ყველაფერი დასრულდა...
დამნაშავე დაიჭირეს ,სასამართლო გაიმართა და ყველაფერი ისე დასრულდა როგორც დაჩი იმედოვნებდა.
თაია სახლში დაბრუნდა , სამსახურშიც გამოცხადდა და ყველაფერი მწყობრში ჩადგა.
მე კი მცხეთისკენ წავედი . ბატონის სახლში შევედი და დიდხანს ველოდი სანამ სამსახურიდან დაბრუნდებოდა. როგორც იქნა შუაღამით გაისმა მისი მანქანის ხმა და მალე სახლშიც შემაობიჯა. კარი ღია რომ დახვდა იარაღი ამოიღო და ფრთხილი ნაბიჯებით დაიძრა
-მე ვარ და ნუ დამახალებ ტყვიას
-აქ რა გინდა გაგიჟდი?
-სალაპარაკო გვაქვს
-საქმის გარჩევას თუ აპირებ სხვა დროისთვის გადადე ძალიან გთხოვ ახალი საქმე ავიღე და დაღლილი ვარ.
-სხვა დრო არ იქნება დაჩი . შენ სულ საქმე გაქვს და არასდროს ხარ დასვენებული,მაშინაც არ ისვენებ როცა მგონია რომ შვებულება გაქვს. მთელი ცხოვრებაა ასე ხარ ... იმ დღიდან რაც მუშაობა დაიწყე ყოველ ზაფხულს რაღაც მისიას ასრულებდი . უცებ შეზლონგზე წოლის დროს შეიძლებოდა დაგეძრო იარაღი და ვიღაც აგეყვანა. იქ ჩნდებოდნენ გადაცმული პოლიციელები, მერე სპეცრაზმერები, უშიშროება და ასე თანდათან იწევდა რანგი . აქამდე ჩვენც ვერთობოდით შენი საქმიანობით,მაგრამ ახლა მარტო არ ვიყავით იქ
-ვიცი რომ მარტო არ ვიყავით და თუ ხვდები ყველაფერი გათვლილი იყო
-რა იყო გათვლილი ტყვიას რომ ისროდნენ იქ მყოფ რომელიმე ქალს რომ მოხვედროდა ეგ იცოდი? მისი ტრაექტორია ...ზუსტად საით წავიდოდა იცოდი ? იქნებ ცეკვის დროს მოხვედროდა ქალს რომელიც სიცოცხლეს მირჩევნია ? იქნებ შენს თაის მოხვედროდა მერე რას გააკეთებდი. ოდესმე გაიაზრე რომ ყველაფერს ვერ დაგეგმავ და რაღაც გამოგეპარება ნუ იქცევი ასე გთხოვ...უკვე მთლიანად საქმეზე მიჯაჭულ კაცად იქეცი და ყველანაირ ზღვარს სცდები ხედავ?
-არა ვერ ვხედავ და არც მესმის...მე უბრალოდ ჩემ საქმეს ვაკეთებ
-ზუსტად მაგიტომ გამოკეტე ის გოგო შენთან სახლში..საერთოდ არ გეშინოდა რომ რამე დამეართებოდა
-უბრალოდ ვიცავდი და გამოვიდა კიდეც. ახლა არაფერი ემუქრება და მშვიდად იქნება სახლში. ის იურისტობას აპირებს და შეიძლება ჩემი კოლეგაც კი გახდეს ერთ დღეს ასე რომ მისთვის გამოცდილება უნდა იყოს
-გამოცდილება? კარგი რა ვისთვის უნდა იყოს გამოცდილება თაიაზე ვსაუბრობთ ... იმ საყვარელ გოგოზე რომელიც ყველანაირად გადაიყვანე შენს ჭკუაზე. არ ვიცი ,როგორ ახერხებ ასე მარიონეტივით რომ ათამაშებ ყველას.
-მარიონეტი მე ვარ მის ხელში...
-რატომ არ მითხარი ის მამაჩემს და მიხეილს თუ იცნობდა...
-მამაშენს და მიხეილს ძალიან ბევრი ვინმე იცნობს დემეტრე . ხსირად გავიწყდება მათი საერთოდ წარსული,რომელსაც ვერ გააქრობ შენი ცხოვრებიდან .უნდა გიხაროდეს რომ ფარად დაგყვება შენი გვარი . მაგის გამო ბრაზდები ?
-ძალიან კარგად იცი რაც მაბრაზებს...
-როდის მომიყოლია ჩემი საქმის შესახებ ახლა რომ მეთქვა
-ახლა იქ მარტო არ ვიყავით დაჩი !
-ნუ ღრიალებ ძალიან გთხოვ...
-როგორ მიშლი ნერვებს მინდება ყბაში მოგდო ერთი მაგრად ასე მშვიდად რომ მიყურებ როცა მე აქ ჭკუიდან გადავედი ეს დღეები. იმაზე ფიქრი არ მშორდება იქ რა შეიძლება მომხდარიყო მე რომ ვიღაც ლეკვებს ვესროდი და დავდევდი ...
-ძალიან შეგცვალა ასათაინის ქალმა... არ მეგონა ასე მარტივად თუ დანებდებოდი
-ყველაფრის მართვას ვერ ვახერხებ.შენგან განსხვავებით გრძნობა სახელად სიყვარული ჩემ მართვასაც კი ახერხებს .
-ახალი ამბავი არ უნდა იყოს შენთვის ის ფაქტი რომ მე გრზნობების მართვა შემიძლია
-ხანდახან მგონია რომ საერთოდ გიქრება გრძნობები არატუ მართავ... რაც არ გაგაჩნია იმას მართვაც არ სჭირდება დაჩი ! მეშინია მალე შენს ძმას არ დაემსგავსო...გულქვა გენერალი და დეტექტივი . რომ დაბრუნდება ავღანეთიდან დაინახავ თქვენ შორის მსგავსება რამდენად გაიზარდა. იდენტური ტყუპები თუ არ იყავით ახლა გახდებით, თქვენი ნაკვთების განსხვავებულობა აღარ იქნება თვალსაჩინო
-არცაა გასაკვირი... მე და ჩემ ძმას ერთი წარსული გვაქვს . თითქმის მსგავსი ცხოვრება ავირჩიეთ და ყველამ კარგად ვიცოდით ეს გზა რაქამდეც მიგვიყვანდა, არც არასდროს ვინანებ მე პირადად . ჩემი ხასიათი ჩემმა საქმემ შექმნა და ეს რომ გაიგო ჩემ ადგილას უნდ აიყო დემეტრე.
-ღმერთმა დამიფაროს ... კიდევ კარგი ვერასდროს ვიტანდი იურისტებს სასამართლოს და საერთოდ პოლიციის განყოფილებას თორემ ნამდვილად დავიღუპებოდი.
-დალევ რამეს?
-დაღლილი აღარ ხარ?
-შენი ყვირილის მერე რაღა დაღლილობა იქნება... გამოვცოცხლდი. იმათ სცალიათ თუ იცი?
-კი ... სოფო ქალაქიდანაა გასული და გიორგის სულ სცალია ჩვენთვის ხომ იცი.
-ნია დაჭრილა იმ დღეს
-რას ბოდავ... გოგონებთან რომ მივედით იქ არ იყო? სად წახვედი ადამიანო - მეორე სართულზე მიდიოდა მე კი დამტოვა ქვემოთ.
ბიჭები მალე მოვიდნენ ,ვაჟბატომა გამოიცვალა და დივანზე გაწვა .
