დილით ადრე გავიღვიზე.მზე ანათებდა.. სკოლაში წასვლა არმინდოდა რადგან ჩემი პირველი დღე იყო, რაც სხვაგან გადავედით მე და დედა საცხოვრებლად. დედაჩემი არაცვეულებრივი ადამიანია ძალიან მხიარულია რასაც ჩემზე ვერ ვიტყოდი.. მე ელენა მქვია ქერა თმებით და თაფლისფერი თვალებით. ძალიან გამხდარივარ დედა სულ მეჩხუბება ... მეგობრები საერთოდ არ მყავს ... უკვე ცხრისნახევარია!
-დე ჩემი წასვლის დროა !
-კარგი ელენა ფრთხილად იყავი ! ძალიან გამიხარდება თუ ახალ სკოლაში მეგობრებს გაიჩენ.
- დე ხომ იცი ჩემი გასხვავებულობის გამო არავის სურს ჩემთან მეგობრობა
- შენ ყველაზე ლამაზი ხარ ელენა !
- დე მაგვიანდება წავედი მიყვარხარ !
გარეთ საკმაოდ ციოდა , რამდენიმე კვარტალი ფეხით გავიარე და ბოლოს როგორციქნა სკოლაში მივედი. სკოლა ძალიან დიდი იყო ჩემნაირებისთვის ხომ ზედმეტად დიდი. ყველა მე მიყურებდა მე კი როგორც ყოველთვის მორცხვად მივიკვლევდი გზას. დავინახე ერთ-ერთი ბიჭი ჩემსკენ როგორ მოდიოდა.
- გამარჯობა ! - ისეთი ხმის მითხრა მეგონა ახრჩობდნენ
- გამარჯობა! -დავიბენი ჯერ არცერთ სკოლაში ჩემდამიი ყურადღება არ გამოუჩენიათ.
- მე სანდრო მქვია შენ ჩემს კლაში ხარ თუ არ ვცდები ..გინდა დღეს მე დაგეხმარები მე ვიქნები შენი გიდი.- მე გაოცებისაგან ხმას ვერ ვიღებდი ის ძაალიან მეგობრულად მექცეოდა .
- კარგი - დავეთანხმე და ერთად წავედით კლასშში
- შენ ყოველთვის ასეთი ჩუმი და საყვარელიხარ ! -მკითხა არაამქვეყნიური ხმით
- მე.. მე არავარ საყვარელი - ჩუმად წარმოვთქვი ეს სიტყვები
- არა ! - შემეწინააღმდეგა - შენ ძალიან ლამაზი და საყვარელიხარ სკოლაში ყველას ჯობიხარ ახლა ალბათ ყველა გოგოს შურს შენი.
- მე ხომ ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ , არამგონია ამ სკოლის გოგონების კონკურენტი გავხდე.
- არა შენ ყველასგან განსხვავებულიხარ და სწორედ ეს გალამაზებს - გაოცებისაგან რა მეპასუხა არვიცოდი.
- მადლობა !
მთელი დღე ერთად დავდიოდით აქ სკოლის პროგრამა ძალიან ადვილი იყო ყველაფერი ისედაც ვიცოდი. მეთერთმეტე კლასელი ვარ და ყველაფერი აბიტურიენტის დონეზე ვიცოდი. აქ ყველა ჯგუფ-ფგუფათ დადიან, შევამჩნიე ერთ-ერთი გოგონებისს ჯგუფი როგორ მიყურაბდა. ფიქრებში გართლი ვიყავი ამ დროს ვიგრძენი ვიგაცის შეხება შევხტი შემეშნდა.. სანდრო ყოფილა..
- მაპატიე ელენა არ მინდოდა შენი შეშინება
- კარგი არაუშავს
ვამშვიდებდი მთელი დღე ბოდიშებს მიხდიდა. არავის არ მოუხდია ჩენთვის ბოდიში . სანდროს ჩემს მეგობრად ვთვლიდი „პირველი მეგობარი „ როგორც იქნა გაკვეთილები დავამთავრე . მარტო მივდიდო, დავინახე წყვილი როგორ ემშვიდობებოდნენ ერთმანეთს, ბიჭი კი მე მიყურებდა. ის ისეთი საოცარი იყოო.. ვიგრძენი როგორ ამიჩქარდა გული . და უეცრად ჩემს გვერდით აღმოჩნდა....