ლიზამ გონება დაკარგა გონს საავადმყოფოში მოვიდა რამდენიმე წამი ყველაფრის გასააზრებლად დასჭირდა,როფესაც გონებაში ყველაფერი დაალაგა სასწრაფოდ წამოხტა საწოლიდან დერეფანში გავარდა და შემოსასვლელში კედელზე აყუდებულ ნინის შეასკდებოდა კიდეც თავი, რომ არ შეეკავებინა. გაფართოვებული თვალებით შემყურე ნინის ორივე ხელი მკლავში ჩასჭიდა შეაჯანჯღარა და ვედრებით უფო ვიდრე ყვირილით კითხა
-გიორგი როგორააა? რა დაემართა?
ნინიმ ცრემლები ვეღარ შეიკავა, ცაიკეცა სახე ხელებში ჩარგო და ატირდა ლიზას აქამდე მეგობრის ტირილი ნანახი არასდროს ჰქონდა და ვერ მიხვდა რა გაეკეთებინა თავის დარდი ცოტა ხნით დაივიწყა მეგობარს მიუჯდა და მისი თავი მის მუხლებში ჩადო
-დაწყნარდი ყველაფერი კარგადაა
-ჩემი ბრალია, ყველაფეი ჩემი ბრალია მე მისი და ვარ მისი ტყუპისცალი უნდა მეგრძნო უნდა მივმხვდარიყავი რამე უნდა მეღონა სამჯერ ესროლეს მეკიდევ ვერაფერი ვიგრძენი გესმის საერთოდ ვერაფერი ის იტანჯებოდა მეკიდევ მშვიდად მეძინა გესმის ჩემი? მე, რომ ასეთი უდარდელი არ ვყოფილიყავი მე...მე ვარ ყველაფერში დამნაშავე. მას, რომ ამე დაემართოს, რომ ვერ გაიღვიძოს მერე მე რა მეშველება
ლიზას გოგონას სიტყვებზე გული შეეკუმშა უნდოდა მასთან ერთად ეტირა მასთან ერთად ეღრიალა მაგრამ თავს ამის უფლება არ მისცა მეგობარს თმებზე ეფერებოდა და როგორც შეეძლო ამშვიდებდა
-არა გეყოს ის არ მოკვდება მას არაფერი დაემართება მან ჩვენ პირობა მოგვცა გახსოვს შეგვპიდა, რომ ევროპას ერთად დავიპყრობდით ის კიდე სიტყვას ყოველთვის ასრულებს ბოლობოლო მის გარეშე ჩვენ სამი მუშკეტერი ვეღარ ვიქნებით გახსოვს დედაშენმა რომ შეგვარქვა რადგან ერთმანეთის გარეშე არასდროსშეგვეძლო ვერ ახლა გაძლებს უჩვენოთ და გონს მოვა. შეუძლებელია მის გარეშე ღმერთი ამას არ დაუშვებს გესმის ჩვენ მის გარეშე არ დაგვტოვებს
უკვე აღარ შეეძლო ცრემლების შეკავება და ატირდა ნინის თმაზე ეფერებოდა და გაუაზრებელ სიტყვებს ისროდა
-მერე ვინღა სცემს ყველა ბიჭს ვინც კი ჩვენ შემოგვხედავს, ვინღა გაგვაცნობს ყოველდღე ნაინაი გოგონებს ვინღა მოამზადებს მლაშე სალათებს ვინღა შეგვიწვავს კვერცხს კვერცხის გარეშე არა ის ვერ დაგვტოვებს ვერანაირ შემთხვევაში
ნინიმ თავი მათღლა ასწია ცრემლები მოიწმინდა და მეგობარს თვალებში ჩახედა
-და მაინც რომ მოკვდეს
ამ სიტყვებს მთელი ტკივილი ამოაყოლა
-მაშინ დარწმუნებული ვარ სასაფლაოზე ორი ადგილიც ექნებათ ჩვენთვის და იქ ზევით მაინც სამუდამოდ საუკეთესო მეგობრები ვიქნებით
ამ სიტყვებზე ნინის სახე შეეცვალა სევრდა სიბრაზემ შეცვალა წამოხტა და ხელების გაუაზრებელი ქნევა დაიწყო
-არა ერთხელ მაინც თქვი ის რასაც გრძნობ ეხლა მაინც აღიარე, რომ ჩემი ძმა სიცოცხლეზე მეტად გიყვას, მაგრამ როგორც არა საუკეთესო მეგობარი ის კვდება გესმის?კვდება მაგრამ შენ მაინც არ შეგიძლია სიმართლის თქმა, მაინც ამ სულელურ მეგობრობაზე საუბრომ, შეიძლება ვეღაარასდროს ვნახოთ ხვდები ამდენს აღიარე, აღიარე, რომ მისი სიყვარულით კვდები, რომ საშინლად გტკივა როდესაც სხვა გოგოსთან ხედავ, როდესაც დას გეძახის გთხოვ აღიარე