-რა დაემართა ნიას ახლა მაინც იტყვი?
-არ უთქვამს ...როგორც აღმოჩნდა ტყვია მოხვდა ,მაგრამ რა ვიცი როგორ დამალა . მეორე დღეს რომ დავურეკე ნიკოლოზს მითხრა კლინიკაში ვარო და იქედან გავიგე. დასაკითხად იქ იყვნენ ბიჭები. საქმეს სხვა იძიებს რეალურად,მე ცამომართვეს რადგან უშუალო მონაწილე ვიყავი .
-ახლა როგორაა ...
-კარგად ...
-ეგ გოგო ამოუხსნელი არსებაა-ცოტნემ თქვა და გიორგის დაჰკრა ფეხზე ხელი- გიუნააა რა გჭირს?
-ტვინი მტკივა
-როგორ ? რომ არ გაქვს გავიწყდება ?
-ცოტნეე
-კარგი ხო რა ხდება
-სამსახურში რომ მივედი დღეს
-არ გამაგიჟო საოცრება მართლა მიხვედი?
-მადროვე! რომ მივედი კაბინეტში ვიჯექი და ვმუშაობდი რა ..კარი გაიღო და მდივანი შემოვიდა გამობრძანდით თქვენთვის რაღაც მოიტანესო. მეთქი შემოიტანეთ მერე ჩემი გამოსვლა რა საჭიროათქო და დაიჟინა გთხოვთ გამოდითო. წამიყვანა შესასვლელ გოლში და დამაყენა უზარმაზარი აი ამ მაგიდის ფართობის მქონე თაიგულთან და მეუბნება ეს გამოგიგზავნესო . წარმოიდგინე ერთ წუთს რა დამემართა
-ვაიმეე თაიგული გამოგიგზავნეს შე ჩემა? - ისე ავხარხარდით ყველა ერთად სულს ვერ ვითქვამდით. ბოლოს რომ ამოვისუნტქეთ როგორრაც და გიორგიც დავამშვიდეთ განაგრძო
-ყველა მე მიყურებდა და ფხუკუნებდა. ამდენი გოგო რომელიც მეკეკლუცება ღადაობდა. თან ყუთს რითაც იყო შეკრული თუ რა ჯანდაბაც იყო ეწერა „ჩემ ბაჭიას“ ოთხივე მხრიდან
-ცუდად ვარ გეფიცებია ხლა რომ არ გავიცინო მოვკვდები
-დემეტრე ! იმ შენს ნინონს ხომ იცი რომ მოვკლავ... აღარ ვიცი რა .ფანტაზიაც გამიქრა მგონი იმხელა შოკში ჩავვარდი.
-მითხარი რომ თაიგული დაშალე და ნაწილ ნაწილ მაინც წამოიღე სახლში...მითხარი გთხოოოვ
-ცოტნე ნუ დამცინი რა დაგემართათ. დაჩიი შენ მაინც არ აყვე ამ ორს
- შოკოლადები არ გამოუგზავნია? მხოლოდ თაიგულით როგორ გკერავს გიოო? თუ გინდა მოგვტეხო
-არა რა მეტის ღირსი ვარ თქვენ რომ გიყვებით.მე გეუბნებით კაცმა დავკარგე აზროვნების უნარი როცა მჭირდება გასამწარებელ ხრიკს ვერ ვიფიქრებ-თქო და თქვენ დამცინით? ხვდებით მაინც რა მდგომარეობაში ვარ მე რომ ვერ ვიფიქრებ საძაგლობას?
-ვარდები რომ დაპუტო ვიდეო გადაუღო და გული მოუკლა?
-ან ეს ვარდები სხვა გოგოებს რომ აჩუქო უფრო არ მოუკლავ გულს? დაუმტკიცებ რომ ნამდვილად არ გინდა მასთან ...
-რომ არავითარ შემთხვევაში დანებდები
-მეზიზღებით- გამწარებულმა თქვა და ოტკა გადაკრა- ეს კიდე რა მაგარია ფუუ ცაწვა ყელი
-როგორი ვარდებია...მაგისგან ბებია ლიქიორს აკეთებდა - უცებ ვიხსენებ და იდეას ვტავაზობ- მაგდენი ვარდი თუ იყო კაი ბლომად სასმელი გამოვა ჰა რას იტყვი
-დემეტრეე გეფიცები შენ მოგხარშავ თუ არ გაჩუმდები
-მერე რომელი ნაწილის შეჭმას დაიწყებ პირველად?
-გულს მირევ...
-ვაიმე არ მითხრა რომ ტოქსიკოზი გაქვს... ვარდებით დაგკერა ბიჭო? როგორ ქენი ეს ასეთი სულელი როგორ ხარ გიორგი . შენაცდენს სახლში ვინ შეგიშებს ...თავი მოგვჭერი ბიწებს- ცოტნემ შეიცხადა მთელი სერიოზულობით - დედაშენს რა ვუთხრათ...მამაშენს როგორ ჩავხედო თვალებშიიი
-მოვკლავ ბოზ... შვილი ვიყო ..ავკუწავ - ისე წამოფრინდა ძლივს გაასწრო ცოტნემ
-არ გინდა შვილს ნუ დამიობლებ ... გიორგიიი გაჩერდი ამხელა კაცი ხარ რამ გადაგრია ... ბოლოს და ბოლოს ეტყვი ვაჟიშვილი ჩაგბარდითქო და ასე უნამუსო როგორ იქნება რო არ წაგიყვანოს სახლში.. ნინი კარგი გოგოა არ იცი?
-ღმერთო ჩემო შენ უშველე ყველა გაჭირვებულს
როგორღაც დამშვიდდნენ და მერე ისე დავთვერით ის ღამე დაჩის სახლში გავატარეთ.
დილით ბატონი სამსახურში დაგვხვდა წასული . ჩვენც გამოვფხიზლდით და წავედით ჩვენი სამსახურებისაკენ.
მთელ გზა მახსენდებოდა გიორგი თავისი ვარდებით და სიცილს ვერ ვიკავებდი
-რა ხდება ბატონო დემეტრე? ასე რამ გაგახალისათ?
-თაიიი ბიჭს რომ ყვავილები გამოუგზავნონ რას იზამდი ?
-ბიჭს? ყვავილები? ჰმ, ნინიმ გააკეთა ხომ?
-რა ჭკვიანი ხარ პირდაპირ დეტექტივი ...პატარა დეტქტივი ოღონდ. გევედრები ყავა შემომიტანე დიდი ფინჯანით უშაქრო იქნებ გამომაფხიზლოს თორე მარიამი მომკლავს ამ სახით რომ დავხვდე სტუმრ.. დილამშვიდობის ქალბატონო მარიამ . არ ველოდი ასე ადრე თუ ჩამოფრინდებოდნენ ინვესტორები -ვიღიმი და ისე ვეუბნები.შემდეგ სტუმრებს ვესალმები და კაბინეტისკენ მიმყავს. თაი შემოდის ყავა მოაქვს, საბუთები და ვიწყებ საუბარს. ძლივს დავალაგე აზრი და როგორღაც გადავაგორე ის საქმე.მათი გასვლა და მაგიდაზე თავის დადება ერთი იყო
-სად იყავი წუხელ და რა გააკეთე ასეთი ასე რომ ხარ- მარიამის სიცილი მომესმა და იქეთ გავწიე ხელი საითაც მეგულებოდა. უცებ მოხვვიე დ აპირდაპი მუხლებზე დავისვი-აა რას აკეთებ...ვინმე შემოვა
-მინდა რომ გაკოცოო გაკოცოო ტუჩეებშიიი - ვიცინი ,მაგრამ მეეჭვება კარგად გამომდიოდეს. ვკოცნი და ვგრძნობ როგორ ქრება თავის ტკივილი,საამოდ ვბრუვდები .მისი სურნელი მამშვიდებს - არ წახვიდე რა ..ცოტა ხანს ასე იყავი- ხელებს წელზე ვხვევ და თავს მკერდზე ვადებ- მმ აქ რა გვაქვს -ცხვირს ვუხახუნებ და მერე ვკოცნი - ასეთი ამოღებული კაბების ჩაცმა არ შეიძლება ქალბატონო მარიამ...ერთხელაც თავს ვერ შევიკავებ და მათი ნაჭრისგან გათავისუფლების სურვილი შემიპყრობს..ხომ იცი ჩემში რა მძაფრად არის რაინდული სულისკვეთება
-ლაპარაკის ძალა რადგან გაქვს ე.ი კარგად ხარ და ტყუილად ნაბავ მაგ თვალებს
-რა ხდება ახალი მარიკუნა?
