თვალები უკვე ნაცნობ პალატაში გაახილა როგორ ეზიზღებოდა ეს პროცესი ყველაფრის გააზრება დასკვნების გამოტანა. წამოიზლაზნა , კანკალით გავიდა გიორგის პალატისკენ, ეშინოდა მეგობარი ისევ დაძინებული არ დახვედროდა,ეშინოდა ყველაფერი წარმოსახვა არ ყოფილიყო პალატასთან მისულს ხმაური შემოესმა უფრო ახლოს ისვლისას კარგად გაარჩია სიცილის ხმები.კარი შეაღო შიგნით უამრავი ხალხი იყო
- ნახეთ ვინ მოვიდა
შემოესმა ნაცნობი ხმა შემდეგ იგრძნო როგორ მიაშტერდა ოთახში მყოფთაგან თითოეული
-ჩვენი გულწასული მოსულაა
ყველა რაგაცას ლაპარაკობდა, სხვადასხვა სულელურ ხუმრობებს ისროდნენ ლიზა კი ამ დროს მხოლოდ მის პირდაპირ საწოლზე წამომჯდარ გიორგის ხედავდა რომელიც თითოეულ ხუმრობაზე იცინოდა. უყურებდა და ვერ იჯერებდა, ვერ იჯერებდა რომ მას ისევ მომღიმარს და ლაღს უყურებდა,როდესაც გიორგიმ დაინახა მზერა გაუშეშდა უყურებდა და არავინ იცის მისი გული ამ დროს რას განიცდიდა რას გრძნობდა უხაროდა თუ არა მისი დანახვა ან რატომ არ უნდა გახარებოდა ლიზა ხომ მისი საუკეთესო მეგობარი იყო . რამდენიმე წუთი იყვნენ ასე ჩუმად ერთმანეთის თვალების მეტს ვერავის ხედავდნენ,არავისი არ ესმოდათ ბოლოს ლიზა მოვიდა გონს საწოლთან მივიდა გიოგის გაშლილ ხელებს შეხედა რომლებიც ჩასახუტებლად მზად იყო მერე დაინახა მარჯვენა ხელი როგორ მიიდო აწითლებულ ლოყაზე როგორ შეაშრა ღიმილი სახეზე, როგორ გამოხედა ამღვრეული თვალებით
-ეს რისთვის? ძლივს მოაბა გიორგიმ სათქმელს თავი
-რისთვის? ამას სერიოზულად მეკითხები? იცინის კიდეც ბიჭი ერთობი ალბათ რა კარგია ახალ გაღვიძებულზე გარშემო ადამიანს როცა ხედავ კიდე ხომ არ დაიძინებდი ალბათ დაღლილიხარ რატომაც არა კიდევ შეგიძლია მომდევნო ექვსი თვე დაიძინო მე ძალიან დავიღალე აღარაფერი მადარდებს ნახვამდის
ეს თქვა და პალატა დატოვა დააიგნორა იმდენი ადამიანოს გაოგნებული მზერა. გარეთ თავსხმა წვიმა იყო მაგრამ არ ადარდებდა იმდენი ხანი გავიდა რაც სავადმყოფოს კედლებს არ გასცდენია იმდენი ხანია წალატაში ზის და საყვარელი ადამიანის გამოფხიზლებას ელოდება.ისე უხაროდა კვლავ ჯანმრთელი და სახსალამათი რომ იყო და ამავე დროს ისე განიცდიდა ამ ყველაფერს. წვიმის წვეთებს გოგონას ცრემლები შეერია მიდიოდა და გული ამოვარდნას ლამობდა უკვე გზაზე გადადიოდა, როდესაც უცხო სხეულის შეხება იგძნო. სასიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა ისეთმა, როგორსაც ერთადერთი ადამიანის შეხებისას განიცდიდა. თავი მის მკერდზე ჰქონდა მიდებული და ვეღარაფერზე ვეღარ ფიქრობდა და ისევ ის საშინელი მომენტი, როდესაც ყველაფერი უნდა გაეაზრებინა დენდარტყმულივით მოშორდა თვალებსი ჩააშტერდა წამით მის ლურჯ თვალებში ჩაიძირა კიდეც მაგრამ თავს გამოფხიზლება აიზულა
-შენ სულ გააფრინე? აქ რა ჯანდაბას აკეთებ თუ არ გეყო რაც გეძინა ახლავე მოშორდი აქედან და საავადმყოფოში დაბრუნდი
-მე რას ვაკეთებ? მე რომ არა ახლა ვიღაცის მანქანის ბორბლებ ქვეშ იქნებოდი
-თუ ხუთ წუთში საავადმყოფოში შენს პალატაში ლოგინში არ იყვები შენ აღმოჩნდები ჩემს წიხლებქვეშ
ბრაზი უფრო და უფრო იტანდა გოგონას თვალებიდან ნაპერწკლებს ისვრიდა მთელი სახე აწითლებოდა
-შენ სულ გააფრინე ხო?
