგილს.


გამარჯობა,იმედია ახალი თაი მოგეწონებათ.შეცდომებისთვის ბოდიში..ველი თქვენს კომენტარებს.მიყვარხაართ <3