ბოლო სიტყვებზე ძალა ისევ გამოეცალა და ჩაიკეცა თავი ისევ მეგობის კალთას შეაფარა და ამოილუღლუღა
-გთხოვ მითხარი
რას გრძნობდა ლიზი ამ დროს? გული უფრო და უფრო ეკუმშებოდა და მალე ალბათ გაუსკდებოდა კიდეც ერთი მეგობარი რომელიც სიცოცხლეს ერჩივნა და ამ წუთამდე თავს არ უტყდებოდა რომ ის მეგობარზე მეტი იყო მისთვის რეანიმაციაში სიკვდილს ერჩივნა მეორე მეგობარი კი რომლისთვისაც დაუფიქრებლად გაწირავდა თავს ცრემლი არადა არ უშრებოდოდა ვე ხვდებოდა რა ეთქვა რა გაეკეთებინა მან ხომ მისი გრძნობების შესახებაც იცოდა ადგილს ვერ პოულობდა ცხოვრებაში პირველად გამოსავალს ვერ პოულობდა უნდოდა მიწა გასკდომოდა და თან ჩაეტანა ოღონდ ეხლა ამ საშინელ გძნობას არ მოეცვა მისი გული, გრძნობას რომელიც თანდათან ჭამდა არ ეგონა ამაზე დიდი ტკივილის განცდა კიდევ თუ შეეძლო ადამიანს ყველაზე მეტად კი ის ტკენდა გულს რომ ნინის თითოეული სიტყვა მართალი იყო
-რა აზრი აქვს თქმას?
ბოლოს ესღა ამოილუღლუღა
-მითხარი ნინი ამის აღიარებით ის გონს მოვა? წამოხტება და ისევ ისე ჩაგვეხუტება როგორც ადრე? ისევ ისეთი იქნება? მითხარი თუ ვიტყვი მიყვარს მთელი არსებით მთელი გულით ისე როგოც არავინ თქო იცოცხლებს? თუ არა რა აზრი აქვს ამის აღიაებას რა აზრიაქვს მიპასუხე?
სიჩუმე ჩამოვარდა ხმას არცერთი იღებდა ასე სიჩუმეში გადიოდა დღეები,თვეები გიორგის მდგომარეობა კი არა და არ იცვლებოდა ნინი და ლიზი პალატიდან ფეხს არ იცვლიდნენ მშობლები და მეგობრები კი ღამეს სახში ათევდნენ დილით კი მათთნ ერთად ელოდებოდნენ ბიჭის გონზე მოსვლას უკვე თითქმის ყველას იმედი ჰქონდა გადაწურული, როცა პალატაში მარტო ლიზა იყო გიორგი კი გონს ისევ არ მოდიოდა. უყურებდა გოგონა ბიჭს, უყურებდა და თვალები ცრემლებით ევსებოდა მის ლოგინთან ჩამოჯდა მის მკერდს თავი დაადო და ატირდა თხოვდა ემუდარებოდა გონს მოსვლას მაგრამ ამაოდ მერე თავი წამოწია,წამოდგა თვალებში ბრაზი ჩაუდგა
-ასეთი ეგოისტი როგორ ხარ მითხარი? ამდენი ადამიანი ვიტანჯებით შენ კი არაფრად გვაგდებ თვალის გახელასაც კი არ კადრულობ
ცრემლებს მუშტებით იწმენდდა და ისევ აგრძელებდა ჩხუბს
-არ მესმის როგორ შეგიძლია უყურო რა დღეში ვართ და ასე ურეაქციოთ იწვე ნუთუ ასეთი უგულო იყავი და მე ვერაფერს ვხვდებოდე. იცი როგო ვერ გიტან? როგორ მეზიზღები? მეზიზღები ოცა ასე გაუნძრევლად წევხარ როცა არაფერს ამბობ იცი როგორ მომენატრა შენი ხმა? მთელ სხეულში ძალა გამოეცალა და მის საწოლთან ჩაიმუხლახელებში მისი ხელები მოიქცია და აცრემლებული სახე მის მკერდს მიადო ტირილს კი არა და არ წყვეტდა მანამ სანამ მამაკაცის ბოხი ხმა არ შემოესმა თავი ნელა ასწია და როდესაც მომღიმარი გიორგი დაინახე
-ჩემს გამო აღარასდროს იტირო
უთხრა მთელი სერიოზულობით
ლიზამ გონება დაკარგა