ლიზას აღარაფერი უპასუხიამაჯაში ჩააფრინდა და წინ წავიდა საწყალ ბიჭს კი "მიათრევდა" უკვე კარგა მანძილი ჰქონდათ განვლილი გიორგიმ ხელი გააშვებინა და ერთ ადგილას გაქვავდა.ლიზა გააფთრებული შემობრუნდა აი მაშინ კი სიბრაზისგან ანთებული თვალები გაუსწორდა ერთმანეს წვიმის წვეთები მათ სევდასთან ერთად უჩინარდებოდნენ მდუმარება ჩამოწვა უბრალოდ უყურებდნენ ასე გაავებული თვალებით და ხმის ამოღებას ვეც ეთი ბედავდა ბოლოს გიორგიმ დაარღვია სამარისებული სიჩუმე
-რა გჭირს ლიზა რა
სიბრაზე სევრდამ შეცვალა
-იცი, როცა თვალები გავახილე მთელი არსებით მინდოდა პირველი შენ დამენახე დაგინახე კიდეც და მაშინ ხელმეორედ გავხდი კინაღამ სარეანიმაციო, როცა შენ აცრემლებულ თვალებს წავაწყდი ცრემლებს რომლებიც მე მეკუთვნოდა მინდოდა მიწა გამსკდომოდა და თან ჩავეტანე შენი კი ჩემი დანახვისას გონება დაკარგე არც გამკვირვებია სულ ასე მოგდის, როცა რაღაც ან ძალიან გახარებს ან ძალიან გაღელვებს. უამრავი ადამიანი მოვიდა ჩემს სანახავად მე კი ერთი სული მქონდა როდის გაიღვიძებდი და როდის შემოხვიდოდი და შემოხვედი მაგამ რა გააკეთე? რა გააკეთე ლიზა? სილა გამარტყი გამლანძღე და წახვედი და რისთვის? არაფრისთვის მაგრამ მაინც ვე მოვითმინე თავსხმა წვიმაშიც კი გამოვედი რომ მომეძებნე და რას ვხედავ ჩემს საუკეთესო მეგობარს მანქანა ეჯახება. გადაგარჩინე შენ კი სანაცვლოდ რა გააკეთე? კვლავ ჩხუბი დამიწყე და რისთვის ლიზა რისთვის?იცი რა? დავიღალე აჯობებს შენით გაერკვე რა გინდა მე კიდევ წავედი უნდა დავისვენო
ლიზა იდგა უსმენდა მის საყვარელ ადამიანს და თითოეული სიტყვა გულში ტყვიასავით ხვდებოდა. ცრემლები თავისით იკვლევდნენ გზას მაგრამ ამის შემჩნევა შეუძლებელი იყო დაინახა ოგო გაბრუნდა გიორგი და მეტი ვეღარ მოითმინა გაიქცა და ზურგიდან ჩაეხუტა
-მაპა...
სიტყვა შუაზე გაუწყდა როდესაც გიოგი მოტრიალდა და მთელი ძალით მთელი არსებით მოხვია ხელები წელზე. იდგა ორი ერთმანეთზე შეყვარებული წყვილი მაგრამ ორივე მეგობრობის ნიღაბს ამოფარებულები და ეხუტებოდნენ ამდენი ხნის სანატრელი ჩახუტებით ერთმანეთს ხელს ისე უჭერდნენ თითქოს ეშინოდათ არ გაქცეოდათ ერთმანეთი აღარ ადარდებდათ არაფერი ვეთარც წვიმის ცივ წვეთებს გრძნობდნენ ან გრძნობდნენ კიდეც მაგრამ არ ანაღვლებდათ იმ მომეტში ერთმანეთის გარდა არაფერი მერე სავადმყოფოში დაბრუნდნენ პალატაში შეძახილებით დახვდნენ მაგრამ ერთმანეთზე ისე იყვნენ აწეპებულიბე არც არაფერი ესმოდათ 2 კვირის მერე გიორგი სავადმყოფოდან გამოწერეს და ყველაფერი ისევ ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა