შემომიშვი V

ვუყურებდი მომღიმარ ხომერიკს და ვგრძნბდი,როგორ მიდუღდებოდა სისხლი.ათასობით ქალიდან რაღა მაინც დ ამაინც ის.აქამდე მეგონა,რომ ძველი იარები მოვიშუშე და წინ წავიწიე,მაგრამ ასე არ ყოფილა.ვერასდროს დაივიწყებ იმ ტკივილს რაც გამოიარე.იმ ცრემლიან

შემომიშვი IV

მეგობრებო ვიცირომ ძნელია ახალ უფროსთან შეგუება თუმცაღა მინდა გითხრათ,რომ ბატონი დათა თავისი საქმის პროფფესიონალია დ აისეთივე ტემპით გააგრძელებთ მუშაობას,როგორც აქამდე. ღიმილიანი სახით ცაამთავრა მონოლოგი და აქ უკვე ახალ უფროსს გადასცა სიტყვა.

შემომიშვი III

სახლში მისულს ნენეს უკვე ეძინა.მეც ემოციურად დატვირთული დღის შემდეგ,საწოლის დანახვაზე უცბათ მომერია ძილი.ტანსაცმელი გავიხადე და ფუმფულა საწოლში შევწექი.იმდენად კომფორტულად ვგრძნობდი თავს,ნეტარება იყო ამწამს წოლა და დაძინება.ზილის წინ,დღევანდელი დღE

შემომიშვი II

სხეული გაღვიძებას ლამობს,მაგრამ არ გამომდის.ვერ ვინძრევი.როცა ძმის ნაღვლიან სახესა და ცრემლებს ვხედავ აქ,მარცხნივ,რაღაც საოცრად მეწვის.მასთან ახლოს ვარ,მაგრამ ვერ ვეხები.ბრძოლა მინდა,მაგრამ ვერ ვიბრძვი.თითქოს რაღაც მაკავებს,რაღაცას ველოდები..როგორც

შემომიშვი

-სახლიდან მივდივარ!ვყვიროდი გაბრაზებული და ტან ბარგს ვალაგებდი.ოთახში "ვითომ" დედაჩემი შემოვარდა და სახეში მთელი ძალით გამარტყა. -როგორ ბედავ და ხმას უწევ შე უნამუსო ჰა?გაგზარდეთ,გაჭამეთ და ასე გვიხდი მადლობას?მიდიხარ?! ჰაჰაჰ არ გამაცინო.! პეხს