ყველაფერი ახლა დაიწყო...
შესავალი:
ყველამ კარგად ვიცით რა მწარეა ცხოვრება. ჩვენ არ უნდა ვეძებოთ ადამიანები , რომლებიც ამ პრობლემებს აგვარიდებენ თავიდან რადგან ეს მარტივია და ყველას შეუძლია აგვარიდოს თავიდან პრობლემები. ჩვენ უნდა ვეძებოთ ადამიანები , რომლებიც ნებისმიერ გასაჭირში გვერდით გვეყოლებიან. ადამიანები რომლებიც ჩვენს გვერდით იქნებიან ამ მწარე ცხოვრებაში და ყველაზე მწარე დროსაც კი გვერდში დაგვიდგებიან. თუ შეხვდი ადამიანს რომელიც შეგიყვარდა, მაგრამ არ ჰქონდა ეს თვისება მაშინ ჯობია მალე მოშორდე. ენდე იმას ვისაც უყვარხარ და არა იმას ვისაც გინდა, რომ უყვარდე.
თავი 1 -
3 წლის წინ....
-არასდროს მქონია უაზრო პრობლემები. ყოველთვის ვიყავი მე ... მხოლოდ მე და ადამიანები რომლებსაც ვუყვარდი. ყველა ყალბი არსება თავიდან მოვიშორე და დავრწმუნდი , რომ მხოლოდ კარგები დამრჩნენ. ჩემი ცხოვრება საოცრად მარტივია...ამას ვერ ვუწოდებთ მარტივს უფრო ერთფეროვანია. ცხოვრებაში არასდროს მინანია ჩემი გადადგმული ერთი ნაბიჯი მაინც. პრობლემები მაქვს ნუ თუ შეიძლება ამას პრობლემა ვუწოდოთ. ოჯახთან მაქვს პრობლემები. არისტოკრატი ოჯახი მყავს მე კი არ ვარ მასეთი. უკომპლექსო ვარ და ყველას აზრი. არაფერი ხდება ჩემ ცხოვრებაში...არაფერი და ამ არაფრით ხდება ყველაფერი. მოკლედ გაბნევთ ხო? ვიცი. ჩემს თავსაც ვაბნევ. ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ არაჩვეულებრივი ისტორიით. სრულიად არაფერი მაქვს სხვებისგან გამორჩეული. მხოლოდ გარეგნობა მაქვს არაჩვეულებრივი-ქერა(გრძელი თმები,ხვეული) , ზღვისფერი თვალები, საშუალო სიმაღლის, გამხდარი, დიდი ტუჩები, აპრეხილი წამწამები, კურნოჩკა ცხვირი, ნუ მოკლედ მგონი არა ვარ ხო ცუდი?. მოკლედ ერთი სიტყვით , რომ არა ჩემი ოჯახი ყველაფერი ცუდად ან კარგად იქნებოდა. ან გავიცნობდი ან არა, მაგრამ ცოცხალი მაინც იქნებოდა... ხო სად წავედი კაცო განვაგრძოთ. მოკლედ ყველაფერი კარგად მაქვს რა. მყავს 2 საუკეთესო დაქალი კაწინკა და ევა. არ დაგიწყებთ იმაზე ლაპარაკს თუ რა მნიშვნელოვნები არიან ისინი ჩემთვის.