-ჰმ, მარიკუნა ...მარიკუნა რაღაა
-დედოფალო მარიკო ...მარჩო ,მარიამ, მარი, მარო რანაირი სახელი გაქვს რამდენი რამ შეიძლება დაგიძახო ხედავ? მარგოოო
-არ დამიმალო ...თავში მოგხვდა რამე თუ დაარტყი .იქნებ გადმოვარდი
-დამცინით დედოფალო?
-ვცდილობ- თვალს მიკრავს ჩემს მუხლებს ტოვებს და მიდის. - საქმეს მიხედე დემეტრეე საქმეეეს
-უფროსი კი არა პლანტატორი ხართ... სულ მამუშაოვებ დღისით და ღამით.სიცხესა და სიცივეში, თოვლსა და წვიმაში...
-ნაკლები ლაპარაკი მეტი საქმე დემეტრე!
-ვერ გიტანთ მაგ კაბინეტში შესვლის წამიდან !
-ცალმხრივი გრძნობაც გაჩნდა... მე აქაც თავბრუს მახვევ
-ვინ გახვევს თავბრუს დაიკო?- ნიკოლოზი ჩნდება მარიამის კაბინეტში და ოთახებს შორის კარში გაჩხერილი ვრჩები...- თუმცა რა მნისვნელობა აქვს... გამარჯობა დემეტრე
-გამარჯობა..მე დაგტოვებთ ხელს არ შეგიშლით- უცებ ვბრუნდები ოთახში და სავარძელში ვეფლობი. მათი ხმა აღარ მესმის,მხოლოდ იმას ვხედავ როგორ ჯდება ნიკოლოზი მარიამის წინ სავარძელში, საუაბრს იწყებს .მის სახეს ვერ ვხედავ ზურგით ზის ,მაგრამ მარიამს კარგად ვხედავ ,იმასაც ვხედავ როგორ უფართოვდება თვალები გაოცებისგან, კარგად აკვირდება ძმას, შემდეგ მაგიდას ეყრდნობა რაღაცას ეუბნება. ბოლოს კი ფეხზე დგება მისკენ მიდის და ეხვევა. თან იცინის ... ეს რამ გამოიწვია რომ ვიცოდე კარგი იქნებოდა ,მაგრამ ვერ ვხვდები.
მარიამს ვერ ვნახულობ...
საღამოს გიორგი მირეკავს სასწრაფოდ მოდიოდა და მეც მასთან ვჩნდები
-რა ხდება? ეს რა ჯანდაბაა ამდენი საღებავი რათ გინდა.
-მჭირდება...ახლა უნდა გამომყვე თუ არ ხარ ნინის მხარს და დამეხმარო. სხვა ყველა დაკავებულია და ნუ დამტოვებ მარტო. იმ გიჟმა რამე არ დამიშაოს
-არ მითხრა რომ მისი სურათების გაფუჭებას აპირებ.უფლებას არ მოგცემ
-რა სურათების...
-ა არაფერი ...სხვაგან წავედი
-ვიცი მე შენი სხვაგან წასვლა . ჩემი ფოტოები რომ აქვს ვიცი. მაგრამ ჰქონდეს არ აქვს მნიშვნელობა. -მე უბრალოდ მინდა მისი ცხოვრება ფერადი გახდეს ...
ბუჭტებს მიყრის წინ და გასაბერსაც მესვრის
-ესენი უნდა გავბერო? ბავშვები გეპოვა და დაგეხმარებოდნენ
-დემეტრ ენუ ზარმაცობ სწრაფად
-საღებავი რაღაში გჭირდება...ეს ამაში უნდა ჩაასხა?
-გენიოსი მყავხარ
-და ნინის როგორ გადასხამ. რა ბავშობაა
-ის ხომ ზდასრულივით იქცევა რას ამბობ
ბოლოს მის გეგმას ვასრულებთ. ზალიან ბევრ ბუშტს ავსებს საღებავით შემდეგ ერთად აწყობს და ფრთხილად დებს მანქანაში. მე მემშვიდობება და თვითონ რა დაგეგმა ეგ რომ ვერ ვნახო გავგიჟდები. უკან მივყვები . შუაღამეა და კარგად ვერ ვხედავ ყველაფერს, მაგრამ აშკარად ნინის ახალ გახსნილ რედაქციის სენობაში შედის .ბუშტები შეაქვს და მალევე ბრუნდება.
იქ ყოფნას აზრი არ აქვს ამიტომ სახლში მივდივარ.
მეორე დღე უღიმღამოდ გადის. არაფერი ხდება მნიშვნელოვანი.ბიჭებსაც ვერ ვნახულობ. მარიამიც დაკავებულია და მხოლოდ ჩემებთან საუბარს ვახერხებ. იმდენი რამე მომიყვა დედამ მეგონა ქუთაისში ვიყავი და ყველაფერს ვესწრებოდი.
მეორე დღეს ვხედავდი როგორ კითხულობდ აყველა გაზეთს ან ჟურნალს. გამიკვირდა ,მაგრამ მოვითმინე კაბინეტამდე. მარიამი და თაი ერთად იდგნენ
-რა ხდება არ მეტყვით ? რა წერია ასეთი მაგ ჟურნალში
-თავად ნახე... გიორგის ნახელავია ხო?- მარიამი წინ მიდებს ჟურნალს სადაც ფოტოები ჩანს ნინის რედაქციიდან „ ვინ გააფერადა ყველაზე ცნობილი ჟურნალისტისა და პაპარაცის რედაქცია“ რამდენიმე ფოტო შესასვლელი ჰოლიდან, კაბინეტიდან და სხვადასხვა ადგილიდან ყველგან სკდება ბუშტები და ყველაფერი ფერადი სითხით იფარება.
-უამრავი სათაურია ... თავად ქალბატონიც წერს „ ვუთხარი ცხოვრება გამიფერადე_თქო და იმდენადაა დატყვევებული ჩემით ,რომ ესეც პირდაპირი მნიშვნელოით გაიგო“-ასე იწყებს სტატიას.ბოლომდე არ წამიკითხავს
-გიორგი აღარ ხუმრობს... როგორ მოახერხა ყველგან რომ ეს ფოტოებია
-გიორგის დამსახურება არ არის ..ეგ უკვე ჟურნალისტების ნამოქმედარია. ნეტავ გაბრაზდა ძალიან?
-მეეჭვება...