ე.ი ახლა კაწინკასთან მივდივარ და ევაც იქ იქნება რაღათქმაუნდა. კაწინკამ რაღაც უნდა მოგიყვეთო ხოდა მე რამეს დავაკლდები და მარტო ევაჩკას გავუშვებ? ჰაჰაჰაჰ! ქეთა არასდროს არაფერს არ აკლდება რააა ბოდიში მომითხოვია! ნუ თუ ბოდიშს არ მომიხდით სულ მცირე რევერანსით დავკმაყოფილდები...არა? კაი, მაშინ ბედს დავემორჩილები. "ჭორებიიი, ჭორეეებიიიი" - ვღიღინებ კმაყოფილი და მივიჩქარი კაწიასკენ. ბნელი ქუჩისკენ გადავუხვიე. ნუ ბნელს მე ვეძახი თორემ რაღა ბნელი გაჭახჭახებულია. მშვიდად გავიარე. ეს ქუჩა უფრო ნათელია ვიდრე ჩემი მომავალი. ოოხ ეხლა დაკერავდა კაწინკა ვინმე სულელ ბიჭს როგორც სჩვევია და დაიწყებს ამბების მოყოლას თავის ჭკვაში გაგვაგიჟებს, შემდეგ მე და ევა გადავხედავთ ერთმანეთს დავიწყებთ სიცილს , ნუ მე დავიწყებ ჩემი ლამაზი ხმით სიცილს თორემ ევა იყროყინებს. (ძალიან მაგარი ხმა მაქვს და სულ ვმღერი ამიტომ ... :დ) ნეტავ ევამ რაღა უნდა მოყვეს? ეგ და ბექა დაშორდნენ ეტყობა...ოოო უკვე 15 ბიჭს შორდება რა გვყავს ასეთი ლამაზი რა! ევა-ჭაობისფერი თვალები, ტალღოვანი წითური თმა(ჩვენი რიჟაჩკაა ეს გოგო! ) , საშუალო სიმაღლის , მოკლედ ულამაზესია მე და მის 15 ბიჭს თუ კითხავთ. რაც შეეხება კაწინკას, ოოოო....აი აქ საქმე რთულადააა, კაწინკაა რაც არის, ჩვენი რუს-ქართველი ანგელოზია ეგ-მუქი, მუქი შავი სწორი თმა, ზღვისფერი თვალები(ჩემი გოგოა) , დიდი ტუჩები(ისევ ჩემი გოგოა), მაღალი, გამხდარი ნუ მოკლედ ესეც ასევე შოკია როგორც ევა რა. ამ ფიქრებში ძლივს მივაღწიე კაწენკას სახლს და შევუგლიჯე კარები, მაინც მარტო ცხოვრობს და...
-კაწინკაააა, კაწინკაააააააააააააა
-ჰა რა იყო? ჰა მქურდავთ? რა? სად? როდის?
-ვაიმე კაწინკა შენ თუ თამაში გინდა მიიღებ , მაგრამ ახლა ვის დაშორდი , რომ არ გავიგო და მერე ევა ვის დაშორდა ეგეც , რომ არ გავიგო ვერ მოვისვენებ და ვიცქმუტუნებ ამიტომ ჯერ მომიყევით.-შევაღე სამზარეულოს კარი კმაყოფილმა და ევას კალთაში ჩავუხტი:
-ევაჩკააა.
-ქეთაჩკააა.
-ქეთუშ ყავას დალევ?-კაწენკა.
-მოიცა...-მივედი და ჩავხედე ყავას დავყნოსე ოსტატურად შემდეგ შაქარი და ბოლოს ვუთხარი.-მგონი საწამლავი არ არის ამიტომ დავლევ.
-რა იცი იქნებ ბოლოც იყოს.-ახლა ევამ უკბინა .
-ოოო მოდით რა მოგიყვეთ.
-შენს განკარგულებაში ვართ კაწ.
-აუ დემეტრე გახსოვთ? აი ის სიმპატიჩნი ბიჭი.....
-ნუ ეხლა ისე დაგვიხასიათე როგორ არ გვემახსოვრება.-მე
-და დემეტრეზე , რომ გვიყვები ნიკას რა უყავი? გვამი სად დამალე?
-აუ ევა მაზოლზე ფეხს ნუ მაჭერ რაა!-კაწია.
-რა იყო აღარ გვახსოვს ნიკო და დემეტრე გამოვიჭირეთო პატარა ქალო? უთე გენაცალეეე.-მე.
-ოოო ქეთა ნუ ხარ ყველაფრის ჩამამწარებელი რა! ნიკას არც ვუყვარდი , არც მიყვარდა და რა თავი გვეტანჯა?! დემეტრე კიდევ მომწონს...კარგი ბიჭი ჩანს რა . -თან ყავას წრუპავდა თან მელაპარაკებოდა.
-ევაა.-თვალი არ მომიშორებია კაწიასთვის ისე ვუთხარი ევას.
-ჰაჯან-გამომხედა ევამ.
-ამ ლაპარაკიდან მხოლოდ გავიგე დემეტრეო და მეტი ვერაფერი გავიგე და შენ?
-რავი ქეთუშ , მე მარტო ნიკა გავიგე და ის , რომ ეს გოგო ბიჭების გამანადგურებელი ხამია. აი იმ პონტში ფილმია , რომაა ბაფი-ვამპირების გამანადგურებელი ანუ კაწინკა-ბიჭების გამანადგურებელი პონტია რა.
-და ქეთა ჩვენ, რომ გვალაპარაკებ ხოლმე მარტო შენსკენ რა ხდება?-კაწია.
-ოოოო, ხომ იცით, რომ არავის ვხვდები? მე გადავწყვიტე , რომ არ მინდა ვიღაც იდიოტებს ვხვდებოდე ისევ რა! და საერთოდ ეცით პატივი ჩემს გადაწყვეტილებას კაწენკა და ევაჩკა ვახ! ბიჭები სად არიან?-ხოო რაც შეეხება ბიჭეეებს...გეგა და გიგი. ეს ბიჭები ჩვენი ბავშვობის ძმაკაცები არიან და მათ გარეშე "იმენა" არსად არ ვართ. ყველგან ერთად ვართ ჩვენ და ჩვენი სიცოცხლეები. ხო რაც შეეხება დღევანდელ დღეს , დღეს ვკრიბავ ბავშვებს რათა შევატყობინო , რომ საქართველოდან მ ი ვ დ ი ვ ა რ !!!!! რამდენი წლით არვიცი, მაგრამ ამერიკაში მინდა სწავლა და მერე ჩამოვალ რა. მოვიდნენ ბიჭები და შევატყობინე ყველას ჩემი ამბავი.კაწინკამ და ევამ ღნავილი(ტირილი) მორთეს. ბიჭებს თვალებში ისეთი სევდა ჩაუდგათ მეტი არ შეიძლებოდა. მოკლედ რამოდენიმე დღეში ჩავალაგე ბარგი და ჰერი , ჰერი ამერიკაში. აბა საქართველო ხომ დავიპყარი ჩინგიზ ყაენივითა და ახლა ამერიკა უნდა დავიპყრო...ობამა მოვდივარ დაგერხააა! რაზმი გაამზადოს ჯობია მაგისთვისვე ჩემს გასაკავებლად.

3 წლის შემდეგ
ახლაც მახსენდება ის დრო...ო რა ტკბილი და კარგი დრო იყოოო....კაწინკას, ევას, გიგის და გეგას ეხლაც ველაპარაკები რათქმაუნდა, მაგრამ ვაიბერით. ისევ ისეთი მეგობრები ვართ , უფრო სწორედ ჩვენ არ ვართ მეგობრები ჩვენ ვართ დაქალ-ძმაკაცები. ყოველდღე მირეკავენ და ახალ-ახალ ამბებს მიყვებიან მათზე. კაწინკას ბიჭებმა ბოლო მომიღეს. ევა შეყვარებულია თან ვიზე არა?! ჰაჰ, გიგიზე. კაწინკაზე და გეგაზე კი ვფიქრობ, რომ უყვართ ერთმანეთი. დღეს 3 წლის შემდეგ ვბრუნდები თბილისში და ეს ჩემთვის ტკბილი სიზმარია. ძალიან მაგარ ნიშნებზე დავამთავრე უნივერსიტეტი და ა.წ უკვე ლექციების მკითხველი პროფესორი. ტაქსიში ვზივარ და კაწინკასთან მივდივარ სადაც ვიცი , რომ ბავშვები არიან შეკრებილნი და თან ყველა, აბა ხომ უნდა გავახარო? იქ იქნებიან ყველა : კაწენკაც, ევაჩკაც, გეგუნაც, გიგუნაც და სანდრიკოც...უი , უი არ იცით ხომ ვინ არის სანდრო? გიგის და გეგას ძმაკაცია სულ მაგაზე მელაპარაკებიან კაწენკა და ევა მათი წყალობით სანდროს საცვლების ზომაც კი ვიცი, მაგრამ მასთან პირადად არ მილაპარაკია და როგორია ფიზიკურად არც ის ვიცი, მაგრამ ცუდი არ უნდა იყოს ისე აქებენ . მივდივარ და კარებზე ვაბრახუნებ. კარს სიმპატიჩნი ბიჭი მიღებს...ნუ ვაჭარბებ განა სიმპატიჩნი....ძაააააალიიიიაააან სიმპატიჩნი.
-გამარჯობა.-გაუკვირდა ჩემი დანახვა.
-სანდრო ხო?-მსუბუქად გავუღიმე და კაწენკას ყვირილმაც არ დააყოვნა-ქეთუუუუუსიიიიიი.-გამოვარდა და გიჟივით დამეტაკა ზედ შემომახტა გიჟი.
-ჩემი კაწენკაააა. ევააააა-გავძახე ევას.
-ქეთუშშშშშშშშშ-ეხლა ყვირილით ევა გამოქანდა.
-პროფესორო თუ მოდიოდი არ უნდა გეთქვა?!-გიგი და გეგა ჩამეხუტნენ ეხლა
-ხო აბა რა, გეტყოდით აეროპორტში დამხვდით სურპრიზს გიკეთებთ უნდა ჩამოვიდე თქო. გეგუნა ისევ ისეთი სულელი დარჩენილხარ.-მოკლედ შემაბარგეს შიგნით და მოვითქვი სული:
-ნუკამ გაიგო , რომ ჩამოხვედი?-ხოომმმ ნუკა არის გოგონა რომლის სახელიც ჯობია არ მიხსენოთ. ჩემი მოსისხლე მტერია.
-ხომ იცი ეგ რა ჭორიკანაცაა გაიგებდა.-ვუთხარი და ნუკას სწერვა "როჟა" განვასახიერე.
-აუ ქეეთ ამერიკა კიდევ უფრო მოგხდომიააა.-ისევ მომეხცვია ევა.
-რატომ ვხედავ შენს თვალებში ჭინკეეებს? რას მიპირებს ბავშვებო?-ვითომ შეშინებული გამომეტყველებით გავხედე ბავშებს.
-სანდრო დაგაბნიეთ?-კითხა გამხიარულებულმა ევამ სანდროს. ის ამ დროის განმავლობაში ჩუმად იჯდა და მაკვირდებოდა.
-არა ყველაფერი , ყველაფერი, მაგრამ საიდან მიხვდი სანდრო სანდრო, რომ იყო?-მკითხა კაწენკამ.
-იმედნი რამე მომიყევით, რომ ფეხის თითებითაც ვიცნობდი.-გავუღიმე სანდროს.
-კარგი , აბა რას ვაპირებთ დღეეეს?-გიგი.
-აუ სადმე წავიდეთ ხომ?-ევამ კითხა ვითომ სინაზით, ეხ! საწყალი როგორაა შეყვარებული თითქმის ისევე როგორც გიგია შეყვარებული ევაზე! ხო არ მოგესმათ დარწმუნებული ვარ ამ დევსაც უყვარს.
-აბა არ უნდა წავიდეთ?! რისთვის ჩამოვედი აქ?! -მე.
-ეჰ, დაიწყო ამან ლექციების კითხვა , მაგრამ კი არ იცის აუდიტორია , რომ შეეშალა?-კაწინკა.
-შენ კი გჭირდება ლექციების კითხვა და არც დაგაკლებ საღამოს გიტოვებთ შენ და ევაჩკას.-ევა ისე უყურებდა გიგის გინდ მეთქვა გინდ არა ვერ გაიგებდა.
-აუჰ!-გეგა-ძაან არ ესმოდეს რა!
-ნუ მკბენ ყოველ სიტყვაზე-ევა
-დაგაკლდათ უჩემობა ტკბილებო? არაუშავს , აი ისევ აქავარ და ... -გავიღიმე "ნაზად" თან წარბები ავათამაშე.
-ქეთა არ გვეზარება დაგაბრუნებთ აეროპორტში თუ გინდა.-გეგა.