-ორი გიჟი ერთად, აპოკალიფსია
დღის მთავარი მოვლენა ეს იყო სწორედ. გიორგის რომ დავურეკე თვითონ იყო გაბრაზებული, პიარს აკეთებს ჩემი ხრიკებითაც კი ეს ქალი გამაგიჟებსო და მერე იმდენი იქაქანა თავი ამტკივდა. ნინიმ თვითონ დამირეკა და ასე მითხრა მანქანის დასვრას არ ვაპატიებ ,კარგად გადამალოს თავისი ჟეშტიო . მოკლედ დიდი ქარცეცხლი გამოვიარე და როგორღაც მივაღწიე საქმეებამდე.
....
როგორც იქნა ჩემი საყვარელი ზაფხულიც დაიწყო.
დღეები ისეთი ლამაზი მეჩვენებოდა ,თითქოს უკვე დასასვენებლადმივდიოდი სადმე ლამაზ ადგილას.
მეეჭვება წელს შვებულებას ვეღირსო, მაგრამ მაინც მიხარია.
კაბინეტში შესვლამდ ეყველას ვესალმები და პირდაპირ სავარძელში ვეშვები შესვლისთანვე. თაის სამუშაო მასალე შემოაქვს და მეც ვიწყებ.
დღის ნახევარი ისე გავიდა ლამის ხერხემალი ამტკივდა ამდენი ჯდომით და თვალები ამ საბუთების კირკიტით. კარი რომ გაიღო და ნაბიჯების ხმა გავიგე გამეხარდა , თაიმ ყავა მომიტანათქო და პირდაპირ წამოვდექი. იქ კი ანუკი დამხვდა. წამში მომეხვია
-მომენატრე დემეტრეე...ძალიან მომენატრე.
-ანუკი? ანუკი ჩამოხვედი? აქ რა გინდა ... - ხელებს ვხვევ წელზე და რარაც უცნაურად მეჩვენება. უცებ ვშორდები და მის გამობერილ მუცელს თვალს ვერ ვაშორებ- მუცელი... ფეხმძმედ ხარ?! ხარ ... ვაიმეე
-ასეთ რეაქციასაც არ ველოდი- სიცილს იწყებს და მუცელზე ხელს ისვამს- შვიდი თვის ვარ უკვე ... ახლა არ მითხრა გავბრაზდიო თორე გული გამისკდება. რას შვები როგორ ხარ?კიდე ვერ მიხვდი რომ ის ქალი
-ანუკი? - მარიამის ხმა მესმის . ის უკვე ჩემს კაბინეტშია. ანუკის მუცელიც დაინახა და ლოცვას ვიწყებ რომ რამე სისულელე არ იფიქროს. ცემდა გასაოცრად ნამდვილად მშვიდადაა და უბრალოდ ჩვენკენ მოდის- როგორ ხარ? თუმცა ვხედავ კარგად ხარ.
-კი ნამდვილად..თქვენ როგორ ხართ?
-მეც კარგად... მგონი ხელი შეგიშალეთ. ამ საბუთების გადმოცემა მინდოდა,მაგრამ რადგან სტუმარი გყავს და თან ვხვდები რომ სალაპარაკო გაქვთ. მე მივხედავ ამათ. დღეს გათავისუფლებ
-არ არის საჭირო, არ მინდა ჩემ გამო შეწუხდეთ.
-არაუშავს ...- მიყურებს წამით და გადის.
-წავიდეთ ...აშკარად სალაპარაკო გვაქვს
-კაგრი რა.დემეტრეე მე უნდა ვილაპარაკო? არ მომიყვები შენთან რა ხდება?
-ანუკიი შვიდი თვის ფეხმძმე ხარ.დედა გახდები ... ვაიმე მართლა დედა ხდები გოგო? რომ გაგიშვი აქედან ჯერ კიდევ გიჟი იყავი ,თავისუფლების მოყვარული
-რომ დავსხდებით სადმე მშვიდ ადგილას მერე მოგიყვები ... ასე ტან სიარული ტან ლაპარაკი არ შემიძლია და ნუ მირბიხარ ვერ დავდივარ ეგრე სწრაფად ვერ ხედავ? ორნი ვართ - უცებ ჩერდება შუა დერეფანში და სორიდან რომ ვხედავ როგორ დგას წელზე ხელ მიბჯენული,მუცელგამობზეკილი, ფეხებგაშლილი და ისე მობაჯბაჯებს მეცინება-აღიარე რომ საოცარ ფორმაში ვარ...
-დავა არ სჭირდება...
ვეღარ ვითმენ უკვე. ისე მაინტერესებს რა გადაუტრიალდა თავში შვილის გაჩენა რომ მოუნდა და ამხელა პასუხისმგებლობა აიღო თავზე. ან მამა ვინ არის... როდის იპოვა ისეთი ადამიანი ასე უცებ რომ გადაწყვიტა ბავშვის გაჩენა. ცოტაც და ვიფეთქებ. ბინაში მივდივართ აბა მე იმდენი უნდა ვილაპარაკო ვერცერთ კაფეში ვეტყვი ამდენ რამეს. როგორც კი შევდივართ მაშინვე იხდის ფეხსაცმელს და სავარძელსი ეშვება
-ბალისები მომეცი გთხოვ - ფეხებს მინის მაგიდაზე აწყობს .ბალიში მიმაქვს იმას ზურგს უკან იებს და მერე იღიმის-ახლა კარგად ვარ.აუ ასე ნუ მიყურებ უცხოპლანეტელი მგონია თავი. გასაგებია რომ გიკვირს ,მაგრამ კაცი ხომ არ მომიკლავს ბავშვს ველოდები .
-ვისგან? როდის გადაწყვიტე...როგორ გაიცანი ასეთი ვინაა ასე რომ ხარ... იტალიაში ისევ ბრუნდები?
-შემთხვევით ის ვაშლის ჯემი ხომ არ გაქ მაკა რომ აკეთებს ...
-მერადავები?
-ძალიან მინდა და თუ გაქვს მომიტანე რა გთხოოოვ
-კარგიიი...მოგიტან- დარეტიანებული მივდივარ სამზარეულოში.მაცივრიდან ჯემის ქილას ვიღებ . თეფშს კოვზს და ისევ უკან ვბრუნდები. მაგიდაზე რომ ვაწყობ გაბრაზებული მიყურებს
-შენი აზრით დახრა შემიძლია?
-ვერ ვიაზრებ ჯერ ... მადროვე
-ქილა მომეცი თეფში რათ მინდა-თვალებითაც კი იცინის. ქილას ვაძლევ კოვზს და რამდენიმე წამში ნახევარ ქილას რომ ცლის მერე მაქცევს ყურადღებას-ძალიან გემრიელია. კიდევ თუ გაქვს გამატანე რა სახლში . ხშირად მინდება ტკბილი და შევჭამ...
-ვერ გცნობ...
-20 კილო მოვიმატე... არაა გასაკვირი. გაბერილი ვარ, დავგორავ, ფეხებიც კი დასიებული მაქვს. ფორმონები ხომ საერთოდ ამოყირავებული ... შენ პირველ ტრიმესტრში უნდა გენახე ერთ წუთში ვტიროდი მეორე წუთში აბეზარას სიმღერას ვმღეროდი და ვცეკვავდი. შოკოლადის დანახვისას ვაღებინებდი და ახლა კიდევ კარგად ვარ. უბრალოდ რამით ვერ ვიძინებ
-ორ თვეში იმშობიარებ ხომ?
-ისე ნუ ამბობ თითქოს დავისვენებ... არ მაწუხებს იცი? ისე ჟღერს ცუდად თორემ ვერ წარმოიდგენ რა დიდი ბედნიერებაა. ახლა მიხარია ქალად რომ გავჩნდი ,თქვენ კაცები ამას ვერასდროს შეიგრძნობთ . საოცრებაა ,როცა მისი გულისცემა გავიგე იმდნეი ვიტირე ერთი დიდი გუბე გაკეთდდებოდა...ღმერთოოო როგორ მომენატრა შენთან საუბარიიი ამდენ ხანს როგორ დავრჩი იქ .
-რატომ აქამდე არ მითხარი
-არ ვიცი ... თავიდან მოშორებას ვაპირებდი. კი ვიყავი უკვე სამი თვის... მერე ცუდად ვიყავი... მერე პრობლემები მქონდა და ახლა დავბრუნდი. ალბათ სულ დავბრუნდი. თან სწავლა დავასრულე ,დიპლომიც მაქვს . ბინას მივხედავ ,ცოტა გადავაკეთებ თორემ იმ ბუნაგსი ბავშვს ვერ გავზრდი .
-ბავშვის მამა ვინა რის...მოშორებას რატო აპირებდი . დაგეგმილი არ იყო?
-შენი აზრით ის გოგო აქედან რომ წავიდ აბავშვის გაჩენას აპირებდა? რა თქმა უნდა არ მქონდა დაგეგმილი. საერთოდაც მისი საყვარელიც არ ვყოფილვარ..არც შეყვარებული. საცოლე ჰყავს და
-ვინ ? ანუკიი ნამდვილად შენ ხარ?
-თავიდან დავიწყებ ... იქნებ მერ ემაინც დავისვენო რომ მოვყვები ყველაფერს. ანტონიო იქ გავიცანი სასწავლებელში.ისიც მღერის ... თან საოცრად მღერის. დავმეგობრდით, ხომ იცი ჩემი ხასიათი ადვილად შევდივარ ადამიანებთან კონტაქტში . მისი საცოლეც გავიცანი. მალე აპირებდნენ დაქორწინებას. არც კი მიფიქრია მასზე სხვანაირად... არა გატყუებ, რომ დავინახე პირველად იმხელა შთაბეჭდილება მოახდინა, მღეროდა და ჯერ ხმამ გამაგიჟა მერე ვიზუალმა , ისეთი თვალები აქვს ნებისმიერს დაატყვევებს. მაგრამ რომ გავიგე საცოლე ჰყავდა ყველა ფიქრი ამოვიგდე თავიდან...კარგად იცი რომ დაკავებულ კაცებს ახლოსაც არ ვეკარები. რამდენიმე თვე ვიცნობდი... მერე საცოლეს ეჩხუბა.არ ვიცი რატომ ,მაგრამ ძალიან იყო დამწუხრებული. ამ დროს უფრო დავახლოვდით, უკეთ გავიცანი. თითქმის მთელ დროს მასთან ვატარებდი. მერე არ ვიცი რა დამემართა, ან იმას რა დაემართა . სრულიად ფხიზლები ვიყავით, რამე მაინც დამელია სასმელს დავაბრალებდი ახლა უბრალოდ მგონია რომ ეს ბავშვი ღმერთმა გამომიგზავნა . უბრალოდ სექ.ი გვქონდა. არაა ჯანდაბა უბრალო არ იყო ახლა დავივიწყებ ჩემი საყვარელი რომ იყავი ,რადგან ჩვეულებრივი ხომ არ ხარ და გეტყვი რომ ის ყველაფერი ახლაც მახსენდება ხოლმე. ადრე არაფერი მქონია მსგავსი .... გამაკვირვა რამით-თქო ვერ გეტყვი . შენც ძალიან კარგად იცი ,მაგრამ არ ვიცი რა მოხდა. სხვანაირად ვგრძნობდი თავს. იმ დღის შემდეგ ჩვეულებრივად გაგრძელდა ყველაფერი. არარაფერი გვქონია , სემდეგ საცოლეს შეურიგდა. ამ ამბიდან ერთ კვირაში გავიგე რომ ფეხმძმედ ვიყავი. სწავლა უკვე დასრულებული გქვონდა ამიტომ არაფერი მითქვამს. არ მომიძებნია... სულაც არ მინდა მისი ცხოვრების არევა. თანაც მე და ჩემი გოგოოო ერთად ვიქნებით . მერ ევეტყვი ვინცაა მამამისი და გავაცნობ...უჰ რა კარგია როცა ყველაფერს ყვებიიი.არაფერს მეტყვი?
-რა გითხრა ანუკი? სულ გაგიჟებულხარ. ჯერ ეს ერთი ის ბიჭი უბრალოდ კი არ იყო შენს ცხოვრებაში გიყვარს. სახეზეც კი გეტყობა რომ გიჟდები მასზე ,ნეტა შენს თავზე შეგახედა რომ ახსენებ როგორ გიბრწყინავს თვალები. რა მოხდა ? რა მოხდა იმ დროს და გრძნობა გქონდა, გრძნობა როცა გაქვს ნამდვილად სხვანაირი გეჩვენება ყველაფერი, გამორჩეული,ამაღლებული და რაღაც ღვთაებრივად კარგი. ყველაზე დიდი სისულელე რაც ჩაიდინე ის არის რომ მას არაფერი უთხარი. დარწმუნებული ვარ კაგრი ადამიანია და რომ გაიგებს ბავშვი ჰყავს და შენ დაუმალე გაგიჟდება. მხოლოდ იმიტომ რომ მშვიდად იცხოვრო აქ კაცს არ ეუბნები რომ შვილი ეყოლება...
-რომ ვუთხრა ის გოგო დაშორდება და ის უყვარს...
-თუ დაშორდება არ ჰყვარებია და მორჩა. ცოლადაც რომ გაჰყვეს ბოლოს მაინც დაშორდებიან. შვილს კი ვერაფერი შეცვლის ამქვეყნად. მის სისხლს და გენეტიკას ვერაფერი წაშლის . შენთან რომ წვეოდა მაშინ არ უყვარდა ის ქალი თუ შენ აცდუნე
-არა რა ვაცდუნე ...
-ხომ ხედავ ..რომ ყვარებოდა ის შენთან არ დაწვებოდა. ის ქალი კიდე რატომ უნდა დაშორდეს რომ იჩხუბეს ფიცი დადო არავის გავეკარებიო თუ რა ... თანაც შენ არაფერს ითხოვ ანუკი ...
-აუ დემეტრე დამშვიდების ნაცვლად ამაფორიაქე... მე გადაწყვეტილი მქონდ აუკვე
-დაურეკე და უთხარი... დაელაპარაკე სკაიპით და ისე უთხარი . როგორრაც უთხარი რა ვიცი მე .მერე იმის შეგეშინდება ბავშვი არ წაგართვას...ვიცი მერ ეუფრო გაგიჭირდება. ღმერთო კიდე ვერ ვიჯერებ რომ შენ ხარ ასეთ მდგომაროებაში... ბავშვიიი,პატარა ანუკი გეყოლება? გოგოა? - მუცელზე ვეფერები და ისიც ისევ იცინის
-ხოოო გოგოა... კიდევ კარგი ბიჭის გაზრდა უფრო გამიჭირდებოდა. გოგოს გავუგებ და ბიჭს რა წამოუვლის თინეიჯერობისას მე რა ვიცი.
-ეს ქოთქოთი ფეხმძიმობაში დაიწყე?
-მარიამი როდის დაატკბე?
-მე რა შუაში ვარ... დამტკბარიც არ არის
-ხო როგორ არა...
-ასე რატომ ხარ მომატებული..როგორც ვიცი ცუდია ფეხების შეშუპებაც
-არ მაქვს მთლად სახარბიელო ანალიზები. მაგრამ საგანგაშოც არაფერია. აქ ვიპოვი კარგ გინეკოლოგს
-როდის ჩამოხვედი
-გუშინ...
-და დღეს მოხვედი?
-ისეთი დაღლილი ვიყავი როგორც კი შევედი სახლში მაშინვე დავიძინე. ბარგიც არ ამომილაგებია ჯერ. მთელი სახლი მტვრიანია... დამლაგებელს ფულს ვერ მივცემ იმის დალაგებაც მე მომიწევს ...მე კიდე შენთან ვარ და ვჭორაობ. კიდე მსაყვედურობ არ გრცხვენია?
-დაგერეკა მაინც. ერთ ზარს რა უნდოდა ორ სიტყვას დემეტრე ჩამოვედი...
-ახლა რომ მოვედი რა..მკლავ შიმშილით. რამე გამიკეთე რა ძალიან მშიააა გთხოოოვ
-რა მოვამზადო მითხარი და ახლავე
-აუ არ ვიცი...რამე ქართული მინდა. ნოყიერი და გემრიელი
-რა ზუსტად მითხარი პირდაპირ ... მე შეფ მზარეული ვარ ?
-რამე გააკეთე ადამიანო მშია ...
-ახლა ასე უნდა იჯდე ?
-ვაიმე აქედან ჩემი წამოდგომა არ იქნება... გამორიცხულია. სახლიდან წასვლამდე არ ავდგები
სამზარეულოში გავედი და ხორცის მომზადება დავიწყე. მზა საჭმელიც მქონდა ისიც გავაცხელე და უკან დავბრუნდი. ტელევიზორს უყურებდა და მულტილმი რომ ამოვიცანი გამეცინა
-რა გაცინებს...ბავშვს უკვე ესმის და მულტიკებს ვასმენინებ... ზღაპრებს ვუყვები და ვუმღერი. რა გესმის შენ
-ხო მაგ საკითხში ნამდვილად გაუნათლებელი ვარ... ხელებს ვწევ .ანუ აქ მოვიტანო ყველაგერი?
-აუუ არა წამოვალ... დამეხმარე ოღონდ რა -ხელი გამომიწოდა და მეორე ხელით სავარძელს დაეყრდნო
-მოისვენე თუ ღმერთი გწამს . ხელი მომხვიე - ფრთხილად ავიყვანე ხელში- ვაიმე მართლა როგორი მძიმე ხარ
-არ დაგივარდე იცოდე ! დავიღუპები ...
-შეურაცხყოფას მაყენებ სულ დაგავიწყდა ჩემი ძალის შესახებ?
-მაგას რა დამავიწყებს... ძალაზე გამახსენდა შენი ბიჭები როგორ არიან? მომენატრნენ. რადგან გამოსული ვარ დაურეკე რა მოვიდნენ
-ცოტნეს შვილი ჰყავს...
-რაა?
-ვაიმე არ ინერვიულო ... ასე უცებ არ უნდა მეთქვა.სოფო დაბრუნდა თურმე შვილი ჰყავდა ... სოფო შენ არ იცი ...აუ მოკლედ უყვარდათ ერთმანეთი ,ახლაც უყვართ უკვე შერიგდნენ შვიდი წლის ვაჟი ჰყავთ გაბრიელი. ნამდვილი ცოტნეა... გიორგის რაც შეეხება ერთ გიჟ გოგოს მოსწონს და ამას არ მოსწონს. ამიტომ ომი აქვთ გაჩაღებული. დაჩის ჩემი თაი უყვარს.. მაგრამ როდის ეტყვის არ ვიცი. მოკლედ ბევრი რამ მოხდა ...
-ვაიმეე ..მე რაც წავედი მერე გაუსკდა ყველას სიყვარულის ბუშტი? რა არის რა ამ ამბებს უნდა ვტოვებდე? სადაა სამართალი . დაურეკე გთხოოვ მოვიდნენ
-კარგი როგორც შენ იტყვი... შენ ოღონდ დამშვიდდი
ბიჭებს ვურეკავ.მპირდებიან რომ საღამოს მოვლენ. მე კი ანუკიზე დაკვირვებას ვაგრძელებ და ვამჩნევ რომ მიუხედავად ზედმეტი 20 კილოგრამისა ასეთი ლამაზი არასროს ყოფილა. ფეხმძიმე ქალი რომ ყველაზე ლამაზია კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები, ლამაზი და საყვარელი. სიცილს ვერ ვიკავებდი მისი საუბრის მანერაზე, ჭამაზე, გაბრაზებაზეც კი .
როგორც კი საძინებელში გავიდა დასასვენებლად მაშინვე მარიამს დავურეკე
-დედოფალოო
-ერთ საათში გავთავისუფლდები და მოხვალ ხო?
-ვერ მოვალ... ანუკი ჩემთანაა. ბიჭები უნდა მოვიდნენ და უბრალოდ იმიტომ დაგირეკე მაინტერესებდა როგორ ხარ
-ვაიმე დემეტრე არ ვეჭვიანობ. ვიცი რომ ეგ ბავშვი შენი არ არის და ანუკის გადაეცი რომ უხდება ფეხმძიმობა,მაგრამ ახლა ვბრაზდები რადგან ჩემთან ვერ მოდიხარ. ღამითაც მანდ ხო არ დარჩება. ვერ გავიგე დაქალი ხარ?
-თუ ძალიან დაიღლება დარჩება კიდეც... ასე რომ არ ვიცი გნახავ თუ ვერა
-აუ დემეტრე იცოდე ვბრაზდები!
-ვიცი დედოფალო...ვიცი რომ ბრაზდები მაგრამ გამიგე
-ვერ ვიგებ.არასდროს მყოლია მეგობარი საყვარელი ,რომლის საყვარელი აღარ ვარ და ახლა დაქალი გავხდი მოდის ჩემთან და მეჭორავება.
-ჩვენ ხომ ჩვეულებრივები არ ვართ დედოფალო...
-შენ ზედმეტად სხვანაირი ხარ... ეს ამჯერად არ მომწონს
-მარიაამ...
-ჩემი შემორიგება გაგიჭირდება იცოდდე!- მეუბნება და მობილურს მითიშავს
-აი ხომ ვამბობდი....ვიცოდი ვიცოდიიიი ვიცოდი რომ ეგ ქალი შენი გახდებოდა. მითხარი უკვე იყავით ერთად თუ ფლირტის სტადიაზე ხართ... ვაიმე ახლა ეჭვიანობს ალბათ. აუ წადი რა არ გააბრაზო. არ მინდა ჩემ გამო გაბრაზდეს
-გაჩუმდები ამოისუნტქავ და დაჯდები ბუშტო?
-შენი ბუშტი ვინ არის... თემა ნუ გადაგაქვს საზიზღარო
-ვაიმე მართლა დაქალად ხო არ იქეცი რა უბედურებაა..შენთან ჭორაობას არ ვაპირებ. ერთხელ გიტხარი და მეორედ გიმეორებ რომ არაფერი გვაქ ..არც გვექნება
-ვის ატყუებ! არა მითხარი ვის ატყებ> მე? გრცხვენოდეს ფეხმძიმე ქალს როგორ მატყებ
-ნუ იყენებ სენს მდგომარეობას
-დე გესმის? დემეტრე მაბრაზებს..ახლა რომ ავიღებ ამ თეფშს და გავუქანებ ნახოს.კი არ იცის როგორი ფეთქებადი ხასიატი მაქვს. დამიწყო აქ წესებზე საუბარი. ვითომ არანორმალურს მეტს არაფერს ჩადის.
-კარზე ზარია მოვიდნენ- დავუსხლტი აქოთქოთებულ ანუკის და კარი გავაღე. გიორგი და ცოტნე მოვიდნენ ერთად და პირდაპირ სამზარეულოსკენ წავიდნენ
-სად არის ჩვენი ანუკიიი ... მოდი აქ ვაიმეეე მუცელიიი - გიორგის ხმა გავიგე და სიცილი ამიტყდა- მანდ ბავშვია? დემეტრეე - ჯერ მუცელზე ადებს ხელს და იკრიჭება მერე მე მიყურებს-შენი არაა? აუ მე კიდე ნათლობაზე ვიყავი უკვე რა იყო ბიჭო ერთ ბავშვს როგორ ვერ აკეთებ . ვისია აბა? სად არის მამა მამა დამანახეთ. ვაიმეე რამხელა ხარ ქალო...რა არის ჭამის მეტს არაფერს აკეტებ? თუ ტყუპებს ელოდები ...ვინ ნახე ასეთი ბომბა
-ამოისუნთქე გიორგი და ამოასუნტქე ისიც .თქვას სიტყვა გამოეთრიე აქეთ მეც ვნახო- ცოტნემ გამოაგდო და თვითონ აკოცა ანუკის-მოგვენატრე ქალბატონო
-მეც მომენატრეთ მამიკოოო გავიგე ბიჭი გყოლია... ძალიან გამიხარდა. ხო გამაცნობ
-კი აუცილებლად ახლა უბრალოდ არ იყო სახლში თორე მოვიყვანდი
-აუ ანუკი ამას ბავშვი ჰყავს? პროსტა მამამისზე მეტი ჭკუა ახლა ტუ არ ჰქონდეს. რა ბიჭია რო იცოდე საოცრება. მიკვირს ხოლმე ამან როგორ გააკეთა. არადა ისიც ფაქტია რო მისია
-ნუ ტლიკინებ ფისო რა ...შენ გიჯობს ყვავილების დაჭკნობამდე მოახერხო რამე
-რა ყვავილების?
-თაყვანისმცემელმა გამოუგზავნა ისეთი არაფერი...ჩემი ფისო ბაჭია გახდა . წინასწარ გრძNობს ის გოგო რო მეტს ვერ გაუქაჩავს ეს სკუპ სკუპ და მორჩა
-პროსტა ბავში არ გვისმენდეს მუცლიდან გაჩვენებდი მე შენ სკუპს...გოგო ხარ თუ ბიჭი მანდ?- მუცელზე ეფერება და ყურს ადებს
-გამოგძახებს კარგად მოუსმინე ბაჭია
-გააგიჟებენ ესენი მაგ ბავშვს
-გოგოა...
-პრინცესაა აქ უნდა დაიბადო თუ იტალიაში?
-პრინცესა აქ დაიბადება...რადგან დედიკო დაბრუნდა
-მამიკო?
-მამიკო იტალიაშია ...
-და არაფერი იცის!
-ნურაფერს მეტყვით ვიცი ..კაცური სოლიდარობა. ვეტყვი როგორც კი შევძლებ. ახლა მომიყევით ამბები რაა
მეტი რა უნდოდატ იმათაც გვიანამდე საუბრობდნენ. შემდეგ ანუკიმ წასვლის დროაო და წამოდგომა დაიწყო . რომ გავიაზრე დაულაგებელ,მტვრიან სახლში უნდა წასულიყო ამხელა მუცლით , ძლივს დადიოდა და ყველაფერი უნდა დაელაგებინა არც მიფიქრია ბევრი ისე დავაბრუნე უკან სავარზელში
-აქ დარჩი ამაღამ...მეეჭვება შენთვის მტვრიან სახლში ყოფნა და მერე საქმის კეთება კარგი იყოს.
-ჩვენ წავალთ მაშინ. გვიანია უკვე... კარგად პრინცესა
-ვაიმე ბავშვს ნუ აგონებ შენ ხმას ბაჭია თორე იქვე გაგიჯდება ...ნახვამდის ანუკი
-არ მინდა დარცენა არაა საჭირო...
-ოთახს გავამზადებ და დაწექი. შხაპის მიღება თუ გინდა პირსახოცს გამოგიტან... რამე ხომ არ გინდა სხვა
-აი რატო მენატრებოდი ასე ძალიან. ყველაზე კარგი ხარ . ვიცოდი რომ შენი ნახვის შემდეგ სიმშვიდეს მოვიპოვებდი. ახლა აღარ მეშინია ... - მეხვევა და ვხვდები რომ ტირის
-აქამდე რატომ გეშინოდა ანუკი...
-არაფერი...ნუ მომაქცევ ყურადრებას ასე ვიცი ხოლმე. მიდი პირსახოცი მომიტანე სააბაზანოში შევალ. დიდ პერანგს თუ მომცემ კარგი იქნება თორემ შენი მაისური მუცელზე არ გადამწვდება .
-მოგიტან ახლავე
სააბაზანოში შედის მე კი მარიამს ვურეკავ ისევ
-ახლა წავიდა? -პირდაპირ ამას მეუბნება და ისეთი ხმა აქვს წარმოდგენაც არ მინდა მერე რას იზამს
-ჩემთან რჩება ღამით... მისი სახლი არაა ისეთ მდგომარეობაში რომ დარჩეს მარიამ. ფეხმძიმედაა ძლივს მოძრაობს და როგორ გამეშვა
- პირდაპირ ახსნას რომ იწყებ თან... თვალებს ნუ აწვრილებ თორემ გავგიჟდები ! საერთოდ გავგიჟდები. იყოს მერე მანდ შენ წამოდი!
-ასე მოგენატრე?
-მინდა მოხვიდე და ჩამეხუტო ასე რთულია? თუ არ გინდა სხვა საქმეა მაშინ დარჩი შენს ფეხმძმე მეგობართან და მშვიდად დაიძინე .
ისევ მითიშავს და მინდა ტელეფონი მოვისროლო. მისიც მესმის, არა მის ადგილას გავგიჟდებოდი, ის კიდევ მშვიდად მესაუბრება ,მაგრამ რა ვქნა ვერ ვიტან როცა ბრაზობს.
ანუკის აგვიანდება და კარზე ვაკაკუნებ
-კარგად ხარ?
-კიი გამოვალ მალეე...
მართლა მალე გამოვიდა. პირსახოცი ჰქონდა ტავზე მოხვეული და ჩემი ჩუსტებით და პერანგით მობაჯბაჯებდა.
-დაგეხმარო?
-ვაიმე ავად ხო არ ვარ...წამოდგომა მიჭირს თორე სიარული არა
-ხო გეტყობა..დაქრი პირდაპირ
-ნუ დაგვცინი ... ჩემ გოგოს ესმის და რომ გამოვა პასუხს მოგთხოვს- საძნებელში შედის და თავიდან პირსახოცს იშორებს -შეგიძლია წყალი მომიტანო? ღამით რომ მომინდეს
-კიდევ ხომ არ გინდა რამე
-არა არაფერი...ღამით აღარ მშივდება
-აქამდე გშივდებოდა?
-ვაიმე დემეტრე ფეხმძიმე ქალებზე მითები მაინც არ გაგიგია?
-მეგონა აჭარბებდნენ. მართლა დგებოდი ღამით საჭმელისთვის?
-არ მეტყობა?
წყალი მიმაქვს და უკვე კომფორტულად მოკალათებულს ვუყურებ
-სანათს გამოვიტან... აქ არ არის.ის გენთოს მაინც რამეს არ დაეჯახო სანამ შუქს აანთებ.
-არ მინდა .... გარედანაც შემოდის შუქი. ჩააქრე შუქი და წადი იქ სადაც გელოდებიან
-არსად მელ...
-ვაიმე დემეტრე ნუ მეტყვი ვინ არის უბრალოდ დაივიწყე აქ რომ ვარ და მოუსვი აქედან
-საკუთარი სახლიდან მაგდებ?
-არაფერი მინდა მართლა... ნუ კაი ხო ახლა მომინდა ის ნამცხვარი მაცივარსი რომ გქონა გამომიტანე და მერე წადი
-ღამე არ შია რომ ჰკითხო
-ნუ ბუზღუნებ...მაინც არ გინდა შენ და შევჭამ მე
ნამცხვარიც მიმაქვს და ოთახიდან გამოვდივარ. არ ჭამს ,ღამით მომინდება და მერე შევჭამო.
საწოლზე ვწვები ,მაგრამ ვერ ვიძინებ.
ოთახიდან გამოვდივარ, ფრთხილად ვაღებ მეორე საძინებლის კარს რომ ვრწმუნდები მშვიდად სძინავს სახლიდან მივდივარ.
ბინის კარებს ფრთხილად ვაღებ და პირდაპირ საძინებლისკენ მივდივარ. მგონია რომ დაძინებული დამხვდება ,მაგრამ ვცდები. საწოლში ზის და რაღაც ფილმს უყურებს
-მეგონა ჩემ ნაცვლად ბალიშს ჩაეხუტებოდი... შევცდი!
-დემეტრეე- საწოლზე დგება და ისე მოდის . ისე მეხვევა ყელზე თიტქოს დიდი ხნის წინ მნახა. თავს მხარზე მადებს და ხელებს არ მიშვებს
-ისევ არ მელოდი ხო?
-ნწ... ვიცოდი რომ მოხვიდოდი
-მაგიტომ ვერ დაიძინე ხომ?
-უბრალოდ არ დავიძინე თორემ ძალიან მშვიდად დავიძნებდი უშენოდ
-დარწმუნებული ვარ- ყელში ვკოცნი ვიცინი
-საშინელი კაცი ხარ. წარმოუდგენლად ცუდი... სახლში ფეხმძიმე ყოფილი საყვარელი გყავს და მე დამცინი იმის გამო რომ შენ გარეშე ვერ ვიძინებ.
-საკუთარ თავს დავცინი შენ გარეშე რომ ვერ ვისვენებ და ამხელა გზას გავდივარ ,როცა მშვიდად ძილი შემეძლო ჩემ საკუთარ საწოლში-საწოლზე ვაწვენ, ტანსაცმელს ვიხდი და მეც ვწვები მის გვერდით.
-დროებით ჩამოვიდა თუ სულ... გათხოვდა?
-ამბობს რომ სამუდამოდ დაბრუნდა... ბავშვის მამამ არ იცის ბავშვის შესახებ და დიდი ეჭვი მაქვს როცა გაიგებს ქალბატონ ანუკის წაიყვანს აქედან. მინდა წინასწარ იცოდე და მზად იყო რომ ყველაფერში დავეხმარები , თუ ბავშვის მამა არ ჩამოვა საერთოდ მითუმეტეს . ანუკი ამას არასდროს მთხოვს,მაგრამ რეალურად არავინ ჰყავს აქ ვინც დაეხმარება. არ ვაპირებ იმ ბინაში მარტო გავუშვა...ძლივს დგება სავარძლიდან და მარტო ვერ იცხოვრებს .
-შენთან უნდა გადმოიყვანო?
-ან დამხმარეს დავუქირავებ...
-აშკარად დამხმარე სჯობს
-და ჩემთან რომ იყოს რა ...
-როგორ რა ... როგორ რა შენ უნდა გაზარდო მისი ბავშვი? კარგი გასაგებია რომ ეხმარები, ისიც გავიგე რომ ცუდი ურტიერთობა არ გაქვს ,მაგრამ ბავშვი შენთან ხო არ იცხოვრებს. ბარემ მოიყვანე ცოლად მაინც ძალიან თბილი ურტიერთობა გაქვთ...კარგად იცნობ და კარგად უგებთ ერთმანეთს
-მომნატრებია შენი აფეთქება...
-მეცინება შენი აზრით?
-არ ვიცინი
-არც მეღიმება...საერთოდ არ ვარ ხასიათზე. რას მოდიოდი ვიყავი ჩემთვის მშვიდად..მზად უნდა ვიყო თურმე.
-არ იცი უბრალოდ როგორ არის...ან სად ცხოვრობს .არც ის იცი როგორ უჭირს და იმიტომ გიკვირს ჩემი ქცევა. ანუკი ბევრს ნიშნავს ჩემთვის...ასე უბრალო გამვლელი არ არის და არ ვაპირებ მას და ბავშვს საფრთხე დაემუქროთ მხოლოდ იმიტომ რომ სწორი და ნორმალური არ არის ჩემ სახლში იცხოვრონ. მის ბავშვს მამობას არ გავუწევ მე ...არც ბიძა ვიქნები . სანამ იმშობიარებს დავეხმარები და მერე ბინის ამბავზე თავადაც იზრუნებს. ახლა საერთოდაც მისი ანალიზებიც მაეჭვებს... არმაგონია კარგად იყოს
-კარგად რატომ არ უნდა იყოს... რამე მოხდა?
-არ ვიცი მარიამ... უბრალოდ გთხოვ .მეც არ ვიცი რა გთხოვო ან როგორ. უბრალოდ დამშვიდდი , ანუკისთან გრძნობა რომ გამჩენოდა ორი წელი იყო ჩემთან და ბავშვი ნამდვილად ვერ შემაყვარებს სხვანაირად მის თავს. თანაც ორ ქალს ერთდროულად ვერ გააღმერთებ -სახეზე ვეფერები და შემდეგ ვკოცნი - ხომ მითხარი მოდი და ჩამეხუტეო... შენ კი ისევ შორს ხარ ჩემგან
-რა სიგიჟეა... თანახმა ვარ ,მშვიდად ვიქნები და წყნარად . რეალურად არც ვბრაზდები მგონი. რატო არ ვბრაზდები ვერ მეტყვი?
-მარიამ რა კითხვას მისვამ მე რა ვიცი რატომ...
-იქნებ ძლაიან მარტივია პასუხი და უბრალოდ იმდენად გენდობი...იმდენად დარწმუნებული ვარ ჩვენ ორმაგ გრძნობებში რომ აღარაფერზე ვღელავ რეალურად...
ვერაფერს ვამბობ...
უბრალოდ ვბედნიერდები...
მაბედნიერებს მისი არსებობა ჩემ ცხოვრებაში .
ახლა ვგრძNობ სიმშვიდეს ,რომელსაც თან ახლაც ღელვა ,ყველაზე სასიამოვნო ღელვა და გიჟური ქარიშხალი...