-მასე ხო?! კაი. -ვთქვი და დავჯექი , ხო კი არ გავიქეცი გაბრაზებული ქაჯივით გარეთ მხოლოდ ის ჩავიფიქრე , რომ ვანანებდი და დავჯექი დივანზე.
-ქეთა აბა სად წავიდეთ?-კაწენკა
-სადაც გინდათ.-მოკლედ ვცემდი პასუხებს. სმს-ს ხმა გაისმა და ყველაფერი განათდა. ნუ ეხლა მესიჯმა კი არა ჩემმა თვალების ბრწყინვალებამ გაანათა ყველაფერი. ანუ მესიჯთან ერთად ჩემი თვალებიც განათდა ხო ხვდებით რა. მარკი მწერდა. არ გეგონოთ გვიყვარს ერთმანეთი, მარკი სხვა ორიენტაციისაა და იქ ჩემი "დაქალი" იყო.
-მარრრკკკკ -გახარებულმა ჩავძახე ტელეფონში.
-ქეთა აბა ჩახვედი?-ინგლისურად მითხრა მარკმა.
-კი სიხარულო ჩავედი. სებასტიანი როგორ გყავს? ისევ ეჭვიანობს ჩემზე?-გამახსენდა მისი ბოიფრენდი და ისევ გამეცინა როგორ იეჭვიანა ჩემზე! ჰაჰ!
-დავაშოშმინე ქეთ -მარკის სიცილი გაისმა.
-კარგი წავედი ეხლა მე და დაგირეკავ სიხარულო.
-აბა ჰე , შენ იცი ქეთ.-ბავშვების მზერას მივწყდი და ვიფიქრე ამათ გონიათ იქაური "ლოვეა" თქო ამიტომ სწრაფად მივაყარე ყველანაირი ახსნა განმარტების გარეშე:
-მარკი სხვა ორიენტაციისაა ამიტომ შეგიძლიათ მშვიდად იყოთ.
-კიდევ კარგი თორემ რად მინდა ამერიკელი სიძე ქეთევან! აუ აგარაკზე ავიდეთ.-კაწენკამ ტაში შემოკრა.
-ქეთევანი ვარ გოგო მეეე?! ქეეეეთაააააა! ჯერ ჩემი ანატომიის ლექტორი მეძახდა ქეთევანს და ეხლა შენღა მაკლდი მის მილსად რა !-მის მილსი ანატომიის ლექტორია.
-კაი ქეთუსი. აგარაკი?
-იყოს.-კმაყოფილმა ვთქვი და ფეხზე წამოვხტი.-გამოვიცვლი და წავეთერიიით.
-ეგრე ლამაზად იქ გასწავლეს დედა გენაცვალოს ქართული?-კაწენკა.
-სიმპათიურმა ფეხბურთელმა ლუკასმა მასწავლა ქართული კაწ.-გავიცინე და ოთახში შევიყუჟე მტრედივით.
ამდენი ხნის წინ დაგპირდით დავდებ თქო და ვერაფრით მოვახერხე საზიზღარი გრაფიკის გამო და დიდი , დიდი , დიდი ბოდიში ჩემო შოკოლადებო <3 გითხარით ცუდი დასასრული ექნება თქო, მაგრამ მე მაპატიეთ რაა! არ შემიძლია ეს ცუდი დასასრულები არ არის ჩემი საქმე მერე ვიცი, რომ ტირილით მოვკვდები და რა გავაკეთო ასეთი ემოციური ვარ. არ მიყვარს ცუდი დასასრულები. მიყვარს, მაგრამ არ შემიძლია , რომ ჩემს ისტორიას ცუდი დასასრული გავუკეთო, მაგრამ გაფრთხილებთ შეიძლება ცუდი დასარული ქონდეს. ნუ ცუდად დასრულდეს ისტორია თორემ ეს ცუდიც კარგი იქნება ისე :დ უსიყვარულო ქორწინება როგორც გითხარით იქნებაა,მაგრამ მაცადეთ სიტუაციის სირთულე აგიხსნათ და გაგაგებინოთ რად უნდა დაქორწინდნენ უსიყვარულოდ. იმედია მოგწონთ. გეხუტუნეთ და მიყვარხართ :დ